Dom bez wspomnień

Kontynuacja fenomenalnego „Domu głosów”, druga powieść z psychologiem dziecięcym Pietro Gerberem w roli głównej.

Bestsellerowe powieści Carrisiego sprzedały się ponad 3 milionach egzemplarzy w ponad dwudziestu krajach świata. Trzy z nich zostały z sukcesem zekranizowane przez samego autora – filmowa wersja jestem otchłanią trafi do polskich kin wiosną 2023 roku.

Słuchaj uważnie aż do samego końca…

W lesie w Piekielnej Dolinie odnaleziony zostaje mały chłopiec. Wszyscy stracili już nadzieję, że kiedykolwiek zobaczą go żywego. Tymczasem dwunastoletni Nico, z wyjątkiem tego, że nic nie pamięta, ma się zdumiewająco dobrze. Ktoś ewidentnie o niego zadbał, nakarmił go i ubrał. Nie wiadomo jednak kto, bo Nico uparcie milczy. Jego umysł wydaje się nieprzenikniony. Chłopiec tylko pozornie wrócił, tak naprawdę jest gdzieś daleko, w jakimś ciemnym mrocznym miejscu.

Jedyną osobą, która może do niego dotrzeć i rozwiązać zagadkę jego zaginięcia i tajemniczego pojawienia się, jest Pietro Gerber, najbardziej ceniony hipnotyzer we Florencji. Jego zadaniem będzie przeniknięcie do umysłu dziecka i poznanie jego historii. I choć wydaje się to niemal niemożliwe, Pietro odnosi sukces.

Jako wybitny specjalista, hipnotyzer szybko identyfikuje wyzwalacz – bodziec zewnętrzny: gest, kombinację słów – który wywołuje reakcję Nico. Ale kiedy chłopiec zaczyna opowiadać swoją historię, Gerber zdaje sobie sprawę, że właśnie otworzył na oścież drzwi do dawno zapomnianego pokoju.

To oczywiste, że nie ma wiele czasu na uratowanie Nico. Wkrótce obaj mogą zostać uwięzieni w ciemnym lesie, w którym rządzą reguły magii i iluzji; który cały jest śmiertelnie niebezpieczną prestidigatorską sztuczką... Bo głos, który Pietro Gerber słyszy podczas seansu hipnozy, jest głosem chłopca, ale historia, opowiadana przez Nico, nie jest jego własną historią.

Urodzony 25 marca 1973 roku w Martina Franca w regionie Apulia Donato Carrisi jest scenarzystą, pisarzem i dramatopisarzem. Ukończył wydział prawa ze specjalizacją z kryminologii i behawioryzmu; tematem jego pracy magisterskiej byli – jakżeby inaczej – seryjni mordercy, w szczególności Luigi Chiatti, słynny Potwór z Foligno, zabójca dzieci. W trakcie studiów Carrisi założył grupę teatralną Vivarte, dla której napisał cztery sztuki i dwa musicale. Jako powieściopisarz zadebiutował w 2009 roku kryminałem „Zaklinacz”. Książka odniosła ogromny sukces komercyjny – ponad dwieście pięćdziesiąt tysięcy egzemplarzy sprzedanych w samych Włoszech, przekłady na dwadzieścia języków, publikacje w dwudziestu trzech krajach. We Francji, dzięki „Zaklinaczowi”, znalazł się w gronie trzech finalistów prestiżowej nagrody literackiej Prix des lecteurs. W kolejnych latach opublikował jedenaście powieści – wchodzące w skład nowej serii thrillery: „Trybunał dusz”, „Łowca cieni” oraz „Władca ciemności”, sequel „Zaklinacza” zatytułowany „Hipoteza zła”, przeniesione na ekran „Dziewczynę we mgle” (która przyniosła Carrisiemu włoskiego Oskara - statuetkę Davida di Donatello za najlepszy debiut reżyserski) i „W labiryncie”, a także „Grę zaklinacza”, „Dom głosów”, „Jestem otchłanią”, „Dom bez wspomnień” oraz niewydaną jeszcze w Polsce „La donna dei fiori di carta”.

Włoskie kryminały mają swoją specyfikę – są równie bogate w emocje, bardzo różnorodne i często skrajne jak sami Włosi. Wielkimi fanami twórczości Donato Carrisiego są Michael Connelly oraz Ken Follett, którego dwie opinie opublikowane na Twitterze były punktem zwrotnym w karierze Włocha w Stanach. Donato Carrisiego pokochali również amerykańscy czytelnicy, dla których powieści włoskiego autora stały się prawdziwym must read. Carrisi nie pozostaje Amerykanom dłużny – za jednego ze swoich największych mistrzów uważa Stephena Kinga.

Niepokojąca powieść. Niesamowity thriller psychologiczny, który stawia czytelnikowi wyzwanie, by... nie postradał zmysłów.
Severino Colombo, „Corriere della Sera”

We Włoszech jeśli mówisz thriller, mówisz: Donato Carrisi.
Paola Barbato, „La Repubblica”

Donato Carrisi po raz kolejny udowadnia, że jego mocną stroną jest eksplorowanie mrocznych zakamarków ludzkiego umysłu. Tak książka wykracza poza gatunek thrillera, z pewnością zyska szerokie grono czytelników.
„Corriere Nazionale”

Ta powieść porywa czytelników i trzyma ich jako zakładników – od pierwszej do ostatniej strony, za pomocą fabuły gęstej od napięcia i zaskakujących scen.
Librila mia vita, blog"