Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

Organizacyjne uczenie się w organizacjach publicznych Perspektywa crowdsourcingu

Regina Lenart-Gansiniec

Organizacyjne uczenie się w organizacjach publicznych Perspektywa crowdsourcingu

72,12

 

"Dotychczasowa wiedza Autorki monografii na temat funkcjonowania sektora publicznego, sposobów reali-zacji jego zadań, wykorzystania ku temu nowoczesnych rozwiązań i znaczenia w tym procesie rozprzestrze-niania się wiedzy pozwoliły na sformułowanie ciekawego zamierzenia badawczego. Jego aktualność i prak-tyczna przydatność jest wysoka. Pozostaje mieć nadzieję, że ciekawie sformułowane zamierzenie badawcze – być może w niedalekiej przyszłości – przełoży się na satysfakcję klientów urzędów działających w mitycz-nym paradygmacie organizacji uczącej się."

Z recenzji prof. dr hab. Aldony Frączkiewicz-Wronki

"W obliczu ciągłego poszukiwania zarówno przez badaczy, jak i praktyków zarządzania źródeł szeroko poj-mowanej efektywności organizacji publicznych omawiana w monografii problematyka, osadzona w teorii organizacji i zarządzania oraz w zarządzaniu publicznym, jest bardzo ważna i aktualna, zwłaszcza w wymia-rach teoriopoznawczym, empirycznym i aplikacyjnym. O ile spotyka się w literaturze odrębne badania nad organizacyjnym uczeniem się organizacji, crowdsourcingiem (wycinkowo), o tyle zaproponowane przez Autorkę zintegrowanie tych dwóch koncepcji, zwłaszcza w kontekście poszukiwania znaczenia crowdsour-cingu dla organizacyjnego uczenia się organizacji publicznych, stanowi niewątpliwie o oryginalności pracy i trafnym zidentyfikowaniu istniejącej w naukach o zarządzaniu i jakości luki badawczej."

Z recenzji dr hab. inż. Katarzyny Piórkowskiej, prof. nadzw. UE we Wrocławiu

Wydawnictwo Naukowe PWN
Oprawa miękka

ISBN: 978-83-012-0559-1

Liczba stron: 514

Format: 16.5x23.5cm

Cena detaliczna: 89,00 zł

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...