Kucharz Chomczyński Piotr Książka

„Kucharz” Piotra Chomczyńskiego to beletrystyczny debiut kryminologa specjalizującego się w badaniach nad przestępczością zorganizowaną ukierunkowaną na kartele narkotykowe. Jest to kryminał mocno sensacyjny, coś dla tych czytelników, którzy lubią czuć pewną znajomość fabuły. Krótkie rozdziały, dużo dialogów i szybka akcja zapewniają poczucie dynamizmu historii, a osadzenie w sensacyjnych ramach gatunkowych przynosi niezobowiązującą, czystą rozrywkę. Tym, co historię wyróżnia, jest oczywiście wiedza autora, którą podaje w sposób bardzo przystępny - obrazuje nam sposób testowania i wprowadzania na rynek nowej toksycznej, uzależniającej substancji, przez co może nam zarówno opowiedzieć o sposobie funkcjonowania groźnych karteli narkotykowych, przytoczyć statystyki, a i pogadać ogólnie o tym, jak na człowieka pod kątem chemicznym wpływają używki. Fabularnie historia łączy policjantkę, dziennikarkę, kryminologa i toksykologa, którzy wspólnie stają przeciwko tym złym - ich perspektywę również poznajemy, nie brak też wątku delikatnie romantycznego. Postacie nie są rozbudowane, ale wystarczające do powieści sensacyjnej, a ich historie z przeszłości dopracowane. Przestrzegam jednak - opisy zbrodni i ciał są makabryczne, choć makabra nie wymyka z przyjemności jej zastanowienia, a konieczności ukazania bestialskości z jaką mogą działać podobne specyfiki. Szokuje, ale też właśnie takie jest jej zadanie.

Nic nie dzieje się bez przyczyny. Ona zawsze jest, nawet jeśli wszystko wskazuje, iż to zdarzyło się „samo z siebie”. Czasem trzeba sięgnąć głębiej i nie odrzucać tego, co wydaje się niemożliwym. Kiedy już ją poznamy pojawia się pytanie dlaczego, bo jeszcze należy poznać okoliczności, one wskazują co stało się, że teoria stała się praktyką i równocześnie źródłem tego, co miało miejsce. Przypadek nie tak często bywa nim, zwłaszcza, gdy chodzi o czyjąś śmierć. W tym konkretnym przypadku wszystko wskazuje na to, że tym razem jest to zamierzone działanie. Kolejna ofiara jest kwestią czasu i to nieodległego jak przekonuje się policja. Pojawiające się wątpliwości nie pomagają w dochodzeniu, jeśli potwierdzi się jedna z hipotez śledczych to w Poznaniu pojawił się ktoś, tworzący nowe narkotyki. Jednak by to udowodnić potrzeba czasu, a tego jak zawsze w takich sytuacjach jest zbyt mało. Kryminolog Marcin Koch angażuje się w to śledztwo mocniej niż zazwyczaj. Do tej pory jedynie był konsultantem, lecz tym razem intrygujące okoliczności oraz zainteresowanie tą sprawą pewnej kobiety, sprawiają, iż zamierza dotrzeć do prawdy bez względu na cenę. Jednak nie tak łatwo odkryć tajemnicę twórcy nowych środków odurzających, zwanego w języku środowiska kucharzem. Doskonale kamufluje się, a śmiertelne żniwo trwa. Każdy, kto zbliża się do prawdy zostaje bezwzględnie usunięty. Marcin i Natalia nie zadawalają się prostymi odpowiedziami, sprawdzają kolejne tropy i zaczyna do nich docierać, że może chodzić o cos więcej niż sądzili. Jednak czy nie przeoczyli czegoś istotnego? W tej rozgrywce stawka jest najwyższa. Zbrodniczy eksperyment, u którego źródeł jest jeden motyw, stary prawie jak świat, lecz wciąż aktualny. Jednak nie tak łatwo go odkryć. Ktoś bardzo stara się, by nikt niepowołany nie wpadł na trop, a co wydarzy się kiedy zostanie on zauważony i podąży się jego śladem? Odpowiedź znajduje się w książce „Kucharz”, lecz okazuje wcale nie taka oczywista jak mogłoby się wydawać. Jaka jest prawda i cena za jej poznanie? To też znajdziemy w tej historii, wcale nie tak dalekiej jak mogłoby się wydawać. Narkotyki wcale nie są tematem dotyczącym wąskiej grupy osób, wprost przeciwnie i to uderza w nas, czytelników bardzo szybko. Coś jeszcze jest uwidocznione co dociera dopiero po czasie. Piotr Chomczyński doskonale przełożył na fabularny język detale kryminologii, dzięki temu „Kucharz” nabiera jeszcze mocniejszych barw, dodających mu nie tylko autentyczności, co pozwalających dostrzec detale decydujące często o sukcesie śledztwa. Ta książka ma też drugie dno, przeszłość, która wcale nie jest zamkniętym rozdziałem, ona wciąż łączy się niewidzialnymi nićmi z teraźniejszością. Ten, kto je dostrzeże zyskuje przewagę i może sterować kimś jak marionetką. Pytanie tylko czy i sam nie jest w podobnej sytuacji?