Nie strzelać do organisty Maria Nurowska Książka

„Nie strzelać do organisty" to zbiór błyskotliwych, dających do myślenia opowiadań, które nie starają się oszukać czytelnika, że świat jest nie jest kolorowy. Naprawdę wspaniale mi się czytało te krótkie historie, które przywodzą na myśl stare dobre czasy. Pomimo iż książka została wydana 1975 roku to zaskakuje czytelnika swoja świeżością, a sama autorka wykazała się niesamowitym zmysłem obserwacji codzienności i ludzkich zachowań. Cenię w sobie również neutralne zakończenia, które pozwalają czytelnikowi samemu ocenić poszczególne historie według jego własnego systemu wartości.

Bardzo się ucieszyłem na wznowienie pierwszej książki mojej ulubionej polskiej autorki i muszę przyznać, iż pomimo faktu, że książka była debiutem jest jedną z moich ulubionych. Bardzo podoba mi się forma, krótkich opowiadań, które łączy istnie sielski klimat. Autorka opisuje starodawne wiejskie legendy, wierzenia i tradycje. Nie można również pominąć pięknego stylu i języka, jakim posługuje się autorka w tych opowiadaniach. Jak dla mnie - Arcydzieło!

Czytając opowiadania Pani Marii myślami powróciłam do lat 70-tych. Piękne opisy wiejskich krajobrazów oraz zabytków architektonicznych wzbudziły we mnie uczucie nostalgii. Jestem autorce bardzo wdzięczna bowiem dzięki niej powróciły do mnie piękne wspomnienia. Serdecznie polecam, wszystkim. Warto jest mieć taką pozycję w swojej kolekcji, ponieważ jest ona jedyna w swoim rodzaju.