Sztuka prowokowania Marta Motyl Książka

Książka dla wszystkich mężczyzn i tych, którzy ich kochają Gdyby ludzkość poświęcała tyle uwagi Kosmosowi, co problemom z penisem, czytałbyś tę książkę na Marsie. Czas najwyższy, by odrzucić mity i mętne porady doktora Google i stać się świadomym użytkownikiem męskiego sprzętu. Ten przewodnik po męskiej seksualności sprawi, że mężczyźni poczują dumę z własnego ciała. • Czy mężczyźni naprawdę myślą o seksie co siedem sekund? • Dlaczego kochankowie zasypiają tuż po orgazmie? • Czy potencja ma coś wspólnego z kolarstwem? • Co z tym męskim punktem G? • I wreszcie: czy rozmiar naprawdę ma znaczenie? Sturla Pilskog jest prawdopodobnie najbardziej błyskotliwym urologiem na świecie. W tej książce jasno i logicznie odpowiada na wiele pytań dręczących pacjentów, a po drodze snuje barwne opowieści o starożytnej viagrze, organach amerykańskich prezydentów i pośmiertnych przygodach klejnotu Napoleona. FRAGMENT KSIĄŻKI: Historyczny ideał penisa Rzeźby pochodzące ze starożytnej Grecji przedstawiają mężczyzn o imponujących parametrach fizycznych. Są wysocy, atletyczni, a pod ich skórą drgają nabrzmiałe, dobrze widoczne mięśnie. Na pierwszy rzut oka wygląda więc, że greckie przemyślenia na temat doskonałego męskiego ciała zgadzają się z ideałem mężczyzny naszych czasów. Jeśli jednak przyjrzymy się tym rzeźbom nieco dokładniej, zauważymy, że jeden drobiazg wyraźnie różni je od ideału naszej epoki: organy płciowe są nieduże, wręcz maleńkie. Rzeczywiście ich rozmiar jest znacznie mniejszy niż przeciętny. Przyczynę tego, że niewielki penis był uważany za cechę pozytywną, znajdziemy w mitologii. Starożytni Grecy wierzyli w cały szereg bogów, duchów, gigantów i w inne mitologiczne istoty, które aktywnie uczestniczyły w życiu na ziemi. Do najbardziej znanych należeli satyrowie, mieszkające w dziczy męskie istoty, znane z nienasyconego apetytu na seks. Satyrowie byli opisywani na różne osoby, ale najbardziej znany wizerunek przedstawia istotę będącą mieszanką mężczyzny i kozła, z wielkim fallusem w pełnym wzwodzie. Uważano ich za głupich, prymitywnych i zdradliwych, a więc absolutne przeciwieństwo ówczesnego ideału cywilizowanego mężczyzny. Niewielki organ był zatem uważany za znak, że jego posiadacz kontroluje popędy i nie pozwala, by kierowały nim impulsy oraz pragnienie ulotnej rozkoszy. Rozmiar normalny Powtórzmy: co trzeci mężczyzna uważa, że jego organ jest za mały. Wynika to z nieporozumienia w kwestii normalnego rozmiaru, za co winę w pewnym stopniu ponosi branża pornograficzna. Chłopcy i mężczyźni od młodych lat oglądają pornografię w internecie, gdzie od różnych form seksu dzieli użytkownika zaledwie parę kliknięć. W filmach porno bardziej niż zdolności aktorskie liczą się inne kwalifikacje, a aktorzy często stają się niefortunnymi wzorcami, z którymi wielu się porównuje. Istnieje inna hipoteza tłumacząca, dlaczego wielu mężczyzn nie docenia wielkości swojego penisa. Otóż dzieci, które obserwują starszych chłopców i mężczyzn, nie wierzą, że ich własny narząd kiedykolwiek stanie się tak wielki. U wielu przekonanie to pozostaje silne aż do dorosłości. Wygląda więc na to, że nieświadomość samych mężczyzn zdejmuje z pornografii część odpowiedzialności za poczucie gorszości. Średnia Przeprowadzono różne badania dotyczące wielkości penisa. Opierają się one w dużym stopniu na deklaracjach, mają więc spore słabości ‒ między innymi taką, że w badaniach takich chętnie uczestniczą przede wszystkim mężczyźni zadowoleni z długości swojego organu. Okazało się również, że panowie często dodają sobie centymetr lub dwa. Pierwsze badanie opierające się na pomiarach wykonanych przez personel służby zdrowia przeprowadzono w roku 2015, a opracowano je w King’s College w Londynie. Było to badanie zbiorcze bazujące na 17 innych badaniach z całego świata i obejmowało ponad 15 000 mężczyzn. Wyniki pokazują, że przeciętna długość penisa we wzwodzie wynosi 13,1 cm, podczas gdy w stanie miękkim średnia to 9,2 cm. Równie ważna jak długość jest grubość, a tu stwierdzono, że przeciętny sztywny organ ma obwód 11,6 cm. Badacze wzięli się również za bary z mitami na temat związku między rozmiarem penisa a wielkością stóp czy długością palców. Mity te zostały zdecydowanie obalone. Duże buty mówią więc niewiele o tym, jak dobrze natura wyposażyła mężczyznę. Jedyny punkt, w którym znaleziono pewne powiązanie, to zależność między wzrostem a długością penisa, ale nawet tutaj korelacja jest bardzo słaba. Picuś i pracuś Naturalny wydaje się domysł, że im większy jest organ w zwisie, tym większy będzie, gdy zesztywnieje. Wiele badań udowodniło, że to nieprawda. Duży wiotki organ niewiele rośnie w stanie wzwodu, podczas gdy penis niewielki po wypełnieniu krwią może stać się ogromny. Od tego wzięły się angielskie określenia grower i shower, co można by po polsku oddać jako pracuś i picuś. Przeprowadzone w 2014 roku badanie pozwoliło zdefiniować penisa, który po zesztywnieniu zwiększa długość o ponad 4 centymetry, jako pracusia. Jeśli różnica jest mniejsza od 4 cm, to mówimy o picusiu. To samo badanie pokazało, że trzech na czterech mężczyzn należy do drugiej grupy, a reszta do pierwszej. Istnieje oczywiście pewien związek. Organ, który jest potężny i gruby w stanie zwisu, nie skurczy się przecież we wzwodzie, ale jednocześnie nie będzie o wiele większy niż na początku. I podobnie, niewielkich rozmiarów narząd raczej nie osiągnie imponującej wielkości, gdy obudzi się do życia. Podobnie jak w wielu innych obszarach naszego życia, nie należy oceniać książki po okładce. Czy wielkość ma znaczenie? Możemy prowadzić długie dyskusje na temat średniej i odmian normalności, ale najważniejsze pytanie brzmi oczywiście: czy wielkość ma znaczenie? Czy duży organ ułatwi znalezienie partnerki? I czy duży penis zwiększy szansę na jej zadowolenie? Odpowiedź na oba te pytania to zdecydowane: tjaaaa… Ludzki penis jest całkiem spory w porównaniu z penisami większości pozostałych naczelnych. Taki na przykład goryl nie ma co z nami konkurować, ponieważ wśród tych zwierząt rzadko spotyka się narząd o długości przekraczającej cztery centymetry w stanie sztywnym. A to u ssaka, który może spokojnie ważyć 200 kilogramów. Męska część ludzkości wyhodowała tak imponujące organy rozrodcze prawdopodobnie dlatego, że kobiety wykorzystywały wielkość penisa jako kryterium wyboru partnera. Zgodnie z teorią doboru naturalnego Darwina, ewolucja stopniowo faworyzowała mężczyzn z dużymi członkami. Funkcjonowało to oczywiście przede wszystkim wtedy, gdy poruszaliśmy się mniej lub bardziej nago, tak że potencjalne partnerki mogły bez przeszkód oceniać walory panów. W naszych czasach tylko nieliczne kobiety mają okazję ocenić wielkość organu, zanim dojdzie do intymnych chwil. Wyjątkiem są te, którym mężczyźni nieproszeni przesyłają kutafotki. Jak jednak wskazują badania, wątpliwe, by była to ze strony nadawców udana strategia. Choć możliwości oceny wielkości penisa potencjalnych partnerów są ograniczone, przeprowadzono badania kobiecych preferencji. Ich wyniki dowodzą, że wielkość rzeczywiście ma pewne znaczenie, jednak znacznie mniejsze, niż wielu uważa. W jednej z prac stwierdza się, że męska siła przyciągania rośnie tym bardziej, im większy jest organ w stanie zwiotczałym. Sprawdza się to jednak tylko do pewnego momentu. Gdy długość zwisającego penisa przekracza 7,6 cm, atrakcyjność przestaje rosnąć niezależnie od rozmiarów. W badaniu tym porównywano ponadto dwie inne cechy: sylwetkę i wzrost. Dla postrzegania męskiego ciała jako atrakcyjnego przez kobiety zdecydowanie najważniejsza jest sylwetka, podczas gdy wzrost i penis wypadają mniej więcej tak samo. Badano tutaj, co wolą kobiety, gdy mogą swobodnie wybierać między zwisającymi członkami, jednakże, jak już wiemy, rozmiar w tym stanie nie powie nam, jaką wielkość organ osiągnie po usztywnieniu. Aby dowiedzieć się, czy panie preferują jakiś rozmiar penisa w pełnej gotowości do działania, kalifornijscy naukowcy przeprowadzili inne badanie, w którym wykorzystali drukarkę 3D do stworzenia modeli prącia o różnej długości (od 10,2 do 21,6 cm) i grubości (obwód od 6,6 do 17,7 cm). Również tutaj okazało się, że kobiety wolą członki plasujące się w górnej połówce skali, warto jednak zwrócić uwagę, że idealny penis wcale nie był tym największym. Gdy poproszono panie o wybranie takiego, jaki chciałyby widzieć u przyszłego małżonka, miał on długość 16 cm, a obwód 12,2 cm. Nie jest to więc wiele ponad średnią wielkość tego organu w naszej części świata. Innym ciekawym wnioskiem z badania jest fakt, że kobiety poszukujące krótkotrwałej relacji, na przykład skoku w bok lub partnera na jedną noc, wskazywały prącie większe niż w przypadku potencjalnego męża. Jurny ogier jest więc dobry na krótki dystans, lecz w dłuższej perspektywie panie wolą wiernego i wytrwałego konia roboczego. Wszystkie poważne badania z tego obszaru obejmowały relacje heteroseksualne, nie wiadomo więc, czy przedstawiciele innych preferencji mają inne ideały. We wszystkich badaniach dotyczących tego tematu wspólne jest to, że kobiety nigdy nie przywiązują największej wagi do wielkości penisa. Wyższe miejsca na liście zajmują poczucie humoru, inteligencja, uprzejmość, sylwetka i wiele innych cech. Najcenniejszym być może wnioskiem z badań jest to, że 85% wszystkich kobiet wyraża zadowolenie z wielkości mężowskiego organu. Ważne więc jest przede wszystkim, jak jest on użytkowany.

Czy zdarza ci się mówić „tak”, kiedy masz ochotę powiedzieć „nie”? Czy stawiasz potrzeby i pragnienia innych wyżej niż własne? Czy tak trudno ci prosić o pomoc, że ostatecznie robisz większość rzeczy sama? Jeśli na którekolwiek z powyższych pytań odpowiedziałaś „tak”, to jesteś, moja droga, jedną z moich funkcjonujących ponad siły, kompletnie wyczerpanych sióstr. Z doświadczenia wiem, że zdrowe, solidne osobiste granice są kluczem do życia pełnego i w zgodzie ze sobą. Nie jesteś sama! Jestem terapeutką i przez ponad dwadzieścia lat spotkałam wiele kobiet, które miały problem z wyznaczaniem granic – i którym udało się opanować tę sztukę. Przejdziesz ze mną intensywny kurs efektywnego stawiania granic i nabierzesz w tym biegłości, aż staniesz się pełnoprawną Strażniczką Swoich Granic. A kiedy to się uda, każda część twojego życia rozkwitnie. Poprawisz relacje z innymi, wzmocnisz także więź z samą sobą – która jest najważniejsza ze wszystkich. Jeśli nie Ty, to kto? Jeśli nie teraz, to kiedy?

Najpopularniejsza włoska seksuolożka otwiera drzwi do swojego gabinetu Jak w pełni czerpać przyjemność z seksu? Pozbywając się ograniczeń! Nada Loffredi, ekspertka w dziedzinie seksuologii i psychologii, od lat pomaga kobietom i mężczyznom odnajdować drogę do satysfakcji seksualnej. Uświadamia, edukuje, uczy samoakceptacji. Opierając się na własnych doświadczeniach oraz historiach swoich pacjentów, a także czerpiąc z popkultury, tworzy niezwykły słownik mitów krążących wokół seksualności. Wszystko po to, aby raz na zawsze rozprawić się z krzywdzącymi przekonaniami. Czy zdrada zawsze oznacza koniec? Co robić, kiedy wygasło pożądanie? Czym jest „mit męskości”? Czy w łóżku trzeba być egoistą? Czy mężczyźni są mniej romantyczni niż kobiety? Sztuka kochania po włosku przeprowadzi cię przez pole minowe stereotypów dotyczących seksualności i podpowie, jak kochać się pełniej, szczęśliwiej i w zgodzie ze sobą. Nada Loffredi – psycholożka, seksuolożka, psychoterapeutka. Ekspertka włoskiej edycji programu Ślub od pierwszego wejrzenia. Wykładowczyni na prestiżowym Uniwersytecie La Sapienza w Rzymie. Prowadzi blog „D – la Repubblica”, gdzie odpowiada na pytania internautów dotyczące seksu, intymności i związków.

Pewnie wiele razy słyszałaś, że powinnaś słuchać swojego wewnętrznego głosu. Jak się okazuje, nie zawsze jest to prawda! Wiedz, że w każdym z nas mieszka wewnętrzny sabotażysta, który uniemożliwia nam osiąganie celów. To właśnie ten podstępny drań niszczy twoją karierę, odpowiada za problemy w związku, wywołuje bóle głowy i inne dolegliwości. Często w „atrakcyjnym przebraniu”, zasłaniając się dobrymi intencjami, nie pozwala ci rozwinąć tkwiącego w tobie potencjału. Koniec z tym! Ta książka to jasna instrukcja, jak rozpoznać w sobie wewnętrznego sabotażystę, jak obnażyć jego podstępne metody i jak się przed nimi bronić. Czas raz na zawsze rozprawić się z wewnętrznym sabotażystą i rozwinąć skrzydła! Doktor Michaela Muthig jest lekarzem specjalistą medycyny ogólnej, medycyny psychosomatycznej i psychoterapii. Szczególnie ceni terapię behawioralną. Pracowała w Szpitalu Uniwersyteckim w Tybindze, a obecnie zajmuje się głównie coachingiem i prowadzi kursy psychologiczne poświęcone tematyce wewnętrznego sabotażu.

Na swoim miejscu. Przewodnik po organizacji domu, szafy i życia PRAWDZIWY MASTER CLASS ORGANIZACJI Nie musisz być perfekcyjną panią domu, żeby w twoich czterech ścianach panował hollywoodzki porządek! Kluczem do cieszenia się uporządkowanym i zorganizowanym wnętrzem jest znalezienie odpowiedniego miejsca dla wszystkich posiadanych przedmiotów. Jak to zrobić? Nie musisz zmieniać swoich przyzwyczajeń, pozbywać się większości rzeczy ani inwestować w remont mieszkania. Nawet niewielkim kosztem możesz stworzyć przestrzeń, która będzie nie tylko cieszyć oczy i zachwycać czystością, ale przede wszystkim taką, w której będzie ci znacznie łatwiej utrzymać porządek. Wszystko dzięki temu, że każda rzecz będzie na swoim miejscu. Clea Shearer i Joanna Teplin to prawdziwe specjalistki w dziedzinie organizacji, dzięki którym przekonasz się, że utrzymywanie porządku może być łatwe i przyjemne. Fankami ich metody organizacji są między innymi Reese Witherspoon i Gwyneth Paltrow. Na swoim miejscu gwarantuje trwałą metamorfozę domu która odmieni twoje życie – pokój po pokoju! BESTSELLER „NEW YORK TIMESA” „Kiedy gwiazdy potrzebują pomocy w poskromieniu bałaganu, dzwonią do Clei i Joanny. Ale nie martwcie się, dziewczyny stojące za tym biznesem wydały książkę ze wszystkimi wskazówkami i trickami, żebyście także i wy mogły mieć hollywoodzki porządek”. Realtor „Na swoim miejscu jest jak przewodnik po odzyskiwaniu zdrowia psychicznego”. Try Small Things Clea Shearer i Joanna Teplin to przyjaciółki i partnerki biznesowe – połączyły je wspólna pasja oraz miłość do pięknych przedmiotów i etykiet organizacyjnych. Twórczynie The Home Edit, programu organizacji przestrzeni, który koncentruje się na kategoryzacji i sposobach przechowywania. Ich autorski system porządkowania, organizacji i stylizacji wnętrz pozwala połączyć funkcjonalność z estetyką. Do każdego pomieszczenia podchodzą indywidualnie, z dbałością o detale i komfort właścicieli. Shearer i Teplin pomogły w organizacji domu m.in. Reese Witherspoon, Khloé Kardashian i Evie Longorii oraz tysiącom fanów programu Zrób porządek z The Home Edit dostępnego na platformie Netflix.

BESTSELLER „DER SPIEGEL”! BRAK MIŁOŚCI SZKODZI - NIGDY NIE JEST ZAPÓŹNO, ŻEBY WYZDROWIEĆ W czasach, w których tak wielu ludzi gna przed siebie, by nieustannie wszystkich wyprzedzać, w których liczą się osiągnięcia i każdy chce możliwie jak najwięcej posiąść i przeżyć, niełatwo okazywać troskę zarówno innym, jak i sobie. W naszym zglobalizowanym, scyfryzowanym świecie, podporządkowanym presji ekonomicznej, brak miłości, czułości i życzliwości jest coraz powszechniejszy, coraz więcej osób zapada na zdrowiu – nie tylko psychicznie, lecz także fizycznie. Niestety zauważamy to nierzadko dopiero wtedy, kiedy jest już za późno – kiedy zachorujemy. Okazuje się, że każde zdrowienie, także to wspierane przez współczesną medycynę, jest zawsze procesem samouzdrawiania zachodzącym w naszym ciele. Jak dowodzą badania, zdolność do samoleczenia jest jednak bardzo często przygaszana przez niepewność, lęk, bezradność i stres psychoemocjonalny. Neurobiolog Gerald Hüther na przykładzie działania naszego mózgu pokazuje, jak brak czułości dla samego siebie tłumi nasze siły obronne i moce samouzdrawiania. Jeszcze kilka lat wstecz taka perspektywa nie byłaby możliwa, a poświęcona jej książka wylądowałaby w dziale ezoteryki. Dziś jednak do naszej dotychczasowej wiedzy z zakresu nauk przyrodniczych i medycznych doszło już wiele badań potwierdzających, że brak miłości wpędza nas w chorobę. Nie jest to już hipotezą, ale niepodważalnym faktem, uzasadnionym na gruncie nauk ścisłych i udowodnionym medycznie. Gerald Hüther jest uznanym neurobiologiem i autorem licznych publikacji popularnonaukowych i naukowych. Jego zainteresowania od wielu lat koncentrują się wokół wpływów wczesnych doświadczeń na rozwój mózgu, konsekwencji lęku i stresu oraz znaczenia reakcji emocjonalnych. Jest założycielem i prezesem Akademii Rozwoju Potencjału (niem. Akademie für Potentialentfaltung), mieszka nieopodal Getyngi. Nakładem Wydawnictwa Dobra Literatura ukazały się dotychczas: „Wszystkie dzieci są zdolne”, „Kim jesteśmy – a kim moglibyśmy być”.

Odkryj swoją drogę do szczęścia Myślisz, że twoje życie jest pozbawione blasku i radości. Czujesz, że straciłaś sens i nie żyjesz pełnią życia, że inaczej sobie to wszystko wyobrażałaś. Przestałaś wierzyć, że coś się zmieni. A może uwierzyłaś, że dla ciebie jest już za późno na szczęście. Zatrzymaj się na chwilę i pomyśl o jakim życiu marzysz. Skąd wziąć siły, żeby zrobić ten pierwszy krok? W jaki sposób pokonać lęk przed zmianą i porażką? Co zrobić z czarnymi myślami i uwierzyć, że Bogu naprawdę nic się nie wymyka? Czy w dzisiejszym wielkim mieście wiara może być jeszcze kompasem? Poznaj niezwykłe historie siedmiu kobiet, które zmieniły swoje życie, postanowiły zaufać, zawalczyć o siebie i wbrew przeciwnościom losu odnalazły drogę do szczęścia, zaczynając wszystko od nowa. Szczęście w wielkim mieście to pełne pasji, optymizmu i wzruszeń rozmowy o byciu spełnioną kobietą i znalezieniu tego, czego każda z nas szuka najbardziej: swojej drogi do szczęścia. Daj sobie i Bogu jeszcze jedną szansę! Kasia niewątpliwie otrzymała od Boga dar odnajdywania osób, których nadzieja – wbrew wszystkiemu – jest silniejsza od rozpaczy […]. Karolina, Ewa, Joasia, Monika, Agata, Sylwia i Dominika miały odwagę podzielić się swoimi osobistymi historiami, o których rzadko mówi się publicznie. Mówią w nich o swoich próbach, ale i o tej iskrze nadziei, której początek jest na dnie bezsilności. Krzysztof Pałys OP Katarzyna Olubińska – dziennikarka porannego programu w Dzień Dobry TVN. Autorka popularnego bloga Bóg w wielkim mieście oraz bestsellerowych książek Bóg w wielkim mieście (2017), Kobieta w wielkim mieście (2020) i Bóg w moim domu (2021). Prywatnie - szczęśliwa żona Jacka i miłośniczka psów (ma psa Flip-Flopa). Fanka żeglarstwa i podróży do świętych miejsc.

Bez względu na to, czy mówimy o smartfonach, szczoteczkach do zębów czy autonomicznych samochodach, projektowanie wymaga szacunku dla oczekiwań użytkowników i zrozumienia niuansów ich życia. Najważniejsze jednak wydaje się odrzucenie przekonania o ludzkiej doskonałości. Historia dizajnu zorientowanego na użytkownika obfituje w fascynujące opowieści i nieoczekiwane zwroty akcji. Autorzy książki opowiadają o wpływie, jaki na wzornictwo wywarły globalne kryzysy, wojny światowe i awaria pewnej elektrowni jądrowej. Pokazują, jak projektowanie dla osób ze specjalnymi potrzebami utorowało drogę wynalazkom, bez których nikt z nas nie wyobraża już sobie życia. Sporo też piszą o tajnikach projektowania najnowszych technologii – od pojazdów autonomicznych, poprzez media społecznościowe, po sztuczną inteligencję. Analizują nasze oczekiwania wobec urządzeń oraz sposób, w jaki nawiązujemy z nimi relacje. Jak przyznają autorzy, ich zamiarem jest nie tylko nakreślenie najnowszej historii dizajnu, ale przede wszystkim wyposażenie czytelników i czytelniczek w narzędzia niezbędne do krytycznego spojrzenia na wszechobecne dziś w naszym życiu projektowanie doświadczeń użytkownika. Nie uciekają więc od pytań o rzeczywiste skutki innowacji wprowadzanych przez cyfrowych gigantów ani o to, dlaczego kolejnym krokiem na ścieżce rozwoju technologii nie będzie wynalezienie nowego modelu telefonu czy aplikacji, lecz – nowej metafory. Książkę uzupełnia krótki opis procesu projektowania zorientowanego na użytkownika oraz lista kamieni milowych w historii projektowania – od fotela Ludwika XV po przepisy o RODO. Cliff Kuang – dziennikarz i projektant. Robert Fabricant – były wicedyrektor kreatywny legendarnego studia Frog Design.

Książka Luca Cesari "Historia makaronu w dziesięciu daniach. Od tortellini do carbonary" „Rozmowa o kuchni nie jest dziś we Włoszech czynnością ani niewinną, ani pozbawioną ryzyka”. Każdy wie, że do carbonary nie dodaje się śmietany, a spaghetti bolognese niewiele ma wspólnego z prawdziwym ragù. Ale czy na pewno? Może wszystko, co wiemy o „tradycyjnych” włoskich makaronach, nie jest do końca prawdą? Nakarmieni „jedynymi słusznymi” przepisami na tradycyjne włoskie dania, nie zdajemy sobie sprawy, że receptury na większość z nich wciąż ewoluują, a legendy, które narosły wokół niektórych, bardzo często rozmijają się z prawdą. Czy wiesz, że carbonara wcale nie ma włoskiego rodowodu, a fettuccine powstało, kiedy Alfredo di Lelio, troskliwy mąż i szef kuchni, chciał przygotować pożywny posiłek zmęczonej porodem żonie? Czy zgadniesz, która bogini i jej piękno były inspiracją dla idealnego kształtu tortellino? Luca Cesari, historyk gastronomii i kucharz eksperymentalny, wychodzi naprzeciw gastropurystom i proponuje inne spojrzenie na dziesięć włoskich klasyków. Według niego te kanoniczne dania zawsze są nowe i młode, bo ich postać zmienia się w zależności od kucharza i szerokości geograficznej. Rozsiądź się wygodnie z talerzem pełnym pasta al pomodoro i posłuchaj historii o tym, dlaczego dozwolone jest jedzenie spaghetti z sosem bolońskim i co wspólnego z włoskimi daniami ma Meksyk. Palce lizać! Książka uhonorowana Premio Bancarella della Cucina. "Historia makaronu w dziesięciu daniach. Od tortellini do carbonary" - nowość Cesariego „Czytałem z wypiekami na twarzy, a nieczęsto mi się to zdarza! W tej książce jest wszystko to, za co kocham Włochów – ogromna kulinarna erudycja, silne emocje, uzasadnione złośliwości oraz ogromna miłość do kuchni. Świetna, lekka jak piórko i mądra książka o tym, że najciekawsze historie zawsze rozgrywają się w kuchni”. Bartek Kieżun – dziennikarz, kucharz i fotograf. Autor serii przewodników kulinarnych po świecie śródziemnomorskim

Zapracowanie stało się dzisiaj powodem do dumy. Chwalimy się, jak bardzo jesteśmy zajęci, a jednocześnie jesteśmy przemęczeni. Dlatego powinniśmy potraktować wypoczynek jako przejaw troski o siebie. Ta książka, oparta na wielu rzetelnych badaniach naukowych, podpowie nam, jak to zrobić. Jak się relaksujemy? Co uspokaja nasz umysł? Dzięki czemu nasze ciało otrzymuje nową energię? W swojej nowatorskiej książce Claudia Hammond oparła się na największej do tej pory ogólnoświatowej ankiecie na temat odpoczynku, w której wzięło udział osiemnaście tysięcy osób ze stu trzydziestu krajów. Jej wyniki pokazały, jak ludzie odpoczywają i w jaki sposób relaks wiąże się ze stanem zdrowia. Wymieniając – od końca – dziesięć najpopularniejszych form wypoczynku, autorka wyjaśnia, dlaczego relaks jest ważny, a także przytacza wyniki badań naukowych, by móc ustalić, co naprawdę działa. Na koniec przedstawia mapę prowadzącą do bardziej zrelaksowanego, bardziej zrównoważonego życia, która pozwoli każdemu z nas odkryć, jak, gdzie i kiedy uda nam się najlepiej wypocząć. Sztuka odpoczynku znalazła się na krótkiej liście książek nominowanych do nagrody Brytyjskiego Towarzystwa Psychologicznego dla najlepszej książki popularnonaukowej. Fascynująca, dowcipna, świetnie napisana… Jeśli przyjąć, że najlepszym odpoczynkiem jest czytanie, to ta książka stanowi odpowiednik naukowej sjesty. Niestety, jest tak intrygująca, że trudno przy niej odpocząć. „Observer” Claudia Hammond jest autorką wielu nagradzanych książek i dziennikarką radiową, prowadzi też zajęcia na temat publicznej wiedzy o psychologii na uniwersytecie w Sussex. W swoim programie radiowym All in the the Mind (Wszystko jest w umyśle) nadawanym na antenie BBC Radio4 propaguje wiedzę o psychologii i zdrowiu psychicznym.

Francois-Regis Gaudry "Italia na talerzu" JEDYNA książka o kuchni włoskiej, której potrzebujesz. WSZYSTKO, co musisz wiedzieć o kulinarnej Italii. Ta wielka księga, pełna zdjęć, pięknych ilustracji, map, przydatnych wykresów, porywających anegdot i portretów wybitnych postaci, to pierwsza taka encyklopedia kuchni włoskiej. Jeśli chcesz gotować jak prawdziwy Włoch, nie potrzebujesz już niczego więcej. Znajdziesz tu przepisy na dania, które trzeba znać. Zachwycą cię klasyczne i nowoczesne potrawy ze wszystkich regionów Italii. Poznasz najlepsze włoskie produkty: makarony, mięsa, sery, przyprawy, wina, piwa, likiery, kawy. • Czy Leonardo da Vinci był wegetarianinem? • Jaka jest różnica między cappuccino, macchiato i mocaccino? • Czy można zrobić tiramisu bez alkoholu? • Dlaczego śmietana dodana do carbonary to prawdziwe przestępstwo? • Czy gnocchi można jeść również na deser? "Italia na talerzu" - Francois-Regis Gaudry Przenieś się choć na chwilę na skąpane w słońcu, gwarne ulice Italii i odkryj niezwykłe gastronomiczne dziedzictwo Włochów. KULINARNA UCZTA DLA WSZYSTKICH WIELBICIELI KUCHNI WŁOSKIEJ 5 kilogramów wiedzy o słonecznej Italii – na tę książkę przygotuj osobną półkę! ""Italia na talerzu"" to nie tylko zbiór przepisów, ale także prawdziwy przewodnik po kulinarnym świecie Włoch. Francois-Regis Gaudry, uznany krytyk kulinarny, z pasją prezentuje różnorodność i bogactwo różnych regionów tego kraju. Przygotowana z ogromnym zaangażowaniem i szczegółowością, książka ""Italia na talerzu"" wciągnie Cię w podróż po smakach i zapachach, które tworzą kulinarną duszę Italii. Ta książka to prawdziwe kompendium wiedzy o włoskiej kuchni, która jest jednym z najważniejszych elementów kultury tego kraju. Znajdziesz tu nie tylko przepisy na dania, które trzeba znać, ale również anegdoty i fakty z życia najwybitniejszych postaci kuchni włoskiej. Dowiesz się, czy Leonardo da Vinci był wegetarianinem i dlaczego dodanie śmietany do carbonary jest traktowane jak prawdziwe przestępstwo. Książka ""Italia na talerzu"" to prawdziwa uczta dla wielbicieli włoskich smaków. Przepisy na klasyczne i nowoczesne potrawy ze wszystkich regionów Włoch, opisy najlepszych włoskich produktów, od makaronu, poprzez mięsa, sery, przyprawy, aż po wina, piwa, likiery i kawę, sprawią, że poczujesz się jak prawdziwy Włoch gotujący dla swojej rodziny. Ta książka to 5 kilogramów wiedzy o słonecznej Italii - przygotuj dla niej osobną półkę na swojej biblioteczce. Z ""Italia na talerzu"" przeniesiesz się choć na chwilę na skąpane w słońcu, gwarne ulice Italii, gdzie każdy posiłek to ceremonia, a gotowanie to sztuka.

Gdzie można odnaleźć radość z życia? Gdzie i w jaki sposób zdobyć siłę? Jak stawiać czoła lękom? Jak radzić sobie ze śmiercią bliskiej osoby lub z powracającymi przygnębiającymi myślami? Tradycyjna edukacja nie da ci odpowiedzi na powyższe pytania. A dokładnie o to chodziło w starożytnych szkołach filozoficznych uczyły jak żyć. Mimo że one już nie istnieją, ty, ja i większość ludzi cały czas potrzebujemy filozofii, która poprowadzi nas przez życie. Tak jak było to kiedyś. Ten przekonujący i bardzo praktyczny przewodnik wskaże ci sposoby na to, jak skuteczniej radzić sobie z tym, co spotyka cię każdego dnia, i jak cieszyć się życiem. Mała księga stoicyzmu mieszanka ponadczasowej mądrości i inspirujących rad, wskaże ci drogę, jeśli tylko szukasz spokojnego i mądrego życia w tym chaotycznym świecie. Korzyści, jakie otrzymasz dzięki tej książce: - poprawisz swoją odporność emocjonalną, tak aby inni nie mogli już dłużej tobą manipulować, - dowiesz się, jak opuścić emocjonalną kolejkę górską, obniżyć poziom negatywnych emocji i zachować spokój podczas każdej burzy, - zaczniesz żyć według sprawdzonych wartości i rozwijać pozytywne cechy, takie jak: odwaga, cierpliwość, samodyscyplina, wytrwałość i rozsądek, - zwiększysz pewność siebie, dzięki czemu będziesz się czuć spokojnie i bezpiecznie bez względu na wszystko, - natychmiast poprawisz swoją samoświadomość i lepiej będziesz radzić sobie z samym sobą, a także ze swoimi działaniami w chaotycznym świecie, - poznasz nowe podejście wyjaśniające tę praktyczną filozofię, - otrzymasz 55 praktyk, które pomogą ci przełożyć mądrość z kart tej książki na działanie w prawdziwym świecie.

Książka Aleksandry Szarłat Przez kilka powojennych dekad Klub Aktora Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatru i Filmu był towarzyskim, kulturalnym i informacyjnym centrum stolicy. Artystom zapewniał poczucie bezpieczeństwa, a kulturze ciągłość, zwłaszcza dzięki wyjątkowym bywalcom pamiętającym jeszcze okres międzywojenny. O przekroczeniu progu SPATiF-u marzyli wszyscy: pisarze i tajniacy, członkowie KC i opozycjoniści, sportowcy, waluciarze i dziewczyny szukające szczęścia lub zarobku. Ale o tym, kto mógł wejść i dostąpić wtajemniczenia, decydował szatniarz Franio – człowiek instytucja. Znajdujący się w samym sercu Warszawy klub, nieustannie inwigilowany przez bezpiekę, pozostawał wyspą wolności aż do stanu wojennego. Sam lokal działa do dziś, ale zmieniły się klimat i obyczaje. Po dawnym SPATiF-ie zostały jedynie legenda i mnóstwo anegdot z czasów, gdy za zamkniętymi drzwiami, skrywającymi nie zawsze piękne tajemnice, toczyło się intensywne życie. I ta historia – polskiego kina, teatru, estrady i literatury – barwnie opisana w książce Aleksandry Szarłat. „Był taki adres, było takie miejsce. Historia SPATiF-u jest opowieścią o czasie i ludziach do tego czasu należących. Artyści i pretendenci, kolorowe ptaki i alkoholowe ćmy. Tyrmand, Komeda, Jędrusik, okazjonalne kelnerki, przyszłe żony. Ci ludzie potrafili ze sobą rozmawiać, nie spieszyli się tak bardzo, nie gonili za luksusami, bo żadnych luksusów nie było. Przy wódce, tańcząc lub przeklinając, żyli, po prostu żyli. Ale było to życie prawdziwe, życie na dwieście procent. Chodziło przecież o to, żeby się nie nudzić. „Polsko, nie bądź nudna” – wołał Kisiel. W SPATiF-ie zawsze było ciekawiej – tak jak w pasjonującej książce Aleksandry Szarłat.” Łukasz Maciejewski

Berlin, Cannes i Wenecja są w środowisku filmowym nazywane „potrójną koroną festiwali”. Sukces podczas tych trzech wydarzeń to kinematograficzny hat trick. Nie każdy może dostać nagrodę, ale każdy może zwrócić na siebie uwagę. A to w świecie sztuki, biznesu i blichtru niemała wartość. Ewa Szponar, która przez wiele lat obserwowała i opisywała najważniejsze festiwale filmowe, opowiada w książce ich historię, odkrywa niepisane zasady działania, dzieli się doświadczeniami ze spotkań z gwiazdami, wreszcie – pisze o polityce, która tym wszystkim rządzi. Pokazuje również, jak festiwal filmowy przestaje być wydarzeniem, a staje się pewnym sposobem na życie. Fabryka splendoru to złożona i bogata opowieść o splocie kultury i biznesu, w którym sztuka jest tylko jednym z elementów. Zdawałoby się, że nie ma tu tajemnicy: parada gwiazd, rewia mody, gorące dyskusje o filmach i rytuał ich oglądania – a jednak jest w festiwalach coś nieprzemijającego, co rokrocznie ściąga na nie tysiące kinomanów, dziennikarzy, twórców i producentów: doświadczenie wspólnoty.

Poznaj piękny i fascynujący świat sztuki! Jeśli fascynuje Cię wspaniały świat sztuki, ale masz dość żmudnych i nudnych opisów w podręcznikach, których nie polubiłby nawet Leonardo da Vinci, sięgnij po?Sztukę. Przewodnik dla lubiących rozkminiać bez bólu. Książka pomija nudne szczegóły, odkrywając tajemnicę największych światowych artystów i ich arcydzieł. To nieoceniony przewodnik po kierunkach i nurtach w sztuce, takich jak barok, surrealizm czy Impresjonizm. Dzięki niemu poznasz m.in. wyjątkowość malarstwa El Greco, ekscentryzm Marcela Duchampa a także życiowe zakręty Vincenta van Gogha. Udaj się w podróż po zakamarach Luwru, Art Institute of Chicago czy muzeów watykańskich. Dowiedz się, jak to było z perspektywą, co to jest złota proporcja i jaka jest historia fotografii. Niezależnie od tego, czy jesteś początkującym, czy doświadczonym znawcą sztuki, lektura książki pomoże Ci?lepiej zrozumieć wielkich artystów i ich fascynujące prace. EricGrzymkowski Urodził się w 1984 roku w Fair Lawn w New Jersey (USA).Lata młodości spędził na opanowywaniu Nintendo Entertainment System, zanim w 1995 roku odkrył Internet. Od tego czasu większość wolnego czasu poświęca poszerzaniu swojej wiedzy o wszystkich rzeczach bezużytecznych i niejasnych. Autor kilku książek.

Wartościowy poradnik, pełen rozwiązań, za pomocą których odzyskasz skupienie, wzmocnisz ciało i odświeżysz umysł Gretchen Rubin, autorka książki 4 tendencje. Poznaj profile osobowości, aby żyć i działać skuteczniej Współczesność przynosi ogromne możliwości i... pokusy. Obfitość jedzenia, fascynujący świat mediów cyfrowych, możliwość wybierania z tysięcy ofert bez wstawania z kanapy. Jednak ta hiperrzeczywistość niesie poważne zagrożenie dla zdrowia mentalnego i fizycznego, dla naszych relacji z innymi ludźmi i ogólnie dla świata. Mózg współczesnego człowieka pływa w oceanie intensywnych bodźców i jest w perfidny sposób manipulowany. W rezultacie stajemy się samotni, zalęknieni, nieufni, skłonni do chorowania i otyłości. Wydaje się, że z tej matni nie ma ucieczki. Dzięki tej książce, która prezentuje wyniki najnowszych badań naukowych, dowiesz się, dlaczego tak się dzieje - i że wcale nie musi tak być! Zidentyfikujesz mentalne manipulacje, szkodzące każdemu człowiekowi, ale również poznasz narzędzia, za pomocą których zmienisz swoje myślenie, by rozważniej i sprawniej podejmować decyzje, a także poprawisz relacje z innymi ludźmi i rozwiniesz zdrowe nawyki. W efekcie odzyskasz skupienie, wzmocnisz ciało i odświeżysz umysł. Znakomitym uzupełnieniem treści jest dziesięciodniowy program treningowy wraz z planem dietetycznym, którego wdrożenie pozwoli Ci rozpocząć nowe, lepsze życie. Szybko się przekonasz, że szczęście jest w Twoim zasięgu! W tej książce między innymi: zasady świadomego przeprogramowania mózgu ważne szczegóły funkcjonowania ludzkiego umysłu hakowanie własnego mózgu i zastosowanie metody TIME znaczenie praktyk medytacyjnych i mindfulness przepisy na posiłki, które służą mózgowi Jeśli zechcesz być szczęśliwy - znajdziesz szczęście! W mediach o książce: Rośnij w siłę: 8 sposobów, by oczyścić swój umysł i znaleźć szczęście Zeberka.pl: Zabierz swój mózg na detoks. Jak zhakować własny mózg i zastosować metody TIME? Mintmag.pl: Mózg na detoksie. Pozwól sobie na rewolucję Pscyhologiaprzykawie.pl: Jak oczyścić swój umysł, odzyskać skupienie i znaleźć szczęście Coachingwspodnicy.pl: Dla wszystkich tych, którzy pragną odzyskać siebie Kobieta.interia.pl: Mózg na detoksie. Jak odzyskać skupienie i znaleźć szczęście? Emocjonalnie.com: Czego chce twój mózg? Zdziwisz się, ile rzeczy mu nie służy!

Ogród Bellingham. Jak uprawiać ogród w zgodzie z naturą Katarzyna Bellingham Ogród przyjazny dla natury to przestrzeń tętniąca życiem. To miejsce, gdzie każda pora roku – a nawet każdy miesiąc, tydzień czy dzień są inne, niepowtarzalne. W ogrodzie naturalnym nasza kontrola sprowadza się do minimum – kosimy trawiaste ścieżki oraz krawędzie i sadzimy wybrane przez siebie gatunki roślin, ale pozwalamy, aby rośliny same rosły i nic nie zakłócało im kontaktów z pszczołami, motylami, ptakami, małymi zwierzętami, a wiatr , słońce i powietrze miały do nich nieograniczony dostęp. Pozwalamy, aby ogród żył swoim rytmem. Możemy ewentualnie mądrze pomóc mu w utrzymaniu jego świetności poprzez dokarmianie gleby materią organiczną, przycinanie martwych części roślin na wiosnę czy zapewnianie wody podczas okresów suszy. Ale nie uważamy się za szefa swojego ogrodu i wszystkiego co w nim żyje, a raczej jesteśmy jego wspólnikiem. W książce Ogród Bellingham autorka zaprasza czytelników do swojej zielonej oazy, pokazuje krok po kroku jak założyć i uprawiać ogród w zgodzie z rytmami natury , jak rozumieć przyrodę, żeby mądrze pomagać roślinom rosnąć nie niszcząc przy tym środowiska naturalnego. Dzieli się swoim doświadczeniem i zaraża entuzjazmem dzięki czemu zaczynamy wierzyć, że każdy z nas może stworzyć, choćby niewielki naturalny ogród, a pielęgnowanie go to sposób życia, a nie tylko cięża praca. We wstępie pisze: „...złotą zasadą ekologicznego ogrodnika jest jak najmniejsza ingerencja, zapomnijcie więc o żmudnej orce, karczowaniu czy odchwaszczaniu. Dzięki wieloletniemu doświadczeniu ogrodników pracujących w zgodzie z naturą znane są takie sposoby uprawy, które pozwolą mieć i zdrowe, bujne rośliny, i czas na relaks w pięknych okolicznościach przyrody.” Czyż nie brzmi to jak wspaniała obietnica? Z książką Ogród Bellingham sami możemy ją spełnić. Z książki dowiemy się także jakie prace wykonuje się w Ogrodzie Bellingham w kolejnych porach roku, jak zakładać rabaty preriowe, kwiatowe, sad, łąkę. Co robić, aby przez cały rok cieszyć się smacznymi i zdrowymi warzywami z własnego ogrodu. Znajdziemy ciekawe przepisy na dżem z papryczek chili, sos z pieczonych pomidorów, tajską zupę dyniową i wiele innych nieocenionych przepisów i porad. Taki właśnie jest Ogród Bellingham, o którym Katarzyna Bellingham opowiada czytelnikom na stronach tej książki.

Ambitne, utalentowane, zdeterminowane – artystki, muzy, modelki, inspiratorki i protektorki twórców. Długo czekały, by zaistnieć w świecie sztuki zdominowanym przez mężczyzn. Wreszcie nadszedł ich czas. Suzanne Valadon, ulubiona modelka Renoira i Toulouse-Lautreca, porzuciła pozowanie mistrzom, żeby malować i zyskać sławę artystki. Berthe Morisot, choć zakochana w Éduardzie Manecie i zafascynowana jego sztuką, ze wszystkich sił starała się go nie naśladować. Komplementy, w których porównywano jej obrazy do jego dzieł, uznawała wręcz za zniewagę. Piękna Kiki, najsłynniejsza modelka dwudziestolecia, zawładnęła wyobraźnią i zmysłami paryskich artystów. Królowa Montparnasse’u nigdy nie nosiła bielizny, a sukienkę imitowała falbaną doszytą do rąbka płaszcza, żeby raz-dwa pozować nago. Vanessa Bell od dzieciństwa wiedziała, że pragnie być malarką. Sławy zazdrościła jej młodsza siostra, Virginia Woolf, która w utworach literackich wielokrotnie sięgała do fenomenu postaci siostry – pięknej, zmysłowej, utalentowanej. Nie wyobrażała sobie, żeby ktoś inny projektował okładki jej książek i malował portrety. Bella Chagall wtopiła się w malarską wizję swojego męża tak mocno, że pisał do niej: „Kiedy Ci się długo przyglądam, wydaje mi się, że jesteś moim dziełem”. Fascynujące opowieści o kobietach z obrazów dopisują ważny rozdział do historii sztuki i emancypacji. Ich wkład do światowej kultury jest nie do przecenienia.

Jak myślą bogaci Steve Siebold Ta książka nauczy cię, jak myślą bogaci ludzie. Porównuje myśli, nawyki i filozofie klasy średniej do klasy światowej, jeśli chodzi o bogactwo. Różnice są równie skrajne, co liczne. Strategia jest prosta: dowiedz się, jak myślą bogaci ludzie, rób to co oni, podejmij działania i wzbogać się. Wolność od finansowych zmartwień i styl życia milionera jest bliżej niż myślisz.

Silna psychika. Poradnik wzmacniania odporności psychicznej na trudne czasy Zbigniew Ryżak Siłę psychiki można wyćwiczyć Wyjaśnienie, czym jest silna psychika, kryje się w odpowiedzi na pytanie: ile jesteś w stanie znieść i się nie załamać? Ile wytrzymasz i czy poradzisz sobie z problemem: z negatywnymi emocjami, wątpliwościami, oporami, wahaniami, lękami, kolejnymi rozczarowaniami. Z tym wszystkim, co podkopuje fundamenty psychicznego dobrostanu. Jeśli to potrafisz, jesteś silny psychicznie. Jeśli nie masz pewności, że to potrafisz ― nie martw się. Siłę psychiki, podobnie jak siłę mięśni, można wyćwiczyć. Autor tej książki zebrał dla Ciebie zestaw technik, które pozwalają wzmocnić psychikę i przygotować ją na wyzwania, przed jakimi każdy z nas prędzej czy później staje. Poznaj zatem: • akceptującą świadomość doznań • samowspółczucie (self-compassion) • restrukturyzację poznawczą • skuteczne techniki oddechowe • i wiele więcej by nauczyć się samodzielnie stawiać czoła problemom codzienności.

Odkryj żywy Kościół i zacznij go tworzyć Czy Kościół jest dla ciebie ważny? Czy czujesz się w nim jak w domu? Czy wciąż jest dla ciebie wspólnotą żywą? Kardynał Grzegorz Ryś w trzech obrazach ukazuje fascynującą wizję Kościoła, jakiego chciał Bóg. Pisze o zstępującym z nieba mieście ludzi wolnych i równych sobie, rodzinie tworzącej nowe więzy krwi oraz oblubienicy Baranka. W prosty, przystępny sposób wprowadza nas w te zachwycające przestrzenie, zachęcając, byśmy każdego dnia na nowo odkrywali,„jak Bóg pomyślał Kościół”, i starali się Jego pomysł wcielać w życie. Książka zbiera nauczanie kard. Rysia o Kościele wygłoszone do różnych grup, stając się ważnym zaproszeniem do troski o wspólnotę, którą tworzymy. Kościół nam mówi: „Jesteście potrzebni, nie ja was potrzebuję, tylko Jezus”, a my odsuwamy się z niechęcią, bo nam się Kościół nie podoba. To nie jest popularne, by się do niego przyznawać. Powszechną praktyką jest natomiast opisywanie wszystkich jego braków, ułomności, grzechów. Ta książka może stać się okazją, by się raz jeszcze Kościołowi przyjrzeć. Nie zamykając oczu na braki, zobaczyć w nim to, co widzi Bóg. Może dzięki temu uda nam się spojrzeć świeżym okiem na Kościół. Zachwycić się tą wizją. Zapragnąć jej. Ale też podjąć się jej realizacji. kard. Grzegorz Ryś Grzegorz Ryś(ur. 1964) – arcybiskup metropolita łódzki, w latach 2011–2017 biskup pomocniczy archidiecezji krakowskiej. Przewodniczący Rady do spraw Dialogu Religijnego i Komitetu do spraw Dialogu z Judaizmem Konferencji Episkopatu Polski. Doktor habilitowany nauk humanistycznych w zakresie historii. Opublikował między innymi: W Kościele jest miejsce dla wszystkich; Skandal miłosierdzia; Skoro jest miłość. W lipcu 2023 roku papież Franciszek mianował abp. Rysia kardynałem.

Naucz się odczytywać ukryte myśli i zamiary. Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, co tak naprawdę oznacza uniesiona brew, nerwowe drganie powieki, zgarbiona postawa? Czy to naturalny wygląd twojego rozmówcy, czy jednak to coś znaczy i chce ci w ten sposób coś powiedzieć… a może właśnie nie chce powiedzieć? W „Mowie ciała” autorzy wykorzystują autentyczne zdjęcia ludzi w bezstresowych sytuacjach, a następnie zestawiają je z innymi, pokazując te same osoby reagujące na różne rodzaje bodźców, aby zilustrować siłę mowy ciała. Zidentyfikuj podstawowe mechanizmy komunikacji międzyludzkiej. Nie znasz kultury rozmówcy? Rozróżnij, co jest normalne, a co nie i kiedy „nienormalne” ma znaczenie. Dostrzegaj zmiany w mowie ciała. Unikaj nieporozumień. Zrozum właściwie komunikat. Chroń się przed manipulacją.

W smutnym peerelowskim pejzażu powstawały dzieła wybitne. Polscy malarze, rysownicy i animatorzy zdobywali światową sławę. W kraju naznaczonym niedostatkiem rozkwitała kolorami sztuka. A że najbliższa ludziom była wtedy sztuka masowa, komiks, plakat i film animowany, ona więc wyrastała na tym zgrzebnym tle – jak maki na betonie. Przełomowy rok 1945 – oznaczał wprawdzie koniec wojny, ale nie wymazywał z pamięci wojennej traumy. Na murach spalonej stolicy zawisł pierwszy, symboliczny, zamykający ten okres plakat antyhitlerowski „Zniszczymy faszyzm do końca” Eryka Lipińskiego. Ci, którzy ocaleli z pożogi, choć poturbowani psychicznie i fizycznie, z nadzieją patrzyli w przyszłość. Ten upragniony „nowy lepszy świat” okazał się jednak pułapką. Dla artystów ponure realia peerelowskie stały się wyzwaniem i inspiracją. W nich narodziła się słynna w świecie polska szkoła plakatu, a międzynarodową sławę zdobywali twórcy polskich animacji. Na kartach książki pojawiają się artyści tej miary co Henryk Tomaszewski, Waldemar Świerzy, Janusz Stanny czy Tadeusz Trepkowski. Uchyla swoje drzwi Pracownia Plakatu Propagandowego i raczkujące studio filmów animowanych w Bielsku-Białej. Śledzimy losy Waleriana Borowczyka i Jan Lenicy – w latach 60. okrzykniętych twórcami polskiej szkoły animacji. Obserwujemy trud tworzenia pierwszych filmów rysunkowych. Wreszcie i perypetie związane z „najbardziej imperialistycznym” gatunkiem sztuki. A w nim Henryk Chmielewski czy Janusz Christa – królowie komiksu. Przewija się tu zresztą cała plejada znakomitości: plakacistów, animatorów, twórców komiksów. Autorka ukazuje artystów tamtej epoki, a przybliżając ich dzieła, pokazuje warunki, w jakich powstawały, wyboistą drogę artystyczną w okowach socjalizmu.

Przełomowy esej Lindy Nochlin zapowiadał narodziny feministycznej historii sztuki, a dzisiaj wciąż ma fundamentalne znaczenie dla rozumienia sztuki. Pouczający i prowokujący od pierwszego zdania, angażuje czytelnika bez reszty i zachęca go, by odsunął na bok swe dotychczasowe założenia i zaczął poszukiwać nowych dróg. Linda Nochlin nie próbuje odpowiedzieć wprost na pytanie, dlaczego nie było „wielkich artystek” – uważa, że zostało błędnie postawione. Zamiast tego rozkłada na czynniki pierwsze samo pojęcie wielkości i wyjaśnia podstawowe założenia, które skutkowały fallocentryczną naturą geniuszu w sztuce. Z nadzwyczajną przenikliwością obnaża przy tym fakt, że przyjęcie perspektywy białych mężczyzn w historii myśli o sztuce niosło z sobą porażkę nie tylko moralną, lecz także intelektualną. W tym wydaniu, rocznicowym, esejowi Lindy Nochlin towarzyszy tekst pod tytułem Trzydzieści lat później, w którym autorka przygląda się swoim rozważaniom z perspektywy czasu. Ten tekst, napisany w epoce rozkwitu teorii feministycznej, a także teorii queer i studiów postkolonialnych, jest poruszającą refleksją nad pojawieniem się zupełnie nowego kanonu. Odwołując się do takich artystek, jak Louise Bourgeois, Cindy Sherman i wiele innych, Linda Nochlin z niezrównaną pasją i zachwycającą precyzją diagnozuje kondycję zarówno kobiet, jak i sztuki. Esej Dlaczego nie było wielkich artystek? stał się zawołaniem bojowym, które rozbrzmiewa we wszystkich warstwach kulturowych i społecznych. Przesłanie Lindy Nochlin pozostaje aktualne. Jak sama powiedziała w 2015 roku: „Przed nami wciąż jeszcze daleka droga”. Wydanie z okazji pięćdziesiątej rocznicy ukazania się eseju ze wstępem Catherine Grant Linda Nochlin (1931–2017) wykładała sztukę nowoczesną w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Nowojorskiego. Jest autorką licznych publikacji dotyczących kwestii płci w historii sztuki, a także opracowań na temat dziewiętnastowiecznego realizmu. Wydała między innymi takie książki, jak Women, Art and Power; Representing Women;Courbet, Women Artists oraz Misere. Catherine Grant wykłada sztukę nowoczesną i współczesną w Courtauld Institute of Art, do niedawna zaś pracowała na Wydziale Sztuki i Kultur Wizualnych w Goldsmiths (Uniwersytet Londyński). Jest autorką wielu tekstów poświęconych wątkom feministycznym w sztuce współczesnej, a także współredaktorką książek Girls! Girls! Girls!,Creative Writing and Art History oraz Fandom as Methodology.

Enneagram to prastara koncepcja będąca drogą do wewnętrznego uleczenia i duchowego wzrostu. Zyskała popularność za sprawą bestsellerowej publikacji Richarda Rohra oraz Andreasa Eberta. Łącząc podejście psychologiczne, duchowe i filozoficzne, stanowi ona uniwersalny opis żywego procesu, jakim jest poznanie samego siebie, do którego dążą ludzie pod każdą szerokością geograficzną. Książka zawiera szczegółową charakterystykę dziewięciu typów osobowości, przedstawia ich cechy oraz wewnętrzną dynamikę, która skłania człowieka do zmian. Ujęte w niej wskazówki pomogą odkryć i lepiej wykorzystać swoje mocne strony oraz radzić sobie w sytuacjach, w których do głosu dochodzą te słabsze. Poznanie siebie jest trudnym i długotrwałym procesem… Trzeba odwagi i uporu, by podążać tą drogą. Wielu ludzi unika jej, gdyż boi się, że nie poradzi sobie z problemami własnej duszy… Ponieważ Bóg kocha człowieka razem z jego ciemnymi stronami, człowiek nie musi okłamywać samego siebie. Ból, jaki wywołuje samopoznanie, może stać się w świetle bezwarunkowej miłości Boga początkiem zbawienia. Richard Rohr (ur. 1943) – franciszkanin, kierownik duchowy, założyciel Centrum Działania i Kontemplacji w Albuquerque w Nowym Meksyku, prelegent i autor wielu książek z zakresu duchowości. W Wydawnictwie WAM ukazało się kilka jego publikacji, .: Spadać w górę, Nieśmiertelny diament, Dzikość i mądrość, Uniwersalny Chrystus. Andreas Ebert (ur. 1952) – tłumacz dzieł Richarda Rohra na język niemiecki. Prowadzi kursy dotyczące koncepcji enneagramu.

Bartek Kieżun, autor bestsellerowej serii książek podróżniczo-kulinarnych, powraca z nowym projektem. W pierwszej odsłonie nowej serii łakomym okiem spogląda na jedno z najbardziej nieoczywistych miast słonecznej Italii – Neapol. Zaprasza na spacery po placach i uliczkach snując opowieści o ciekawych ludziach, dziwacznych zwyczajach, czy niezwykłych dziełach sztuki i architektury. Ale ponieważ nie samą kulturą człowiek żyje czytelnik odnajdzie w przewodniku sprawdzone tropy kulinarne – adresy restauracji, pizzerii i kawiarni, sklepów, które autor odwiedził i szczerze poleca. A do tego wszystkiego to, za co czytelnicy kochają Bartka Kieżuna – niebanalne przepisy kulinarne, które pozwalają odtworzyć zapachy i smaki gorącego Neapolu we własnej kuchni.

Nagomi – japoński sekret odnajdywania spokoju i równowagi w szybko zmieniającym się świecie. Japończycy od zawsze wiedzieli, jak żyć dobrze. W świecie napędzanym pieniądzem i stresem najbardziej cenią pogodę ducha, harmonię serca i umysłu oraz równowagę. To właśnie NAGOMI. Stan świadomości, który wpływa na relacje z ludźmi i otoczeniem. Oraz sposób na to, jak dostosowywać się do ciągłych zmian w życiu bez utraty wewnętrznego spokoju. Nagomi jest obecne od zawsze w japońskiej tradycji i kulturze i dotyczy wszystkich sfer życia – od przygotowywania jedzenia, przez dbanie o zdrowie i aktywność fizyczną, po utrzymanie kreatywności i sprawnego intelektu. Poczuj uzdrawiającą moc NAGOMI – w relacjach z innymi, w kontakcie z naturą, a przede wszystkim z własnym „ja”. Japończycy słyną z tego, że się nie wychylają. Zwykle nie rzucają się w oczy, znoszą porażki z godnością, a zwyciężając, zachowują powściągliwość. Nie wyrażają głośno swoich opinii – do tego stopnia, że ich milczenie bywa dla niektórych krępujące. Japończycy doszli do wielu przełomowych osiągnięć bez konieczności podkreślania swoich atutów. Za powściągliwością i milczeniem Japończyków kryje się jednak od dawna skrywany sekret, który prowadzi do odnajdowania dobrostanu i harmonii we własnym życiu. Właśnie o tej ścieżce samospełnienia oraz spokoju ducha opowiada niniejsza książka.

„Jeśli tylko czegoś bardzo chcesz, to na pewno to osiągniesz” „Ustaw siebie w centrum świata i nie oglądaj się na innych” „Obudź w sobie wewnętrzne dziecko i idź po swoje” Znasz te hasła? Te i wiele innych, chwytliwych (i często bardzo kosztownych) recept oferuje nam lukratywny przemysł rozwoju osobistego. Zastanów się jednak, w jakim okresie naszego życia tego rodzaju myślenie magiczne jest najczęstsze, niemalże codzienne? W dzieciństwie! (…) Utrzymywanie ludzi w stanie zdziecinnienia, za które jeszcze słono płacą, prowadzi do erozji tkanki społecznej. Jesteśmy bardzo głęboko zanurzeni w strukturze społecznej, uzależnieni od jej mechanizmów. Jesteśmy jej trybikiem. Im szybciej przekłujemy pompowane przez psychopozytywnych trenerów ego, przerośnięte jak balon na imprezie sylwestrowej, tym lepiej dla nas. Mnie świadomość tego, że jestem małym elementem, na który wpływ ma wiele czynników, daje duży spokój. Wiem, co ode mnie zależy, ale mam też świadomość, że na wiele spraw nie mam żadnego wpływu. Dziennikarka Eliza Michalik i socjolog Tomasz Sobierajski w arcyciekawych rozmowach rozprawiają się z mitami i kłamstwami codzienności: O toksycznej pozytywności, pseudorozwoju i ucieczce od dojrzałości O dziewczynkowaniu, półfabrykatach szczęścia i ułudzie łatwego życia O populizmie, niedojrzałości w języku i pułapkach bajdurzenia

Z pewnością w swoim życiu wielokrotnie spotkaliście się z ludźmi, którzy wręcz muszą być w centrum uwagi - wielbieni i ubóstwiani. Brak zainteresowania ich życiem, sukcesami i opowieściami traktowany jest jako ogromna zniewaga. Dlatego otaczają się ludźmi, którzy ich bezwzględnie podziwiają. Narcyzi, bo o nich mowa, mają na celowniku wszystkie osoby posiadające pewną typowo ludzką cechę: empatię. Nieważne, czy jesteś atrakcyjny, bogaty, kompetentny, efektywny w pracy, lubiany, popularny, zabawny czy silny psychicznie – i tak możesz zostać wmanewrowany w ich gierki. Narcyzi zwodzą ludzi, posługując się tymi samymi metodami co psychopaci. Jak nikt znają się na ludziach i psychologii - wiedzą, w jaki sposób manipulować innymi, by ci spełniali ich zachcianki. Na szczęście Thomas Erikson, doświadczony znawca ludzkiej natury, podpowie, jak poradzić sobie z takimi osobnikami i wyzwolić się spod ich uroku. Najważniejsze jest to, by zapamiętać jedno ważne słowo: „NIE”. Narcyz się NIE zmieni. NIE uleczysz takiej osoby. Jedyne, co możesz zrobić, to zadbać o swoje granice i jak najczęściej mówić narcyzowi NIE. Ale to nie wszystko. Warto też przyjrzeć się sobie w lustrze. Może się bowiem okazać, że to nie ty masz problem z otoczeniem, tylko to otoczenie ma problem z tobą…

Książka popularnej i cenionej psycholożki, która w swojej pracy pomogła tysiącom kobiet. Z niskim poczuciem wartości zmaga się wielu ludzi, ale częściej kobiety. Przytłoczone trudnymi doświadczeniami, codziennością i patriarchalną kulturą nie mogą doświadczyć samoakceptacji, sprawczości i wiary we własne możliwości. Bywa, że prowadzi to do przyjęcia roli ofiary czy obwiniania całego świata za swoje niepowodzenia. Ewa Woydyłło zaprasza do uważnej, czułej, a jednocześnie konkretnej i energetyzującej podróży w głąb siebie w poszukiwaniu poczucia wartości. Droga, którą proponuje, zaczyna się od dokładnego przyjrzenia się temu, co myślmy, mówimy i robimy. Pozwala to wychwycić szkodliwe schematy, które budują kompleks niższości i blokują wzrastanie. Demontaż tych mechanizmów i zastąpienie ich nowymi, konstruktywnymi, pozwala zyskać wewnętrzną siłę, pewność i spokój. Życie to droga. Znajdujesz się w miejscu, do którego doszłaś. Nie zatrzymuj się, zmierzaj tam, dokąd pragniesz dojść. Nie wszystko musi ci się udać. Niewykonalne cele zmieniaj na wykonalne. Zaakceptuj rzeczy, nad którymi nie masz kontroli. Przebaczaj winowajcom, w tym także sobie. Rozmyślaj, analizuj, ale nie rozpamiętuj swoich żałości. Smutek nie jest zabroniony, ale jeżeli ci z nim źle, to poszukaj pomocy. Źródło poczucia wartości kryje się w tym, co myślisz, mówisz i robisz.