Moc Media

Świat oferuje szereg możliwości, a jednocześnie traktuje człowieka bez taryfy ulgowej i odbiera czas na sprawy najważniejsze: miłość, wspólne zainteresowania, dostrzeżenie realnych celów, które poza pracą zawodową mają znaczenie. Epidemią staje się samotność odczuwana mimo obecności innych. Marek znudzony codziennością buduje toksyczne relacje i nie stawia sobie trudnych pytań. Staje się zbiegiem! W ucieczce przed problemami towarzyszą mu duchy, które wprowadzają do opowieści nutę humoru, a także niepewność, czy faktycznie istnieją, a może są tylko wytworem zmęczonego umysłu. Droga do zrozumienia, co w życiu ważne, może być długa i wyboista. FRAGM. RECENCJI "Fascynująca, brawurowo szczera, poruszająca, zabawna i głęboko refleksyjna opowieść o tym, że niebo może być drugim człowiekiem. Posmykiewicz owijając zdarzenia w całun wspólnotowości w nurcie realizmu magicznego, przypomina czytelnikom, co w podróży po ziemskim padole łez powinno stanowić fundament. To refleksja nad istotą miłości. Pulsująca życiem, nowymi początkami i nadzieją, której warto wypatrywać, gdy deszcz w oczodołach. Nie sposób się jej oprzeć". - Magdalena Andrzejewska, Efemeryczność chwil "Marek niszczy sobie życie niejako na własne życzenie. Mimo wszystko chce mu się kibicować, gdy w poszukiwaniu ratunku rejteruje na prowincję. To tam, w nowym rozdziale życia, dowie się, że ucieczka nie jest rozwiązaniem, bo bagaż krzywd zabiera się ze sobą. (…) "Zbieg z okoliczności" to dramatyczna, a zarazem pełna ciepła historia traktująca o tym, że nigdy nie jest za późno, aby naprawić zło – również to wyrządzone sobie. Takiej wersji "Opowieści wigilijnej" jeszcze nie czytaliście!". - Michał Paweł Urbaniak, pisarz O AUTORZE: MICHAŁ POSMYKIEWICZ - chirurg z Łodzi, udziela się charytatywnie w Polskim Czerwonym Krzyżu. To człowiek o licznych zainteresowaniach. Szkolił się w zakresie wypraw speleologicznych, nurkowania, szermierki szablą wg tradycji polsko-węgierskiej. Kocha teatr i książki. W liceum zaczął pisać wiersze, dopiero później zajął się prozą. Jest laureatem konkursów pisarskich.

„Kądziel” to próba zrozumienia przyczyn i konsekwencji rodzinnych dramatów oraz opowieść o krzywdzących stereotypach, jakie wciąż dominują w postrzeganiu kobiecości. Trzydziestoletnia Lena dowiaduje się, że jest w ciąży i wtedy do głosu dochodzą tłumione przez nią od lat lęki i wątpliwości. Czy bolesna historia rodzinna wpłynie na jej macierzyństwo? Co mogłyby jej przekazać antenatki? Opowieść o najistotniejszych dla siebie wydarzeniach snują cztery kobiety: mieszkająca na wsi w dwudziestoleciu międzywojennym Teresa, jej córka Aleksandra, wnuczka Maria oraz współcześnie żyjąca prawnuczka Lena. Ich historie splatają się ze sobą, a to rodzi pytanie, czy kolejne pokolenia powtarzają te same losy, dążąc do upragnionego spełnienia. FRAGM. RECENZJI: „Cztery matki, cztery historie, cztery perspektywy czasowe i dziecko, które dopiero się urodzi – „ma już linie papilarne”, więc może i zapisany los? A przecież przyjdzie na świat w rodzinie obarczonej trudnym dziedzictwem. Bohaterki Kądzieli to zarazem oprawczynie i ofiary. Zostały przymusowo wtłoczone w role narzucane im przez płeć i społeczeństwo. Nie tylko one zapłacą wysoką cenę za ten przymus… Czy istnieje szansa na przerwanie pokoleniowej traumy? Znakomita saga rodzinna, a przede wszystkim bardzo dziś potrzebna literatura”. - Michał Paweł Urbaniak, pisarz „To psychologiczno-obyczajowa przenikliwa historia rozsnuta na nitce tęsknoty. Kądziel traktuje o pragnieniach, dysfunkcyjnych rodzinach, roli płci i uwarunkowaniach kulturowych, które kładą się cieniem na kolejnych generacjach. Klimańska-Nowak wielowarstwowo i sugestywnie dotyka problemów pomijanych w debacie publicznej jak: nierówności społeczne, ideały, wzorce postępowania, normy. Podważa wiele ugruntowanych poglądów na rodzinę – podstawową komórkę społeczną. Polecam ku refleksji”. - Magdalena Andrzejewska, Efemeryczność chwil O AUTORCE: Paulina Klimańska-Nowak urodziła się i dorastała w Kole, obecnie mieszka i pracuje w Katowicach. Ukończyła historię sztuki na Uniwersytecie Paula Valéry’ego w Montpellier. Publikowała opowiadania w miesięczniku społecznokulturalnym „Śląsk”. Kądziel to jej debiutancka powieść. W wolnym czasie uprawia wspinaczkę, podróżuje I czyta. Uwielbia psy, przyrodę i kawę.

W SKRÓCIE: "Nordyckie opowieści" to pozycja obowiązkowa dla każdego miłośnika legend, baśni i fantasy! O KSIĄŻCE: "Nordyckie opowieści" to nigdy wcześniej niepublikowane tłumaczenia na język polski oryginalnych baśni i legend z Norwegii, Wysp Owczych i Islandii. Autorki Agnes Ársól Bikowska, Kinga Eysturland, Anna A. Prorok i Emiliana Konopka przeniosą cię do fantastycznego i pełnego tajemnic świata. W książce ponadto znajdziesz między innymi odpowiedzi na to, kim są ukryte istoty, jakie istnieją nordyckie wodniki, jaką rolę odgrywają stworzenia i potwory morskie oraz poznasz ich pochodzenie i skąd wzięły się ich nazwy. Dodatkiem do "Nordyckich opowieści" są zdjęcia od Przyjaciół czterech Autorek oraz autorskie grafiki Sylwii Chrabałowskiej, a także kody QR, prowadzące do inspirujących źródeł jak obrazy w galeriach, a nawet dźwięki na Spotify, które obrazują cytowane piosenki. FRAGM. RECENZJI: "Fascynujące historie, oparte na podaniach i legendach z Norwegii, Wysp Owczych i Islandii, które ukazują świat trolli, elfów, magów, duchów czy innych postaci Północy. Przerażające i zarazem zadziwiające opowiadania o nadprzyrodzonych istotach pobudzają wyobraźnię oraz nie pozwalają o sobie zapomnieć. Duszne, klimatycznie wierzenia, przyprawiające o gęsią skórkę. Czytelniku! Zanurz się w świat nordyckich legend, opowieści i poznaj te postaci. Pamiętaj: czytasz na własną odpowiedzialność!" - Monika Wolna, Fikabok "Kraje Skandynawskie mają bogatą i wyjątkową kulturę ludową, która była inspiracją dla takich pisarzy jak J.R.R. Tolkien czy J.K. Rowling, a dzięki Nordyckim opowieściom folklor ten staje się bardziej dostępny i zrozumiały dla polskiego czytelnika. Zebrane w książce opowieści przenoszą czytelników do fantastycznego świata islandzkiego, farerskiego i norweskiego folkloru. Tu dowiesz się, co robić, gdy na drodze spotkasz którąś z ukrytych istot". - Edyta Dombrowicka, Polki na Obczyźnie O AUTORKACH: Agnes Ársól Bikowska – absolwentka islandystyki na Uniwersytecie Islandzkim oraz tłumacz literacki i etnolog. Z zamiłowaniem czyta i tłumaczy XIX i XX wieczne teksty islandzkie, do których należą m.in. islandzkie sztuki teatralne, opowiadania i poezja. Kinga Eysturland – gdańszczanka, skandynawistka, tłumaczka, aspirująca pisarka, podróżniczka, poliglotka, malarka-amatorka. Popularyzatorka języka farerskiego i kultury farerskiej w Polsce. Dzieli życie między Wyspy Owcze a Urugwaj. Anna A. Prorok – absolwentka skandynawistyki i historii sztuki na Uniwersytecie Gdańskim, obecnie doktorantka. Zajmuje się zagadnieniami związanymi z kulturą Norwegii, a zwłaszcza norweskim folklorem i baśniami. Emiliana Konopka – absolwentka historii sztuki oraz skandynawistyki. Założycielka miejsca w sieci o kulturze islandzkiej i sztuce Północy, Utulę Thule. Specjalistka ds. kultury, nauki i mediów społecznościowych w Ambasadzie Islandii w Polsce.

W SKRÓCIE: W historię o zaginionym fotoreporterze w Afganistanie oraz o kobiecie zagubionej we własnym życiu w Krakowie wplatają się prawdy o kamieniach i motylach. Jedne ciągną w dół beznadziei, a drugie są ulotnymi chwilami szczęścia. Czy bohaterom uda się odzyskać utracone? O KSIĄŻCE: W niewyjaśnionych okolicznościach w Afganistanie znika mężczyzna. Okazuje się, że to najlepszy przyjaciel Beaty z dawnych lat. Kobieta angażuje się w jego odnalezienie. Rozwód, porwanie, zabójstwo, intrygi to trudy, z którymi Beata musi się zmagać. Niespodziewanie odnajduje w sobie siłę, o którą się nie podejrzewała. Sytuacja zmusza ją też do refleksji, czego tak naprawdę szuka. Dawnej miłości, o której nie potrafiła zapomnieć? Utraconego poczucia własnej wartości? Czy to będzie szansa na poukładanie życia od nowa? FRAGM. RECENZJI: "Ludzkie życie jest sumą historii. Czasem dotkliwy koniec jednej z nich to preludium nadziei do kolejnej. Nigdy nie jest za późno na odrodzenie życia i miłości. „Kamienie i motyle” to multikulturowa opowieść o sensie pokonywania życiowych przeciwności, okrucieństwie wojny, fanatyzmie religijnym i wyparciu się fundamentalnych wartości. Ta powieść mówiła do mnie obrazami – wciąż je widzę". - Bartosz Soczówka, Bliskie spotkania "Zdestabilizowany, niebezpieczny Afganistan i spokojny, klimatyczny Kraków. Dramatyczne zwroty akcji i romantyczne porywy serca. Choć nie każdy ma możliwość naprawienia błędów przeszłości i zbudowania życia na nowo, bohaterowie powieści Magdaleny Ajeddig dostają od losu taką szansę. „Kamienie i motyle” to opowieść o końcach i początkach. O odwadze do walki o miłość i dawaniu sobie prawa do szczęścia. Z tą książką nie będziecie się nudzić!" - Ewelina Szybiak, Recenzje na tacy O AUTORCE: Magdalena Ajeddig - ukończyła pedagogikę resocjalizacyjną i sądową. Pracuje w korporacji, od której odrywa ją pisanie książek. Kocha również czytać, szczególnie historie związane z II wojną światową. Jej pasją są góry, choć i morzem nie pogardzi. Kociara, choć z alergią, razem z dziećmi umila sobie czas na podziwianiu tych osobników.

Wszystkich melomanów i stałych bywalców scen operowych zapraszamy do sięgnięcia po wspomnienia Marii Olkisz! Słynna solistka operowa, mezzosopranistka Maria Olkisz w książce „Złote lata Teatru Wielkiego – Opery Narodowej. Wspomnienia” zebrała zapisy lat z pracy w Teatrze Wielkim w Warszawie, starając się skrupulatnie notować każdą obsadę, reżysera czy chór. W swoich zapisach przypomina o sukcesach na scenie, podróżach zespołu po świecie oraz szerokiej publiczności, która dzięki występom Teatru Wielkiego pokochała operę. Okres wspominany przez Marię Olkisz był nazywany złotymi latami Teatru Wielkiego. Autorka swoje wspomnienia ilustruje fotografiami scenicznymi między innymi Juliusza Multarzyńskiego czy Jacka Gilunia, którzy w tamtym okresie byli najbliżej gorących wydarzeń Opery Narodowej. Maria Olkisz: polska śpiewaczka operowa, mezzosopran, solistka Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie, doktor wokalistyki, pedagog muzyczny. "Maria Olkisz to wybitna mezzosopranistka polska. Doskonale wykształcona muzycznie i wokalnie u znakomitych mistrzów polskich i włoskich, wyróżniona w Accademia Musicale Chigiana w Sienie Diploma d’Onore to śpiewaczka uniwersalna. Znakomita w rolach dramatycznych takich jak Azucena w Trubadurze, Amneris w Aidzie czy Carmen, jednocześnie brawurowo wykonująca role koloraturowe epoki bel canto, choćby Romea w operze Capuletich i Montecchich". (Waldemar Pawłowski, absolwent Ady Sari, recenzent festiwali operowych w Arena di Verona)

„Ćwiczenia kreatywnego pisania. I Szekspir jakoś zaczynał” - Alzbeta Bublanova i Andrea Selzerová Oto zestaw sprawdzonych rad dla młodego pisarza. Poradnik dotyczy wszystkich etapów pracy nad książką. Ćwiczenia kreatywnego pisania wskazują, jak z prezentowanej wiedzy korzystać w praktyce. Chcesz odkryć swoje twórcze „ja” lub pogłębić wiedzę na temat kreatywnego pisania? „Ćwiczenia kreatywnego pisania. I Szekspir jakoś zaczynał” prowadzą przez najważniejsze elementy rzemiosła. Poznasz proces twórczy, jak pracuje się z pomysłami i tematami. Nauczysz się, jak planować, budować historie i bohaterów oraz dialogi. Dowiesz się, co zrobić z gotowym tekstem. Zeszyt ćwiczeń dostarcza praktycznej i wszechstronnej wiedzy o twórczym pisaniu. Dopełnieniem jest część poradnika dotycząca technik pisania i właściwego doboru środków językowych. W książce znajdziesz 47 ćwiczeń, ćwiczenia uzupełniające, inspirujące przykłady, pisarskie spostrzeżenia i twórcze rady. Zanurz się z lekkością w świat pisarzy, kreatywności i wyobraźni! Fragm. recenzji: "Życzę ci lekkiego pióra. Jeśli sądzisz, że to nierealne, uwierz mi, że nawet twórcza nędza jest w gruncie rzeczy piękna. Szczególnie, gdy pomoc jest w pobliżu, a taką jest ta książka. Osobiście jestem za nią wdzięczna autorkom." Jana Divišová, dziennikarka

"Zawód diagnosty laboratoryjnego Aspekty prawne i organizacyjne" pod redakcją Moniki Urbaniak Najnowsze kompendium wiedzy prawno-organizacyjnej dla menedżerów szpitalnych i ambulatoryjnych laboratoriów diagnostycznych oraz osób wykonujących zawód diagnosty laboratoryjnego. Diagnosta laboratoryjny przygotowuje i przeprowadza badania, dokonuje interpretacji wyników. W dobie pandemii, w związku wysoką liczbą zachorowań rola diagnostów laboratoryjnych w procesie walki z chorobami epidemicznymi nabiera szczególnego znaczenia. Opracowanie prezentuje pełny obraz znaczenia diagnostów laboratoryjnych w procesie udzielania świadczeń zdrowotnych, wychodząc od roli diagnosty laboratoryjnego w systemie opieki zdrowotnej jako przedstawiciela zawodu zaufania publicznego, omawiając choroby zawodowe związane z wykonywanym zawodem, a także aspekty odpowiedzialności dyscyplinarnej, karnej i cywilnej oraz zasady organizacji pracy przy łóżku pacjenta, wskazując również na znaczenie jakości obsługi pacjenta, aspekty dotyczące zatrudniania, wynagradzania i motywowania pracowników laboratorium czy miejsce diagnostyki laboratoryjnej w procesie cyfryzacji systemu ochrony zdrowia. Adresatami niniejszej publikacji są diagności laboratoryjni oraz wszyscy zawodowo związani z sektorem ochrony zdrowia, jak również studenci kierunków prawnych i medycznych. Spis treści: Słowo od Recenzenta (prof. Jędrzej Skrzypczak) Wprowadzenie od Redaktora Naukowego (prof. Monika Urbaniak) Rozdział 1. Prawne podstawy wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego (Monika Urbaniak) Rozdział 2. Charakterystyka zawodu diagnosty laboratoryjnego w oparciu o ryzyko zawodowe związane z wykonywaną pracą (Natalia Chojara) Rozdział 3. Choroby zawodowe pracowników medycznych laboratoriów diagnostycznych (Katarzyna Pluta-Hadas) Rozdział 4. Organizacja diagnostyki przy łóżku pacjenta (POCT) w praktyce (Robert Ziarnik) Rozdział 5. Znaczenie jakości obsługi pacjenta w procesie diagnostyki laboratoryjnej dla kształtowania wizerunku podmiotu leczniczego (Anna Frankowska) Rozdział 6. Zatrudnianie, wynagradzania i motywowanie diagnostów (Piotr Pagórski) Rozdział 7. Odpowiedzialność dyscyplinarna diagnostów laboratoryjnych (Marcin Waszak) Rozdział 8. Odpowiedzialność karna diagnostów laboratoryjnych (Magdalena Zamroczyńska) Rozdział 9. Odpowiedzialność cywilna diagnosty laboratoryjnego (Juliusz Szewczyk) Rozdział 10. Miejsce diagnostyki laboratoryjnej w procesie cyfryzacji systemu ochrony zdrowia (Maciej Jankowiak) Informacje o Redaktorze Naukowym: Prof. dr hab. n. pr. Monika Urbaniak – kierownik Katedry i Zakładu Prawa Medycznego i Farmaceutycznego na Uniwersytecie Medycznym im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu. Radca prawny w Okręgowej Izbie Radców Prawnych w Poznaniu. Prezes Polskiego Towarzystwa Nauk o Zdrowiu. Członek Polskiego Towarzystwa Prawa Medycznego oraz Polskiego Towarzystwa Prawa Konstytucyjnego. Autorka ponad 150 publikacji naukowych. Specjalizuje się w prawie medycznym i konstytucyjnym.

"Zawód ratownika medycznego Aspekty prawne i organizacyjne" O książce: Publikacja grona ekspertów, pod redakcją naukową prof. Moniki Urbaniak, kompleksowo i w oparciu o bogaty materiał źródłowy omawia między innymi: - złożoną genezę i obecne zasady wykonywania zawodu ratownika medycznego, - model kształcenia ratownika medycznego, - odpowiedzialność cywilną, karną i dyscyplinarną, - szczególną sytuację, którą jest udzielanie pomocy pacjentowi agresywnemu, - zagadnienia dotyczące zapewnienia jakości oraz satysfakcji pacjentów, - zasady funkcjonowania systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego (PRM). Fragm. recenzji: „Bez wymagającej fizycznie i psychicznie, a także szczególnie odpowiedzialnej, pracy ratowników medycznych nie ma w zasadzie mowy o osiąganiu lepszych wskaźników zdrowia społeczeństwa. (…) Niniejsza publikacja stanowi kompendium wiedzy dla osób wykonujących zawód ratownika medycznego oraz pracujących w systemie PRM, a także dla kandydatów do jego wykonywania.” (dr hab. n. o zdr. Grzegorz Juszczyk, Zakład Zdrowia Publicznego WUM) O redaktorze naukowym: Prof. dr hab. n. pr. Monika Urbaniak – Kierownik Katedry i Zakładu Prawa Medycznego i Farmaceutycznego na Uniwersytecie Medycznym im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu. Radca prawny w Okręgowej Izbie Radców Prawnych w Poznaniu. Prezes Polskiego Towarzystwa Nauk o Zdrowiu. Członek Polskiego Towarzystwa Prawa Medycznego oraz Polskiego Towarzystwa Prawa Konstytucyjnego. Autorka ponad 150 publikacji naukowych. Specjalizuje się w prawie medycznym i konstytucyjnym. Spis treści: Słowo od Recenzenta (Grzegorz Juszczyk) Wstęp (Monika Urbaniak) Rozdział 1. Podstawy prawne wykonywania zawodu ratownika medycznego (Monika Urbaniak) Rozdział 2. Wybrane aspekty odpowiedzialności cywilnej i karnej ratowników medycznych a formy ich zatrudnienia (Piotr Stępniak) Rozdział 3. Administracyjnoprawne aspekty ratownictwa medycznego (Maria Gutowska-Ibbs) Rozdział 4. Odpowiedzialność karna ratownika medycznego (Magdalena Zamroczyńska) Rozdział 5. Ratownik medyczny a pacjent agresywny (Magdalena Zamroczyńska) Rozdział 6. Odpowiedzialność dyscyplinarna ratownika medycznego (Marcin Waszak) Rozdział 7. Odpowiedzialność cywilna ratownika medycznego (Juliusz Szewczyk) Rozdział 8. Przemiany kluczowego zawodu w systemie Państwowego Ratownictwa Medycznego (Roland Podlewski, Ewelina Kujawska) Rozdział 9. Jakość w systemie Państwowego Ratownictwa Medycznego (Marcin Mikos)

Komentarz eksperta: Zbiór poezji opatrzono wprowadzeniem psychiatry, profesora Marka Krzystanka, kierownika Kliniki Rehabilitacji Psychiatrycznej Katedry Psychiatrii i Psychoterapii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Profesor Krzystanek wskazuje w nim między innymi, że „Życie jest metafizycznym dramatem, który zmiękcza rutyna, schematy poznawcze i przyzwyczajenia. (…) Nasilenie zaburzeń psychicznych odzwierciedla, na ile nasze wyobrażone ja nie pokrywa się z ja autentycznym. (…) Wiemy, że w obrazie świata przeżywanym w depresji jest mniej zafałszowań poznawczych niż u tzw. zdrowego człowieka. Chcesz podejrzeć taki prawdziwy, nagi świat przeżyć – przeczytaj wiersze, które stworzyła osoba doświadczająca tu i teraz dramatu egzystencjalnego człowieka współczesnego.” Inf. o książce: Tomik poezji „Rewolucja” z jednej strony jest okazją do rozmowy o depresji, a z drugiej narzędziem, które pozwala na dialog wewnętrzny. Publikacja powstała dzięki wsparciu Fundacji Moc Kobiet w ramach programu Widzialne. Dochód wydawnictwa ze sprzedaży tomiku zostanie przeznaczony na kontynuację programu. „Rewolucja” porusza problem wyobcowania, poczucia braku zrozumienia, upadku wartości, jest obrazem depresji i wychodzenia z niej. Zwraca uwagę na samotność osób bardziej wrażliwych. Pokazuje drogę poszukiwania własnego miejsca na ziemi. Obrazuje też, jak ważne może okazać się wsparcie ze strony otoczenia. Inność może stać się siłą, wystarczy spojrzeć z odpowiedniej perspektywy. To także swoisty poradnik dla każdego człowieka, mający pokazać, że każdy zasługuje na szacunek i szansę bycia sobą. Fragm. recenzji: „Rewolucja to ciekawy i cenny projekt. Właśnie takie książki są wielką nadzieją dla ludzi.” – Magdalena Leszner-Skrzecz, malarka, pisarka, założycielka portalu France&Style „Książka jest zapisem przeżyć autorki związanych z depresją oraz drogą, którą przeszła w chorobie. Bo depresja to choroba, chociaż nadal słychać krzywdzące głosy, które twierdzą inaczej… Autorka nie posługuje się zawiłymi metaforami, jej język przesiąknięty jest wrażliwością i emocjami. Poetka odsłania przed nami swoją bezbronną stronę, pokazuje to, co trudne i bolesne. Nie sposób tego nie docenić. Myślę, że nie każdy miałby tyle sił i odwagi. „Rewolucja” to zbiór może nieidealny, ale zdecydowanie autentyczny i emocjonalny. A tego właśnie poszukuję w poezji. Pozwolił mi pełniej spojrzeć na problem depresji. Całość jest przemyślana i dojrzała.” Marta Kwiatkowska-Budnik, psycholog, założycielka profilu Czytunia

Psychologiczna proza, która zagląda w duszę i niesie obserwacje dotyczące życiowych wyborów. Daje nadzieję, że nie jest za późno, by żyć. Bohaterka „Kamienicy" obserwuje ludzi i snuje w głowie ich wydumane historie. Analizuje siebie, własne ciało i podejmowane decyzje. Poświęca dużo uwagi córce, która wyszła z nałogu alkoholowego i także uczy się żyć na nowo. „Kamienica" opowiada o nieubłaganym przemijaniu, zapomnianych pasjach i porzuconych pragnieniach oraz próbach powrotu do swojego serca. Jest idealną lekturą, bo dodaje wiary we własne siły i przekonuje, że nigdy nie jest za późno na życie pełną piersią. To książka, którą warto częstować się codziennie po kawałku. Alžběta Bublanová posiada oryginalny styl snucia historii. Rozmyślnie zadaje pytania o sens życia, zwinnie obrazuje relacje matki i córki, przekonująco interpretuje myśli. W twórczości stawia na prozę życia, opisując ją szczegółowym językiem i tworząc świadomie ukształtowany obraz postaci. Jej wizja daje nadzieję, że można pójść nową drogą, na którą dotychczas nie miało się odwagi. Bohaterka „Kamienicy” obserwuje ludzi i wymyśla ich historie. Psychologiczna proza, która zagląda w duszę i niesie obserwacje dotyczące życiowych wyborów. Daje nadzieję, że nie jest za późno, by żyć. Fragm. recenzji: „Autorka bardzo szczegółowo zajmuje się psychologią postaci matki i córki, ich bardzo skomplikowaną relacją naznaczoną alkoholizmem córki. Żadna z postaci nie stanowi odzwierciedlenia doświadczeń autorki. Alžběta Bublanová nie jest w wieku zbliżonym do książkowej matki, która jest na emeryturze, ani nie ma doświadczenia książkowej bezdzietnej córki, poruszającej się na krawędzi egzystencji. Mimo to autorka pokazała obie postacie bardzo dobrze i wiarygodnie. Dzięki bogatemu językowi „Kamienica” staje się literaturą, która się nie narzuca, ale jest bardzo interesującą, świadczącą o talencie jej autorki, która, jak podkreśliłem na wstępie, ma jeszcze wiele przed sobą.” – Jiří Lojín, Vaše Literatura

„Opowieści z Sudeckiej Puszczy. Jesień” to pierwsza z czterech pór roku bogato ilustrowanej przez autora literackiej baśni fascynującej i dzieci, i rodziców. Magiczna podróż do słowiańsko-germańskiej krainy uczy o lesie i czaruje przygodą. Gdzieś głęboko w puszczy, której już nie ma. Pośród gór, które pluły ogniem. Dwoje przypadkowych przyjaciół przemierza lasy, w których nie sposób odróżnić dnia od nocy. Wszystko, by odmienić los mieszkańców doliny, w której wysychają strumienie. Wyrusz w podróż z leśnymi bohaterami i poznaj tajemnice, których istnienia nikt nawet nie podejrzewał. Autor: Marcin Pajdak Co sprawia, że jesteś, kim jesteś? Jeśli wykształcenie, to jestem urzędnikiem. Jeśli zawód – inżynierem w dziale badań i rozwoju. Jeśli rodzina – ojcem. Jeśli pasja, to zdecydowanie twórcą. Trochę malarzem i rzeźbiarzem, a trochę pisarzem.

Zsyłka na Wschód, powrót do kraju i służba dla Polski w Wietnamie, Etiopii i na Islandii. Dziennik obejmuje także okres transformacji po ’89 roku, w którym z głębokim niepokojem autor dokładnie notuje bieżące wydarzenia i rozprawia o przyszłych losach kraju. „Konsul” to idealny punkt wyjścia do rozmów o historii i bieżącej sytuacji geopolitycznej Polski. Fragment recenzji: „Pisane piórem szlachetnego człowieka do dziś niegodzącego się na świat upokorzeń i niesprawiedliwości, niezależnie od granic.” Magdalena Pramfelt (Prezydent Stowarzyszenia Konsulów Honorowych w Polsce) Stanisław Dąbrowa-Laskowski Doktor nauk ekonomicznych. Emerytowany praktyk gospodarki morskiej i służby dyplomatycznej. Lwowski kresowiak. Sybirak po sowieckiej zsyłce na stepy północnego Kazachstanu. Autor książek wspomnieniowych oraz artykułów w prasie ekonomicznej. Owdowiały mąż Oleńki, ojciec Halinki i zięcia Krzysztofa, dziadek Agnieszki.

Znany i doceniany w PRL reportażysta w 1989 roku przybywa na Madagaskar, by poznać jego historię i panoramę społeczną oraz zebrać materiały do nowej książki. Wyspa jeszcze przed II wojną światową stała się polską kolonią i zachowała odrębność polityczną. Kiedy dziennikarz stawia pierwsze kroki w Nowej Warszawie na Madagaskarze, nic nie zapowiada, jak blisko znajduje się oko cyklonu, w którym ścierają się stary porządek z nowym. Czy warto kłaść na szali życie w imię prawdy i rzetelności dziennikarskiej? Czy jest możliwe przeżyć wśród wygasłych wulkanów, wśród ludzi o sercach kipiących nienawiścią i żądzą władzy. O AUTORZE: Maciej Zajączkowski. Urodzony w 1992 roku w Warszawie. Absolwent prawa i stosunków międzynarodowych, aktualnie doktorant na Uniwersytecie Warszawskim. Z zawodu – audytor. Z zamiłowania – podróżnik. FRAGM. RECENZJI: „Mocna, odważna, wielowymiarowa. Maciej Zajączkowski stworzył opowieść, w której precyzyjnie dopracowana fabuła staje się pretekstem do refleksji nad znaczeniem wolności, postępu i prawdy. "Czerwona ziemia" to historia pozostająca w pamięci na bardzo długo.” Joanna Dulewicz, pisarka

Wakacje Franka na odludziu i tajemnica znikających szczeniaków. Śledztwo może się udać, gdy jest się obdarzonym mocą, jaką otrzymują tylko Strażnicy, oraz jeśli zjednoczyłyby się wszystkie psy. Czy to w ogóle możliwe? Kto okaże się winny, a kto zostanie uratowany? „Franek Koperek i psie klany” to pierwsza z pięciu powieści. To niezwykła historia o przygodach dziesięciolatka. Książka porusza tematy istotne dla rozwoju młodego człowieka. Powieść pokazuje, że bez względu na rolę, jaką pełnimy w życiu, w każdym wieku mierzymy się z wyzwaniami, które nas czegoś uczą. O AUTORCE: Katarzyna Grzyś-Kurka, wrocławianka o lubuskich korzeniach. Mieszka na obrzeżach miasta wraz z mężem, synem i dwiema nieobliczalnymi suczkami, które każdego dnia dostarczają pomysłów na nowe wątki kolejnych powieści. Socjolożka. Gdy nie pisze – czyta. Gdy nie czyta – pisze. Niepoprawna marzycielka, zakochana w letnich, ciepłych wieczorach i czarnej gorzkiej kawie. SŁOWO OD AUTORKI: „Książka została napisana z myślą o dzieciach w wieku wczesnoszkolnym. To wspaniały czas, kiedy maluchy mają ogromną potrzebę zadawania pytań, badania otaczającego świata, poszukiwania nowych rozwiązań. Wyobraźnia pracuje w dziecięcych głowach na poziomie, który ciężko nam pojąć. Obserwowałam to niemałym zaskoczeniem, będąc uczestniczką (i raz sędzią) światowego drużynowego konkursu kreatywności Odyseja Umysłu. Mam nadzieję, że dzieci, czytając książki o przygodach Franka Koperka, będą się świetnie bawić, a przy tym uczyć, że świat zwierząt zasługuje na nie mniejszy szacunek niż świat ludzi.” - Autorka

Powieść „Im przeznaczone” kreśli drogi determinujące naszą tożsamość, wskazując na marzenia i czyny naszych rodziców, ale pokazuje również, że sami mamy w sobie siłę, by być kim chcemy i by żyć w taki sposób, jaki sami uznamy za słuszne. Niezwykłe ciepło płynie z zakończenia książki. Okazuje się, że miłość i tak wygrywa! FRAGMENT RECENZJI: „Po raz kolejny Alžběcie Bublanovej udało się z łatwością przeniknąć do wnętrza swoich bohaterów, choć ich perypetie nie są łatwe. O sile powieści Im przeznaczone nie świadczy objętość, ale sposób w jaki autorka prowadzi narrację. Jest to lektura wymagająca skupienia, która szczególnie mocno rezonuje u wrażliwych czytelników.” – Baru Javorková, Knihomilka O AUTORCE: Alžběta Bublanová w 2012 r. zdobyła nagrodę Máchova růže od Akademii Czeskiej Literatury za zbiór opowiadań „Čtyři stěny”. Opublikowała powieści „V Tichu”, „Barák” (Kamienica), „Ti, kterým se narodíš” (Im przeznaczone) oraz opowiadania „Odraz ode dna”. Jest współautorką poradnika dla pisarzy „Cvičebnice tvůrčího psaní: I Shakespeare nějak začal” (Ćwiczenia kreatywnego pisania. I Szekspir jakoś zaczynał). Urodzona w Brnie, ukończyła Akademię Literacką im. Josefa Škvoreckiego w Pradze. Od ponad czterech lat uczy kreatywnego pisania w ramach projektu Kursy z Salonu i wydaje lokalny magazyn „Náměsíčník” o jednej z praskich dzielnic.

„Punkt wspólny” to zbiór opowiadań o kobietach zmagających się z lękami, poczuciem klęski i niezrozumieniem. W świecie nastawionym na sukces nie ma wielu chwil na rozmowę o tym, co się myśli i czuje. Z pozoru bohaterki zmagają z innymi problemami. Wspólne są jednak emocje i cienka linia między światłem a ciemnością. Wszak najtrudniej zrozumieć siebie wzajemnie. Może poznając punkt wspólny, damy szansę i im, i sobie? FRAGMENT RECENZJI "Barbara Pawliczek wprowadza czytelnika w świat myśli i niełatwych emocji, które towarzyszą cierpiącym kobietom. Oczami swoich bohaterek pokazuje, jak tłumione emocje z czasem obezwładniają ciało i umysł, prowadząc do choroby. I choć choroba ta nie jedno ma imię, to niczym pętla na szyi z każdym kolejnym oddechem zacieśnia się coraz mocniej, odbierając chęć życia. Autorka w niezwykle obrazowy sposób przedstawia emocje towarzyszące zmagającym się z depresją, zaburzeniami odżywiania czy współuzależnieniem w związku. Opowiadania prowokują także do refleksji nad rolą związków uczuciowych i relacji w rodzinie, a szczególnie w okresie dzieciństwa." dr hab. Krystyna Rymarczyk, prof. Uniwersytetu SWPS O AUTORCE Barbara Pawliczek: Ślązaczka. W 2018 roku rozpoczęła studia prawnicze. Pisze od kilkunastu lat. W 2019 roku ukazał się jej tomik poetycki „Róże potrzebują czasu, by rozkwitnąć”, a w 2020 roku tomik „Ciało”. W wolnej chwili czyta, praktykuje jogę i piecze ciasta. „Bardzo bym chciała, żeby dzięki mojej książce czytelniczki i czytelnicy poczuli się rozumiani. By poczuli, że nie są sami bez względu na to, z czym się zmagają. Chcę pokazać, że każdy wybiera między różnymi drogami, że każdy też może sięgnąć po pomoc. Pamiętajmy, żadna choroba nie jest wstydem. Gdzieś za horyzontem jest nadzieja.” – Autorka

W „Stambulskich szeptach” jednym z bohaterów opowieści jest nieprzewidywalne miasto, którego głos miesza się z głosami mieszkańców. Miasto, które przyjmuje miliony ludzi z otwartymi rękami – wiernych i niewiernych, głupich i głupszych, wszystkich. Czy nie ma dość? W Stambule pozorny ład może w jednej chwili stanąć na głowie, tu wspomnienia mieszają się z rzeczywistością, a odległa przeszłość z teraźniejszością. Co łączy Agathę Christie, Lwa Trockiego, Astrid Lindgren czy Piri Reis i zwykłych zjadaczy chleba? Czy niebieska dziewczynka ze snu pewnego pisarza pojawia się w historii słynnego żeglarza przez przypadek? Co łączy ze sobą te postaci? Czy staruszka z wyspy naprawdę spotkała Lwa Trockiego, czy to tylko rodzinne opowieści wdarły się w jej wspomnienia z dzieciństwa? Czy Bosfor jest faktycznie lekarstwem na każdą bolączkę okolicznych mieszkańców? Fakty w fikcji, fikcja w faktach, a w tle miasto miast. Na samym końcu zbioru do czytelników przemawia sam Stambuł, zdradzając swój sekret. Oczywiście – szeptem. Fragm. recenzji: „Stambulskie szepty” Agaty Wielgołaskiej postawiłabym na półce obok „Sklepów cynamonowych” Brunona Schulza. Obie pozycje wymagają od czytelnika szczególnej koncentracji, potrzebne są niezwykła wrażliwość oraz ogromna wyobraźnia. U Wielgołaskiej momentami surrealistyczna poetyka snów budzi w czytelniku najczulsze emocje. Fabuła okazuje się nie mieć szczególnego znaczenia. Najlepiej samemu sprawdzić, o czym szepcze wielkie miasto dwóch kontynentów. [Sylwia Chrabałowska] Informacja o autorce: Agata Wielgołaska - socjolożka, tłumaczka, autorka książek i artykułów o Turcji, wydała także tom poezji („Zaplanowane nieporozumienie”, 2016) oraz zbiór opowiadań („Pisarze, nie mordujcie własnych dzieci”, 2019). Od kilkunastu lat mieszka w Stambule i tworzy blog Tureckie Kazania. Hobbistycznie fotografuje i podróżuje promami, przy tym cały czas nie może się zdecydować, która strona Bosforu bardziej ją pociąga.

„Opowieści z Sudeckiej Puszczy. Zima” to druga z czterech pór roku bogato ilustrowanej przez autora literackiej baśni fascynującej i dzieci, i rodziców. Magiczna podróż do słowiańsko-germańskiej krainy uczy o lesie i czaruje przygodą. Sudecka Puszcza tylko z pozoru pogrążyła się w zimowym śnie. Ogołocony z liści, niemal przezroczysty las wciąż zazdrośnie skrywa swoje tajemnice. Tylko najwytrwalsi obserwatorzy dostrzegają w zamarłym krajobrazie subtelny ruch, drobny szczegół, który zdradza, że nie wszyscy posnęli pochowani w norach i kryjówkach. Drzewa i grzyby szepczą coś nocami w języku, którego nikt nie rozumie, a zatroskane tym szeptem zwierzęta przemierzają puszczę, pokonując zastawiane przez zimę zasadzki. Próbują rozwikłać zagadkę, której istnienia mogą się tylko domyślać. Ubierz się ciepło i zabierz z nimi w forsowną wędrówkę w głębokim śniegu. Jeżeli będziesz wytrwały, przeżyjesz niezwykłą przygodę i dowiesz się o lesie rzeczy, których nie możesz podejrzewać. Marcin Pajdak o sobie: Co sprawia, że jesteś, kim jesteś? Jeśli wykształcenie, to jestem urzędnikiem. Jeśli zawód – inżynierem w dziale badań i rozwoju. Jeśli rodzina – ojcem. Jeśli pasja, to zdecydowanie twórcą. Trochę malarzem i rzeźbiarzem, a trochę pisarzem.

Rozdrażniona życiem piętnastoletnia Adéla pragnie decydować o sobie tu i teraz, dlatego często ucieka do nocnego baru Cisza. Opuszcza szkołę i dom, a jedynym stałym elementem jest dla niej ten bar. Świat dziewczyny z czasem się zmienia, podobnie jak jej ambicje i aspiracje. Idziemy za bohaterką, przyglądając się jej, gdzie jeden rozdział to jeden rok. Mijając trzydzieste urodziny Adéli, widzimy, jak wyimaginowany krąg się zamyka. Mocna, kipiąca od emocji powieść Alžběty Bublanovej obnaża naturę koła życia. W pogoni za dorosłością i złudną wizją szczęścia można się zatracić. Każdy, podobnie jak bohaterka, ma własną Ciszę, w której szuka schronienia, uciekając przed uwierającą rzeczywistością. Jola Bugała-Urbańska z @Czytanie.na.platanie Alžbeta Bublanová uświadamia, że jeśli czujemy w sobie pustkę, to staramy się ją zapełnić w przeróżny sposób. Otchłań wciąga Adélę i chce przejąć kontrolę nad jej życiem, wywołując w dziewczynie chęć ucieczki, rozczarowanie codziennością i trudne emocje. Refleksje nad sensem życia mogą przytłaczać bez względu na wiek. Barbara Pawliczek, autorka „Punktu wspólnego” Wypijam pierwszy kieliszek. – Czuję nienawiść – szepczę. – Do kogo? – Do rodziny. Ale też do siebie. Nie wiem, co to jest. Jakaś potrzeba, aby coś osiągnąć. Już teraz. Nie czekać, aż będę miała trzydzieści lat. Boję się, że potem już się nie da. Albo coś zrobię teraz, albo już nigdy. Potem będę już zbyt leniwa. Zacznę rodzić dzieci. Znajdę pracę, w której będę miała spokój. Rano do pracy, z pracy do domu do męża, po drodze wstąpić do sklepu, zrobić zakupy, ugotować obiad. I do tego dzieci. Każdy dom jest taki sam. I czekanie na urlop. A potem na śmierć. Nikt nie ma nic innego. Ja tak nie chcę. Barmanka mi dolewa. – Życie cię uspokoi. Alžběta Bublanová w 2012 r. zdobyła nagrodę Máchova růže od Akademii Czeskiej Literatury za zbiór opowiadań „Čtyři stěny”. Opublikowała powieści „V Tichu” (W ciszy), „Barák” (Kamienica), „Ti, kterým se narodíš” (Im przeznaczone) oraz opowiadania „Odraz ode dna”. Jest współautorką poradnika dla pisarzy „Cvičebnice tvůrčího psaní: I Shakespeare nějak začal” (Ćwiczenia kreatywnego pisania. I Szekspir jakoś zaczynał). Urodzona w Brnie, ukończyła Akademię Literacką im. Josefa Škvoreckiego w Pradze. Od ponad czterech lat uczy kreatywnego pisania i wydaje lokalny magazyn o jednej z praskich dzielnic.

Silna matka z wycofanym ojcem i dwaj bracia tworzą rodzinę, którą łączy więcej niż tylko więzy krwi i rodzinne obiadki. Pomysłowa Magda i jej zaradny syn to duet doskonały, od lat utrzymujący domowników z działalności przestępczej. Kiedy misterny plan Piotra zaczyna się sypać, kłamstwa przestają wystarczać, by utrzymać się na fali. Czy jednak naprawdę są ludzie, którzy nie toną? Gdzie jest granica na drodze do własnego szczęścia? „Przejmująca opowieść o zdeformowanych relacjach w rodzinie, które z bezpiecznej przystani zmieniają ją w płynący wprost na skały okręt”. Bartosz Soczówka, Bliskie Spotkania „Niezwykle przyjazny język Ludzi, którzy nie toną wciąga czytelnika w opowieść o rodzinnych zgryzotach i niesnaskach, na tle których toczy się kryminalne śledztwo”. Katarzyna Kmieć, Pani_ka_czyta „(…) myślałeś, że jesteś niezatapialny? Że cokolwiek się wydarzy, ty zawsze wypłyniesz na powierzchnię? Że jesteś jednym z tych, co nigdy nie toną? Nie ma ludzi, którzy nie toną. Wcześniej czy później każda zepsuta od środka łajba pójdzie na dno”. Jolanta Sak Poetka i zdobywczyni wyróżnień wielu konkursów literackich. Dotychczas opublikowała cztery tomiki poezji (Gdyby coś kiedyś, Błękit i burgund, ...Miało się wydarzyć, Jeśli zechcę). Ludzie, którzy nie toną to jej prozatorski debiut. Autorka na potrzeby książki posłużyła się prostym językiem, całość wypełniła nieoczywistościami, doprawiła szczyptą humoru i zamknęła w intrygujący sposób.

Tomik poezji „Następstwa ruchu obiegowego Ziemi…” to niekończąca się podróż przez etapy uczuć odpowiadające niezwykłemu zjawisku, jakim jest obrót Ziemi wokół Słońca. Naiwne badanie związku między naszymi stanami emocjonalnymi a wszechświatem. Różne stadia uczucia symbolizowane są przez kolejne pory roku. Natalia Lewandowska podejmuje próbę porównania tej podróży do niezwykłego zjawiska, jakim jest obrót Ziemi wokół Słońca, równocześnie (nieco ironicznie) dopatrując się zależności między własnymi stanami emocjonalnymi a uwarunkowaniami wszechświata. Swoje wiersze autorka zapisała w języku polskim i angielskim z myślą o tych, którzy lubią łączyć praktyczność z przyjemnością. FRAGM. RECENZJI: „Natalia Lewandowska sprawnie operuje językiem, tworząc subtelne i pełne emocji obrazy, w których życiowa przestrzeń zawłaszczona zostaje przez poczucie straty. W jej wierszach jedyną ucieczką przed pustką po bliskiej osobie jest ucieczka w język poezji, który daje pewność i pozwala przepracować tęsknotę. Zaś jej poetycki monolog staje się próbą zrozumienia i ponownego zbudowania siebie.” (Agnieszka Witczak, Miejska Biblioteka Publiczna w Jastrzębiu-Zdroju, @bibliotekajastrzebie) „Natalia Lewandowska uchyla nam drzwi do »uczuć archiwum prywatnego«, w którym pulsują one w sposób namacalny i przejmujący. Zmysłowe spełnienie i zachwyt mieszają się w nim z niepewnością, żalem i goryczą. Zakochana kobieta, jak Ziemia krąży wokół Słońca, bezwstydnie obnaża swoje uczucia i wyznaje »jestem Julią / umarłam na miłość«. Jej szepty i krzyki splatają się w zmysłowy monolog. Mam głębokie poczucie, że w jego prawdzie skrawek serca odnajdzie każda z nas!” (Edyta Pasik, @Mojezachwycenia) O AUTORCE: Natalia Lewandowska – absolwentka neuropsychologii i neurokognitywistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Laureatka m.in. Nagrody Specjalnej Jury Ogólnopolskiego Konkursu „Jesienna Chryzantema” oraz wyróżniona w Ogólnopolskim Konkursie Twórczości Miłosnej „Ja Cię kocham, a Ty pisz!” im. Mariusza Kargula. Czuła i nieco neurotyczna obserwatorka wszechświata. Potrafi zachwycić się zapachem nowej książki i rozpłakać nad rozgotowanym makaronem, przy czym jedno i drugie zdarza się jej nagminnie. Zwolenniczka długich rozmów, dobrej muzyki, poleconych listów i wyblakłych fotografii. W wolnym czasie zamyka rzeczywistość w słowa, aby zapobiec obłędowi.

Kim są ludzie, którzy tworzą spektakle, przedstawienia, filmy, programy telewizyjne i rozrywkowe? To z pewnością niezwykłe osoby, z ogromną wiedzą, wyjątkowymi umiejętnościami, które dla swojej widowni są w stanie poświęcić właściwie wszystko! Oglądając efekty ich pracy, rzadko zastanawiamy się nad tym, że są to jednocześnie normalni ludzie, z krwi i kości, którzy niewiele mają wspólnego z kreowanymi przez nich postaciami. Jeśli interesują Cię prawdziwe historie, opowieści z zaplecza scen i kamer, to „Sekrety zza kulis” Jacka Kałuckiego są lekturą właśnie dla Ciebie. Słowo od Autora: "Ponieważ bardzo często różne zdarzenia czy anegdoty są przypisywane niewłaściwej osobie lub przeinaczane, postanowiłem zebrać tylko te, w których sam uczestniczyłem, albo takie, które znam z relacji głównego bohatera. Występują tu między innymi: Ewa Demarczyk, Bożena Dykiel, Krystyna Janda, Irena Kwiatkowska, Ewa Wiśniewska, Piotr Fronczewski, Gustaw Holoubek, Tadeusz Łomnicki, Zdzisław Maklakiewicz, Wojciech Pokora, Andrzej Wajda i wiele innych znamienitych postaci polskiej kultury. Jednocześnie jest tu zawarty spory wycinek mojego prywatnego i zawodowego losu, który sam sobie zgotowałem". - Jacek Kałucki Inni o Autorze i "Sekretach zza kulis" "Jacek snuje wspomnienia, które zamieniają się w anegdoty, i opowiada anegdoty, które są wspomnieniami. Ponieważ jegomość ma talent i rozsądnie wyznacza proporcje, lektura sprawia wiele przyjemności, ale i prowokuje do zadumy. Czytelnik daleki od świata teatru, filmu i telewizji dowie się, jak jest on dziwny, zabawny i czasem bardzo skomplikowany. Historycy filmu i teatru dotrą do ogromu cennych informacji o przygodach, które rzucają światło na ostatnie pięćdziesięciolecie naszej narodowej kultury". - Maciej Wojtyszko "Panie Jacusiu Kochany, znam Pańską wrażliwość, liczne talenty, poczucie humoru, skłonność do zabawy i prezentacji sceny, aktu aktorskiego z sukcesem! Pisze Pan ostrożnie, ale i ciekawie. Życzę Państwu udanej lektury! Ukłony". - Piotr Fronczewski "Jacek. Przyjaciel mój. Rodzina. Nie da się z nim plotkować, bo zawsze znajdzie dobro w kimś, kogo już oceniono. Ładny człowiek. Ładnie pisze, podrzuca słowa, a one spadają, gdzie trzeba. Jak w tej książce. Jak w życiu". - Joanna Kurowska "Jacek to ktoś, z kim – nawet gdy tylko siedzimy – wiem, o czym gadamy, gdy nie gadamy. Można zrozumieć ten ewenement, tylko po lekturze »Sekretów zza kulis«". - Marek Siudym "Czytałam w zachwycie! Raz, uwielbiam wspomnienia, dykteryjki. Dwa, język – czysta polszczyzna. Trzy, które dorzuciłaby współczesna młodzież aktorska: »A my TAKICH Mistrzów nie mamy«. Odpowiem: »Nie macie? Żałujcie!«". - Małgorzata Kalicińska "Studiowaliśmy na krakowskiej PWST tak intensywnie, że po trzecim semestrze obaj wylecieliśmy z uczelni. Jacek nieco pisze o tym, ale najważniejsze, że wspólne poznawanie świata zespawało nas do dziś". - Tomasz Lulek "Sceny z bogatego życia aktorskiego Jacka są dla nas (bohaterów anegdot) przemiłym powrotem do przeszłości. Dla Państwa (niezwiązanych z tym światem) będą zabawnym, ale nie tabloidowym obrazem. Brawo, krakowiaczku! Cieszę się, że mogę być cząstką Twoich uroczych opowieści". - Dorota Stalińska

Co by było, gdyby okazało się, że jesteś wymyśloną przez kogoś postacią? Ten ktoś pociąga za sznurki i nadaje ci role w życiu… Surrealizm. Tego właśnie doświadcza Gabriel. Żyje w trzech enigmatycznych światach: współczesnym, quasi-średniowiecznym oraz w technologicznie rozwiniętej przyszłości. W czasie drogi próbuje wyznaczyć własny bieg historii. Czy mu się to uda? Mateusz P. Barczyk bawi się konwencją, przeplata prozę z wierszem, scenariuszem teatralnym i filmowym, niekiedy również obrazem. W „Napisanym człowieku” narrator spotyka się z autorem, rozmawiają o jego istnieniu jako postaci fikcyjnej. W eksperymencie literackim, którego podjął się Barczyk nie brakuje przemyśleń filozoficznych. Proza ta może stać się ucztą dla czytelników szukających literatury wykraczającej poza przyjęty kanon. Mateusz P. Barczyk — psycholog, pedagog teatru, aktor, redaktor. Twórca amatorskich spektakli teatralnych, propagujący teatr improwizowany. Pisze prozę, poezję oraz teksty krytycznoliterackie. Miłośnik fantastyki. Wiersze publikował m.in. w „ArtPapierze”. Laureat licznych konkursów poetyckich. Ślązak, abstynent, posiadacz pomarszczonego psa. FRAGM. RECENZJI: „»Napisany człowiek« to niewątpliwie utwór eksperymentalny. Barczyk zdaje się testować w nim możliwości gatunku i literackich konwencji. Tekst przypomina rodzaj mozaiki, której elementy, zależnie od sposobu ich ułożenia lub chociażby oświetlenia, nabierają nowych znaczeń i odsłaniają kolejne sensy. Powieść stanowi także popis erudycji autora oraz śmiałości w stawianiu tez i przełamywaniu kolejnych schematów”. — Joanna Dulewicz, pisarka

Każdy tworzy swoją szczęśliwą wyspę i chce budować lepszy świat. Z innowacyjnym poradnikiem szybciej pokonasz bariery i zaczniesz skuteczniej działać. Łączy on w sobie treści dotyczące rozwoju osobistego oraz przedsiębiorczości. Możesz go potraktować jako kurs do samodzielnej realizacji krok po kroku. Pierwszy etap podróży z „Archipelagiem…” to droga do samej siebie. Drugi – rejs na własną wyspę szczęśliwą. „Archipelag wysp szczęśliwych. Przewodnik odważnego życia na własnych zasadach” to: • mapa drogowa, która krok po kroku prowadzi przez zakamarki duszy ku światu zgodnemu z wartościami serca, • akumulator odwagi do wypłynięcia na niezbadane wody ku nowej rzeczywistości, którą zaczniesz tworzyć w zgodzie ze sobą, • książka-cegiełka Fundacji Moc Kobiet. SPIS TREŚCI „Archipelagu wysp szczęśliwych…” - List do Ciebie zamiast wstępu - Część I. Podróż w głąb siebie 1. Ruszam z miejsca i rozpoczynam żyć ekscytująco! 2. Moc odpowiedzialności 3. Wartości serca 4. Drugie życie kobiety 5. Wielkie porządki i miejsce na nowe 6. HER STORY. Odważyłam się na moc 7. Przekonania 8. Kobiecy kompas finansowy 9. Własne „dlaczego” 10. Nowa definicja siebie 11. Ambitne wyzwania 12. Skupienie 13. HER STORY. Od marzenia do realizacji 14. Odrzucam sabotażystów i robię swoje! 15. Emocje na równi z rozumem 16. Haki na emocje 17. Ciesz się na zapas 18. Zaangażowanie w zmianę 19. HER STORY. Chcieć to móc 20. Przystanek 21. Nastawiam się pozytywnie i projektuję swoje jutro 22. Lustrzany dialog mocy – psychologia piękna 23. Nie bój się prosić o pomoc 24. Predyspozycje zawodowe a funkcjonowanie mózgu 25. HER STORY. Wielozawodowość, czyli remedium na kryzys 26. Korekty kursu i najniżej wiszące jabłka 27. Talent – klucz do sukcesu 28. Drzewo celów w świetle wartości - Polecane lektury i źródła - Część II. W drodze na moją wyspę szczęśliwą 29. Motywowanie innych 30. Zarządzanie czasem 31. Work-life balance 32. Siły konkurencyjne utrudniające rozwój firmy 33. Outsourcing 34. Budżetowanie, czyli planowanie rzeczowo-finansowe 35. Fazy życia sektorów 36. Planowanie strategiczne 37. Strategie konkurencji 38. Wizerunek transparentnego biznesu 39. Koncepcja społecznej odpowiedzialności biznesu w małej firmie 40. Autorski model biznesu 41. Biznesplan dla instytucji 42. Profil klienta 43. Strategie marketingowe 44. Budowanie oferty 45. Biznes dobrze opakowany 46. Fotografia i wideo produktowe 47. Kanały dotarcia 48. HER STORY. Siła marki osobistej 49. Świadome kreowanie wizerunku osobistego w biznesie 50. HER STORY. Sesja fotograficzna to widoczność 51. Budowanie rozpoznawalnej marki osobistej na Instagramie 52. Podcast – sposób na wzrost popularności 53. Jak polubić sprzedaż? 54. Storytelling jak bułka z masłem 55. Plan treści i harmonogram publikacji 56. Szablony treści do mediów społecznościowych - Polecane lektury i źródła - List do Ciebie o dziewczynie, która chciała uczyć się w szkole, gdzie są wypastowane parkiety Sylwia Chrabałowska: fundatorka i prezeska Fundacji Moc Kobiet, założycielka wydawnictwa Moc Media, doktorantka w Kolegium Zarządzania i Finansów SGH, mentorka, wykładowczyni i autorka kursów zawodowych, promotorka dialogu i społecznie odpowiedzialnego biznesu. O FUNDACJI MOC KOBIET Fundacja Moc Kobiet to organizacja działająca na rzecz rozwoju przedsiębiorczości i społecznej odpowiedzialności biznesu. Edukuje, dzieli się wiedzą i dodaje odwagi do działania. „Archipelag wysp szczęśliwych…” pomysłu i autorstwa Sylwii Chrabałowskiej zbiera szeroką wiedzę i doświadczenie, którymi nasza fundatorka dzieli się od lat. Ponadto w książce znalazło się także kilka rozdziałów ekspertek związanych z Fundacją Moc Kobiet. „Archipelag...” zatem to także forum tematów pokonferencyjnych „Odważ się na moc!”, w których wypowiedziały się Mocarne służące pomocą w swoich dziedzinach.