Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego

Skuteczne narzędzia do pracy z OCD Osoby zmagające się z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi (OCD) każdego dnia muszą stawić czoło natrętnym myślom. Przymus wykonywania określonych czynności utrudnia realizację codziennych zadań i znacząco obniża jakość życia. Dzięki odpowiednim narzędziom opartym na terapii poznawczo-behawioralnej (CBT) oraz uważności możliwa jest zmiana, która pozwoli złagodzić lęki i poprawić funkcjonowanie w społeczeństwie. Jon Hershfield i Tom Corboy z dużą dozą empatii i współczucia wyjaśniają, czym charakteryzuje się OCD i jak minimalizować jego objawy. W przystępny sposób tłumaczą, jak wykorzystywać medytację, techniki wyobrażeniowe oraz ekspozycję z powstrzymaniem reakcji (ERP) do radzenia sobie z obsesyjnymi myślami i kompulsjami. W uzupełnionym i zaktualizowanym wydaniu znalazły się informacje o najnowszych metodach wzmacniających myśli adaptacyjne, techniki oparte na metaforach zgodne z założeniami terapii akceptacji i zaangażowania (ACT) czy wskazówki dotyczące pracy z OCD egzystencjalnym. Wyjaśniony krok po kroku proces habituacji pozwala trwale zmienić błędne przekonania. Książka zawiera praktyczne ćwiczenia, które pomogą usprawnić proces terapeutyczny. Z poradnika skorzystają nie tylko specjaliści, ale przede wszystkim pacjenci oraz ich bliscy. Jon Hershfield – terapeuta par i rodzin, dyrektor Center for OCD and Anxiety przy szpitalu psychiatrycznym Sheppard Pratt w Towson. Specjalizuje się w stosowaniu uważności (mindfulness) oraz terapii CBT w leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych oraz pokrewnych. Tom Corboy– dyrektor wykonawczy OCD Center for Los Angeles. Licencjonowany psychoterapeuta specjalizujący się w leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych i powiązanych z nimi zaburzeń lękowych.

Natura matką wynalazków Jeżeli chcesz zbudować teleskop rentgenowski, popatrz homarowi głęboko w oczy. A może zastanawiasz się, jak bezpiecznie przewozić szczepionki? Weź pod lupę niesporczaka. Gdy brakuje ci wody, przyjrzyj się, jak sekwoja pozyskuje ją z mgły. Oto biomimikra w działaniu: czerpanie pomysłów z natury w celu sprostania wyzwaniom stojącym przed ludźmi. Kristy Hamilton wspina się na zamarznięte wodospady, przemierza lasy i pustynie w poszukiwaniu zwierząt oraz roślin będących inspiracją dla naukowych innowacji. Odwiedza laboratoria i rozmawia z naukowcami, w pasjonujący sposób przedstawiając kulisy ich pracy. Badania nad sposobem, w jaki omułki przyczepiają się do skał, doprowadziły do wynalezienia nietoksycznych klejów. Odkrycie mechanizmu działania substancji obecnej w ślinie jadowitej jaszczurki przyczyniło się do powstania leku na cukrzycę typu 2. Uciskowe legginsy zostały zaprojektowane na wzór twardej, nieelastycznej skóry nóg żyrafy. Od medycyny przez inżynierię po technologie przyszłości natura podsuwa specjalistom z różnych dziedzin wiedzy nieoczywiste rozwiązania. Dzikie pomysły natury uświadamiają nam, że jeśli nadal chcemy uczyć się od otaczających nas stworzeń, musimy o nie dbać, zachowując różnorodność biologiczną. Czy wiesz, że: NASA chce wykorzystać badania nad stresem niesporczaków do opracowania metod wsparcia psychologicznego astronautów? brodawki na płetwach wieloryba były inspiracją dla firmy rowerowej, która dodała do kół pokryte guzkami obręcze poprawiające stabilność przy silnym wietrze? trwają badania nad technologią chłodzenia bez użycia prądu wykorzystującą sposób, w jaki kudłaty wielbłąd chłodzi się w pustynnym słońcu? Rozwiązania inspirowane światem natury, testowane przez miliardy lat, mogą stać się dla ludzkości prawdziwą skarbnicą wiedzy i nowych patentów. Stanisław Łoboziak, biolog, popularyzator nauki Aby pokazać, jak inspirująca potrafi być natura w rozwiązywaniu problemów współczesnego świata, dziennikarka naukowa Kristy Hamilton nie tylko przeprowadziła wywiady z wieloma naukowcami, lecz także sama bacznie obserwowała świat roślin i zwierząt. Ta książka to fascynujący zbiór opowieści o tym, jak uważne spojrzenie na przyrodę prowadzi do odkryć, które mogą odmienić nasze życie. dr hab. Katarzyna Grochowska i dr hab. inż. Katarzyna Siuzdak, Science Mission Pean na cześć pomysłowości natury i naukowców, którzy ją badają. Książka równie porywająca, co budząca pokorę. Kalejdoskop barwnych opowieści, które zapamiętasz na długo. Robin George Andrews, PhD, dziennikarz naukowy i autor książki Superwulkany Kristy Hamilton jest dziennikarką naukową. Publikuje swoje teksty między innymi w WIRED, Science Magazine, Hakai Magazine i Business Insider. Ukończyła dwa kierunki studiów: dziennikarstwo i neuronaukę. Kiedy nie podróżuje, mieszka w San Francisco w Kalifornii. Jej książka Dzikie pomysły natury otrzymała nagrodę w konkursach Independent Publisher Book Awards (IPPY) w kategorii „Natura” (2023) oraz Nautilus Book Awards (2024).

Skuteczne narzędzie do pracy klinicznej z dziećmi, parami i rodzinami Prawidłowe funkcjonowanie rodziny wymaga, aby wszyscy jej członkowie mieli poczucie równowagi między autonomią a byciem częścią większej całości. Gdy następuje zaburzenie tego stanu, pomocna może się okazać interwencja terapeutyczna. Eia Asen i Peter Fonagy, psychoterapeuci rodzinni, proponują innowacyjne podejście łączące mentalizację oraz terapię systemową. Opracowany przez nich model terapeutyczny MIST (mentalization-informed systemic therapy) pozwala przywrócić utraconą homeostazę. Autorzy na konkretnych przykładach wyjaśniają, czym jest skuteczna mentalizacja. Pokazują, jak dzięki otwartości na doświadczenia i inne punkty widzenia przełamywać bariery komunikacyjne oraz wzmacniać interakcje w systemie rodzinnym. Zawarte w książce wskazówki dotyczące organizacji sesji, angażowania klientów oraz włączania elementów zabawy do terapii pomogą wypracować odpowiednie sposoby radzenia sobie w sytuacjach kryzysowych. Szczegółowo rozpisane ćwiczenia i gry pozwolą członkom rodziny zmienić problematyczne wzorce relacji oraz przezwyciężyć trudności emocjonalne i behawioralne. Terapia rodzin oparta na mentalizacji to inspirujący podręcznik, z którego skorzystają specjaliści różnych nurtów i podejść, chcący skutecznie wspierać zdrowe i harmonijne relacje w rodzinach. „Lektura tej książki dostarczy psychoterapeutom prawdziwej przyjemności i użytecznych podpowiedzi. Mamy bowiem do czynienia z pozycją, która rozwija i przedstawia nowoczesną praktykę terapii rodzin. Jej wyjątkowość polega na umiejętności pokazania koncepcji mentalizacji w systemowej terapii rodzin oraz w psychoterapii indywidualnej w sposób innowacyjny, inspirujący, a zarazem niezwykle praktyczny. Profesorowie Eia Asen i Peter Fonagy uczą, jak poprzez zastosowanie różnorodnych, bardzo kreatywnych i nieoczywistych technik można zwiększać procesy metalizowania w rodzinach i jednostkach. Klarowność przedstawienia, świeżość spojrzenia, a zarazem uniwersalność koncepcji mentalizacji sprawiają, że jest to lektura obowiązkowa dla wszystkich terapeutów pracujących z rodzinami, a także z dziećmi i nastolatkami”. prof. dr hab. Barbara Józefik Eia Asen , PhD – członek brytyjskiego Royal College of Psychiatrists, konsultant do spraw interwencji terapeutycznych dzieci, młodzieży i dorosłych w Anna Freud National Centre for Children and Families w Londynie. Jest psychoterapeutą pracującym w podejściu systemowym, który przyczynił się do opracowania innowacyjnych strategii w terapii rodzinnej, oraz autorem lub współautorem kilkunastu książek i licznych prac naukowych. Peter Fonagy, PhD – członek Academy of Medical Sciences, British Academy, Academy of Social Sciences, kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego, profesor współczesnej psychoanalizy i nauk rozwojowych, dyrektor Wydziału Psychologii i Nauk o Języku w University College London, a także dyrektor naczelny w Anna Freud National Centre for Children and Families. Pełni funkcję starszego konsultanta klinicznego do spraw zdrowia psychicznego dzieci. Jest współtwórcą terapii opartej na mentalizacji (mentalization-based treatment – MBT) i autorem kilkuset prac naukowych oraz dwudziestu książek.

Książka Grzegorza Szpili jest wynikiem jego wieloletnich badań nad zjawiskiem przysłowia we współczesnej polszczyźnie. Badacz stara się w niej przedstawić stan wiedzy paremiologicznej (polskiej i obcej), której elementy wykorzystuje w analizie zjawisk paremicznych w języku polskim. Autor przygląda się przysłowiom z synchronicznej perspektywy, czerpiąc w swoich analizach z danych pochodzących z dwóch pierwszych dekad XXI wieku. Analizuje różnorodne aspekty paremiologii i paremiografii, uwzględniając między innymi takie aspekty jak forma, znaczenie i użycie pragmatyczno-dyskursywne przysłów. Analizy paremiczne obejmują przykłady ilustracyjne pochodzące z najrozmaitszych źródeł użycia przysłów, takich jak słowniki, literatura piękna, środki masowego przekazu, reklama i social media. Książka adresowana jest przede wszystkim do badaczy paremiologii, ale może służyć także jako wprowadzenie do tej fascynującej dyscypliny. Dr hab. Grzegorz Szpila pracuje w Uniwersytecie Jagiellońskim, w Katedrze Językoznawstwa Angielskiego Instytutu Filologii Angielskiej. Jego zainteresowania badawcze skupiają się na paremiologii, frazeologii, semantyce, leksykologii i stylistyce literackiej. Oprócz wielu artykułów i rozdziałów w monografiach jest autorem kilku książek, w tym Krótko o przysłowiu (2003), Angielsko-polski słownik fałszywych przyjaciół (2003), Idioms in Salman Rushdie’s Novels: A Phraseo-Stylistic Approach (2012).

Kolejna książka autorki Dorosłych dzieci niedojrzałych emocjonalnie rodziców Jako osoba wychowana przez niedojrzałego emocjonalnie rodzica musiałaś przejść długą drogę, by uwolnić się spod jego wpływu. Niestety, w twoim życiu pojawiają się inne osoby powodujące frustrację i niezdolne do empatii. W relacjach z nimi możesz czuć się osamotniona, ignorowana i lekceważona. Kiedy zrozumiesz, w jaki sposób manipulują one twoimi uczuciami, będziesz mogła bronić się przed ich krzywdzącym wpływem. Lindsay C. Gibson, analizując przypadki swoich pacjentów, przedstawia konsekwencje dorastania z egocentrycznym, krytykującym czy emocjonalnie niedostępnym opiekunem. Obniżone poczucie własnej wartości, nieumiejętność stawiania granic czy zaniedbywanie własnych potrzeb to tylko niektóre mechanizmy obronne wyniesione z dzieciństwa. Zawarte w książce praktyczne ćwiczenia pomogą w budowaniu zdrowych, świadomych relacji opartych na wzajemnym szacunku oraz w wypracowywaniu strategii radzenia sobie z presją niedojrzałych emocjonalnie osób. To kompleksowy poradnik dla wszystkich, którzy chcieliby uwolnić się od brzemienia błędów wychowawczych rodziców i wspomagać swój rozwój. Lindsay C. Gibson, PsyD, psycholożka kliniczna specjalizująca się w psychoterapii indywidualnej oraz treningu interpersonalnym. Jest autorką książek Dorosłe dzieci niedojrzałych emocjonalnie rodziców (WUJ, 2018), Jak wyzwolić się spod wpływu niedojrzałych emocjonalnie rodziców (WUJ, 2020).

Książka „(jednak z odniesieniem do awangardy)". Radykalne poetyki w poezji polskiej na przełomie XX i XXI wieku wpisuje się w dyskusję o znaczenie i możliwości kontynuacji historycznej awangardy modernistycznej w obszarze współczesnej poezji polskiej. Centralny argument jest tu jednak o wiele bardziej skoncentrowany i precyzyjny. Nie stroniąc od dyskusji dotyczącej znaczenia terminu awangarda, Tomasz Cieślak-Sokołowski przyjmuje podejście pragmatyczne, w którym modernistyczna awangarda to pewien wyraźny sposób rozumienia relacji między formą a znaczeniem tekstu. Chodzi o takie podejście do poezji, w którym centralne dla niej staje się materialne, a więc konstrukcyjne i formalne pozycjonowanie tekstu poetyckiego. Badając wyraźnie nakreślony okres najnowszej poezji polskiej – od połowy lat 80. po kryzys 2008 roku, który w efekcie przyniósł potrzebę kolejnego przemyślenia polityczności wiersza – Cieślak-Sokołowski bierze w pewnym sensie w nawias nadwyżkę pojęciowo-teoretyczną narosłą wokół pojęcia awangardy (czy nawet zasadności używania tego pojęciach w naszym momencie historycznym) i proponuje zamiast tego ścisłą i dokładną analizę tekstualną, dzięki której śledzi formalne afiliacje między wybranymi twórczościami w obrębie wskazanego okresu a estetyczną rewolucją historycznej awangardy. Z recenzji dr. hab. Kacpra Bartczaka, prof. UŁ Tomasz Cieślak-Sokołowski - doktor literaturoznawstwa; historyk i krytyk literatury. Adiunkt w Katedrze Krytyki Współczesnej na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Sekretarz redakcji „Dekady Literackiej" (2008-2011), członek redakcji czasopisma „Dekada Literacka" i „Nowa Dekada Krakowska" (2008-2022) oraz od roku 2013 redaktor prowadzący serwis krytyczny „Nowa Dekada" ( nowadekada-online.pl ). Po godzinach prezes Krakowskiej Fundacji Literatury. Ufa, że literaturę najnowszą warto widzieć wobec długiego wieku XX — dlatego zajmuje się przede wszystkim historią wczesnego i późnego modernizmu, ze szczególnym naciskiem na inwencyjne, awangardowe poetyki. Jest autorem dwóch monografii: Mój wszechświat uczyniony. O poezji Janusza Szubera (2004) i Moment lingwistyczny. O wczesnym pisarstwie Ryszarda Krynickiego i Stanisława Barańczaka (2012). Współtłumaczył także na język polski książkę Marjorie Perloff Modernizm XXI wieku. „Nowe" poetyki (2012).

Filologiskt smörgåsbord 5 är den femte volymen i skriftserien och en jubileumsskrift till 50-årsjubileum av Avdelningen för nordistik vid Jagellonska universitetet i Kraków. Den innehåller, förutom forskningsbidrag i litteratur- och språkvetenskap, även artiklar som ger inblick i undervisningsmetoder och -strategier för nordiskt relaterade ämnen. Forskningsrönen kompletteras alltså av universitetslärares erfarenheter, något som vi tycker bör uppmärksammas i större grad, vilket är helt i linje med universitetets idé där forskning och undervisning möts.

We wszystkich wypowiedziach dotyczących ustroju społeczno-politycznego tytułowych państw Azji Południowo-Wschodniej zwraca uwagę podnoszenie za każdym razem argumentu o ich specyfice cywilizacyjnej. Tak jest bez wątpienia. Ale skoro w państwach tych znajdują zastosowanie reguły rynkowego działania gospodarczego z równym powodzeniem jak w reszcie świata, to wolno przyjąć, że nie inaczej może być w przypadku politycznego kanonu ustrojowych rozwiązań instytucjonalnych. Ta nadmierna ostrożność w ocenie tamtejszych urządzeń politycznych bierze się bowiem stąd, że ulegamy nazbyt łatwo przekonaniu, iż odmienność kulturowa w danym kraju przekłada się automatycznie na unieważnienie fundamentalnych dla rozwoju cywilizacyjnego takiego państwa uniwersalnych reguł gry politycznej. Tak jakby dążenie do zapewnienia sobie najlepszych warunków własnego rozwoju nie charakteryzowało całej ludzkości, bądź tak jakby potrzeba sprawiedliwości nie była immanentną cechą nas wszystkich.

Zastosowanie teorii poliwagalnej w praktyce klinicznej Poczucie bezpieczeństwa to jeden z fundamentów prawidłowego rozwoju fizycznego i psychicznego dziecka już od pierwszych godzin życia. Neonatolożka Marilyn R. Sanders oraz psychiatra dziecięcy George S. Thompson wyjaśniają, jak stosować teorię poliwagalną w praktyce klinicznej. Opisują wpływ traumy i braku zdrowych relacji na kształtowanie się stylu przywiązania oraz sposoby minimalizowania negatywnych skutków emocjonalnej separacji. Szczególną rolę we wzmacnianiu poczucia zaufania i budowaniu więzi rodzic-dziecko odgrywa personel medyczny. Dzięki wiedzy o koregulacji i neurocepcji może on tworzyć wspierające środowisko, które przełoży się na dobrostan małych pacjentów i ich opiekunów. Rozwój dziecka i teoria poliwagalna łączy wiedzę z różnych dziedzin, takich jak medycyna, psychologia i pedagogika. Zawiera praktyczne wskazówki, konkretne strategie i przykłady zastosowań teorii poliwagalnej w pracy zespołów specjalistów. W książce Rozwój dziecka i teoria poliwagalna Marilyn Sanders i George Thompson, wykorzystując punkt widzenia teorii poliwagalnej, przyglądają się zakłóceniom więzi doświadczanym przez dzieci i rodziny od poczęcia do okresu dojrzewania oraz wpływowi tych traumatycznych chwil na ich życie. Czerpiąc z zasobów mądrości płynącej z wieloletniej praktyki medycznej i psychoterapeutycznej, pokazują - na przykładzie konkretnych przypadków - jak w interakcje kliniczne wbudowywać podstawowe składniki bezpieczeństwa i więzi. Ta świetnie przedstawiona analiza nauki o bezpieczeństwie to doskonały przewodnik podpowiadający, jak aktywować wpisane w naszą biologię szlaki błędne i tworzyć więzi społeczne będące podstawą naszego dobrostanu. Deb Dana, LCSW, autorka książek Teoria poliwagalna w psychoterapii(WUJ, 2020) i Teoria poliwagalna w praktyce. Zestaw 50 ćwiczeń (WUJ, 2021) Marilyn R. Sanders, MD, jest pediatrką i neonatolożką w Connecticut Children’s Medical Center w Hartford i profesor pediatrii na University of Connecticut School of Medicine. Wdraża zasady teorii poliwagalnej w intensywnej opiece nad niemowlętami w stanie krytycznym oraz ich rodzinami. Prowadzi również obserwacje rozwoju niemowląt hospitalizowanych na oddziale intensywnej terapii. Zasiada w radzie doradczej Instytutu Poliwagalnego i prowadzi wykłady dla pracowników ochrony zdrowia, opieki psychiatrycznej oraz innych specjalistów w Stanach Zjednoczonych i na całym świecie. George S. Thompson, MD, jest psychiatrą pomagającym rodzinom i organizacjom opieki zdrowotnej w budowaniu bezpiecznych emocjonalnie, odznaczających się duchem ciekawości i opartych na współpracy kultur przekształcających traumę w mądrość. Zasiada w radzie doradczej Instytutu Poliwagalnego oraz w zarządzie Dyadic Developmental Psychotherapy Institute. Dzieli się ze wszystkimi swoim przekonaniem, że zaufanie pojawia się, gdy okazujemy zrozumienie dla doświadczenia innej osoby. Mieszka z rodziną w Lawrence w stanie Kansas i wraz ze swoim zespołem pracuje nad modelowym programem pomocy psychiatrycznej dla młodzieży – Thompson Centers for Heroic Change.

Technopaideia. Zaawansowane technologie w edukacji humanistycznej podejmuje problematykę technologizacji kształcenia humanistycznego, eksponując łączenie teorii z praktyką oraz zwracając uwagę na doskonalenie nowych kompetencji związanych z technologicznymi wyzwaniami współczesnego świata i szeroko pojętą transformacją w procesie percepcji rzeczywistości. Książka ta wpisuje się też znakomicie w dyskusję na temat nowego, performatywnego typu kształcenia, które zakłada laboratoryjność, kreatywność, innowacyjność, zaangażowanie oraz poznawanie świata przez działanie na obiektach. Pomimo podjętych z głębokim namysłem kwestii technologizacji społeczeństwa i edukacji medialnej opracowana z wielką starannością do druku edycja zachowuje także miejsce dla rozważań na tematy egzystencjalno-etyczne, dyskusje o aksjologii i szeroko pojętych wartościach humanistycznych. Z recenzji dr hab. Doroty Michułki, prof. UWr

„Nomadyczność wiązałaby się ze specyficznie pojmowanym stanem alienacji – wyosobnieniem spośród norm społecznych (podmiot nomadyczny byłby kimś, kto, w sposób świadomy lub nie, wkłada kij w tryby mechanizmów relacji międzyludzkich, łamie tabu i porywa się z motyką na słońce), ale także z praktyk funkcjonowania w przestrzeni (przestrzeń staje się w tej optyce zdecentralizowana, pozbawiona standardowych punktów odniesienia i wszelkich elementów znaczących). Deformacji ulegają również pojęcia przydatne w codziennym funkcjonowaniu; ruch, który stanowi nieodłączną część tego, co nomadyczne, sprawia, że cała rzeczywistość ulega ciągłym przeobrażeniom”. Fragment Uwag wstępnych „Autorzy proponują przegląd sposobów rozumienia ważnej i szeroko omawianej we współczesnej humanistyce kategorii nomadyczności. Z jednej strony interesują ich granice tego pojęcia, z drugiej – przedstawienie wachlarza możliwych ujęć. (…) Poszczególne szkice poświęcone zostały splotom tej koncepcji z praktykami chodzenia, mapowania, podróżowania, z motywem drogi i problemem ciała w literaturze, a także pojęciami nie-miejsca i podmiotu nomadycznego. Zróżnicowanie historyczne, terytorialne i kulturowe analizowanych przykładów jest atutem książki, ponieważ idea, która stoi za kategorią nomadyczności, znajduje realizację w strukturze i zawartości tomu. Jak wyjaśniono we wstępie, jest nią przede wszystkim pojęcie wielości przeciwstawione formułom hierarchicznym i dogmatyzmowi. Przegląd i rekapitulacja nieostrych, a często wykorzystywanych dziś pojęć, w tym samej nomadyczności, oraz sprawdzanie modeli ich funkcjonowania w humanistyce na materiale usytuowanym na przecięciu różnych kręgów kulturowych jest zadaniem istotnym, a niniejsza monografia stanowi jego udaną realizację”. Z recenzji dr hab. Agnieszki Karpowicz, prof. UW

W biografii każdego człowieka są miejsca, o których może powiedzieć, że wpłynęły na jego życie. Z biegiem lat nabierają szczególnego znaczenia, coraz bardziej uświadamiamy sobie, że gdyby się nie pojawiły, to zapewne większość przeżytych chwil nigdy nie byłaby naszym doświadczeniem. Zawsze te miejsca łączą się w naszej pamięci z określonymi osobami. Dla mnie tą najważniejszą przestrzenią był i jest Uniwersytet Jagielloński, gdzie istotną rolę odegrało kilka postaci. Pół wieku obecności w tej Jagiellońskiej Wszechnicy stwarza perspektywę pozwalającą nie tylko na przywołanie pewnych zdarzeń, ale i na przekazanie wyrazów wdzięczności. Ten świat uniwersyteckich wartości, które mnie kształtowały, i wspomnienia ludzi, których spotkałem na drodze mojego akademickiego życia, były niezwykłym wsparciem w chwilach, kiedy jako nauczyciel akademicki, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego w kadencji 2020–2024 stawałem przed koniecznością obrony wartości, które uważałem za powiązane z ideą uniwersytetu. Ze Wstępu Jacek Popiel, profesor nauk humanistycznych na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, teatrolog, literaturoznawca, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego (2020–2024), w latach 1996–2002 rektor Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie (obecnie Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego), członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności; autor prac z historii teatru i dramatu polskiego, opublikował między innymi: Sztuka dramatyczna Karola Huberta Rostworowskiego (1990); Dramat a teatr polski dwudziestolecia międzywojennego (1995); Historia dramatu. Antyk – średniowiecze (1996, wyd. II 2000); Los artysty w czasach zniewolenia. Teatr Rapsodyczny 1941–1967 (2006); Teatr Danuty Michałowskiej. Od „Króla-Ducha” do „Tryptyku rzymskiego” (2011): Czy teatr może zbawić człowieka? Karol Wojtyła w labiryncie sztuki (2024).

Dysertacja Dietla wymyka się ze stereotypu prac medycznych w epoce, w której powstawała, łamie sztampę rozpraw doktorskich – zarówno w wiedeńskim, jak i w innych uniwersytetach europejskich. Nikt wcześniej nie odważył się na sformułowanie tak nowoczesnych tez. Refleksje autora okazują się zaskakująco śmiałe, nieszablonowe. Doktorant z upodobaniem kierował je do grona osób niebędących medykami, ale mających styczność z medycyną. W ten sposób praca wydaje się z jednej strony niekonwencjonalną publicystyką, z drugiej nowatorskim przesłaniem dla chorych. Przewija się przez nią przenikliwy, bodaj najmocniejszy wniosek: „Za niekorzystny efekt leczenia odpowiada szereg niezależnych czynników – a błąd lekarski to rzadkość. Jeśli pacjent po przeprowadzonej terapii umiera – to najczęściej winą obarczać należałoby zły los, bezradność medycyny wobec nieubłaganych praw natury”. Chociaż była to era medycyny ubogiej, błądzącej jeszcze we mgle i wysoce niedoskonałej, to spostrzeżenie to jest ponadczasowe. Czym byłby współczesny Kraków bez Józefa Dietla, a medycyna bez manifestu nowej szkoły wiedeńskiej? Dietl – z urodzenia Austriak, z wyboru Polak – jak mało który krakowianin zapisał się na kartach historii, łącząc pracę na rzecz miasta z pracą lekarza. Oto pozycja dla wszystkich chcących poznać tę nietuzinkową postać oraz jej ponadczasowy wkład do nauk medycznych. Agnieszka Markowska, Instytut Austriacki w Krakowie Niezwykłe dzieło niezwykłego człowieka. Józef Dietl, profesor medycyny, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego – krakowianin z wyboru. Posługiwał się językiem niemieckim jako ojczystym, lecz za propagowanie mowy polskiej został usunięty z uczelni przez cesarza Franciszka Józefa. Wybrany następnie na prezydenta Krakowa, zasłużył się w rozwoju miasta i zapisał w jego historii. Jego pracę doktorską, przedstawiającą „skuteczność nauki o uzdrawianiu”, która inspiruje także dziś, warto przeczytać! Karol Życzkowski, Prezes Oddziału Polskiej Akademii Nauk w Krakowie Janusz Skalski, prof. em. – urodzony w 1951 r. w Krakowie. Specjalista chirurgii dziecięcej i kardiochirurgii. Brał czynny udział w tworzeniu kardiochirurgii dziecięcej w Krakowie. Pierwszy w Polsce zastosował ECMO ze wspomaganiem krążenia u dziecka oraz wspomaganie krążenia u dziecka za pomocą sztucznej komory serca. Jego dorobek naukowy obejmuje niemal tysiąc prac, rozdziałów książek, monografii i podręczników (jako redaktor) oraz innych tekstów (jako współautor). Należy do licznych zagranicznych i krajowych stowarzyszeń naukowych.

Gilles Deleuze, który widział w Spinozie prekursora myślenia immanencji, twierdził, że kwestia immanencji zaznacza się we współczesnej filozofii, gdy fenomenologia konfrontuje się z metafizyką. W wykładzie Martina Heideggera Koniec metafizyki i zadanie myślenia czytamy jednak: „Metafizyka, znajdując się przypuszczalnie na końcowym etapie swoich dziejów, nie dopuszcza do pojawienia się innego myślenia, mimo że ono przecież jest”. Heidegger odnosił się tu zapewne do własnego późnego myślenia, ale również odejście od filozofii i przejście do nie-filozofii, którego dokonuje François Laruelle, możemy rozumieć jako przejaw tego innego myślenia, myślenia chcącego zerwać z filozofią. Status filozofii w ich myśleniu staje się czymś problematycznym, a sama filozofia zdaje się w nim zanikać na rzecz jakiegoś innego myślenia, myślenia już poza filozofią, a może nawet i kontemplacji. Jak zatem można dziś myśleć immanencję? Teksty zebrane w tej książce w mniej lub bardziej bezpośredni sposób próbują odpowiedzieć na to pytanie, dając pewne spektrum immanencji, którego dialektyka – dialektyka spektralna – została przedstawiona w ostatnim artykule. Jest to tekst żywy i przejmujący, momentami niepokojący, dający do myślenia, stawiający fundamentalne pytania nie tylko o nasze istnienie w czasie i przestrzeni, ale o samą fenomenologię, jej źródłowość, tożsamość, nieprzemijającą aktualność – jej metafizyczność. Być może tekst Cezarego Woźniaka staje się już nie-fenomenologią. Jednak fenomenologia i nie-fenomenologia, jak filozofia i nie-filozofia, potrzebują siebie nawzajem i stanowią nierozerwalny splot. Z recenzji dr hab. Moniki Murawskiej, prof. ASP w Warszawie Cezary Woźniak – filozof, tłumacz, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, dyrektor Instytutu Kultury UJ. Autor książek Martina Heideggera myślenie sztuki i Okamgnienie. Doświadczenie źródłowe a granice filozofii (wznowienie pt. Heidegger. Da/Augenblick) oraz artykułów publikowanych m.in. w „Kwartalniku Filozoficznym”, „Przeglądzie Filozoficznym”, „Principiach” i „Argumencie”.

Mateusz Skucha tym się wyróżnia, że mając pełne rozeznanie w najnowszych nurtach myśli humanistycznej, panuje też nad stanem badań nad Kraszewskim, zarówno dziewiętnastowiecznych, jak i dwudziestowiecznych oraz tych najświeższych. Dzięki temu ogląda jakiś problem z różnych perspektyw, próbuje różnorodnych narzędzi, przykłada do analizowanego zagadnienia zróżnicowane miary wykładni i ocen, unika subiektywnej fascynacji, ściśle trzymając się przedmiotowości. Interpretacje uzasadnia odpowiednimi cytatami. Ich liczba oraz funkcjonalność przytoczeń obszerniejszych, a także niebudzące wątpliwości dokumentowanie pojęciowo-metaforyczne w wypadku nagromadzeń krótkich fraz wypisanych z utworów Kraszewskiego sprawiają, że poznawcza wartość ustaleń Skuchy każdego przekonuje, co potwierdza, iż we współczesnej kraszewskologii ma on ugruntowaną pozycję. Z recenzji prof. dra hab. Tadeusza Budrewicza „Dla wszystkich wielkich narratorów z XIX wieku świat może być żałosny, ale nigdy pozostawiony sam sobie” – napisał kiedyś Roland Barthes. Józef Ignacy Kraszewski niewątpliwie należy do wielkich narratorów z XIX wieku, który nie pozostawia świata – jaki by on nie był – samemu sobie. I właśnie o spotkaniach autora Ulany ze światem staram się tutaj opowiedzieć. Ze Wstępu Mateusz Skucha– dr hab., prof. UJ. Pracuje w Katedrze Teorii Literatury na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego zainteresowania badawcze obejmują literaturę XIX wieku oraz krytykę feministyczną, gender i queer, a także studia nad męskościami. Autor książek Ładni chłopcy i szalone. Męskość i kobiecość w późnym pisarstwie Józefa Ignacego Kraszewskiego (2014) i Niesytość pragnienia. W kręgu młodopolskiej poezji kobiet (2016) oraz licznych artykułów naukowych.

Składające się na antologię Transkreacje eseje brazylijskiego literaturoznawcy i tłumacza Haraldo de Camposa ukazują rozwój jego myśli przekładowej od początku lat 60. ubiegłego stulecia. Skomponowany i przełożony przez Gabriela Borowskiego tom to pierwsza poza Brazylią kompletna prezentacja koncepcji translatologicznych teoretyka i poligloty, tym cenniejsza, że opatrzona pionierskim opracowaniem krytycznym, stanowiącym wynik wieloletnich badań autora nad twórczością Camposa. Każdy z prezentowanych tekstów scala, a zarazem przekracza kategorie pojęciowe obowiązujące w badaniach nad przekładem, literaturą, językiem, kulturą i filozofią, ukazując sylwetkę myśliciela swobodnie poruszającego się ponad instytucjonalnie narzucanymi podziałami. Eseje de Camposa to – jak wiadomo – intelektualna bomba: zdolność do spekulatywnego myślenia o języku zaplata się tu z wielką erudycją, oszałamiającym poligloctwem i dowodzonym każdym z rozlicznych przykładów wyczuleniem na przekładziarski detal, bez którego to wyczulenia teoria przekładu jest pustą zabawką. Intelektualną frajdę z tej książki będą mieli nie tylko wszyscy – absolutnie wszyscy – zainteresowani językiem i przekładem, ale też po prostu wszyscy, których interesuje cokolwiek poza wyimaginowaną jednojęzycznością najbliższego otoczenia. Opracowanie jest świadectwem nie tylko arcykompetencji, lecz także podziwu godnego talentu do syntezy: w niewielu słowach mówi się tu bardzo wiele, czytelnik czuje się więc naprawdę w dobrych rękach. Podobnie jest z samym przekładem: niezwykle precyzyjnym, a zarazem językowo dopieszczonym, pomysłowym i giętkim, najzwyczajniej w świecie przyjemnym w lekturze. Wspaniała rzecz. Dr hab. Adam Lipszyc, prof. IFiS PAN Haroldo de Campos(1929–2003) – brazylijski krytyk i filozof przekładu, badacz literatury i kultury, współzałożyciel ruchu poezji konkretnej, poliglota. Tłumacz klasyków literatury tworzących m.in. w języku angielskim (Ezra Pound, James Joyce), niemieckim (Johann Wolfgang Goethe), rosyjskim (Władimir Majakowski), francuskim (Stéphane Mallarmé), włoskim (Dante Alighieri), hiszpańskim (Octavio Paz), starogreckim (Homer), hebrajskim, japońskim i chińskim. Umberto Eco nazwie go „naj większym nowoczesnym tłumaczem Dantego”, a Jacques Derrida uzna za „objawienie” i „wielkiego poetę-myśliciela, który wie wszystko”. Gabriel Borowski (ur. 1988) – przekładoznawca i lite- raturoznawca, brazylianista, autor m.in. monografii Auditividade machadiana (2018) oraz kilkudziesięciu publikacji z dziedziny badań literackich i translatologii, tłumacz literatur portugalskojęzycznych (m.in. Fernando Pessoi i Clarice Lispector) na język polski oraz literatury polskiej (m.in. Olgi Tokarczuk i Wisławy Szymborskiej) na język portugalski.

This book offers readers a clear model for reflecting upon works of theater, a summary of twentieth-century knowledge on the subject, and a holistic view of the consequences and achievements of modern theatrical autonomy. Krzysztof Pleśniarowicz draws an antinomy confined exclusively to works of theater: that of illusion/anti-illusion—in contrast to the largely obsolete opposition between a work of literature (drama) and a non-literary work of theater (play). Professor Dobrochna Ratajczakowa Pleśniarowicz’s book is a relevant and current voice in the global discussion on how the art of theater has evolved. One of its strongest points is that it embeds theater theory solidly in its entire humanities context, as well as the undeniable originality of its approach to the topic and the clarity with which it is presented. Professor Leszek Kolankiewicz Krzysztof Pleśniarowicz, Jagiellonian University professor, Head of Department of Contemporary Culture JU, Director of the Cricoteka Centre for the Documentation of the Art of Tadeusz Kantor in Cracow (1994–2000). His publications include: The Theatre of Un-Human Forms (in Polish, 1994, 2023), Eastern Drama of the Absurd in the Twilight of the Soviet Block (in Polish, 1994, 2021; in English 2023), The Dead Memory Machine. Tadeusz Kantor’s Theatre of Death (in Polish, 1990; in English, 1994, 2004; in Hungarian 2007), critical editions of Tadeusz Kantor’s writings (in Polish, 2000, 2005; in Romanian 2014).

Pomóż swojemu dziecku oswoić lęk Każde dziecko od czasu do czasu odczuwa niepokój – może bać się ciemności, obawiać się nowej szkoły lub denerwować się przed sprawdzianem. Kiedy jednak lęk przybiera zbyt intensywne formy, przeradzając się w ataki paniki, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne czy fobię społeczną, może utrudnić prawidłowy rozwój dziecka. Autorzy książki pokazują, jak pomóc najmłodszym radzić sobie z tymi problemami. Przedstawiony program pracy z dziećmi lękowymi opiera się na dowodach naukowych oraz narzędziach terapii poznawczo-behawioralnej (CBT). Pomaga on w prawidłowym rozpoznawaniu, werbalizowaniu i radzeniu sobie z lękiem. Praktyczne ćwiczenia, skierowane zarówno do dzieci, jak i rodziców, pozwolą oswoić trudne sytuacje, a zaprezentowane techniki umożliwią odpowiednie reagowanie na nagłe ataki paniki. Metoda małych kroków obniża lęk do poziomu, na którym dziecko sobie z nim poradzi. Drugie wydanie tego bestsellerowego poradnika zostało uzupełnione o wyniki najnowszych badań dotyczących pracy z młodymi osobami z trudnościami w nauce, problemami zdrowotnymi czy niepełnosprawnością. Lęk u dzieci to nieoceniona pomoc dla rodziców, opiekunów oraz specjalistów – psychoterapeutów, psychologów i pedagogów, którzy szukają skutecznych i pełnych współczucia metod. Ta książka pomoże przemienić lęk w siłę, pozwalając dzieciom cieszyć się pełnią życia. Ronald M. Rapee,PhD,jest profesorem Wydziału Psychologii Macquarie University w Sydney i dyrektorem tamtejszego Centre for EmotionalHealth. Był jednym z konsultantów pracujących przy klasyfikacji DSM-IV i DSM-5 i członkiem komitetów doradczych organizacji krajowych i międzynarodowych. Stworzył Cool Kids – program terapeutyczny o dowiedzionej naukowo skuteczności, przeznaczonych dla lękowych dzieci i nastolatków, wykorzystywany przez departamenty zdrowia, terapeutów i organizacje w ponad 30 krajach. Ann Wignall, PsyD, jest psycholożką kliniczną i dyrektorkąwydziału zdrowia psychicznego dzieci w Northern Sydney Health Service. W 1995 rokuzałożyła Child and Adolescent Anxiety Clinic przy Royal North Shore Hospital.Prowadzi krajowe programy szkoleniowe w zakresie terapii oraz wczesnej interwencji zaburzeń lękowych i depresji. Susan H. Spence, PhD, psycholożka kliniczna i badaczkaspecjalizująca się w ocenie, prewencji i leczeniu lęków oraz depresji u dzieci i młodzieży. Jest emerytowaną profesorką Griffith University w Australii.Cieszy się międzynarodowym uznaniem, otrzymała wiele znaczących nagród za swój wkład w terapię zdrowia psychicznego młodzieży. Vanessa Cobham, PhD,psycholożka kliniczna specjalizująca się w terapii lęku oraz stresu pourazowego u dzieci i młodzieży. Jest profesorką University of Queensland, pracujew australijskimChild and Youth Mental Health Service. HeidiLyneham, PhD, jest psycholożką kliniczną i badaczkązajmującą się oceną i terapią trudności emocjonalnych u dzieci i rodzin. Pracuje jako dyrektorka kliniki w Centre for EmotionalHealth przy Macquarie University w Sydney.

Zapanuj nad swoimi lękami Statystycznie jeden na trzech nastolatków zmaga się z lękiem i poczuciem przytłoczenia. Silne emocje, natrętne myśli i reakcje ciała nie pozwalają realizować swoich obowiązków i pasji. Pierwszym krokiem w stronę odnalezienia równowagi jest zrozumienie przyczyn powstawania tych stanowi poznanie sposobów radzenia sobie z nimi. Lisa M. Schab wyjaśnia, jak szkoła, zajęcia dodatkowe czy relacje z rówieśnikami mogą wzmagać niepokój, a nawet powodować ataki paniki. Na konkretnych przykładach pokazuje,jak rozpoznawać symptomy narastającego lęku i odpowiednio na nie reagować.Wykorzystując sprawdzone narzędzia terapii poznawczo-behawioralnej (CBT) i dialektyczno-behawioralnej (DBT), uczy radzenia sobie z trudnymi emocjami.Zaproponowane ćwiczenia oparte na uważności, medytacji i technikach oddechowych mogą pomóc w budowaniu odporności psychicznej. Nowe wydanie książki zostało uzupełnione o metody radzenia sobie z presją sukcesu, negatywnym wpływem mediów społecznościowych czy lękiem egzaminacyjnym. Lęk i zamartwianie się u nastolatków to kompleksowy przewodnik dla młodych osób chcących odzyskać kontrolę nad życiem i rozwijać świadomość siebie. Poradnik pomoże również rodzicom i terapeutom w codziennej pracy z młodzieżą. Zdarza mi się myśleć, że książka Lisy M. Schab jest jedną z najważniejszych na świecie. Dlaczego? Dlatego, że stanowi absolutnie doskonałe antidotum na jeden z fundamentalnych i najbardziej powszechnych problemów współczesności: lęk. Przemek Staroń, autor książki Szkoła bohaterek i bohaterów, czyli jak radzić sobie z życiem Dzięki wieloletniej pracy z nastolatkami dobrze rozumiem ich krytyczne spojrzenie narzeczywistość. Jestem przekonana, że każdy z nich znajdzie tuinformacje, które pomogą lepiej zrozumieć przeżywane emocje i samego siebie. Wsparcie rodziców jest w tym okresie jestnieocenione,dlatego i oni powinni sięgnąć potę pozycję. Magdalena Halicka, psycholożka dzieci i młodzieży, psychotraumatolożka Lisa M. Schab jest psychoterapeutką i autorką kilkunastu poradników. R egularn i e pisuje felietony o nastolatk ach i młodszych dzieci ach dla „Chicago Parent ” oraz na temat y rodzin ne dla „The Sun Newspapers ”. Jest członki nią National Association of Social Workers (NASW).

Nadaj autyzmowi inny kierunek Pierwsze oznaki autyzmu mogą się pojawiać już przed 18. miesiącem życia, samo zaburzenie diagnozuje się jednak zazwyczaj dużo później. Mary Barbera przekonuje, że gdy rodzicie dostrzegą niepokojące zachowania, powinni sami podjąć odpowiednie kroki, by wspierać rozwój dziecka. Autorka podkreśla, że wnikliwa obserwacja i wczesne rozpoznanie takich sygnałów, jak brak kontaktu wzrokowego, niewłaściwa reakcja na imię, niewskazywanie przedmiotów czy opóźnienie mowy, dają szansę na wdrożenie właściwych działań. Opracowana przez Barberę metoda Nadaj autyzmowi inny kierunek (Turn Autism Around, TAA) bazuje na stosowanej analizie zachowań (SAZ) i teorii zachowań werbalnych (VB) B. F. Skinnera. Umożliwia stymulację rozwoju dziecka, jego umiejętności społecznych i komunikacyjnych, rozwiązywanie problemów ze snem i jedzeniem, a także przeprowadzenie treningu czystości. Zawarte w książce arkusze ćwiczeń ułatwią zastosowanie metody w codziennym życiu rodziny. W poradniku Wczesne objawy autyzmu Mary Barbera, terapeutka behawioralna, a prywatnie mama dziecka z autyzmem, dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem, by pomóc rodzicom radzić sobie z diagnozą oraz wesprzeć ich w procesie wychowawczym. Książka zawiera mnóstwo praktycznych wskazówek, narzędzi do obserwacji i łatwych do wprowadzenia w codzienne życie strategii. Dzięki nim każdy rodzic malucha z opóźnieniem mowy, autyzmem czy innymi trudnościami rozwojowymi ma szansę na lepsze poznanie swojego dziecka i skuteczne wspieranie jego rozwoju. Joanna Grochowska, Fundacja Synapsis Jeśli twoje dziecko nie mówi w ogóle, mówi niewiele lub występuje u niego jakiekolwiek inne opóźnienie, odnajdziesz w książce Mary niezbędną pomoc i szczegółowe wskazówki, jak – między innymi – uczyć dziecko korzystania z nocnika, karmić je czy radzić sobie z jego napadami złości. dr Temple Grandin, autorka książki Ja widzę to tak oraz innych publikacji poświęconych autyzmowi Mary Lynch Barbera, Phd? - dyplomowana pielęgniarka i certyfikowana analityczka behawioralna. Jest twórczynią podcastów i kursów online. Autorka książki Metoda zachowań werbalnych.

Tematyka pracy jest unikatowa na krajowym rynku wydawniczym. Dotychczas brakowało polskiej publikacji psychologicznej i/lub dotyczącej psychoterapii, która odnosiłaby się bezpośrednio do problematyki separacji w relacjach społecznych. Zjawisko separacji zostało przedstawione w sposób autorski, z jednoczesnym odniesieniem do literatury przedmiotu. Monografia Separacje – perspektywa rozwojowa i psychoterapeutyczna znajdzie odbiorców wśród psychologów, pedagogów i lekarzy. Mogą sięgnąć po nią również inne osoby wykonujące zawody związane z niesieniem pomocy. Tom będzie szczególnie inspirujący dla psychoterapeutów różnych nurtów teoretycznych. Z recenzji prof. dr hab. Katarzyny Schier Bogusława Piasecka, psycholożka, doktor nauk społecznych, certyfikowana psychoterapeutka i superwizorka Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, adiunktka w Instytucie Psychologii Stosowanej UJ, członkini Zarządu Ośrodka Szkoleń Systemowych. Prowadzi psychoterapię indywidualną dorosłych, psychoterapię par i rodzin. Działa w zespole Ambulatorium Terapii Rodzin przy Oddziale Klinicznym Psychiatrii Dorosłych, Dzieci i Młodzieży Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. Jest wieloletnią nauczycielką psychoterapii oraz autorką publikacji z tej dziedziny. Pracuje w podejściu systemowym z uwzględnieniem teorii psychodynamicznych Katarzyna Morajda, psycholożka, doktor nauk społecznych, psychoterapeutka. Specjalistka w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży. Prowadzi psychoterapię indywidualną, rodzin i par. Pracuje w SPP-P „Krakowski Ośrodek Terapii” w Zespole Terapii Rodzin oraz Pracowni Psychoterapii „Dialogi”. Jest nauczycielką psychoterapii, prowadzi zajęcia z zakresu terapii systemowej w ramach kursów całościowych Ośrodka Szkoleń Systemowych oraz Polskiego Stowarzyszenia Rozwoju Psychoterapii. Członkini zarządu Ośrodka Szkoleń Systemowych. Jej zainteresowania zawodowe i naukowe koncentrują się wokół psychologii rodziny i psychologii rozwojowej. W ramach rozprawy doktorskiej prowadziła badania dotyczące koncepcji siebie i rozwoju tożsamości młodzieży wychowującej się w placówkach opiekuńczo-wychowawczych w zależności od ich sytuacji rodzinnej. Jest autorką i współautorką publikacji naukowych oraz wystąpień konferencyjnych dotyczących psychoterapii i pracy z rodziną. Pracuje w podejściu systemowym.

I to haniebne, głupie zestawienie z Strindbergiem i Ibsenem. Wątpię, czyby się znalazł w całej Skandynawii jeden człowiek, który by był w stanie mój tak na wskroś odrębny polski twór zrozumieć. Dlatego też jedynie w Słowiańszczyźnie jestem popularny – cała Skandynawia nic o mnie nie wie! Co za ciężka rozpacz, że takim właśnie krytykom, którzy tylko znają coś niecoś z głupich i śmiesznych legend rozsiewanych o mnie, rzuca się na pastwę najwięcej po polsku i najgłębiej w polskiej szlacheckiej kulturze tkwiące dzieło! S. Przybyszewski, List do redakcji „Kuriera Czerwonego” w Warszawie [W sprawie Izy z „Mściciela”] z 16 III 1927 Ogólnopolski zespół uczonych pod kierunkiem prof. dr hab. Gabrieli Matuszek-Stec z Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego przygotowuje 11-tomową krytyczną edycję Dzieł literackich Stanisława Przybyszewskiego w ramach ministerialnego Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki. To edycja długo wyczekiwana. Dzieła zebrane przywódcy polskiego modernizmu nigdy nie ukazały się w języku polskim (w latach 20. XX wieku takie przedsięwzięcie realizował Instytut Wydawniczy „Lektor”, ale śmierć pisarza je przerwała), podczas gdy Niemcy udostępnili w ośmiotomowej edycji niemieckie utwory „genialnego Polaka” w latach 90. XX wieku. Stanisław Przybyszewski to jeden z najbardziej wyrazistych twórców modernistycznych, który zaznaczył swe miejsce w polskiej i niemieckiej literaturze. Już za życia stał się legendą – przez Strindberga nazwany „genialnym Polakiem”, w środowisku berlińskim określany mianem „króla bohemy” i „nowego mesjasza literatury”, w Polsce uznany został za inicjatora modernistycznego zwrotu w literaturze, wielką sławą cieszył się w Rosji i krajach słowiańskich. Edycja, która wychodzi w Wydawnictwie Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, obejmuje wszystkie utwory literackie Przybyszewskiego powstałe w języku polskim: poematy prozą, powieści, opowiadania, dramaty oraz towarzyszące tym utworom autorskie wstępy, a także inedita i drobne przekłady. W przypadku niemieckich pierwodruków przeprowadzono porównanie obu wariantów utworów, fragmenty zmienione lub opuszczone w polskich wydaniach zostały przetłumaczone na język polski i zamieszczone w aparacie krytycznym. Każdy tom zawiera rozbudowany dodatek krytyczny i obszerny wstęp historycznoliteracki, ale edycja jest przyjazna dla wszystkich czytelników, zarówno znawców, jak i zwykłych fanów literatury.

Problematyka integracji europejskiej wraz z jej gospodarczymi konsekwencjami jest jednym z bardziej kontrowersyjnych tematów. Duży nacisk Unii Europejskiej na kwestie środowiskowe skutkuje zaostrzaniem istniejących regulacji oraz tworzeniem nowych, co budzi wiele sporów. Obecna dotkliwość tych regulacji, niezależnie od potencjalnych korzyści dla przyszłych generacji, utrudnia zrozumienie ich zasadności. Autor niniejszej monografii postawił sobie za cel omówienie wybranych elementów procesu integracji i ochrony środowiska oraz wskazanie argumentacji uzasadniającej opisane działania wraz z przykładową analizą kosztów i korzyści. Problemy przedstawione zostały według pewnego schematu; podbudowę teoretyczną – tam gdzie jest zasadna – uzupełniono praktycznymi przykładami wdrożenia poszczególnych koncepcji. Książka nie pretenduje do miana podręcznika, niemniej prezentuje różne aspekty integracji i regulacji środowiskowych, pogłębioną dyskusję i studia przypadków. Krzysztof Berbeka pracuje obecnie na stanowisku profesora na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jest absolwentem Politechniki Krakowskiej (Wydział Inżynierii Ochrony Środowiska). Stopień doktora habilitowanego w zakresie nauk ekonomicznych uzyskał na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie. Jego prace związane są z problematyką finansowania inwestycji ochronnych oraz z finansowymi aspektami wdrażalności programów i polityk ekologicznych. Zajmuje się również modelowaniem ekonomicznych konsekwencji wdrażania środowiskowych dyrektyw UE w krajach Europy Środkowo-Wschodniej. W trakcie procesu akcesji z UE pracował przy szacunku kosztów implementacji i wdrożenia dyrektyw z zakresu ochrony powietrza, gospodarki odpadami i ochrony wód dla Ministerstwa Środowiska, Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej, Banku Światowego i Komisji Europejskiej. Przez dwie kadencje był członkiem Państwowej Rady Ochrony Środowiska powołanej przez Ministra Środowiska oraz Społecznej Rady ds. Zrównoważonego Rozwoju Energetyki powołanej przez Ministra Gospodarki.

Opracowanie wpisuje się w nurt badań o charakterze koncepcyjnym i przeglądowym z zakresu klastrów, procesów ich transformacji i umiędzynarodowienia. Przeprowadzona szeroka analiza istniejących ujęć teoretycznych i wyników badań empirycznych umożliwiła określenie dwóch wymiarów uwarunkowań pozycji klastrów w globalnej wymianie: instytucjonalnego i związanego z charakterystyką klastra, a także szczegółowych czynników w ramach tych wymiarów. W wyniku analizy zaproponowano kilka tez, które mogą być podstawą do hipotez weryfikowanych w dalszych studiach empirycznych oraz inspiracją do pytań badawczych w trakcie systematycznych przeglądów literatury. Książka wskazuje ponadto obszary wsparcia klastrów, które mogą służyć wyznaczaniu kierunków i ewaluacji polityk publicznych. Książka autorstwa Joanny Bohatkiewicz-Czaickiej i Marty Gancarczyk stanowi niezwykle interesujące studium dotyczące ewolucji koncepcji klastrów i uwarunkowań ich pozycji w globalnych łańcuchach wartości. Uzupełnia ona istniejącą lukę badawczą w tym zakresie [] i prezentuje syntezę szerokich studiów literaturowych, co jest szczególnie istotne w kontekście tej mało rozpoznanej ciągle perspektywy klastrów []. Uważam, że będzie ona przydatna zarówno dla naukowców, jak i dla studentów, ale także praktyków w dziedzinie rozwoju regionalnego i zajmujących się wsparciem klastrów z perspektywy międzynarodowej, to jest szczególnie na szczeblu Unii Europejskiej. Z recenzji prof. dr hab. Elżbiety Wojnickiej-Sycz