Menu

Paradygmat

Paradygmat
Nasza książka jest owocem czasu spędzonego przez nas ze studentami uczącymi się terapii rodzinnej. Chcieliśmy napisać elementarz, który przeniósłby studentów ze świata teorii w świat praktyki. W rezultacie powstały dwie książki w jednej – napisane przez dwie różne grupy autorów. W pierwszej części Salvador Minuchin przeanalizował kilka prowadzonych przez siebie w przeszłości sesji. Służy to zaprezentowaniu pojęć, które jego zdaniem terapeuta powinien mieć na uwadze i z których powinien korzystać podczas pierwszych sesji z rodziną. W drugiej części autorzy z istotną pomocą studentów opisali, jak początkujący terapeuci próbują z tych pojęć korzystać. Salvador Minuchin, Prolog Salvador Minuchin (1921–2017) – psychiatra, światowej sławy terapeuta rodzinny, twórca strukturalnej terapii rodzin. Autor i współautor licznych książek poświęconych organizacji i funkcjonowaniu rodzin oraz celom i technikom terapii. Ważne miejsce w jego życiu zawodowym zajmowała praca z rodzinami upośledzonymi społecznie. Wiele lat zajmował się kształceniem terapeutów rodzinnych opartym na superwizji – wnikliwym analizowaniu ich działania podczas sesji zarejestrowanych na wideo. Kunszt terapii rodzinnej jest jego ostatnią książką.
Książka Agnieszki Popiel i Ewy Pragłowskiej jest pierwszym polskim podręcznikiem psychoterapii poznawczo-behawioralnej. Autorki – znane specjalistki w tej dziedzinie – szczegółowo omawiają założenia teoretyczne podejścia poznawczo-behawioralnego, prezentują modele wybranych zaburzeń, zasady pracy terapeutycznej, techniki poznawcze i behawioralne oraz wyniki badań nad skutecznością tej formy terapii, opartej na danych naukowych. Znakomity podręcznik akademicki, źródło wiedzy dla psychoterapeutów, psychologów, lekarzy i osób szkolących się w zakresie psychoterapii. Książka zawiera także obszerny angielsko-polski słowniczek terminów, użyteczny m.in. dla tłumaczy publikacji poświęconych terapii poznawczo-behawioralnej.
Podstawą współczesnej nauki jest tzw. peer reviewing, czyli system wzajemnego recenzowania swoich prac przez środowisko naukowe. Dotyczy to publikacji, wniosków o granty badawcze, a także okresowych ocen całych jednostek naukowych. Od jakości recenzji, ich bezstronności, merytoryczności, kompetencji zależy poziom czasopism, „produktów naukowych” i instytucji badawczych. O tym jednak, że recenzować nie każdy potrafi i że przygotowanie dobrej recenzji jest często sztuką nie mniejszą niż napisanie artykułu, przekonujemy się nie raz. Doskonale wiedzą o tym redaktorzy czasopism, często mający do czynienia z recenzjami nie tylko wzajemnie sprzecznymi, trudnymi do zintegrowania w jedną decyzję redakcyjną, ale też takimi, które ze względu na swoją formę nigdy nie powinny być udostępnione autorom. Książka ta jest pod wieloma względami publikacją ważną i potrzebną. Po pierwsze, autorzy poszczególnych rozdziałów wyjaśniają, na czym polega kultura recenzowania. Po drugie, uczą krok po kroku właściwego przygotowania recenzji: na co trzeba zwracać uwagę, jak konstruować jej tekst. Wskazują, jak unikać ocen opartych na jednym tylko kryterium, na przykład wyśrubowanych standardach metodologicznych. Jako doświadczeni badacze dostrzegają pułapki wszelkich form jednostronności. Po trzecie – pośrednio uczą pisania prac naukowych. Kierując uwagę recenzenta na elementy tekstu, które powinien poddać ocenie, zarazem instruują, jak należy przygotować taki tekst. Zamieszczone w książce wskazówki mogą zatem służyć zarówno recenzentom, jak i potencjalnym autorom. dr hab. Maria Lewicka, prof. UW redaktor naczelny czasopisma Psychologia Społeczna
Katarzyna Stemplewska-Żakowicz - Diagnoza w dwóch kontekstach: odkrycia i uzasadnienia Marina Zalewska - Obserwacja psychologiczna w procesie diagnozy klinicznej dziecka Hanna Olechnowicz, Felicyta Krawczyk - Terapia trzyletniego chłopca autystycznego przez zestrajanie działań w diadzie dziecko-dorosły Małgorzata Święcicka - Skale szacunkowe dla rodziców i nauczycieli jako narzędzia diagnozy w psychologii klinicznej Magdalena Górska-Michałowska - Przegląd najważniejszych metod kwestionariuszowych oceny funkcjonowania rodziny Johen Hardt, Katarzyna Schier, Małgorzata Dragan - Retrospektywna ocena dziecięcych doświadczeń osób dorosłych. Aspekty teoretyczne i metodologiczne
Czy we współczesnych filmach można znaleźć wiarygodne portrety osób cierpiących na schizofrenię? Czy osoby z autyzmem rzeczywiście funkcjonują tak jak bohater filmu Rain Man? Z których filmów można czerpać rzetelną wiedzę na temat transseksualizmu? Czy wszystkie szpitale psychiatryczne wyglądają jak ten, w którym rozgrywa się akcja Lotu nad kukułczym gniazdem? Filmy są ważnym źródłem wiedzy o różnych formach psychopatologii, silnie oddziałują na społeczną percepcję zaburzeń psychicznych. Bywają istotnym narzędziem edukacji w tej dziedzinie, choć niektóre przyczyniają się do utrwalenia pewnych mitów i błędnych przekonań. Ukazanie przeżyć i zachowania bohatera niejednokrotnie pomaga zrozumieć złożoność ludzkiej psychiki, wzbudza empatię wobec osób z chorobą psychiczną. Czasami jednak służy wyłącznie uatrakcyjnieniu fabuły – wtedy wywołuje w nas strach, utwierdza w poczuciu odmienności, a niekiedy po prostu bawi. Książka Kino i choroby psychiczne jest wspaniałym przewodnikiem po złożonym, fascynującym świecie psychopatologii. Zawiera podstawową wiedzę o problemach i zaburzeniach psychicznych zilustrowaną przykładami z ponad tysiąca – w większości powszechnie znanych – obrazów filmowych.
Nossrat Peseschkian zebrał w tym tomie blisko sto alegorycznych opowieści wschodnich i powiązał je z przykładami ze swojej pracy psychoterapeutycznej. Są to zabawne historyjki, które nie tylko bawią, przypowiastki dydaktyczne, które nie tylko uczą, miniatury literackie zapisywane i opowiadane nie tylko sztuka dla sztuki, przypowieści, które mogą pomagać w życiu, w edukacji i psychoterapii i które każdy może wykorzystać zgodnie ze swoimi potrzebami. Polskie wydanie Opowieści orientalnych w psychoterapii pozytywnej jest dwudziestą edycją tej książki w przekładzie na obcy język.
Czwarty tom serii wydawniczej Psychologia Kliniczna Dziecka i Rodziny, praca zbiorowa. W książce omówiono wybrane trudności związane z pełnieniem roli rodzicielskiej, którym dotąd w literaturze psychologicznej poświęcano zbyt mało uwagi. W dwóch pierwszych rozdziałach przedstawiono problemowe relacje między rodzicami i ich wpływ na funkcjonowanie dorastających dzieci oraz problemy rodziców osamotnionych w wyniku rozwodu lub śmierci współmałżonka. Rozdział trzeci dotyczy trudności przeżywanych przez rodziców w związku z sytuacją szkolną ich dziecka. Kolejne cztery rozdziały poświęcone są trudnościom wynikającym z zagrożenia życia i zdrowia dziecka: doświadczeniom rodziców dzieci przebywających w szpitalu, dzieci chorych na cukrzycę typu 1, noworodków z wrodzonymi wadami serca oraz wcześniaków. Ostatni z nich zawiera opis autorskiego programu warsztatów dla rodziców dzieci urodzonych przedwcześnie.
Terapia par. Miłość, seks i dramaty jest powieścią graficzną. Jej autorzy pokazują nam, co dzieje się za drzwiami gabinetu terapeutycznego. Do terapeutki Barbary Bloomfield zgłaszają się kolejno trzy przeżywające trudności pary. Słuchamy, co mówią uczestnicy sesji, obserwujemy ich zachowanie, gesty, wyraz twarzy. Śledzimy krótkie komentarze terapeutki. A na koniec jesteśmy świadkami dyskusji na temat każdego przypadku prowadzonej przez Barbarę Bloomfield i profesora Rudiego Dallosa, znanego brytyjskiego terapeutę rodzinnego. Profesor Dallos pisze we Wprowadzeniu: "Książka ta jest zatem cennym źródłem wiedzy – z różnych powodów i dla różnych odbiorców. Laikom w przystępny sposób daje wgląd w teoretyczne podstawy i sztukę terapii, a także w problemy i dylematy, z jakimi zmagają się pary. Osobom szkolącym się w terapii umożliwia wnikliwe, rodzące inspiracje poznanie niektórych aspektów rzemiosła terapeutycznego. Może być też nieocenioną pomocą dla prowadzących szkolenia – na przykład jako materiał do wykorzystania podczas prezentacji albo zajęć warsztatowych. Nawet doświadczonym dydaktykom i klinicystom pomoże przypomnieć sobie i na nowo przemyśleć pewne idee".
W książce Irvin D. Yalom rozważa "skomplikowaną i pełną napięcia" - jak pisze - relację między psychoterapią egzystencjalną a pociechą religijną, które: W pewnym sensie są ze sobą spokrewnione, mają wspólnych przodków i wspólne troski: ich wspólną misją jest zajmowanie się rozpaczą immanentną ludzkiej kondycji. Czasami posługują się też tymi samymi metodami: relacją sam na sam, spowiedzią, badaniem własnego wnętrza, przebaczeniem innym i sobie".
Książka poświęcona jest terapii par i rodzin w ujęciu systemowym. Autor, dr Szymon Chrząstowski, doświadczony psychoterapeuta i nauczyciel akademicki, nadał jej postać podręcznika dla osób szkolących się w terapii rodzinnej i rozpoczynających samodzielną praktykę. W przystępny sposób przedstawia różne kwestie związane z tą formą psychoterapii, odwołując się do najnowszej literatury polskiej i zagranicznej oraz własnych bogatych doświadczeń. Omawia przede wszystkim zagadnienia praktyczne, niekiedy bardzo szczegółowe i pomijane dotąd w publikacjach oraz programach szkoleń. Nie stroni przy tym od ironii, anegdot i przykładów z życia.
Trzeci tom serii wydawniczej „Psychologia Kliniczna Dziecka i Rodziny”, praca zbiorowa. Autorzy prezentują różne konteksty, w których można rozważać rozwój osobowości w okresie dzieciństwa i dorastania, i omawiają wybrane czynniki sprzyjające prawidłowemu rozwojowi oraz prowadzące do zakłóceń jego przebiegu. W ośmiu rozdziałach tomu mowa jest o znaczeniu związków między naturą a kulturą, o roli przemian cywilizacyjnych w dalekiej przeszłości i we współczesnym świecie, o uwarunkowaniach rozwoju zdolności rozumienia własnych zachowań i działań innych ludzi, zagrożeniach związanych z wczesną utratą rodzica i z występowaniem u rodziców zaburzeń osobowości, mechanizmach kształtowania się specyficznego stylu motywacyjnego u dzieci z ADHD, a także o rozwoju cech psychopatycznych u dzieci i młodzieży.
Piąty tom serii wydawniczej Psychologia Kliniczna Dziecka i Rodziny, praca zbiorowa. Książka składa się z 9 rozdziałów dotyczących różnych aspektów prawidłowego i zakłóconego rozwoju dziecka przedstawionych w kontekście relacji. Autorzy uznają przyjęcie perspektywy relacji za kluczowe dla współczesnego modelu myślenia i pracy dziecięcego psychologa klinicznego, ponieważ pozwala dostrzec złożoność funkcjonowania dziecka oraz środowiska, w którym się ono rozwija. Pojęcie relacji rozumiane jest tu szeroko i odnosi się zarówno do więzi między dzieckiem a rodzicami, jak i kontaktu dziecka oraz jego opiekunów z psychologiem (psychoterapeutą), a także relacji psychologii klinicznej dziecka z innymi obszarami nauki. Najwięcej miejsca poświęcono relacjom dziecka z rodzicami, które w świetle aktualnej wiedzy mają decydujące znaczenie dla rozwoju.
Jaakko Seikkula i Tom Erik Arnkil należą do grupy pionierów, którzy kształtowali nowe, oparte na społeczności podejście do chorób psychicznych, zwłaszcza do początków psychozy u osób dorosłych. Szczególną cechą tego podejścia są dialogi między profesjonalistami a klientami oraz ich rodzinami, zwane otwartymi dialogami. Autorzy, czerpiąc obficie z prac Michaiła Bachtina, obszernie tłumaczą teoretyczne podstawy komunikacji dialogicznej. Najmocniejszą jednak stroną książki jest opisanie sposobu, w jaki zasady te przetransponowano na praktykę spotkań społeczności. Seikkula i Arnkil, po latach doświadczeń i badań nad skutecznością pracy terapeutycznej, przedstawiają model o udowodnionej przydatności i opisują techniki, dzięki którym model ten działa w praktyce. Przytaczają, na przykład, explicite pytania, jakie warto zadać pacjentowi, proponują, jak reagować na objawy psychotyczne i jaką przyjąć postawę wobec innych profesjonalistów, gdy praca sieci utknie w miejscu. […] Niniejsza książka jest rodzajem przewodnika, który ma ułatwić rozmowę osobom reprezentującym różne punkty widzenia. David Campbell, Ros Draper Z przedmowy redaktorów serii wydawnictwa Karnac Books Ltd.
Każdy psychoterapeuta doświadczył kiedyś niepowodzenia w pracy z pacjentem. Popełnił jakiś błąd, czegoś nie przewidział, coś zaniedbał. W podręcznikach psychoterapii zazwyczaj przytacza się opisy leczenia zakończonego sukcesem. O porażkach wspomina się niechętnie, choć to właśnie ich analiza może mieć istotne walory dydaktyczne. Autorzy tej książki – Jeffrey A. Kottler i Jon Carlson – poprosili dwudziestu wybitnych terapeutów o podzielenie się wspomnieniami dotyczącymi nieudanej pracy z własnym pacjentem. Zebrali niepowtarzalny materiał szkoleniowy dla praktyków, który z pewnością zainteresuje też szersze grono czytelników
Kolejny tom serii wydawniczej „Psychologia Kliniczna Dziecka i Rodziny”. Książka składa się z 5 rozdziałów, w których omówiono wybrane psychologiczne zagadnienia rozwoju dzieci przedwcześnie urodzonych w kontekście relacji rodzice – dziecko. Autorki przedstawiają wyniki własnych badań o charakterze eksploracyjnym, interpretując je w świetle światowej literatury tematu. Opisują interesującą, złożoną metodologię stosowaną w pracach badawczych poświęconych zachowaniom niemowląt w interakcji z rodzicem i osobą obcą oraz reprezentacjom dziecka i interakcji z nim w umyśle matek i ojców.
Autorzy książki, Jeffrey A. Kottler i Jon Carlson, zapytali trzydziestu słynnych terapeutów o najbardziej niezwykłych pacjentów, z jakimi zdarzyło się im pracować. Do ich opowieści dołączyli wspomnienia z własnej kariery zawodowej. Powstał bogaty zbiór niepowtarzalnych, fascynujących historii o ludziach, którzy mieli niezwykłe problemy lub w niezwykły sposób starali się sobie radzić z życiowymi trudnościami, oraz o terapeutach, którzy często musieli zastosować niezwykłe metody pomocy tym ludziom. Wszystkie te historie opisano barwnym, często pełnym humoru językiem, nie ujmując szacunku ich bohaterom. Ciekawa lektura zarówno dla osób zawodowo zajmujących się pomocą psychologiczną, jak i wszystkich zainteresowanych tajnikami psychoterapii.
Każdy ze współautorów tej książki dał się kiedyś w ciągu swojej kariery zawodowej komuś nabrać. Jego pacjent oszukał go, okłamał, zataił ważne fakty ze swojego życia, zmyślił własną tożsamość, fałszywie oskarżył o błąd w sztuce lub o złą wolę, symulował objawy albo udawał poprawę. Jak terapeuci reagują w takiej sytuacji? Co czują? Co robią? Jak rozumieją pojęcia prawdy i kłamstwa w psychoterapii? Co z doświadczenia bycia oszukanym przez pacjenta wynika dla ich dalszej pracy? Jeffrey A. Kottler i Jon Carlson zebrali odpowiedzi na te pytania od kilkudziesięciu znanych psychoterapeutów i doradców.
Koncepcja terapii narracyjnej narodziła się w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku w Australii. Za jej twórcę uważa się Michaela White’a (1948–2008), jednego z założycieli Dulwich Centre – pierwszego i jak dotąd największego ośrodka terapii narracyjnej na świecie. Współtwórcą tego podejścia jest David Epston, pracujący w Nowej Zelandii. Stopniowo terapia narracyjna zaczęła zyskiwać popularność w Stanach Zjednoczonych, następnie w Europie – głównie w Wielkiej Brytanii oraz Danii. Obecnie programy większości szkoleń psychoterapeutycznych obejmują wykłady lub warsztaty dotyczące teorii i praktyki narracyjnej. Również w Polsce ten nurt staje się coraz bardziej znany. Książka Alice Morgan to pierwsza na polskim rynku publikacja w całości poświęcona zagadnieniom terapii narracyjnej. Adresowana jest przede wszystkim do psychoterapeutów chcących bliżej poznać metody pracy narracyjnej. Niektóre z nich stały się klasycznymi technikami, którymi posługują się terapeuci różnych orientacji, inne mogą być mniej znane polskiemu Czytelnikowi. Z pewnością zainteresuje też nieprofesjonalistów jako wprowadzenie do nieco odmiennego sposobu myślenia o człowieku, jego problemach i możliwościach pomagania mu w trudnościach. dr Szymon Chrząstowski Wydział Psychologii UW
Ginny Elkin to pseudonim młodej kobiety z poważnymi problemami psychicznymi, która po kilku latach nieudanych prób znalezienia pomocy u przeróżnych specjalistów rozpoczęła indywidualną terapię u Irvina D. Yaloma, psychiatry z Uniwersytetu Stanforda. Pacjentka i psychoterapeuta zawarli umowę, że po każdym spotkaniu będą pisać własne, osobiste relacje z jego przebiegu i co pół roku wymieniać się swoimi sprawozdaniami. I tak powstała książka – niepowtarzalny zapis jakże odmiennych przeżyć, emocji, refleksji, interpretacji dotyczących tych samych zdarzeń, tych samych rozmów i zachowań. Irvin D. Yalom, znany polskim Czytelnikom jako autor prac naukowych, esejów oraz opowiadań i powieści terapeutycznych – takich jak Psychoterapia grupowa, Psychoterapia egzystencjalna, Kat miłości, Leżąc na kozetce, Kiedy Nietzsche szlochał, Dar terapii, Religia i psychiatria i wielu innych – odwołuje się do unikatowego dokumentu, jakim jest ta książka, w wielu spośród swoich późniejszych publikacji.
Profesor psychologii Lynne Murray jest uznaną brytyjską badaczką wczesnego rozwoju dzieci. Jej książka Psychologia małego dziecka to znakomite źródło wiedzy zarówno dla rodziców (a także babć, dziadków oraz innych opiekunów), jak i dla specjalistów pracujących z dziećmi i rodzinami. Wyjątkowość tego przewodnika po różnych obszarach rozwoju dziecka w pierwszych dwóch latach życia polega na tym, że wszystkie przedstawione wnioski płynące ze współczesnych badań naukowych autorka ilustruje wynikami szczegółowej obserwacji zachowania i interakcji społecznych konkretnych dzieci. Bogaty materiał zdjęciowy pomaga dostrzec niezwykłą wrażliwość dziecka na otoczenie społeczne i umożliwia odczytanie istotnego znaczenia wielu dziecięcych zachowań często uznawanych za przypadkowe. A przede wszystkim unaocznia ogromny wkład dziecka we własny rozwój i doniosłą rolę rodziców we wspieraniu jego rozwoju.