Andrzej Słowikowski

Książka Andrzeja Słowikowskiego budzi zainteresowanie z wielu powodów. Przede wszystkim na wyjątkowe uznanie zasługuje jej oryginalny temat, bezprecedensowy w polskich praktykach badawczych nad Sorenem Kierkegaardem. Autor podjął bowiem brawurową próbę zinterpretowania fenomenu mów budujących Duńczyka. Uczynił to w kontekście teologalnych cnót: wiary, nadziei i miłości, jako tych, które wyrażają egzystencjalną postawę człowieka. Wobec Stwórcy, który objawia człowiekowi samego siebie i swoją Zbawczą Wolę, sprawiając, że każdy może odkryć potrzebę relacji międzyosobowych, bez których żadne działanie ludzkie nie miałoby znaczenia. Stąd egzystencja Pojedynczego, jako w pełni twórcza w swej wewnętrznej dynamice bycia, jawi się w niniejszej pracy jako kluczowe pojęcie interpretujące życie w wierze. Zaś nadzieja i miłość podkreślają ważny moment współistnienia i wspólnotowości losu, prowadzący ludzkość ku zbawieniu. Dzięki takiemu podejściu metodologicznemu książkę tę można usytuować na rzadko odwiedzanym filozoficzno-teologicznym pograniczu, które należałoby w tym przypadku zdefiniować jako duchową użyteczność. A co za tym idzie – tekst ten uwyraźnia, iż jedynym sensem istnienia jest miłość, do której prowadzą wszystkie drogi, poza drogą zabawy w życie. Tak oto lektura książki Inny Kierkegaard dostarczy wielkich korzyści duchowych i intelektualnych polskiemu czytelnikowi. dr hab. Jacek Aleksander Prokopski, prof. PWr

Przedmiotem książki jest egzystencjalna myśl duńskiego filozofa Sorena Kierkegaarda rozpatrywana jako pewien szczególny projekt antropologiczny, którego zadanie stanowi próba odpowiedzi na pytanie: co to znaczy stawać się i być chrześcijaninem? Nie ma wątpliwości, że dzieło Kierkegaarda w swym najgłębszym rdzeniu ma wymiar chrześcijańskiej antropologii egzystencjalnej, w której centrum stoi jednostka jako niepowtarzalny i wyjątkowy byt ludzki, odkrywający swoją prawdę o sobie tylko w wierze, będącej zawsze indywidualną relacją z Bogiem. Główny zabieg interpretacyjny zastosowany w tej książce polega na tym, by odczytać pisma pseudonimowi Kierkegaarda w taki sposób, aby uwidocznić spójną i przemyślaną antropologię zawartą w jego myśli. To, że nie tworzy on żadnego systemu wiedzy, którego celem byłby obiektywny wykład na temat filozoficznie rozumianej istoty człowieka, jest oczywiste, bezdyskusyjne i konieczne do przyjęcia dla każdego, kto chce na poważnie zajmować się jego dziełem. Nie zmienia to jednak faktu, że aby realizować swój majeutyczny cel, polegający na zachęceniu czytelnika do pogłębiania własnego życia duchowego, Kierkegaard musiał rozwinąć bardzo spójny sposób myślenia o tym, kim u swych podstaw jest człowiek. Dokonał tym samym daleko idącej konceptualizacji fenomenów ludzkiej duchowości, tworząc bardzo głęboko przemyślaną i świetnie skonstruowaną sieć kategorialną. Z jej pomocą starał się uchwycić sens stawania się i bycia chrześcijaninem w ludzkiej egzystencji oraz tak go przedstawić, by rzeczywiście pobudzić czytelnika o refleksji nad sobą.