Jan Radziemski

W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, uzbrojenie, przeprowadzone modernizacje i losy radzieckich krążownikow rakietowych proj. 58 typ Groznyj. Okręty te zbudowano w połowie lat 60. XX wieku. Poczatkowo miały to być duże niszczyciele, ale dzięki przypadkowi stały się pierwszymi radzieckimi krążownikami rakietowymi z prawdziwego zdarzenia. Były przeznaczone głównie do walki z lotniskowcami przeciwnika, dlatego ich główne uzbrojenie stanowiły rakiety przeciwokrętowe dalekiego zasięgu. Okręty miały oryginalną, niespotykaną wcześniej w sowieckiej flocie, architekturę z wydłużonym półbakiem, piramidalnymi masztami i charakterystycznymi cylindrycznymi wyrzutniami rakiet. Przy niewielkiej wyporności dysponowały sporym potencjałem ofensywnym oraz defensywnym. Pomimo modernizacji omawiane krążowniki jednak szybko się zestarzały. Zwalczanie lotniskowców przerastało ich możliwości. Poza tym dysponowały ograniczonym zasięgiem i małą autonomicznością. Miały słabe uzbrojenie do zwalczania okrętów podwodnych i nie dysponowały śmigłowcem pokładowym. Tekst jest zilustrowany 52 zdjęciami, 3 rys., 4 tabelami, 4 zestawami rzutów z boku i z góry oraz 4 barwnymi przykladami kamuflażu okrętu.

W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, uzbrojenie, przeprowadzone modernizacje i losy sowieckich/rosyjskich atomowych krążownikow podwodnych proj. 941.  (krypt. Akyła; w kodzie NATO - Typhoon). Była ty największe na świecie dotąd zbudowane okręty podwodne. Ich napęd stanowiły siłownie jądrowe. Okrętów tego typu zbudowano w Związku Radzieckim sześć, a do 2023 r. w służbie pozostawał jeden jako okręt doświadczalny Dmitrij Donskoj. Długotrwały okres budowy (1976-1990) sprawił, że różniły się one wyposażeniem elektronicznym, choć ich głównym uzbrojeniem pozostawało 20 rakiet balistycznych R-39. Każda z nich przenosił 10 indywidualnie naprowadzanych ładunków jądrowych o mocy po 100 kT. Te prawdziwe monstra, o wyporności pełnej 48 000 t, były przeznaczone do zwalczania amerykańskich lotniskowców i strategicznych okrętów podwodnych. Wysokie koszty ograniczyły serię do sześciu jednostek. Kosztowna i niezbyt profesjonalna eksploatacja spowodowały ich stosunkowo szybkie wycofanie z linii. Tekst jest zilustrowany 64 zdjęciami, 6 rys., 4 tabelami, 1 przekrojem, 2 zestawami rzutów z boku i z góry oraz 2 barwnymi przykładami kamuflażu okrętu.

W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, uzbrojenie, przeprowadzone modernizacje i losy sowieckich/rosyjskich atomowych krążowników rakietowych proj. 1144. (krypt. Orłan). Okrętów tego typu zbudowano w Związku Radzieckim cztery, a obecnie w służbie pozostają dwa: Piotr Wielikij oraz Admirał Nachimow. Są to obecnie nie licząc od lat remontowanego i aktualnie przeznaczonego do oddania na złom lotniskowca Admirał Kuzniecow największe okręty nawodne Marynarki Wojennej Rosji. Były to jedyne sowieckie okręty o napędzie atomowym. Długotrwały okres budowy (1974-1998) sprawił, że każdy z czterech okrętów różnił się od pozostałych uzbrojeniem i wyposażeniem elektronicznym. Te prawdziwe monstra, o wyporności pełnej 24 500 t, były przeznaczone do zwalczania amerykańskich lotniskowców i strategicznych okrętów podwodnych. Wysokie koszty ograniczyły serię do czterech jednostek. Kosztowna i niezbyt profesjonalna eksploatacja spowodowały ich stosunkowo szybkie wycofanie z linii.

W tomiku przedstawiono historię powstania, opis konstrukcji, przeprowadzone modernizacje i losy krążowników rakietowych Proj. 1164 (Atłant). Ukończone w latach 1982–1989 jako tańsza wersja atomowych krążowników Proj. 1144 (Orłan), z napędem turbinami gazowymi. Poczynając od piątego okrętu serii miały być budowane wg ulepszonego Proj. 11641. Ostatecznie do służby weszły tylko trzy jednostki. Ich głównym zadaniem miała być walka z amerykańskimi lotniskowcami. Z powodu silnego uzbrojenia uderzeniowego (16 rakiet skrzydlatych Bazalt, później Wulkan) krążowniki nazywane były „zabójcami lotniskowców”. Główny okręt serii – krążownik Moskwa – zatonął w nocy z 13 na 14 kwietnia 2022 r. po trafieniu dwoma ukraińskimi rakietami RK-360 „Neptun”. Tekst jest zilustrowany 65 zdjęciami, 4 tabelami, 2 zestawami rzutów z boku i z góry oraz 3 barwnymi przykładami kamuflażu okrętu.