Menu

Katarzyna Pochmara-Balcer

Barwny, nietuzinkowy mężczyzna składa nieoczekiwaną wizytę w domu córki, wprowadzając w jej poukładane życie chaos i trudną do uniesienia tajemnicę. Choć dawniej nie poświęcał rodzinie czasu, wymaga zaangażowania i pomocy, a jednocześnie nie chce powiedzieć, co mu się przydarzyło. Jest niespokojny, znika na całe dnie, a gdy wraca, nerwowo spogląda na ekran telefonu. Córka zaczyna podejrzewać najgorsze. Niewielkie mieszkanie na ósmym piętrze staje się areną, na której ścierają się siły dwóch pokoleń, światopoglądów i moralności. Podczas dziewięciu miesięcy przymusowej koegzystencji gość zmienia się w więźnia, a status ofiary, jaki córka tak chętnie sobie przypisuje, okazuje się coraz bardziej problematyczny. Duszna, gęsta atmosfera, ciasnota niewielkiego mieszkania i tajemnica, którą ojciec przywiózł ze sobą jak puszkę Pandory, na zawsze zmieniają oblicze rodzinnych relacji.
Książka Katarzyny Pochmary-Balcer stopniowo odsłania wzajemne relacje członków sekty i ich motywacje, takie jak poszukiwanie remedium na doznanie straty, chęć zaistnienia w grupie czy potrzeba zburzenia zastanego porządku lub zerwania wcześniejszych więzi. To wielogłos grupy bohaterów, poznajemy doświadczenia każdego z nich z ich własnego punktu widzenia. Ta lektura zmusza do refleksji na temat współczesnych autorytetów i stosunku człowieka do natury. Pierwsza nagroda w konkursie na najlepszą pracę literacką powstałą w ramach studiów podyplomowych „Szkoła Mistrzów” prowadzonych na Wydziale Polonistyki UW w roku akademickim 2017/2018