Dołęga-Mostowicz Tadeusz

Znakomita powieść jednego z najpoczytniejszych polskich pisarzy dwudziestolecia międzywojennego, autora m. in." Znachora”, „Profesora Wilczura" i wielu innych powieści, które, sfilmowane, stały się również przebojami polskiego filmu. Niezapomnianą kreację stworzył Roman Wilhelmi w telewizyjnej wersji "Kariery Nikodema Dyzmy", opowiadając jak z bezrobotnego zostać mężem opatrznościowym kandydującym do najwyższych urzędów w państwie. Przewrotna baśń dla dorosłych, jednocześnie nieodparcie zabawna i gorzka, aktualna w każdym miejscu i czasie. - Gratka dla kolekcjonerów - Przepiękne wydania - Unikat na rynku wydawniczym

Profesor Wilczur, to druga część powieści pod tytułem Znachor Tadeusza Dołęgi Mostowicza.Czytelnik oczekuje,że po kłopotach z odzyskaniem pamięci Profesor Wilczur będzie wiódł sielki żywot. Po odnalezieniu córki i ponownym objęciu stanowiska ordynatora szpitala z zapałem będzie kontynuował praktykę medyczną. Nic bardziej mylnego. Są ludzie, których nie cieszy jego powrót i są gotowu zrobić wiele,aby się go pozbyć. W takiej sytuacji profesor Wilczur decyduje się na powrót na wieś. Czytelnika czeka emocjonująca kontynuacja losów bohaterów Znachora, przed nimi intrygi, nagłe zwroty akcji. W powieści Profesor Wilczur nie brakuje też wątków romantycznych. Powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza, autora Kariery Nikodema Dyzmy, Znachor, które to dzieła bogato ilustrowane, wydane w wersji albumowej udostępniło czytelnikom Wydawnictwo Astrum, cieszyły się i nadal cieszą się ogromną popularnością-wiele z nich zostało zekranizowanych. W latach trzydziestych powstała filmowa trylogia o losach Rafała Wilczura, której dwie pierwsze części, Znachor i Profesor Wilczur, oparte były na książkach, a trzecia, Testament profesora Wilczura, na scenariuszu, napisanym specjalnie przez samego Dołęgę-Mostowicza. Niestety, nie zachowała się żadna kopia tego filmu. Ważną częścią fabuły jest idea zmarłego profesora Wilczura - zorganizowania racjonalnego lecznictwa na wsi - wprowadza w czyn Jemioł, człowiek o ciemnej przeszłości, którego Wilczur uratował przed ostatecznym upadkiem . . . Powstaje Fundacja im.Profesora Wilczura. Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz urodził się 23 września 1900 roku w Głębokiem. Należy do najbardziej poczytnych polskich pisarzy okresu międzywojennego. Popularność przyniosły mu takie powieści jak Kariera Nikodema Dyzmy, Znachor, Doktor Murek czy Pamiętnik pani Hanki, na podstawie których powstały też chętnie oglądane filmy i seriale. Pisarz zmarł w roku 1939 w Kutach

Osiemnastoletnia Magda, córka właściciela sklepu rzeźnickiego z warszawskiego Powiśla, marzy o „lepszym życiu” artystki. W tajemnicy przed ojcem wspierana przez siostrę i narzeczonego uczęszcza na kursy tańca. Pewnego dnia korzysta z okazji i rozpoczyna pracę w warszawskim teatrze rewiowym „Złota Maska”.Rozpoczyna karierę artystki, co jednak wiąże się z ciężką pracą, upokarzającą biedą, umiejętnością odnalezienia się wśród zakulisowych intryg oraz rozczarowujących romansów. W wyniku rywalizacji między teatrami, Magda zostaje wylansowana na nową „gwiazdę”, co przynosi jej popularność. Jednak akurat wtedy „Złota Maska” z powodu kryzysu staje na skraju bankructwa. I wówczas z pomocą przychodzą księgowe umiejętności Magdy, których nauczyła się w sklepie ojca…

Do rąk Państwa oddajemy dwie powieści Znachor i Profesor Wilczur w jednej książce jako całość losów Rafała Wilczura autorstwa Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Znachor to„ten, kto zna”choroby. To osoba bez wykształcenia medycznego, zajmująca się leczeniem ludzi, Znachorstwo jest często związane z zabobonami.Stosuje się w nim metody irracjonalne, w tym praktyki rytualne, i magiczne, które są rozpowszechnione wśród ludzi niewykształconych,ale niekoniecznie.Sporadycznie w społeczeństwach cywilizowanych. Wiedzę znachor otrzymywał od wykształconych poprzedników i znawców medycyny ludowej.Medyczna wiedza ludowa oparta była i jest na korzystaniu z naturalnych właściwości leczniczych przyrody. Jej główny dział stanowi ziołolecznictwo.Dopiero lata 50. i 60. XX w. zmieniły sytuację, ponieważ na terenach wiejskich pojawili się lekarze. Powieść „Znachor” Tadeusz Dołęga-Mostowicz napisał w roku 1937. Dzieło to powstało początkowo jako scenariusz filmowy. Kiedy jednak scenariusz odrzucono, autor przerobił go na powieść. Powieść Profesor Wilczur została wydana w roku 1939 i przedstawia dalsze losy tego,który „zna choroby”. Rafał Wilczur,to osoba bez wykształcenia medycznego zajmująca się leczeniem ludzi. Po odzyskaniu pamięci Rafał Wilczur powraca do swej dawnej pracy w klinice. Jednak intrygi jego dotychczasowego zastępcy Dobranieckiego doprowadzają Wilczura do zniechęcenia. W końcu postanawia opuścić stolicę i zamieszkać z powrotem na wsi, gdzie czuje się bardziej potrzebny. W 1936 roku pisarz przebywający w majątku Piwnickich w Sikorzu,odwiedził z gospodarzami w ramach wycieczki oddaloną o 10 km wieś Radostki, w której znajdował się młyn wodny. Przyjmował w nim pacjentów jeden z pracowników młyna, miejscowy zielarz i znachor nazwiskiem Różycki. Liczni pacjenci woleli leczyć się u znachora niż u drogich i mało skutecznych lekarzy. Wątek pobicia doktora Wilczura mógł nawiązywać do przeżyć pisarza, który za krytykę władz został pobity w 1927 roku. Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz urodził się 23 września 1900 roku w Głębokiem. Należy do najbardziej poczytnych polskich pisarzy okresu międzywojennego.Popularność przyniosły mu takie powieści jak Kariera Nikodema Dyzmy, Znachor, Doktor Murek czy Pamiętnik pani Hanki, na podstawie których powstały też chętnie oglądane filmy i seriale. Pisarz zmarł w roku 1939 w Kutach. Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Znachor; https://pl.wikipedia.org/wiki/Profesor_Wilczur

Przedwojenna Warszawa, pełna gwaru, samochodów, kawiarni i restauracji. Śledzimy losy bohaterki, która przyjechała z Poznania. Świetnie wykształcona, młoda, energiczna kobieta zostawia w domu niepracującego męża z córeczką i wyjeżdża do stolicy, by podjąć obowiązki kierowniczki w agencji turystycznej. Poprzez dalszą rodzinę wkracza w świat warszawskiej inteligencji, gdzie ścierają się poglądy dotyczące roli kobiet na rynku pracy i w społeczeństwie. Nowe prądy zwiastujące wolność i samostanowienie kobiet są nie do przyjęcia dla konserwatystów, widzą w tym degradację rodziny, tym tłumaczą krach na rynku pracy w dobie kryzysu, a liberałowie i feministki gwałtownie się temu sprzeciwiają.Gdzie leży prawda? Czy dzisiaj, po tylu latach nasza dyskusja jest w innym miejscu, czy wciąż krążymy wokół tych samych kwestii? A może jednak niektóre postulaty są już całkiem za nami… Barwna, ciekawa, pełna pasji opowieść Dołęgi-Mostowicza. 

Do rąk Państwa oddajemy dwie powieści Znachor i Profesor Wilczur w jednej książce jako całość losów Rafała Wilczura autorstwa Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Znachor to„ten, kto zna”choroby. To osoba bez wykształcenia medycznego, zajmująca się leczeniem ludzi, Znachorstwo jest często związane z zabobonami.Stosuje się w nim metody irracjonalne, w tym praktyki rytualne, i magiczne, które są rozpowszechnione wśród ludzi niewykształconych,ale niekoniecznie.Sporadycznie w społeczeństwach cywilizowanych. Wiedzę znachor otrzymywał od wykształconych poprzedników i znawców medycyny ludowej.Medyczna wiedza ludowa oparta była i jest na korzystaniu z naturalnych właściwości leczniczych przyrody. Jej główny dział stanowi ziołolecznictwo.Dopiero lata 50. i 60. XX w. zmieniły sytuację, ponieważ na terenach wiejskich pojawili się lekarze. Powieść „Znachor” Tadeusz Dołęga-Mostowicz napisał w roku 1937. Dzieło to powstało początkowo jako scenariusz filmowy. Kiedy jednak scenariusz odrzucono, autor przerobił go na powieść. Powieść Profesor Wilczur została wydana w roku 1939 i przedstawia dalsze losy tego,który „zna choroby”. Rafał Wilczur,to osoba bez wykształcenia medycznego zajmująca się leczeniem ludzi. Po odzyskaniu pamięci Rafał Wilczur powraca do swej dawnej pracy w klinice. Jednak intrygi jego dotychczasowego zastępcy Dobranieckiego doprowadzają Wilczura do zniechęcenia. W końcu postanawia opuścić stolicę i zamieszkać z powrotem na wsi, gdzie czuje się bardziej potrzebny. W 1936 roku pisarz przebywający w majątku Piwnickich w Sikorzu,odwiedził z gospodarzami w ramach wycieczki oddaloną o 10 km wieś Radostki, w której znajdował się młyn wodny. Przyjmował w nim pacjentów jeden z pracowników młyna, miejscowy zielarz i znachor nazwiskiem Różycki. Liczni pacjenci woleli leczyć się u znachora niż u drogich i mało skutecznych lekarzy. Wątek pobicia doktora Wilczura mógł nawiązywać do przeżyć pisarza, który za krytykę władz został pobity w 1927 roku. Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz urodził się 23 września 1900 roku w Głębokiem. Należy do najbardziej poczytnych polskich pisarzy okresu międzywojennego.Popularność przyniosły mu takie powieści jak Kariera Nikodema Dyzmy, Znachor, Doktor Murek czy Pamiętnik pani Hanki, na podstawie których powstały też chętnie oglądane filmy i seriale. Pisarz zmarł w roku 1939 w Kutach. Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Znachor; https://pl.wikipedia.org/wiki/Profesor_Wilczur

Do rąk Państwa oddajemy dwie powieści Znachor i Profesor Wilczur w jednej książce jako całość losów Rafała Wilczura autorstwa Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Znachor to„ten, kto zna”choroby. To osoba bez wykształcenia medycznego, zajmująca się leczeniem ludzi, Znachorstwo jest często związane z zabobonami.Stosuje się w nim metody irracjonalne, w tym praktyki rytualne, i magiczne, które są rozpowszechnione wśród ludzi niewykształconych,ale niekoniecznie.Sporadycznie w społeczeństwach cywilizowanych. Wiedzę znachor otrzymywał od wykształconych poprzedników i znawców medycyny ludowej.Medyczna wiedza ludowa oparta była i jest na korzystaniu z naturalnych właściwości leczniczych przyrody. Jej główny dział stanowi ziołolecznictwo.Dopiero lata 50. i 60. XX w. zmieniły sytuację, ponieważ na terenach wiejskich pojawili się lekarze. Powieść „Znachor” Tadeusz Dołęga-Mostowicz napisał w roku 1937. Dzieło to powstało początkowo jako scenariusz filmowy. Kiedy jednak scenariusz odrzucono, autor przerobił go na powieść. Powieść Profesor Wilczur została wydana w roku 1939 i przedstawia dalsze losy tego,który „zna choroby”. Rafał Wilczur,to osoba bez wykształcenia medycznego zajmująca się leczeniem ludzi. Po odzyskaniu pamięci Rafał Wilczur powraca do swej dawnej pracy w klinice. Jednak intrygi jego dotychczasowego zastępcy Dobranieckiego doprowadzają Wilczura do zniechęcenia. W końcu postanawia opuścić stolicę i zamieszkać z powrotem na wsi, gdzie czuje się bardziej potrzebny. W 1936 roku pisarz przebywający w majątku Piwnickich w Sikorzu,odwiedził z gospodarzami w ramach wycieczki oddaloną o 10 km wieś Radostki, w której znajdował się młyn wodny. Przyjmował w nim pacjentów jeden z pracowników młyna, miejscowy zielarz i znachor nazwiskiem Różycki. Liczni pacjenci woleli leczyć się u znachora niż u drogich i mało skutecznych lekarzy. Wątek pobicia doktora Wilczura mógł nawiązywać do przeżyć pisarza, który za krytykę władz został pobity w 1927 roku. Autor: Tadeusz Dołęga-Mostowicz urodził się 23 września 1900 roku w Głębokiem. Należy do najbardziej poczytnych polskich pisarzy okresu międzywojennego.Popularność przyniosły mu takie powieści jak Kariera Nikodema Dyzmy, Znachor, Doktor Murek czy Pamiętnik pani Hanki, na podstawie których powstały też chętnie oglądane filmy i seriale. Pisarz zmarł w roku 1939 w Kutach. Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Znachor; https://pl.wikipedia.org/wiki/Profesor_Wilczur

Po odzyskaniu pamięci profesor Wilczur wraca do pracy w swojej klinice. Odzyskuje stanowisko i znów cieszy się szacunkiem, ale nie dla wszystkich jest to szczęśliwy rozwój wydarzeń. Zniechęcony podstępnymi intrygami ucieka z powrotem na wieś - tam, gdzie czuje się naprawdę potrzebny. Czy Rafał Wilczur odnajdzie w poleskich Radoliszkach oczekiwany spokój? Czy miłość pięknej młodej kobiety stanie się skutecznym lekiem na jego depresję i pozwoli mu odnaleźć utraconą wiarę w sens życia? Książka jest kontynuacją powieści Znachor.

Klasyka literatury w nowej edycji to znakomity pretekst, by powrócić do dzieł wybitnych i ważnych – przypomnieć je sobie, przeżyć i zinterpretować na nowo lub odkryć, czytając po raz pierwszy. Seria obejmuje arcydzieła polskiej i światowej literatury pięknej – utwory, które mimo upływu lat wciąż zachwycają, intrygują, wzruszają i skłaniają do refleksji.

Przedwojenna Warszawa pełna restauracji, barów, nocnych dansingów. Bawi się elita artystyczna, bawią arystokraci, ziemiaństwo. Szerokim strumieniem leją się burgundy, koniaki, wódka i toczą dyskusje po świt… Wesoły i szaleńczy świat dobrobytu, bez jutra, bez zmartwień. On – hrabia, codzienny uczestnik nocnych eskapad, ona – jego kuzynka, wytworna, piękna i inteligentna; to w niej wszyscy się kochają. Ale nocne życie wciąga, psuje się barometr honoru i pragnień, kruszy się majątek, zaczyna się powolne spadanie.Jak to wygląda, tak dzień po dniu, w przedwojennej rzeczywistości? Wspaniałe studium psychologiczne postaci i bogata podróż po warszawskich realiach kreślona przez Tadeusza Dołęgę-Mostowicza – wybornego znawcę duszy ludzkiej i zapewne znawcę wielu warszawskich lokali epoki.

Książka, która stała się legendą, a jej bohater symbolem prostaka i ignoranta bezwzględnie pnącego się na wyżyny społeczne. Niezwykle odważna i celna satyra na skorumpowane i cyniczne warszawskie elity końca lat dwudziestych XX wieku. Nikodem Dyzma, bezrobotny urzędnik pocztowy z prowincji, przybywa do Warszawy w poszukiwaniu pracy. Zrządzeniem losu znajduje na ulicy zaproszenie na raut dla osób z wyższych sfer. Omyłkowo uznany za ważnego gościa, zostaje wpuszczony do środka, gdzie daje pokaz obcesowego zachowania. Przynosi mu to nie tylko poklask i uznanie zebranego towarzystwa, ale i otwiera drzwi do oszałamiającej kariery.

Po odzyskaniu pamięci profesor Wilczur wraca do pracy w swojej klinice. Odzyskuje stanowisko i znów cieszy się szacunkiem, ale nie dla wszystkich jest to szczęśliwy rozwój wydarzeń. Zniechęcony podstępnymi intrygami ucieka z powrotem na wieś – tam, gdzie czuje się naprawdę potrzebny. Czy Rafał Wilczur odnajdzie w poleskich Radoliszkach oczekiwany spokój? Czy miłość pięknej młodej kobiety stanie się skutecznym lekiem na jego depresję i pozwoli mu odnaleźć utraconą wiarę w sens życia? Książka jest kontynuacją Znachora.

Kariera Nikodema Dyzmy w interpretacji Nataszy Sochy, pisarki z list literackich przebojów, to przedwojenny bestseller opowiedziany nowoczesną polszczyzną. Nikodem Dyzma to bezrobotny prostak i cwaniak. Dzięki wyjątkowemu zbiegowi okoliczności oraz własnemu sprytowi dostaje niepowtarzalną szansę, by zarobić ogromne pieniądze i wspiąć się na najwyższe szczeble politycznej kariery. Lawirując, kłamiąc i podszywając się pod kogoś, kim nie jest, podbija salony i serca dam z najwyższych sfer. Czy ktoś w końcu zdemaskuje oszusta? Postać stworzona przed II wojną przez Tadeusza Dołęgę-Mostowicza nie straciła na wyrazistości, z czasem stając się częścią popkultury. Tytuł z cyklu „Wyższe sfery”. Błyskotliwe powieści takich gwiazd literatury polskiej okresu międzywojennego jak Mniszkówna, Dołęga-Mostowicz czy Rodziewiczówna, przełożone na współczesny język przez najpopularniejsze obecnie pisarki i pisarzy. Dla wielbicieli serialu „Dewajtis” i filmu „Znachor”.

Znakomita powieść o losach słynnego chirurga, profesora Rafała Wilczura. Opuszczony niespodziewanie przez żonę i córeczkę, szuka zapomnienia w alkoholu. Okradziony i brutalnie skatowany, traci pamięć. Przez lata prowadzi życie włóczęgi. Na posterunku policyjnym, podczas przypadkowego zatrzymania, kradnie akt urodzenia niejakiego Antoniego Kosiby. Wkrótce pod takim nazwiskiem zaczyna prowadzić praktykę lekarską i zyskuje sławę znachora. Miejscowy lekarz, zazdrosny o sukcesy Kosiby, grozi mu sądem i doprowadza do jego aresztowania. Czy „znachor” za uratowanie życia drugiemu człowiekowi zostanie skazany na więzienie? Czy podłość zawistnych ludzi zostanie ukarana? Odpowiedź przyniesie lektura tej powieści, której ekranizacja w roku 1937 została uznana za jedną z najlepszych i najbardziej kasowych produkcji filmowych.

Powieść Znachor Tadeusza Dołęgi-Mostowicza napisana w 1937 roku należy do klasyki polskiej literatury. Znany chirurg, profesor Rafał Wilczur, dowiaduje się, że porzuciła go żona. Zrozpaczony mężczyzna upija się i pada ofiarą bandytów. Ciężko pobity doznaje amnezji. Nie wie, kim jest, wędruje po wsiach i podejmuje się przypadkowych prac. Zostaje przygarnięty przez wiejskiego gospodarza i zaczyna leczyć ludzi jako Antoni Kosiba. Gdy mimo prymitywnych warunków, przeprowadza udaną operację na kalekim synu gospodarza, sława znachora zaczyna się rozprzestrzeniać nie tylko w najbliższej okolicy. Niezwykła popularność Znachora przyczyniła się do powstania popularnej ekranizacji z 1981 roku w reżyserii Jerzego Hoffmana.

Jedno z najsłynniejszych dzieł międzywojnia najbardziej popularnego pisarza pierwszej połowy XX wieku Profesor Wilczur jest wybitnym chirurgiem, cieszącym się międzynarodową sławą. Wykonuje zabiegi, których nie podjąłby się nikt inny. Kiedy opuszcza go ukochana żona, zrozpaczony profesor szuka zapomnienia w alkoholu. Podczas włóczęgi po mieście dochodzi do bójki, w wyniku której Wilczur traci pamięć. Nie mając pojęcia, kim jest, wędruje przez wsie, imając się różnych przypadkowych prac. Na posterunku policyjnym kradnie akt urodzenia i od tej chwili staje się Antonim Kosibą. Już jako Kosiba zaczyna leczyć ludzi. Zyskuje sławę, ale i wpada z tego powodu w kłopoty... Znachor cieszył się ogromną popularnością wśród czytelników. Zachęcony jego sukcesem autor powrócił do tej historii w Profesorze Wilczurze.

Znachor jest jedną z najpopularniejszych powieści obyczajowych okresu dwudziestolecia międzywojennego. Należy ona do kanonu literatury polskiej. Pomimo że osadzona w realiach Polski przedwojennej, powieść – być może dlatego, że kreuje na bohatera postać lekarza i człowieka będącego wzorem moralnym dla naszych czasów – zdobyła sobie miano dzieła ponadczasowego. Owianym legendą bohaterem powieści jest wybitny chirurg Rafał Wilczur, który za sprawą serii nieszczęśliwych przypadków doznaje amnezji i nie wiedząc, kim jest, tuła się po domach, szukając  dorywczej pracy i schronienia. Przypadek sprawia, że w czasie pobytu u jednego z wiejskich gospodarzy, włóczęga objawia utajone zdolności do leczenia ludzi. W miarę rośnięcia uznania dla uzdrawiających zdolności znachora pojawiają się nowe przeciwności losu, z którymi przyjdzie mu się zmierzyć. O niezwykłej popularności powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza świadczy fakt, że była ona już trzykrotnie ekranizowana, po raz pierwszy w 1937 roku, następnie w 1982 roku i ostatnio w 2023 roku. Słowo o autorze: Tadeusz Dołęga-Mostowicz (1898?–1939), pisarz, dziennikarz, który już za życia był poczytnym autorem. Jego najpopularniejsze książki to: Kariera Nikodema Dyzmy, Znachor, Profesor Wilczur (o dalszych losach wiejskiego znachora), Pamiętnik pani Hanki. Zginął zabity przez sowietów, jako jedyny, w czasie wycofywania się oddziału do Rumunii we wrześniu 1939 roku.

Na podstawie powieści powstał film z Leszkiem Lichotą w roli głównej! Od 27 września dostępny w serwisie Netflix. Znakomita powieść o losach słynnego chirurga, profesora Rafała Wilczura. Renomowany niegdyś chirurg, który stracił rodzinę i pamięć, dostaje szansę na nowe życie, gdy po latach spotyka swoją córkę. Wydanie zawiera fotosy z planu filmowego oraz informacje o powstawaniu filmu.

Na podstawie powieści powstał film z Leszkiem Lichotą w roli głównej! Od 27 września dostępny w serwisie Netflix.Znakomita powieść o losach słynnego chirurga, profesora Rafała Wilczura. Renomowany niegdyś chirurg, który stracił rodzinę i pamięć, dostaje szansę na nowe życie, gdy po latach spotyka swoją córkę.Wydanie zawiera fotosy z planu filmowego oraz informacje o powstawaniu filmu.

Kontynuacja powieści Znachor. Po odzyskaniu pamięci profesor Wilczur powraca do pracy w swojej klinice. Odzyskuje szacunek i stanowiska, ale niestety nie dla wszystkich jest to szczęśliwy zwrot akcji. Zniechęcony intrygami ucieka znowu na wieś, tam gdzie czuje się naprawdę potrzebny. Towarzyszy mu doktor Łucja Pańska, która postanawia zawsze stać u boku ukochanego profesora.

Znakomity chirurg o międzynarodowej sławie, profesor Wilczur, zrozpaczony po odejściu ukochanej żony, włóczy się po mieście i w wyniku wypadku traci pamięć. Nie widząc, kim jest, wędruje od wioski do wioski, imając się przypadkowych prac. Wreszcie przygarnięty pod dach przez wiejskiego gospodarza, jako Antoni Kosiba, zaczyna leczyć ludzi. Poznaje kalekiego chłopca i mimo prymitywnych warunków przeprowadza na nim udaną operację. Od tego dnia jego sława zaczyna się rozprzestrzeniać. Zazdrosny o sukces miejscowy lekarz grozi mu sądem za nielegalne praktyki…

Powieść Tadeusza Dołęgi-Mostowicza Kariera Nikodema Dyzmy należy do kanonu literatury polskiej. Powieść powstała w 1932 roku i w zamyśle autora miała być literacką satyrą kraju pod rządami sanacji. Nikodem Dyzma jest prostym prowincjuszem, zarabiającym z gry na mandolinie w warszawskich lokalach. W wyniku zbiegu nieoczekiwanych okoliczności, zawikłanych układów pomiędzy ówczesnymi biznesmenami i władzą, a także intryg wysokich urzędników administracji państwowej, bohater powieści robi oszałamiającą karierę, najpierw w sektorze prywatnych majątków i interesów, następnie w aparacie Państwa. Nikodem Dyzma zdaje sobie sprawę, że piastowane przez niego urzędy zupełnie go przerastają, ale szybko uczy się, że może się tym nie przejmować. Wystarczy sprytnie i bez skrupułów lawirować i można troszczyć się jedynie o wykorzystywanie pozycji dla swoich prywatnych celów i prowadzenia bujnego życia towarzyskiego, pełnego balów, rautów i barwnych przygód miłosnych. Ostra krytyka Polski sanacyjnej zawarta w powieści Dołęgi-Mostowicza okazała się ponadczasowa. Każde pokolenie Polaków odkrywa ze smutkiem swoich Nikodemów-Dyzmów, którzy obejmują najwyższe funkcje w Państwie. Nic więc dziwnego, że świetnie napisana prorocza powieść przedwojennego dziennikarza politycznego i pisarza zajmuje ważne miejsce w literaturze polskiej, a postać Nikodema Dyzmy stała się synonimem niekompetentnych i nastawionych na prywatę karierowiczów. Kariera Nikodema-Dyzmy była kilkakrotnie ekranizowana, w 1956 roku w postać głównego bohatera wcielił się Adolf Dymsza, w 1980 Roman Wilhelmi, a w 2002 Cezary Pazura.

Klasyka literatury w nowej edycji to znakomity pretekst, by powrócić do dzieł wybitnych i ważnych – przypomnieć je sobie, przeżyć i zinterpretować na nowo lub odkryć, czytając po raz pierwszy. Seria obejmuje arcydzieła polskiej i światowej literatury pięknej – utwory, które mimo upływu lat wciąż zachwycają, intrygują, wzruszają i skłaniają do refleksji.

Wybór małych form prozatorskich (i jednej poetycko-dramatycznej) Tadeusza Dołęgi-Mostowicza, z których znakomita większość po raz pierwszy ukazuje się w wydaniu książkowym, rzuca nowe światło na twórczość najpopularniejszego polskiego pisarza XX wieku. Teksty z lat 1925–1939 nie tylko ukazują rozwój talentu i bardzo świadomą artystyczną drogę pisarza, ale dostarczają znakomitej rozrywki także dzisiejszemu czytelnikowi. Są tu utwory mniej i bardziej frywolne, zawsze pełne humoru, błyskotliwych obserwacji psychologicznych i obyczajowych, a także złośliwych, zaskakująco dziś aktualnych, politycznych aluzji.