Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

Encyklika Leona XIII PROVIDENTISSIMUS DEUS i Piusa XII DIVINO AFFLANTE SPIRITU.

Andrzej Lang

Encyklika Leona XIII PROVIDENTISSIMUS DEUS i Piusa XII DIVINO AFFLANTE SPIRITU.

44,06

 

Encyklika Leona XIII PROVIDENTISSIMUS DEUS miała olbrzymie znaczenie dla odrodzenia biblistyki katolickiej i uniknięcia kryzysu wiary. Nie oznacza to jednak, że wszystkie podane w niej pouczenie i wskazówki są wciąż aktualne. Dopiero rozwój nauk biblijnych, odkrycia nowych kodeksów i rękopisów, szczególnie w Qumran i innych miejscowościach Pustyni Judzkiej, pozwolił na publikację pełniejszych wydań krytycznych Pisma Świętego. Zmieniło to spojrzenie na historię tekstu biblijnego i jego rozumienie, a także spowodowało pewną zmianę w stanowisku Magisterium Kościoła.

Encyklika Piusa XII DIVINO AFFLANTE SPIRITU jest kolejnym dokumentem Magisterium Kościoła, który miał olbrzymie znaczenie dla rozwoju biblistyki katolickiej. Ukazała się w 50 rocznicę wydania encykliki Leona XIII Providentissimus Deus, czyli 30 września 1943 roku. Umożliwiła ona biblistom katolickim prowadzenie dalszych badań historyczno-krytycznych i rozwijanie nauk pomocniczych, a także ułatwiło im wyjaśnianie niezgodności w dziedzinie przyrodniczej i historycznej.

Celem tego komentarza jest przybliżenie tematyki biblijnej i historii rozwoju biblistyki katolickiej szerokiemu gronu czytelników. Obecne wydanie jest rozszerzone w stosunku do wcześniejszych.

ENCYKLIKA o studiowaniu Pisma Świętego

Wprowadzenie
1. Znaczenie badań Pisma Świętego
2. Pismo Święte w życiu Kościoła
3. Uporządkowanie studiów biblijnych
4. Obrona autorytetu Pisma Świętego
Zakończenie

ENCYKLIKA o odpowiednim prowadzeniu badań Świętej Biblii

Wstęp
I. Opieka Leona XIII i jego następców nad biblistyką

1. Dzieło Leona XIII
2. Dzieło następców Leona XIII
3. Opieka papieży nad wykorzystaniem i rozprzestrzenianiem Pisma Świętego
4. Owoce tej różnorodnej działalności

II. Badania Pisma Świętego w naszych czasach

Dzisiejsza sytuacja biblistyki
1. Powrót do tekstów pierwotnych
2. Interpretacja Pisma Świętego
3. Szczególne obowiązki komentatorów w naszych czasach
4. Sposób rozwiązywania zagadnień trudniejszych
5. Posługiwanie się Pismem Świętym w nauczaniu wiernych

Zakończenie

KOMENTARZ

Wprowadzenie

Teksty encyklik
Nazwy Pisma Świętego
1. Tło historyczne
2. Pojęcie Magisterium Kościoła
3. Encyklika jako dokument papieksi
4. Natchnienie Pisma Świętego

Wcześniejsza nauka o natchnieniu
Współczesna nauka o natchnieniu

5. Hermeneutyka biblijna

Wcześniejsza hermeneutyka
Późniejsza hermeneutyka

6. Wulgata a teksty pierwotne
7. Znaczenie Pisma Świętego
8. Uporządkowanie studiów biblijnych
9. Zadania egzegezy katolickiej
10. Tłumaczenie Eugeniusza Dąbrowskiego
Zakończenie
Bibliografia

Exit
Oprawa miękka

ISBN: 978-83-783-7081-9

Liczba stron: 160

Format: 16.5x23.5cm

Cena detaliczna: 63,00 zł

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...