Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

Skandale angielskich dworów Prywatne życie arystokracji

Marek Rybarczyk

Skandale angielskich dworów Prywatne życie arystokracji

6.3

(114 ocen) wspólnie z

38,00

 

Prywatne życie arystokracji.
Arystokracja brytyjska zawsze budziła powszechne zainteresowanie.
Bajeczne fortuny, wystawne życie, przynależność do jednej z najwspanialszych elit Europy i międzynarodowe koligacje. Brytyjscy książęta, hrabiowie i lordowie pomagali budować imperium, byli jednym z motorów napędowych rewolucji przemysłowej. Arystokraci robili fortuny i wymyślali genialne wynalazki. Ale za drzwiami wielkich rezydencji i pałaców na Wyspach było także życie, które miało nigdy nie ujrzeć światła dziennego. Pełne skandali, ekscentryzmu i seksualnych afer.
Hrabia Castlehaven w noc poślubną ze swoją żoną zaprosił także służbę.
Hrabiemu Beauchampowi nie pomogła siódemka dzieci, jego skłonność do męskiej części służby stała się przedmiotem wielu plotek. Mimo to nadal organizował przyjęcia dla panów w Madresfield…
Rozwód Richarda Worsleya i Seymour Dorothy Fleming był jednym z pierwszych rozwodów brytyjskich celebrytów opisywanych przez prasę. By ratować kochanka, żona publicznie wyznaje, że jej mąż jest dewiantem voyeurem – sprawia mu przyjemność obserwowanie, jak inni uprawią seks.
Przyszły Edward VII zalicza dwa tysiące kochanek, w paryskim burdelu ma własny apartament
- z rodowym herbem i wielką żeliwną wanną, w której kąpie się z kurtyzanami w szampanie. Nosi też torbę golfową wykonaną ze skóry penisa słonia… i nie przestaje uwodzić, także jako król.
Synowie Edwarda VIII: Dawid, Albert i najmłodszy, biseksualny Jerzy rozpętali największe afery dworu i arystokracji międzywojennej Anglii.
Książę Filip uwielbiał chodzić na sesje alkoholowe do Klubu Czwartkowego a potem na rozbierane prywatki.
Książę Karol na pytanie Diany o romans z Kamilą Parker Bowles, odpowie krótko: „Nie chcę być pierwszym w historii księciem Walii, który nie ma kochanki”.
A co na sumieniu ma książę Harry? Przez lata jako zatwardziały singiel potrafił korzystać z życia.
Ale w końcu, jak mawia królowa Elżbieta II: nie są ważne fakty; ważne, by nie dać się złapać.
Marek Rybarczyk – publicysta, dziennikarz, pisarz. Znawca współczesnej historii Wielkiej Brytanii, fan brytyjskiej kultury, wieloletni dziennikarz radia BBC, korespondent "Gazety Wyborczej" w Londynie, autor "Polityki", były publicysta "Newsweeka", komentator Polsatu i TVN24. Autor bestsellerowych książek: "Tajemnice Windsorów" (2013), "Elżbieta II. O czym nie mówi królowa?" (2016) "Wszystkie szaleństwa Anglików" (2017).

Prószyński Media
Oprawa twarda

Wydanie: pierwsze

ISBN: 978-83-812-3125-1

Liczba stron: 304

Format: 145x210mm

Cena detaliczna: 38,00 zł

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...