Dom Pod Akacjami Książka

Lubię sięgać po debiuty, bo ich lekturze zawsze towarzyszy niewiadoma i jednocześnie nadzieja na wyłowienie z literackiego oceanu drogocennej perły. Gdy tylko przeczytałam opis „Domu pod Akacjami”, który przenosi w realia mojego ulubionego okresu w literaturze – dwudziestolecia międzywojennego – wiedziałam, że muszę tę książkę przeczytać. I rzeczywiście, czytając, miałam wrażenie, że Autorka uchyliła przede mną drzwi do świata, który odszedł, ale wciąż mieni się tysiącem barw. Z każdym rozdziałem czułam tę samą tęsknotę, jaka budziła się w sercach głównych bohaterek powieści Elizy, Malwiny i hrabiny Heleny. Tęsknotę za wolnością, miłością i prawdą. Ich radości były jak delikatne płomyki świec, a smutki jak ciężkie krople deszczu spadające na brukowane ulice. Towarzyszyłam ambitnej Elizie, gdy z bijącym sercem opuszczała wieś, która dla niej była jak ciasny gorset, duszący, uwierający, skazujący na życie, którego nie chciała. Miasto kusiło ją niczym wystawa pełna koronkowych rękawiczek i kapeluszy z piórami obietnicą innego, piękniejszego, bardziej własnego życia. Praca w Domu pod Akacjami od początku była dla każdej z dziewcząt niepewnym gruntem. Niosła wiele możliwości, ale jeszcze więcej zagrożeń. Jednak nie tylko w pracy można było stracić grunt pod nogami, bo każda z bohaterek, od młodziutkiej Malwiny po dojrzałą hrabinę Helenę, pragnęła być ważna dla kogoś, kochana. Nawet za cenę złamanych zasad i własnej dumy. Bo miłość w tej powieści przypominała wzniosłą balladę, do której zakradały się fałszywe nuty zaślepienia, wykorzystania, niespełnionych nadziei. Czytając, nie mogłam nie myśleć o tym, jak trudne było wówczas życie kobiet, które próbowały wyrwać się z utartych ról. Świat dawał im coraz więcej pozornych możliwości, ale wciąż wymagał, by wybierały pomiędzy pracą a małżeństwem, niezależnością a spełnianiem oczekiwań innych. Autorka ukazała odwagę kobiet, by wyjść poza schemat i zawalczyć o prawdę oraz własne szczęście, nawet kosztem ryzyka utraty pracy czy ostracyzmu społecznego. W tej powieści znajdziemy jednak dużo więcej niż sklepowe plotki o życiu właścicieli domu towarowego, klientek i pracownic, także intrygujący wątek kryminalny. Wyjaśnienie przyczyny piętrzących się niepokojących zdarzeń, kradzieży, sabotaży, gróźb, ciekawiło mnie równie bardzo jak miłosne perypetie bohaterek. „Dom pod Akacjami” nie tylko mnie zaintrygował i wzruszył, ale też otulił jak stary szal, pełen zapachów minionych lat, utkany z całej gamy emocji, nadziei, rozczarowań, pierwszych pocałunków i niespełnionych obietnic, ale też marzeń sięgających daleko za horyzont rodzinnej wsi oraz nostalgii za bliskością, która nie zna wieku ani statusu. Cudownie będzie sięgnąć po kolejną część, bo zakończenie sugeruje, że możemy jej z niecierpliwością wyczekiwać.

"Dom pod Akacjami" to debiutancka powieść Małgorzaty Kołakowskiej, osadzona w realiach Polski lat 20. XX wieku. Historia dwóch młodych kobiet, Elizy i Malwiny, które rozpoczynają pracę w eleganckim domu towarowym, łączy wątki obyczajowe, romansowe i społeczne, ukazując trudności i marzenia kobiet w epoce międzywojennej . Akcja powieści rozpoczyna się w 1925 roku. Eliza to ambitna dziewczyna, zdeterminowana do osiągnięcia zawodowego sukcesu. Mierzy się z konserwatywną przełożoną, panią Matyldą, która staje na drodze jej aspiracji. Z kolei Malwina jest nieśmiała i zmuszona do pracy z powodów finansowych, marzy o powrocie do rodzinnej wsi, aż do spotkania z przystojnym Michałem. Losy dziewcząt splatają się z tajemniczą hrabiną Wiśniewską, wprowadzając do fabuły wątki intryg i klasowych podziałów . Małgorzata Kołakowska kreśli portrety bohaterek z wyczuciem. Eliza symbolizuje kobiety wyprzedzające swoją epokę, podczas gdy Malwina reprezentuje te, które tkwią w tradycyjnych schematach. W tle pojawiają się postaci drugoplanowe, jak Felicja, która wzbudziła moje zainteresowanie. Jednym z największych atutów powieści jest dbałość o detale epoki. Autorka oddaje atmosferę domu towarowego z jego eleganckimi witrynami, stukotem obcasów na marmurowej posadzce i społecznymi konwenansami. Opisy mody, relacji klasowych oraz wyzwań zawodowych kobiet tworzą przekonujące tło, które zachwyca miłośników retro . Wątek emancypacji kobiet i walki z patriarchalnymi ograniczeniami jest wyraźnie zaznaczony. Eliza, próbująca przebić się w świecie zdominowanym przez mężczyzn, staje się symbolem determinacji, ale też samotności w dążeniu do celu . Małgorzata Kołakowska pisze lekkim, przystępnym językiem, co czyni powieść idealną do czytania na relaksujące popołudnie. Dynamika akcji. i emocjonalne momenty (jak wieczorne plotki czy pierwsze miłości) wciągnęły mnie do tego stopnia, że nie mogłam oderwać się od lektury. Jednak niektóre wątki, zwłaszcza romantyczne, bywają przewidywalne, a rozwiązania konfliktów zbyt idealistyczne. "Dom pod Akacjami" to idealna propozycja dla miłośniczek lekkich historii obyczajowych z nutą nostalgii. Jeśli cenicie klimat "Stulecia Winnych" lub serialu "Złotopolscy", ta powieść przypadnie Wam do gustu. Książka sprawdzi się też jako wprowadzenie do realiów międzywojnia dla młodszych czytelniczek, choć brakuje w niej historycznego ciężaru gatunkowego . Debiut Małgorzaty Kołakowskiej to historia o marzeniach, sile kobiet i dylematach epoki, która balansuje między tradycją a nowoczesnością. Książka zasługuje na uwagę za klimat, wyraziste postacie i uniwersalne przesłanie. Jeśli szukacie literackiej podróży w czasie, która nie przytłacza dramatyzmem to "Dom pod Akacjami" będzie trafnym wyborem. Miłośniczki retro klimatów, lekkich romansów i silnych kobiecych postaci będą zadowolone z lektury. Z niecierpliwością będę czekała na kolejny tom. Moja ocena: 7/10 ⭐️ Czytajcie!