Królewna. Rodzina Monet. Tom 2. Część 1 Weronika Marczak Książka

Nie wiem dlaczego, ale tom drugi jakoś bardziej mnie wciągnął. Wcześniej skupiałam się na wydarzeniach z książki, ale teraz dostrzegłam coś jeszcze. Autorka bowiem lubuje się w długich zdaniach. Niektóre miały nawet cztery linijki. Wszystko przez opisy w których zawiera swoje zdanie, dokładając porównanie co w danym momencie czuje, plus jak reaguje na to jej ciało. W ten sposób bardzo obrazowo widzieliśmy w wyobraźni jak wygląda dana sytuacja. Wspaniały styl pisarski, taki wyważony i dziewczęcy jednocześnie. Wiele rzeczy ona wciąż poznaje i traktuje to jako przygodę życia, którą lubi wchłaniać, czy też delektować się nią. Nie czujemy się odsunięci od akcji, tylko jakbyśmy przy każdym wydarzeniu byli obok rozgrywającej się sceny. Wątek z tajemniczym mężczyzną wychodzi już po kilku pierwszych stronach. Długo jesteśmy utrzymywani w niepewności jak ona zechce go traktować, gdyż znając pierwszą część, ma pełne prawo do tego, by nie pałać do niego uczuciem. Zachowanie trójki braci bywa tutaj nieco kapryśne, ale bardzo fajnie potrafili sprawić, że nerwy naszej bohaterki nie tyle opadły, co dały bardziej do myślenia, przez co sama siebie ustawiała do pionu. Często w myślach gdyba co jej wypada, a co nie. Bywa jednak, że emocje biorą górę, lecz bracia bywają na tyle dobrzy, że jakby układają ją do pionu. Sama Hailie często kogoś do nich porównuje, lub zaznacza pewne cechy jednego, czy drugiego. Czasami miałam wrażenie, że mówiąc o nich traktuje ich w myślach jako mężczyzn, a nie braci. Opisuje ich władcze ramiona, silny uścisk i bezpieczeństwo, którą odczuwa, gdy oni są obok. Niekiedy przeszkadzały mi tu drobne wulgaryzmy, które nie pasowały do osoby Haili, ale wydaje mi się, że miały podkręcić sytuację, by oddać jak bardzo jest zła i jak bardzo nowa w towarzystwie rodziny. Ich przepychanki podkreślały sens młodości, miały nas zainteresować i jakby zrelaksować. Dzieje się tu dużo więcej niż w części poprzedniej i naprawdę wkręciłam się w nią jeszcze bardziej. Niby są pewne aspekty, które sugerują wiek osiemnaście plus, ale myślę, że tutaj podpięła bym je pod szesnaście plus, tak jak zaznaczono na okładce.