Biblioteka Więzi

Sprawy płci podjęte odpowiedzialnie, rzetelnie i z wielkim wyczuciem. Co się dzieje między płciami?Na tak postawione pytanie profesor Barbara Józefik odpowiada wnikliwie, problematyzując szereg fundamentalnych zagadnień, unikając generalizacji i stroniąc od radykalizmu. Jednocześnie czyni to osobiście i – jako doświadczona psychoterapeutka – odwołując się do własnej praktyki. Perspektywa feministyczna zostaje tu osadzona w kontekście historycznym, socjologicznym i kulturowym. Dzięki imponującej erudycji autorki czytelnik otrzymuje pogłębiony opis „zjawisk genderowych”, a dodatkowym walorem tej niezwykłej książki jest spotkanie z myślą filozoficzną i antropologiczną od Platona i św. Augustyna po Judith Butler i Michela Foucaulta. Prof. Bogdan de Barbaro Książkę „Gender w gabinecie” powinien przeczytać każdy zainteresowany człowiekiem, jego funkcjonowaniem i problemami, a także tym, jak mu pomóc w chwilach kryzysu psychicznego. W tym zajmującym wywiadzie rzece profesor Barbara Józefik, ceniona psycholożka i psychoterapeutka, prezentuje wizję człowieka w szerokiej perspektywie uwarunkowań biologicznych, społecznych i kulturowych. Zawarte w książce rozważania na temat ciała są pasjonujące i niezwykle cenne dla naszego samorozwoju, ukazują je bowiem jako podstawę naszego „ja”. Prof. Barbara Józefik wnikliwie przygląda się wielu zagadnieniom, takim jak zmieniające się role i postawy kobiet, niezwykle ważny obecnie problem transpłciowości, zaburzenia odżywiania oraz odbiór kultury terapeutycznej w społeczeństwie, zawsze unikając uproszczeń i podejścia redukcjonistycznego. Prof. Irena Namysłowska

Rozmowa rzeka z jedną z ostatnich ocalałych z warszawskiego getta Zaskakuje energią i humorem. Trudno uwierzyć, że ma za sobą koszmar getta, dziewięć miesięcy ukrywania się w bunkrze, ucieczkę przez kanały, utratę całej rodziny. Przez wiele lat nie chciała mówić o swoich doświadczeniach. Nie znaczy to, że zapomniała. Jak sama podkreśla, dystans do tragicznych wydarzeń, jakich była świadkiem, pomógł jej przetrwać i uporać się z wojenną traumą. Krystyna Budnicka (Hena Kuczer) od 1991 roku jest członkinią Stowarzyszenia „Dzieci Holocaustu”. Dziś opowiada o swojej historii, by wzmacniać społeczeństwo wolne od nienawiści, ksenofobii i antysemityzmu. W 2018 roku otrzymała tytuł Honorowej Obywatelki Miasta Stołecznego Warszawy. Mówi o sobie: „Jestem Polką, jestem Żydówką”, a także: „Jestem chrześcijanką, katoliczką. Chodzę do kościoła i bywam w synagodze”.

Jaki sens ma dla chrześcijan trwanie wewnątrz trawionej kryzysem i mocno skompromitowanej instytucji? Marek Kita twierdzi, że w istocie chodzi o coś innego. Nie potrzebujemy stanięcia murem za Kościołem, jaki znamy, lecz powrotu do źródeł, a zarazem wyjścia naprzód, ku prorockim wyzwaniom. Istnieje droga krytycznej ortodoksji oraz „obywatelskiej” wolności wierzących, niesprzeczna z lojalnością wobec Kościoła. Do pójścia nią potrzeba uczciwej powtórki z Nowego Testamentu, życia tym, co stanowi jego sedno, i świadomości ewolucyjnego charakteru tradycji. Kościół się zmienia, a teologia dojrzewa – przekonuje autor.

Żyjemy w codzienności, choć najchętniej byśmy od niej uciekli, zmuszeni do wykonywania czynności, na które często nie mamy ochoty. Byłaby to jednak ucieczka od samego siebie, od własnego człowieczeństwa i od dojrzałego chrześcijaństwa. Zbigniew Nosowski pokazuje, że właśnie w szarej codzienności można odnaleźć Boga, jeśli zmienimy nasze podejście. Łaska codzienna to radość z uważnie obranych ziemniaków, z dobrze zaparzonej herbaty, z porządnego wykonania swoich obowiązków. Kiedy się to odkryje, można zwyczajne życie przeżyć w nadzwyczajny sposób!

Syn marnotrawny. Biografia ocalenia Andrzej Draguła Z czym pozostaje czytelnik po lekturze „Syna marnotrawnego”? Czuje się zdruzgotany, bo był pewien, że doskonale zna tę przypowieść, w której wszystko na pozór jest oczywiste. Tymczasem ks. Andrzej Draguła pozbawia go tej pewności. Pokazuje, jak wielką rolę przy interpretowaniu przypowieści odgrywają pozaewangeliczne teksty kultury. Uświadamia, że Wirkungsgeschichte (historia oddziaływania) to nie tylko wpływ tekstu biblijnego na teologię, literaturę, sztuki plastyczne czy muzykę, ale również oddziaływanie tych dziedzin na odbiór tekstu ewangelicznego. Między słowami radzi, aby spróbować przeczytać historię ojca i jego synów na nowo, na nowo przyjrzeć się rodzinnym relacjom, na nowo utożsamić z bohaterami bez zakładania, że przecież wszystko jest wiadome. Z tej rady mogą, a nawet powinni skorzystać wszyscy zainteresowani rozważaniem Ewangelii i stosowaniem jej w życiu. „Syn marnotrawny. Biografia ocalenia” będzie dla nich doskonałym przewodnikiem na drodze odwracania się od stereotypów, odchodzenia od schematycznego myślenia i powtarzania frazesów, które nie mają zakorzenienia w tekście źródłowym. To również odświeżająca lektura obowiązkowa dla egzegetów, dogmatyków, moralistów, pastoralistów, kaznodziejów tkwiących w przekonaniu, że nic ich już w przypowieści nie zdoła zaskoczyć. To wreszcie arcyciekawe, niezwykle erudycyjne opracowanie, które zadowoli najbardziej nawet wymagających badaczy kultury. dr hab. Kalina Wojciechowska, prof. ChAT

Obfita korespondencja redaktora paryskiej „Kultury” Jerzego Giedroycia z Wacławem A. Zbyszewskim (1903–1985), jednym z najwybitniejszych umysłów powojennej emigracji, doskonałym publicystą i świetnym radiowcem, to lektura fascynująca i pouczająca. Zbyszewski z całą szczerością dzieli się z przyjacielem swymi troskami bezdomnego emigranta, zmuszonego do ciągłej walki o byt, krytycznymi i często bezwzględnymi sądami o rodakach, ale też przenikliwymi analizami procesów społecznych i politycznych. Niektóre jego uwagi i przemyślenia dotyczące polskich losów okazują się zdumiewająco trafne i wciąż aktualne.

Współczesna architektura sakralna budzi na ogół niechęć, drwinę, a co najmniej dystans. Jako artystycznie doskonałe, dostojne i sprzyjające modlitwie określane są zazwyczaj świątynie powstałe w odległej przeszłości. Jakub Turbasa w swojej książce pokazuje, że także wśród budowli sakralnych zrealizowanych w ostatnich dekadach nie brak dzieł wybitnych i w swej wymowie głębokich. Opisując kościoły, klasztory i kaplice zaprojektowane przez architektów tej miary, co Peter Zumthor, Renzo Piano, John Pawson, Mario Botta czy Stanisław Niemczyk, autor dba o jasność i przystępność wywodu, a jednocześnie o podbudowanie go rzetelną analizą. Studia w dziedzinie architektury, doświadczenie projektowe oraz osobiste odwiedziny w opisywanych świątyniach pozwalają Turbasie odczytać symboliczne znaczenie zastosowanych w nich rozwiązań oraz odkryć ich odwołania do dziedzictwa minionych epok, przede wszystkim do sztuki wczesnochrześcijańskiej. Zebrane w książce fotografie przekonują, że „piękno” nie jest w przypadku omawianych tu kościołów słowem na wyrost.