Pewne

„Koncepcja odrębnego wydania Norwidowskich odczytów o Słowackim jest znakomitym pomysłem z kilku powodów: nawiązuje do edycji pierwodruku, po drugie – i to powód ważniejszy – ten tekst należy do zespołu tych dzieł Norwida (obok poematu Promethidion, traktatu poetyckiego Rzecz o wolności słowa i eseju Milczenie), które odsłaniają w nieomal kompletnym wymiarze autorskie rozumienie cywilizacji, kultury i poezji. Zarazem jednak odczyty są takim utworem, którego lektura wymaga współcześnie szerokiego komentarza. Zadanie podjęte przez Marka Busia zasługuje więc i na aprobatę, i na wsparcie. Krakowski badacz ma wszelkie kompetencje, by je wykonać perfekcyjnie; przemawia za tym jego doświadczenie edytorskie, zdobyte także dzięki pracy w zespole opracowującym wielotomowe krytyczne wydanie Dzieł wszystkich Norwida, dowodzą tego również opublikowane już artykuły, w których pojawił się wątek odczytów. Struktura publikacji ma charakter trójdzielny; składa się na nią obszerny analityczno-interpretacyjny wstęp, tekst Norwidowskich prelekcji z towarzyszącymi mu objaśnieniami i wyodrębniony aparat krytyczny zawierający uwagi edytorskie oraz odmiany tekstu. z recenzji prof. dr hab. Grażyny Halkiewicz-Sojak To pierwsze krytyczne wydanie odczytów o Słowackim. Opatrzone obszernym wstępem ukazującym Norwidową koncepcję czytania, podające optymalną wersję tekstu, zaopatrzone w szczegółowe objaśnienia. Oryginalnym i rzadko wykorzystywanym pomysłem typograficznym wydania jest złamanie tekstu odczytów wyłącznie na stronach prawych, nieparzystych. Strony lewe przeznaczono na korespondujące objaśnienia i ilustracje. Krytyczna edycja O Juliuszu Słowackim otwiera nowy dział w serii Pewne Norwidiana. Znajdą się w nim krytyczne wersje tekstów różnych utworów, opatrzone wstępami, omówieniami i objaśnieniami. Wszystkie tomy z tego działu będą miały dla wyróżnienia jednolity, szary kolor okładek. Marek Buś, norwidysta, edytor, pracownik Instytutu Filologii Polskiej na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie, a w latach 2006–2017 zastępca dyrektora IFP. Autor m.in. książek: Składanie pieśni. Z dziejów edytorstwa twórczości Cypriana Norwida (1977), Norwidyści. Miriam – Cywiński – Borowy – Makowiecki – Wyka. Konteksty (2008), Idee i formy. Studia i szkice o Norwidzie (2014), wieloletni współpracownik rocznika „Studia Norwidiana”, uczestnik licznych sympozjów, zwłaszcza norwidowskich.

Studia układają się w trzy kręgi tematyczne. Pierwszy z nich, złożony z czterech rozdziałów, wiąże się z doświadczeniem przestrzeni przeżytej i wyobrażonej przez Słowackiego (Wołyń, Podole, Wileńszczyzna, droga do Europy Zachodniej, obraz Syberii), przy czym uprzywilejowaną perspektywą geopoetyki Torunia jest wychylenie ku Wschodowi i  Północy. Drugi, najobszerniejszy dział – obejmujący sześć kolejnych studiów – został poświęcony relacjom osobowym Słowackiego z jego współczesnymi: z Fryderykiem Chopinem, Zygmuntem Krasińskim, Cyprianem Norwidem, Józefem Bohdanem Zaleskim, Zygmuntem Szczęsnym Felińskim, Kornelem Ujejskim i kapłanami (od katechetów z czasów dzieciństwa i młodości po zmartwychwstańców). Badacza interesują tutaj zarówno biograficzne fakty, jak i paralele, które można odnaleźć w biografiach polskich romantyków. W obydwu wymienionych częściach opracowania podstawową bazę materiałową stanowią: korespondencja i memuarystyka, traktowane bardzo wnikliwie, ale prezentowane przy oszczędnej interpretacji autorskiej. Stanowią one punkt wyjścia do analizy utworów poetyckich. Ta perspektywa zmienia się w trzeciej części (obejmującej trzy ostatnie rozdziały), w której autor stara się uchwycić główne linie duchowości poety i jego myślenia politycznego (także: metapolitycznego) i zrekonstruować ważne aspekty refleksji o Polsce (rozdziały: Wobec Boga, W kwestii polskiej, „Jak się pismo niejasne wykłada”. Z problemów lektury „Króla-Ducha”). Tutaj autor zwięźle rekonstruuje główne linie religijnej i historiozoficznej refleksji Słowackiego. Do tego zadania przygotował pole za sprawą badań źródłowych zawartych w poprzedzających tę część fragmentach swojego opracowania. Całość puentuje szkic poświęcony problemom interpretacji Króla –Ducha, ujętym w porządku diachronicznym i unaoczniającym w ten sposób kłopoty z dopasowaniem interpretacyjnych kluczy do późnej twórczości Słowackiego. Z recenzji wydawniczej prof. dr hab. G. Halkiewicz-Sojak

Antologia Norwida Zdań i uwag o społeczeństwie obywatelskim to rzecz większa niż deklarowana w zapowiedzi i na stronie tytułowej. Głównie z powodu prawie pięćdziesięciostronicowego wstępu z notą edytorską i bibliografią – urasta niemal do rangi niewielkiej objętościowo, ale ważnej, bo wyczerpującej monografii myśli społecznej autora Vade-mecum. Wielostronnie, kompetentnie naświetlony kontekst (nie tylko romantyczny) Norwida refleksji o społeczeństwie, narodzie, państwie pozwala spojrzeć na ten fragment Norwidowego świata w szerszej perspektywie, dostrzec jego związek z najważniejszymi problemami epoki. Co więcej, zaproponowany przez prof. Ferta esej […] zachęca do spojrzenia na Norwida jako pisarza nam współczesnego, aktualnego. Przy czym wrażenie, że mamy do czynienia z tego rodzaju myślicielem, nie bierze się, broń Boże, z publicystycznego charakteru tego eseju (bo też nie jest to publicystyka), ale z rzetelnego naświetlenia tego dzieła. To jest po prostu solidny, ugruntowany w wieloletnim, detalicznym studium kawał prawdziwej filologii. Na pewno będzie to książka, która stanie się ważnym punktem odniesienia w norwidystyce, a nie okolicznościowa publikacja popularna. z recenzji Wojciecha Kruszewskiego Józef Franciszek fert, autor opracowania, jest poetą, krytykiem literackim i badaczem literatury polskiej XIX i XX w. Centrum jego prac literaturoznawczych i wydawniczych zajmuje Cyprian Norwid.

Kolejna opowieść autora "Mikołajka w szkole Dobrej Zmiany". Groteskowo-ironiczna opowieść o naszej rzeczywistości, mieszająca humor z goryczą. Pan Walczyk przybywa do miasta B. Pragnie niewiele. W sumie, żeby ludzie byli szczęśliwi. Spotyka rzeczywistość jakby skądś znaną, przewartościowaną, ekspansywną, groteskową i oporną, wystawiającą wykrzywiony język. Ale od czego jest muzyka…

W roku 2021 przypada dwusetna rocznica urodzin Cypriana Norwida. Prezentujemy drugi tom serii Pewne Norwidiana, antologię wierszy religijnych Norwida opracowaną przez Stefana Sawickiego, redaktora naczelnego krytycznego wydania „Dzieł wszystkich” Norwida. Wybór poprzedzony jest atrakcyjnym wstępem, pokazującym chrześcijański i uniwersalny wymiar tej poezji. Wymiar niejednoznaczny, dający się zidentyfikować także w utworach, których nie podejrzewalibyśmy o religijny charakter. Ogromną wartością książki jest komentarz, umieszczony bezpośrednio pod tekstem danego wiersza. Książka stanowi doskonałe wprowadzenie w całość Norwidowego myślenia o świecie i w jego poetykę.

Zarys biografii Cypriana Norwida napisany przez edytora Vade-mecum i członka redakcji krytycznego wydania Dzieł wszystkich. Zwarte i kompetentne wprowadzenie w biografię i problematykę twórczości Norwida. Oprócz zarysu biografii książka prezentuje główne motywy twórczości, daje rys edytorskich dziejów dzieł poety, informuje o głównych inicjatywach i dokonaniach norwidologii, podaje podstawową bibliografię i przynosi antologię najważniejszych wierszy Norwida. Książka poręczna, trwała (szyta), z kolorowymi ilustracjami o wyjątkowej jakości, w części nieznanymi szerzej. Polecana do bibliotek i biblioteczek. Pierwszy tom jubileuszowej serii „Pewne Norwidiana”. W roku 2021 przypada dwusetna rocznica urodzin Cypriana Norwida (24 września 1821 – 22/23 maja 1883), jednego z najpowszechniej w kraju i za granicą znanych i uznanych pisarzy polskich. Niezwykle ważna i interesująca jest nie tylko jego wielostronna twórczość (rysunek, grafika, rzeźba, poezja, dramat, publicystyka), w której raz po raz odkrywamy autentyczne arcydzieła, ale równie bogate życie poety, któremu w pierwszym rzędzie poświęcona jest ta książka, stanowiąca szkic biograficzny jego losów i zwarty opis wszechstronnego dorobku literackiego i artystycznego. Oprócz zarysu biografii książka prezentuje główne motywy twórczości, daje rys edytorskich dziejów dzieł poety, informuje o głównych inicjatywach i dokonaniach norwidologii, podaje podstawową bibliografię i przynosi antologię najważniejszych wierszy Norwida. Autorem opracowania jest Józef Franciszek Fert, rodem z Kielecczyzny, studiami i pracą nauczycielską oraz akademicką związany z Lubelszczyzną (Włodawa, Lublin), poeta i badacz literatury, specjalizujący się w studiach nad wiekiem XIX i XX. Jako wydawca i komentator zagadnień literackich zajmuje się głównie życiem i twórczością Norwida i Czechowicza. Członek redakcji Dzieł wszystkich Cypriana Norwida, dla których przygotował edycję Vade-mecum i późnych wierszy poety. Książka Życie Cypriana Norwida inauguruje serię wydawniczą „Pewne Norwidiana” pomyślaną na rok jubileuszowy. W przygotowaniu kolejne atrakcyjne tomy o różnobarwnych okładkach. Zwarte i kompetentne wprowadzenie w biografię i problematykę twórczości Norwida. Trwała (szyta) oprawa. Polecana do bibliotek i biblioteczek.

Charles Stephen Kraszewski urodził się w 1962 roku w Stanach Zjednoczonych. Pisze głównie po angielsku; dotychczas wydał trzy tomiki wierszy: „Beast”(„Zwierzę”, 2013),”Diet of Nails”(„Gwoździ pokarm”, 2014) i „Chanameed”(2015). Poszczególne wiersze polskie wyszły w londyńskim”Pamiętniku literackim” i w wrocławskiej „Odrze”. Zbiór jego polskich wierszy, pod tytułem „Uzda”, czeka na wydawcę. Jest też tłumaczem literackim; głównie zajmuje się poezją i dramatem. Jego angielski przekład wszystkich części „Dziadów” Mickiewicza ukaże się w Londynie (wydawca: Glagoslav) w październiku 2016 r. „Hallo Sztokholm” to czwarty tomik wierszy Charles'a Stephena Kraszewskiego. Publikacja została wydana w ramach „Projektu Kontynuacje” organizowanego przez Instytut Literatury

Okrężnym spacerem przez dworce autobusowe, operowe gmachy, przestrzenie wystawiennicze i terytoria wewnętrzne skromna ta książeczka nieśmiało snuje refleksje nad wyobraźnią oraz ochoczo zachęca do jej gimnastykowania. Eksploruje więc wspaniałe nice, rozpatruje zastanawiające cosie i wyłapuje niesfornie ulotne duchy. Zapiski na marginesie są tu przeniesione na środek łamu, nieopierzone rozważania wystawione na afisz, z niecodziennych wspomnień ulepiono defiladę. Michał Krawczyk – poeta, eseista. Absolwent Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Wrocławskim. Publikował m.in. w „Akcencie”, „Twórczości”, „Odrze” i „Tlenie Literackim”. Finalista 14. Połowu organizowanego przez Biuro Literackie. Nagradzany w konkursach poetyckich. Mieszka w Jeleniej Górze.

Jak pisze we wstępie autor, „Usługi zecerskie zawierają wybrane eseje, recenzje, noty opublikowane w różnych czasopismach literackich w latach 2016-2020. Znakomita większość tekstów ukazała się w miesięczniku Twórczość. Niektóre teksty zostały poddane przeredagowaniu. Książka została podzielona na cztery działy: Krytyka prozy, Krytyka poezji, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Appendix.” Paweł Majcherczyk (ur. 1988) – autor książki poetyckiej Ponieważ (Mamiko 2018). Eseje, recenzje publikował m.in. w „Twórczości”, „Odrze”, „Wyspie”. Mieszka we Wrocławiu.

Zabawno-gorzkie opowiastki przesycone naszym ojczystym kolorytem. Humor, groteska, literacka gra z pierwowzorem. Świadectwo niepokojów i absurdów, które przynosi nam czas i polityka, polska ado-ptacja mistrzowskiego pierwowzoru, która po lekturze każe pytać, z kogo się śmiejemy. Wyobraźnia jest potężną siłą. A groteska to taka forma jej twórczego wykorzystania, która potrafi zupełnie przedefiniować nasze rozumienie rzeczywistości. Francuski Mikołajek zapewne kojarzył komórkę z miejscem, gdzie przechowuje się węgiel. Dla tego z PRL-u to rodzina była komórką (podstawową i społeczną). A dzisiaj? Kto mógł przypuszczać, że dla współczesnych Mikołajków komórka stanie się niemal całym światem? Więc GDYBY KTOŚ zastanawiał się, jak może wyglądać współczesny polski Mikołajek, jakich ma kolegów, do jakiej chodzi szkoły, z jakimi problemami się boryka i czy w końcu nie padnie przywalony ciężarem tych wszystkich Dobrych Zmian – powinien koniecznie zajrzeć do tej książki. GDYBY KTOŚ chciał odwiedzić kraj, w którym rolnicy sieją zgorszenie, ogrodnicy przesadzają, matematycy łatwo mogą się przeliczyć, kierowcy są zupełnie skołowani, hydraulicy wszystko olewają, a najlepiej można się rozerwać na pikniku militarnym – zapraszam do szkoły Dobrej Zmiany! Poprowadzą nas ręka w rękę wyobraźnia i groteska, które wcale nie są tak bardzo dalekie od rzeczywistości… Krzysztof Puławski

Pierwsza powieść autorki Bałutek. Opowieść o miłości, czasie. O spotkaniach i rozstaniach. O prawdzie i kłamstwie. O poszukiwaniach i rozczarowaniach. O splątanych losach, przekazach, religiach. I o tym, co nieoczywiste, a czasem decydujące i najważniejsze. Marcin Andrzejewski, oceniając książkę 6 gwiazdkami, pisze w pierwszej recenzji: „Bardzo nietypowa, oryginalna minipowieść. Ciężko nawet zakwalifikować ją gatunkowo. Można by nazwać ją psychologiczno-obyczajową z elementem fantasy, ale owa fantastyczność jest właściwie żydowską ezoteryką, strukturalnie powiązaną z wydarzeniami. I to zupełnie nie taką, jakiej można by się spodziewać, zupełnie „nie-chagalowską” z ducha. Nie słodko-poetyczną. Raczej gorzką, mroczną. W gruncie rzeczy to także moralitet.”

Efekt wieloletniej pracy poznawczej nad twórczością Kornela Filipowicza. W oparciu o Bloomowską kategorię „lęku przed wpływem” w odświeżający sposób analizuje relacje jego pisarstwa z twórczością i filozofią egzystencjalistów, głównie Sartre’a i Camusa. W kręgu zainteresowań naukowych Justyny Gorzkowicz pozostaje ujęcie interdyscyplinarne tematów geohumanistycznych z pogranicza literaturoznawstwa, antropologii kulturowej, nauk o sztuce oraz problematyki socjologiczno-filozoficznej. Jako badaczka często zadaje pytanie, w jaki sposób wyglądałaby twórczość polska (również ta związana z doświadczeniami II wojny światowej) odczytana w paradygmatach współczesnych zwrotów metodologicznych (np. anxiety of influence, spatial turn, human – animals studies, itd.). W ten sposób poszukuje oryginalności polskiej myśli geopoetyckiej na tle innych narodów. Owa problematyka łączy się z wieloletnią jej pracą m.in. nad twórczością Kornela Filipowicza, której efekty prezentuje niniejsza monografia. „Książka Justyny Gorzkowicz to rzetelne, zredagowane z pasją badawczą studium literaturoznawcze o wyraźnym profilu teoretycznym, modelowanym przez kontekst filozoficzny, który uobecnia się przez system przywołań myśli i idei z obszaru filozofii egzystencjalnej, zwłaszcza głównych przedstawicieli tego nurtu – Camusa i Sartre’a. Ma charakter pionierski, przynosi odkrywczą i oryginalną interpretację twórczości krakowskiego prozaika. Autorka posiłkuje się w swych rozważaniach nowszymi propozycjami antropologicznymi, szczególnie nośną znaczeniowo i popularną ostatnio kategorią „Innego”. […] Istotnymi elementami w tym obszarze są również: Bloomowska teoria „lęku przed wpływem”, zjawisko „romansu rodzinnego” oraz problem tożsamości i „życia autentycznego”. W poszukiwaniu antagonisty… jest ważnym i cennym osiągnięciem. W pewnym sensie rewolucjonizuje badania nad twórczością Kornela Filipowicza, odsłaniając jej jakości dotychczas nierozpoznane a należące do najbardziej istotnych”. Prof. dr hab. Wacław Pyczek

Ewa Różycka w rzadki sposób potrafi łączyć rzeczywistość jawy i snu, teraźniejszości i wspomnienia, pokazywać ukryty sens zdarzeń i ich wielowymiarowość.

Zbiór studiów z pogranicza filozofii i literaturoznastwa poświęconych kategorii tragizmu i zagadnieniu tragiczności. Przedmiotem analizy grecka tragedia (m,in. Ifigenia), postacie biblijne (Hiob), poezja Kacenelsona, Miłosza i in. Inspiracje Ingardenowskie, analiza zagadnienia prawdy w literaturze, obszerne fragmenty interpretujące literaturę. Pomieszczone w tomie studia są rezultatem badań nad kategorią tragiczności, prowadzonych przeze autora od wielu lat. W nawiązaniu do Ingardenowskiego pojęcia jakości metafizycznych rozważania zostały oparte na dwóch biegunowych punktach odniesienia. Pierwszy wyznacza tragedia grecka oraz niektóre teksty Starego Testamentu, ujęte tu jako szczególnego rodzaju archetragiczności w kulturze Zachodu lub, innymi słowy, podstawowe dla tej kultury strukturalizacje doświadczenia tragiczności (część I). Drugi biegun wyznaczony jest natomiast przez doświadczenie ponadindywidualnych „tragedii dziejowych” dwudziestego wieku, reprezentowanych w książce przez analizę tekstów Czesława Miłosza i Icchaka Kacenelsona (część II), a także – zawartą w części pierwszej – próbę opisania Holocaustu w kategoriach tragedii ofiar. W rozprawach zawartych w III części książki, analizując dwa przypadki prawdy w literaturze, autor próbuje obok prawdy rozumianej w kategoriach wartości logicznych ugruntować pojęcie „prawdy” jako partycypacji sztuki słowa w nawarstwiającym się dziejowo doświadczeniu ludzkiego sposobu istnienia. Tragiczność w tym ujęciu stanowi jego istotną strukturalizację. „…Absurd jest kategorią doświadczenia świata przemocy i zagłady od wewnątrz, od strony getta, obozu, dołu z wapnem czy komory gazowej, ale jest to punkt widzenia niedostępny nikomu poza ofiarami. Jeśli doświadczenie to ma być w jakikolwiek sposób rozjaśnione za pomocą kategorii tragiczności, to konieczny jest - i jedynie możliwy – inny, zewnętrzny punkt widzenia, w którym tragedia ofiar zostaje uchwycona nie tyle jako doświadczenie jednostki, lecz jako struktura świata, „w którym coś takiego jest możliwe”. Z tego punktu widzenia tragiczna niewinność ocala najbardziej poruszający i posępny zarazem jego element, „skandal moralny”, który ten „świat” ustanowił…”

Zbiór szkiców, których wątek przewodni dotyczy – zgodnie z tytułem zbioru ale i szerzej – Kresów i „kwestii wołyńskiej”, dla Polaków i Ukraińców fundamentalnego problemu historycznego i politycznego, którego istotnym kontekstem jest kryzys chrześcijaństwa i cywilizacji liberalnej. Zapraszamy w podróż po motywach, wydarzeniach i książkach, w których „kresowość” okazuje się zagadnieniem wcale nie „kresowym”, lecz centralnym i mocno wpisanym w naszą historię i kulturę. Niech nie zdziwi śnieg na okładce. Tak wygląda Stochód zimą. Są miejsca, gdzie – jak w Norwidowych „Syberiach” „Niebo się zdaje przypominać Bogu: «Zimno i mnie!…»”

Świat, jaki jest, każdy widzi. Ale nie każdy potrafi go opisać. Z wdziękiem, ironią, humorem, nostalgią i ziarnem goryczy. Zbiór 78 felietonów Piotra Groblińskiego podzielony jest na 11 części – w każdej jest 7 tekstów + jeden dodatkowy tekst w roli epilogu. Tytuły tych 11 części określają dominujące w danym rozdziale motywy tematyczne. I tak mamy kolejno: Rzeczy i ludzie, Słowa, Żarty, Smaki, Stadiony i bieżnie, Przelewy, Spory, Zwierzęta i rośliny, Przekonania, Przemiany, Święta, Epilog. 224 strony lektury poważnej, choć nasyconej humorem i ironią. Piotr Grobliński, to poeta, redaktor serii poetyckiej Kwadratura, publicysta. Wydał sześć tomów wierszy (ostatnio Inne sprawy dla reportera i Karmę dla psów), a także zbiór felietonów Depilacja okolic serca. Publikuje felietony na stronie SNG Kultura.

Trzecie wydanie znanej książki Marii Braun-Gałkowskiej, profesor psychologii KUL, psychoterapeutki, popularyzatorki wiedzy psychologicznej. Zbiór refleksji o sprawach pozornie drobnych, ale wnoszących ogrom sensu i zadowolenia w nasze życie. Nie tylko duchowe.

Książka jest próbą uchwycenia zasad narracji Stanisława Czycza zbliżonej do naturalnego, niekontrolowanego mówienia, zgłębienia mechanizmów literackiego systemu pisarza oraz wstępnego rozpoznania semantyki naddanej jego utworów prozatorskich. Składają się na nią trzy części. Pierwsza stanowi przybliżenie laboratorium badawczego autorki. Druga zawiera analizy zmierzające do odsłonięcia spójności tekstów i opisu techniki narracyjnej. Trzecia ukierunkowana jest na rozpoznanie semantyki jednostek tekstu artystycznego, jakimi są motywy. Z recenzji dr hab. Anny Skubaczewskiej-Pniewskiej: „Justyna Urban pokazuje, jak to, co wydaje się przypadkowe, chaotyczne i nielogiczne na poziomie manifestacji tekstowej, uzyskuje znaczenie na poziomie tematycznym i motywicznym. W konstrukcji postaci czy strukturze czasowo-przestrzennej Autorka odkrywa koherencję nieuchwytną dla nieuważnego czytelnika i dowodzi, że w odbiorze odkryć ją można dopiero dzięki lekturze wielokrotnej. W kształtowaniu tej koherencji ma swój udział gatunkowa struktura tekstu, wiązana przez badaczkę z kategorią rozpamiętywania. Przeciwstawienie wspomnienia i rozpamiętywania należy do najciekawszych aspektów omawianej pracy. Nie mniej wartościowa jest propozycja rozwarstwienia instancji mówienia i przypisanych tym instancjom czynności mówiącego, zwłaszcza rozróżnienie na dysponenta wiedzy i dysponenta mowy, który »rozdwaja się« na redaktora oraz gospodarza tekstu, czyli reżysera”.