Anna Grzywa

Starość i śmierć są przez wiele osób traktowane jako tematy tabu, zwłaszcza, że w mediach na każdym kroku bombardują nas obrazki prezentujące ideał szczęścia – młodość i piękno. Skąd pomysł na książkę poruszającą tak niezwykle trudne kwestie? Sama autorka często słyszała to pytanie – odpowiedź jest dość wymowna „Przecież po śmierci tego nie napiszę”. W książce zaprezentowano różne spojrzenia na zagadnienie umierania i starości, przedstawiono filozoficzne rozważania oraz pojmowanie śmierci przez pisarzy i poetów poszczególnych epok literackich. Autorka porusza również kontrowersyjne tematy jak np. eutanazja, kanibalizm, samobójstwo czy kara śmierci. Stara się jednak obiektywnie spojrzeć na te zagadnienia, prezentując różne punkty widzenia na te budzące wiele emocji kwestie. Śmierć osoby najbliższej – dziecka, rodzica, partnera – jest szczególnie bolesna. Autorka, doświadczona i ceniona profesor psychiatrii, próbuje wskazać sposoby, które pomogą złagodzić ból po stracie. Książka porusza też temat śmierci cywilnej. W znaczeniu prawnym to utrata zdolności do czynności prawnych, jednak w potocznym rozumieniu to wykluczenie człowieka z życia społecznego, czyli pozbawienie go podstawowych wyznaczników własnej wartości. Starość, umieranie, śmierć – to hasła, które nabierają nowego znaczenia. Autorka stara się „oswoić” Czytelnika i wskazuję, iż o śmierci nie należy myśleć w kategoriach wyroku, ale rzeczywistości, która kiedyś nadejdzie, i do której trzeba twórczo się przygotować.

Prawie w każdym kontakcie między ludźmi można odnaleźć chociaż ślad działań manipulacyjnych. Autorka poprzez omówienie technik manipulacji, stara się pokazać jak skutecznie bronić się przez tym zjawiskiem. Poznanie narzędzi jakimi posługuje się manipulator, pozwoli wyrobić sobie pewnego rodzaju odporność na mechanizmy wywierania wpływu stosowane przez innych. W publikacji szeroko prezentowane są zagadnienia manipulacji społecznej (jak np. presja grupy, manipulacja tekstem, mobbing). Dużo uwagi autorka poświęca roli słów, wypowiedzi jako potężnej machiny, która tak niepostrzeżenie wpływa na nasze emocje i decyzje. Całość została opatrzona humorystycznymi rysunkami Mateusza Wójtowicza. Dzięki tej książce dowiesz się: Jak cienka jest granica między dyscyplinowaniem a celowym wywoływaniem strachu? Czym jest ingracjacja i dlaczego jest tak powszechna? Co warto wiedzieć o mowie ciała? Kim są wampiry energetyczne? Co wspólnego mają z manipulacją mass media? Jakie jest ryzyko zostania ofiarą mobbingu? Dlaczego aureola nie zawsze jest cechą anioła? Jak wschodnie sztuki walki pomogą w antymanipulacji?

Przedmiotem tej książki są zaburzenia psychiczne, głównie psychozy, a także stany, które nie są w ścisłym tego słowa znaczeniu psychozami, ale powodują zaburzenia emocji, myślenia, zachowania i postępowania, są dziwne i niezrozumiałe dla otoczenia. Psychoza - tak jak każda choroba - ma swój początek i przebieg. Może trwać różnie długo - od kilku godzin do kilku lat. Niezwykle rzadko zdarza się, że trwa do końca życia, a nawet jeżeli tak się dzieje, to jej nasilenie jest zmienne. W pewnym okresie zaburzenie jest wyraźne, uniemożliwia normalne funkcjonowanie, w innym ledwie zaznaczone i dostrzegalne tylko dla najbliższych, a często bywa tak, że są okresy bez żadnych objawów. Jeżeli jednak etykieta nienormalności zostaje przypisana osobie, która kiedyś przebyła psychozę, to utrzymuje się nawet po przeminięciu zaburzenia. Spis treści:

Umysł człowieka jest fenomenem niepowtarzalnym, przede wszystkim dlatego, że wrodzone cechy, u każdego inne, są dodatkowo modyfikowane w procesie rozwoju, ulegają licznym wpływom rodziców, rówieśników, przeżyć, towarzystwa w miejscu pracy czy szkole, przekonań religijnych i lektur. To dotyczy także sposobu postrzegania chorób. Taki „wewnętrzny obraz choroby” jest aktywowany w sytuacji zaistnienia danej choroby u konkretnej osoby lub u kogoś jej bliskiego. Celem tej książki jest przedstawienie takich szczególnych stanów psychicznych, które – jeśli występują w niewielkim nasileniu – pozwalają człowiekowi funkcjonować bez etykiety psychicznie chorego, ale jeżeli przekraczają tak zwaną „smugę cienia”, mogą nabrać cech choroby. Omówione zostały zatem zagadnienia dotyczące zaburzeń osobowości, zaburzeń myślenia oraz dysmorfofobii, depersonalizacji i derealizacji. Wiele uwagi autorka poświęciła zaburzeniom emocji, takim jak lęk i fobie, depresja, zaburzenia nastroju, zaburzeniom świadomości, percepcji, pamięci, zachowania, kontroli impulsów, zaburzeniom seksualnym i rytuałom. W wachlarzu zaburzeń znajdujących się na „pograniczach psychiatrii” znalazły się również m.in. zagadnienia dotyczące zachowań samobójczych, zaburzeń snu, zaburzeń psychicznych związanych ze stanem somatycznym, a także zaburzeń psychicznych związanych ze zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym. W końcowej części książki opracowano tematy dotyczące psychiatrii kulturowej i transkulturowej oraz sposobów radzenia sobie z zaburzeniami psychicznymi.

Starość, umieranie, śmierć – przez wiele osób traktowane są jako tematy tabu. Jednak w książce Anny Grzywy hasła te nabierają nowego znaczenia. Autorka stara się oswoić Czytelnika z tymi trudnymi zagadnieniami i wskazuje, że o śmierci nie należy myśleć w kategoriach wyroku, ale rzeczywistości, która kiedyś nadejdzie, i do której trzeba się twórczo przygotować. W publikacji przedstawiono różne spojrzenia na zagadnienia starości i umierania, filozoficzne rozważania oraz zaprezentowano pojmowanie śmierci przez pisarzy i poetów poszczególnych epok literackich. Poruszono również kontrowersyjne tematy, jak eutanazja, kanibalizm, samobójstwo czy kara śmierci. Autorka – doświadczona i ceniona profesor psychiatrii – próbuje wskazać sposoby, które pomogą złagodzić ból po stracie najbliższej osoby: dziecka, rodzica, partnera.

Opracowanie Anny Grzywy Ryty katechumenatu w okresie późnego antyku. W poszukiwaniu analogii i modeli w świecie żydowskim i grecko-rzymskim uznaję za cenne dokonanie badawcze z zakresu kulturoznawstwa i historii religii. Ze względu na zaprezentowane opisy badawcze i wynikające z nich wnioski, książka ta może być pomocna dla patrologów, historyków starożytności chrześcijańskiej czy katechetów. prof. dr hab. Dariusz Kasprzak OFMCap Książka została napisana w taki sposób, że jest przystępna dla szerokiego grona osób posiadających wykształcenie humanistyczne, a jednocześnie wnosi do obiegu naukowego kilka interesujących wniosków dotyczących analogii, podobieństw i oryginalności obrzędów składających się na katechumenat w starożytnym Kościele oraz rytuałów, obrzędów i zwyczajów obecnych w otaczającym go świecie. Dużym walorem pracy jest świadome unikanie uogólniania i rozciągania informacji zawartych w pojedynczych świadectwach na cały obszar starożytnego Kościoła. Szczególnie ciekawe jest pokazanie ewolucji katechumenatu oraz próba jej wyjaśnienia: od pouczenia, któremu towarzyszyły ryty, do cyklu obrzędów, którym nierzadko towarzyszyły pouczenia z reguły ograniczające się do wyjaśnienia ich znaczenia. ks. prof. dr hab. Jan Słomka