Grzegorz Wiśniewski

Monografia dokumentuje recepcję twórczości Aleksandra Fredry na terenie Rosji od chwili rosyjskiego debiutu komediopisarza w petersburskim Teatrze Aleksandryjskim w 1847 roku aż po dzień dzisiejszy. Najowocniejsze było w Rosji dla Fredry ostatnie z górą półwiecze, które przyniosło tam kilkadziesiąt premier jego sztuk. Pokazane 756 razy "Damy i huzary" w Moskiewskim Teatrze im. Wachtangowa (1960) stały się największym triumfem Fredry w całych jego zagranicznych dziejach.

Milij Bałakiriew (1837–1910) – wybitny rosyjski kompozytor, pianista i dyrygent, przywódca słynnej Potężnej Gromadki – był wielkim miłośnikiem, znakomitym interpretatorem i żarliwym popularyzatorem muzyki Fryderyka Chopina. Książka Grzegorza Wiśniewskiego, kreśląc panoramę życia kulturalnego Polski i Rosji końca XIX wieku, szczegółowo i barwnie opowiada o dwóch przedsięwziętych przez Bałakiriewa pielgrzymkach do Żelazowej Woli (1891, 1894), dzięki którym zapomniane podówczas i zaniedbane miejsce narodzin Chopina zostało przywrócone powszechnej pamięci.

Niniejsza kronika dokumentuje najważniejsze wydarzenia kulturalne w Polsce w dekadzie rządów Edwarda Gierka - od początku roku 1971 do lata 1980. Wraz z poprzedzającym je piętnastoleciem okres ten stanowi ćwierćwiecze w dziejach polskiej kultury szczególnie owocne, oznaczające w naszej powojennej historii najwyższy jej wzlot. Budzi też wówczas polska kultura wyjątkowe zainteresowanie i zdobywa szczególną pozycję także poza granicami naszego kraju, czego świadectwem stają się choćby powszechnie funkcjonujące określenia: polska szkoła filmowa, polska szkoła kompozytorska czy polska szkoła plakatu.

Monografia dokumentuje recepcję twórczości Aleksandra Fredry na terenie Rosji od chwili rosyjskiego debiutu komediopisarza w petersburskim Teatrze Aleksandryjskim w 1847 roku aż po dzień dzisiejszy. Najowocniejsze było w Rosji dla Fredry ostatnie z górą półwiecze, które przyniosło tam kilkadziesiąt premier jego sztuk. Pokazane 756 razy "Damy i huzary" w Moskiewskim Teatrze im. Wachtangowa (1960) stały się największym triumfem Fredry w całych jego zagranicznych dziejach.

Rosja jest tym krajem, w którym twórczość operowa Stanisława Moniuszki, a przede wszystkim jego "Halka", zdobyła sobie największą poza ojczyzną kompozytora popularność i przez długie okresy utrzymywała się w żelaznym repertuarze operowym. W dziewiętnastym i dwudziestym stuleciu premiery "Halki" przygotowywali czołowi rosyjscy dyrygenci i reżyserzy, w głównych (i nie tylko głównych) partiach występowali najwięksi rosyjscy śpiewacy z Płatonową, Szalapinem, Sobinowem, Kozłowskim.