Łukasz Kaczmarek

Społeczeństwo Jamajki przeszło długą drogę od dominującej liczebnie, a podporządkowanej kolonialnej władzy, służebnej populacji osób zniewolonych i pozbawionych podmiotowości prawnej, do obywateli kraju skazanego na peryferyzację w ramach gospodarki światowej. Autor przedstawia etnohistoryczne aspekty kształtowania się rasistowsko-klasistowskiej dominacji grupki Europejczyków nad większością ukształtowaną wskutek gospodarczego obrotu ludźmi, wykorzystywania i konserwowania ich podporządkowanego, podrzędnego statusu oraz eksploatacji globalnych nierówności. Na przykładzie jamajskich przestrzeni miejskiej i turystyki zaprezentował skutki kolonialnej niedbałości o rozwój społeczny i gospodarczy wyspy oraz utrzymywania większości jej mieszkańców w charakterze Innych, co zaowocowało odrzuceniem przez nich istotnej części „kolonialnej spuścizny” oraz dążeniami do wytworzenia własnej tożsamości. Końcowe rozdziały autor przeznaczył na omówienie praktycznych konsekwencji kontynuowania statusów etnorasowych i klasowych, zakorzenionych w kolonialnych i nacjonalistycznych hierarchiach, które nie przystają do opisu społeczeństw współczesnego świata, lecz są cynicznie reanimowane i wykorzystywane do legitymizowania wyzysku i dyskryminacji arbitralnie wybranych grup.

Pozytywne interwencje można zdefiniować jako inicjowane przez psychologa lub stosowane w ramach samopomocy, uzasadnione teoretycznie i empirycznie aktywności promujące pozytywne emocje, przekonania lub działania, które prowadzą do wzrostu poziomu szczęścia u osób zdrowych i mogą być skuteczne również w grupach klinicznych. Psychologia pozytywna ukuła termin „pozytywne interwencje”, aby reaktywować, zintegrować i rozwijać badania nad metodami zwiększania szczęścia, a także jako uzupełnienie klasycznych form pomocy psychologicznej ukierunkowanej na redukcję różnych postaci cierpienia. W ten sposób pozytywne interwencje wpisują się w nurt refleksji poświęconej zdrowiu psychicznemu definiowanemu za pomocą dwóch względnie niezależnych od siebie wymiarów ludzkiej psychiki: jako brak zaburzeń psychicznych oraz obecność dobrostanu. „Łukasz Kaczmarek pokazuje, jak podejście zwane psychologią pozytywną łączyć z wiedzą o teorii intencjonalnych zachowań i koncepcjach dobrostanu. Monografia ta wyróżnia się w obszarze badań dotyczących psychologii pozytywnej. Podaje wiele możliwości stosowania tej wiedzy w praktyce, ale różni się od popularnych poradników poziomem, precyzją, krytycyzmem. Autor nie unika trudnych pytań: czytelnik musi się zastanowić choćby nad tym, czy szczęście powinno być promowane. Lektura tej książki jest przyjemna i skłania do refleksji. Zachęca też do podjęcia badań empirycznych nad pozytywnymi interwencjami”. prof. dr hab. Helena Sęk

„A.M. Opera” to debiut literacki autora. Powieść jest podróżą w świat wewnętrznych przeżyć bohaterów, świadomych i nieświadomych procesów rozgrywających się w ich psychice. Młody kompozytor spotyka na swojej drodze kobietę. Między bohaterami nawiązuje się niezwykła relacja. Każde ma za sobą swoją historię. Doprowadza ona ich do punktu, w którym się spotkali, ale też wyznacza kierunek, w jakim dalej będą podążać. Czy dla miłości da się wyjść ponad doświadczenia? Książka ukazuje zmagania człowieka, ciągły konflikt pomiędzy pragnieniem bycia z drugą osobą a lękiem przed zbliżeniem się i potrzebą pozostania autonomicznym. Historia ukazana została we współczesnych realiach, stąd dotyka aktualnych problemów wewnątrzpsychicznych i społecznych: przemocy, rodzicielstwa, seksualności, perwersyjnych fantazji, wiary w Boga, kultury wysokiej oraz popkultury. Łukasz Kaczmarek jest doktorem nauk humanistycznych, psychologiem i muzykologiem. Pracuje w obu zawodach. Ma na swoim koncie liczne teksty o charakterze naukowym oraz popularnonaukowym.