Marcin Paszkowski

Księga pierwsza składa się z dwunastu rozdziałów i w przeważającej części ma charakter epopei. Rozdziały I-IX są bowiem poświęcone losom szlachcica Jakuba Kimikowskiego, który pojmany przez Tatarów w jasyr ok. 1580 r., kilka lat spędził w niewoli tureckiej, na terenach Azji Mniejszej i Afryki, z krótką przerwą, kiedy zdołał uciec i w szeregach kozaków zaporoskich walczył z Turkami i Tatarami19. Pod koniec księgi pierwszej Paszkowski – na krótko – rezygnuje z poetyckiego charakteru opracowania tekstu, zamieszczając pierwszy fragment, który moglibyśmy nazwać „językoznawczym”. Po krótkim wstępie („Do Czytelnika”) prezentuje w nim litery alfabetu arabskiego i greckiego, modlitwę „Ojcze nasz” w wersji polsko-arabskiej oraz transkrypcję tekstów w języku „słowieńskim”20. W kolejnych księgach Paszkowski opisuje organizację państwa tureckiego, tureckie społeczeństwo, obowiązującą religię, prawo, obrzędy i obyczaje. W Księdze IV autor umieścił „Dykcjonarz turecki”, który jest liczącym kilkaset słów i ułożonym tematycznie słowniczkiem polsko-tureckim. Ponadto autor dołączył „Dysputację o wierze chrześcijańskiej i tureckich zabobonach…” oraz zapisane w języku tureckim modlitwy „Pater noster”, „Ave Maria” i „Credo”.

Niniejsza edycja zawiera piętnaście utworów okolicznościowych dotyczących wydarzeń z pierwszych trzech dekad XVII w., zarówno publicznych, jak i prywatnych. Walk z Tatarami i Turkami dotyczą: Ukraina od Tatar utrapiona (1608), Minerwa … z ligi chrześcijańskiej zebrana (1609), Podole utrapione z państwy przyległemi (1618), Posiłek Bellony słowieńskiej na odpór nieprzyjaciołom Krzyża świętego (1620), Rozmowa Kozaka zaporoskiego z perskim gońcem (1617); klęskę cecorską upamiętniają Bitwy znamienite tymi czasy … z nieprzyjacioły Krzyża świętego (1620), a wyprawę chocimską przedstawia Chorągiew sauromatska w Wołoszech (1621). W Wykładzie bogiń słowieńskich (1608) autor wzywał do porokoszowej zgody, Posiłkiem Bellony sauromackiej szlachetnie urodzonemu rycerstwu Dymitra Iwanowicza (1608) zachęcał do udziału w drugiej dymitriadzie, Opisanie wzięcia Smoleńska (1611) opiewa ostatni szturm na twierdzę, a Wizerunk wiecznej sławy Sauromatów starych (1613) afirmuje etos szlachecki. Z kolei Smutne Kameny (1615), Treny żegnające Krystynę Sapieżynę (1616) oraz cykl ku czci Stanisława Ziarskiego (ok. 1612) upamiętniają zmarłych, z którymi pisarz był związany. Natomiast Kolęda, Nowe Lato i Szczodry Dzień (1610) to cykl nawiązujący do zwyczaju składania życzeń noworocznych. Marcin Paszkowski (zm. Po 1621), poeta okolicznościowy, publicysta i tłumacz, ogłaszający swe utwory w latach 1608–1621. Współtworzył polską wersję Kroniki Sarmacyjej europskiej Aleksandra Gwagnina, opracował przewodnik po imperium osmańskim: Dzieje tureckie. Uprawiał twórczość agitacyjną o wydźwięku antytureckim i antymoskiewskim, opiewał czyny militarne rodaków, układał utwory funeralne. Wywodził się ze średniozamożnej szlachty małopolskiej. Jako weteran wojen w Inflantach i sługa na Wawelu ofiarował pióro regalistom, krzewił też idee kontrreformacyjne.