Michał Czerenkiewicz

Ponad pięćset pięćdziesiąt lat temu ukazał się w Krakowie pierwszy druk. Jak wszędzie, gdzie pojawili się następcy Gutenberga, zapoczątkowało to nową erę w komunikacji, przyczyniło się też do wielu zmian w kształceniu i życiu publicznym. Ta część Europy, w której leży Polska, uczestniczyła w podobnych procesach jak inne kraje kontynentu, ale można w niej było zaobserwować zjawiska szczególne, zależne od uwarunkowań politycznych i religijnych. Druk pojawił się w czasie trwania procesów ustrojowych prowadzących do ukształtowania się demokracji szlacheckiej, wspomagał tolerancję religijną, dzięki której Polska stała się państwem bez stosów, przyczynił się też do narodzin złotego wieku kultury polskiej.W niniejszej książce przedstawiamy dzieje książki drukowanej w pierwszych dwustu latach jej obecności w Polsce.Jesteśmy przekonani, że są one interesujące dla każdego. Mamy też nadzieję, że w czasach zapowiadanego przez wielu zmierzchu galaktyki Gutenberga pokazywanie dawnych ksiąg ma sens, przywołuje bowiem dziedzictwo dawnych wieków w jego bogactwie i różnorodności.

Autor prezentowanej książki, wydobywając ze skarbca pamięci okryte patyną wieków dzieła jednego z najwybitniejszych polskich siedemnastowiecznych kaznodziei, historiografów, a zarazem polihistorów – Szymona Starowolskiego – zaprasza do wspólnego myślenia i zamyślenia nad literacką sztuką uprawiania i pojmowania „panegiryczności”. […] Uważna lektura pracy dowodzi, iż wyszła ona spod ręki humanisty, którego kompetencji z rozmaitych dziedzin – m.in. w zakresie problemów europejskiej historii literatury dawnej, retoryki, filologii starożytnej, historii idei, niuansów szesnasto- i siedemnastowiecznej poetyki, zagadnień estetyki wczesnonowożytnej, a nawet socjologii – można jedynie pozazdrościć. z recenzji prof. dr. hab. Alberta Gorzkowskiego Na początku pracy Autor przedstawia na szerokim tle – poczynając od starożytności – istotę literatury panegirycznej, po czym wnikliwie analizuje liczne pisma Szymona Starowolskiego właśnie pod kątem spełniania jej wymogów. Te znakomite analizy nadają moim zdaniem książce przełomowy charakter. Michał Czerenkiewicz nie tylko pokazuje, że potrafi właściwie – tzn. zgodnie z duchem epoki i tego gatunku literackiego – odczytywać panegiryki Starowolskiego, ale uczy też tego podejścia nas, czytelników. Do tej pory, sięgając po siedemnastowieczną książkę, z obojętnością pomijałem hołdowniczy wstęp, teraz, po przeczytaniu niniejszej monografii, zajrzę do niego z ciekawością, czując, że będę mógł z niego wydobyć to, co istotne. z recenzji prof. dr. hab. Mikołaja Szymańskiego Michał Czerenkiewicz – adiunkt na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przewód doktorski sfinalizował pod kierunkiem prof. dr. hab. Andrzej Borowskiego w Instytucie Filologii Klasycznej Uniwersytetu Warszawskiego. Współpracował m.in. z redakcją magazynu „Perspektywy” i Muzeum Pałacu Króla Jana III Sobieskiego w Wilanowie. Do jego zainteresowań naukowych należą neolatynistyka, Latinitas w literaturze staropolskiej, kultura książki XVII stulecia, a także literackie związki ówczesnej Rzeczypospolitej z południowymi Niderlandami. Publikował m.in. w takich czasopismach naukowych, jak „Terminus”, „Neerlandica Wratislaviensia”, „Seizieme Siecle” oraz w pracach zbiorowych.