Czym jest kobiece doświadczenie? Czy i jaki ma ono wpływ na wiedzę? Czy i w jaki sposób wpływa na odbiór i interpretację sztuki przez kobiety? Te ważne i intrygujące pytania stały się inspiracją do podjęcia rozważań zawartych w książce Kobiety i kultura. O doświadczeniu w filozofii feministycznej. Autorka prezentuje w niej zarówno szerokie, informacyjne omówienie feminizmu jako ruchu emancypacyjnego oraz formacji teoretycznej, jak i szczegółowe rozważania dotyczące zagadnień epistemologicznych i estetycznych w filozofii feministycznej. Dlatego książka może zainteresować profesjonalne badaczki i badaczy oraz szeroką, pozaakademicką publiczność. Zebrana w monografii obszerna bibliografia może zostać wykorzystana jako cenna wskazówka do pogłębionych, naukowych dociekań, ale także zainspirować Czytelniczki i Czytelników do dalszej, feministycznej lektury.
Niewątpliwą, niezaprzeczalną i ogromną zaletą książki jest podjęta tematyka. Nie tylko niezwykle aktualna, ale również istotna dla przekształcenia problematyki współczesnej epistemologii oraz estetyki. Teorie feministyczne twórczo i z korzyścią poznawczą wpłynęły na dyskusje prowadzone we współczesnej filozofii w ogóle. Książka wypełnia wciąż istniejącą w polskiej filozofii lukę w recepcji opisywanych w recenzowanej pracy teorii. Autorka zresztą, opierając swoje analizy siłą rzeczy głównie na literaturze anglojęzycznej, nie zaniedbuje polskich badaczek i badaczy, pokazując, że uczestniczą one i oni w tej ogólnoświatowej dyskusji filozoficznej, i w stosownych miejscach przywołuje ich argumentacje. Kolejną mocną stroną książki jest systematyczne i niezwykle rozległe zakresowo uporządkowanie i przedstawienie dynamicznej wielości i heterogeniczności tradycji teorii feministycznych. Wskazanie na istniejące między nimi istotne różnice, ale także odważne wysupłanie wątków łączących, które pozwalają opatrzyć je wspólną nazwą (jak powiązanie teorii z praktyką, skoncentrowanie na „kobiecości” i „tym, co kobiece”). Książkę można czytać jako wprowadzenie do teorii feministycznych, jak i feministycznej epistemologii czy feministycznej estetyki z odniesieniem do imponującej bibliografii.
Z recenzji dr. hab. Aleksandry Derry, prof. UMK
Opowieść o feminizmie to otwarta kompozycja i ewoluująca narracja o myśleniu, poznawaniu, odczuwaniu, odbieraniu, doświadczaniu, wyrażaniu czy interpretacji rzeczywistości, uwzględniająca pryzmat płci. Historycznie rzecz ujmując, jest to narracja wykluczonych i wyciszonych, która – od stosunkowo niedawna – jest wydobywana i wypowiadana. Ograniczenie tej narracji ramami teoretycznymi zapożyczonymi z tradycyjnej filozofii i nauki oraz systemowe ujęcie zagadnień dotyczących kobiet nie jest – i, jak sądzę, nie może być – celem feminizmu. Jest to stwierdzenie przewrotne, szczególnie w książce na temat filozofii feministycznej, która stanowi próbę teoretycznego i systemowego ujęcia problemu kobiecego doświadczenia. Myślę jednak, że nie jest to stwierdzenie pozbawione słuszności, zwłaszcza kiedy pod uwagę weźmiemy podmiot i przedmiot refleksji feministycznej, czyli kobiety, kobiecość, relacje między płciami oraz problemy z nimi związane. Tak określone podmiot i przedmiot feminizmu to zagadnienia niezwykle złożone, wielowymiarowe, zmienne, ulotne i niejednorodne.
Ze wstępu
