Menu

Mistygacz Michał

Obecnie w Polsce toczy się ożywiona dyskusja dotycząca Prokuratury, jej zasad − ustrojowych, nowego modelu funkcjonowania i roli, jaką ma pełnić w demokratycznym państwie prawnym. Dyskusja ta zaowocowała społecznymi, bo napisanymi przez środowiska prawnicze, projektami nowych ustaw o ustroju prokuratury. Monografia zawiera opinie zarówno środowiska naukowego, jak i praktyków na temat nowego modelu funkcjonowania prokuratury stojącej przed wyzwaniami zmian cywilizacyjnych i ustrojowych. Artykuły składające się na niniejszą publikację zawierają diagnozę zastanego stanu rzeczy i propozycje, jak powinny być ukształtowane fundamenty prokuratury determinujące jej rolę w przestrzeni wymiaru sprawiedliwości.
Jest to pierwsze, oryginalne i kompleksowe opracowanie problematyki zasad ustrojowych i działania prokuratury w Polsce. Na szczególną uwagę zasługuje podjęcie wszystkich, często zawiłych i niejednoznacznych problemów, dzięki czemu stanowi ona kompendium wiedzy o ustroju prokuratury. Kluczowe z tego punktu widzenia są instruktywne i skonkretyzowane propozycje zmian legislacyjnych, z których wypływa nie tylko bogate doświadczenie Autorów, ale także troska o ochronę praw i wolności człowieka i obywatela. Kolejne fragmenty pisane są z należytym szacunkiem dla prokuratury oraz poczuciem odpowiedzialności za państwo i jego sprawne działanie, doskonale wpisując się w dyskusję na temat konieczności reformy ustrojowej prokuratury. Zagadnienia zasad prokuratury nie były dotychczas przedmiotem szerszego zainteresowania doktryny prawa konstytucyjnego czy prawa karnego procesowego. Pomimo ukształtowanych standardów dotyczących roli prokuratury w państwie demokratycznym, w Polsce nie wypracowano powszechnie akceptowanych poglądów w tym zakresie. Poszczególne rozdziały składają się na obraz prokuratury, ukazując nie tylko jej statykę, ale i kinetykę. Zaprezentowanie prokuratury przez pryzmat zasad jej organizacji i działania ma na celu ukazanie relacji funkcjonalnych między nimi i ich przenikania się, co prowadzi do konceptualizacji całości i określenia roli ustrojowo-procesowej tego organu. Monografia jest odpowiedzią na kryzys ustrojowy, organizacyjny, kulturowy, aksjologiczny i personalny, panujący w przestrzeni szeroko pojętego wymiaru sprawiedliwości, którego prokuratura jest jednym z głównych aktorów. Poszczególne części składające się na monografię zawierają propozycje, jak powinny być ukształtowane fundamenty prokuratury, jako realizującej funkcję ochrony praworządności oraz funkcję ścigania karnego. Zasady ustrojowe i działania prokuratury determinują jej rolę w przestrzeni wymiaru sprawiedliwości. Rolę, która ma z jednej strony do spełnienia funkcję zagwarantowania ochrony praw podstawowych, a z drugiej – rolę aktywną, inicjującą postępowanie jurysdykcyjne w procesie karnym.