Monografia "Bruszewski. Sztuka generatywna" omawia nieanalizowany dotąd obszar w rozległej twórczości Wojciecha Bruszewskiego. Punktem wyjścia jest hipoteza, że sztuka generatywna jest znaczącym, indywidualnym i pionierskim poszukiwaniem artysty. Ten szczególny obszar wymagał przygotowania odpowiedniej bazy teoretycznej i pojęciowej. Realizowane przez Bruszewskiego prace generatywne i permutacyjne wymagały przywołania dorobku muzyków eksperymentalnych, zrozumienia pojęć pochodzących z teorii informacji, kombinatoryki czy prac Maxa Bensego. Analiza prac lingwistycznych domagała się wkroczenia w przestrzeń poezji eksperymentalnej i idei Noama Chomskiego. Z kolei zrozumienie osobowości twórczej Wojciecha Bruszewskiego ułatwiło przybliżenie paradygmatu trzeciej kultury i związków pomiędzy sztuką a nauką.
Książka kierowana jest do czytelników zainteresowanych filmem eksperymentalnym, poezją i muzyką eksperymentalną. Monografia wypełnia lukę bibliograficzną dotyczącą sztuki generatywnej, sztuki permutacyjnej oraz pogranicza sztuki i nauk ścisłych.
