Nieposłuszeństwo

W rodzinnych stronach czuje się wyobcowana. Jej ojciec na swego następcę wybrał Dovida. A Dovid ożenił się z Esti, która kilkanaście lat wcześniej towarzyszyła Ronit w poszukiwaniu tożsamości seksualnej. Teraz jednak dzieli je przepaść.

W powieści przeplatają się dwa głosy. Jeden z nich to narracja Ronit, bezpośredniej i zadziornej czarnej owcy, która wyrwała się z konserwatywnej rodziny. Drugi mógłby należeć do Esti – pokornej, pogodzonej ze swoim losem, starającej się sprostać oczekiwaniom i w tradycji odnaleźć spełnienie. Opowieść o żydowskich zwyczajach staje się pretekstem do rozważań o sprawach uniwersalnych: słowie i milczeniu, wolności i obowiązku, buncie i pokorze, szczęściu i miłości, wreszcie – o religijności. Alderman unika społecznych i psychologicznych uproszczeń, opisuje tradycje ortodoksyjnych żydów z czułością i szacunkiem dla punktów widzenia obu bohaterek. Obraz tej społeczności nie jest tu ani arkadią, ani ciemnogrodem tłamszącym wolność jednostki. Nieposłuszeństwo to głos sprzeciwu wobec każdej ortodoksji, ale obrona świadomości religijnej.

"Zabawna, czuła i wnikliwa."
"Guardian"

"Wspaniała powieść… bogata, odkrywcza i fascynująca."
"Sunday Times"