Jaume Cabré

Nowa powieść autora Wyznaję Barcelończyk Ismael nie miał łatwego dzieciństwa, ale udało mu się zdobyć wykształcenie i podjąć pracę jako nauczyciel języka i literatury. Pewnego dnia, szukając guzików, zagląda do pasmanterii, gdzie natyka się na koleżankę z dzieciństwa. Powoli zaczyna rozwijać się między nimi uczucie. Jednak przypadkowe spotkanie ze znajomym ze szkoły wywraca życie Ismaela do góry nogami. Budzi się on w podejrzanym szpitalu i nie wie, kim są dziwni lekarze ani jak sam ma na imię. Jedynie odzyskanie pamięci pozwoli mu zrozumieć, w jakich opałach się znalazł, ale okaże się to niezwykle trudnym zadaniem. Cabré przeplata dramatyczne zdarzenia z życia Ismaela z przygodami rezolutnego dzika o zacięciu filozoficznym, który – podobnie jak Stephen W. Hawking w Krótkiej historii czasu – zastanawia się nad kierunkiem strzałki czasu. W Spalonych w ogniu czytelnik znajdzie wszystko, co najlepsze: wciągającą intrygę, niepokojące, niejednoznaczne postaci oraz nieoczekiwane, zabawne literackie nawiązania – gwarancję prawdziwej przyjemności i nostalgicznej refleksji. Najnowsza powieść Jaume Cabrégo jest napisana z ogromną swobodą i oparta na literackich skojarzeniach. Ukazuje kruchość ludzkiej świadomości. Julia Guillamón, „La Vanguardia” Książka wibruje od biblijnych gromów, jakby bohaterowie byli zdani na łaskę sił pozostających poza ich kontrolą. Bernat Puigtobella, Núvol.com

`Wielka powieść europejska`, `przełom w literaturze`, `powieść-katedra o idealnych proporcjach i epickim, pełnym kunsztownych detali wykonaniu`, `książka, która przeżyje nas wszystkich`. Wyznaję zachwyca czytelników i krytyków. Tę książkę czyta niemal cała Europa! To trzymające w napięciu do ostatniej strony wyznanie miłosne i spowiedź człowieka starającego się przeniknąć istotę zła - w świecie i sobie samym. Historia chłopca dorastającego samotnie wśród książek, który musi zmierzyć się z rodzinnymi tajemnicami. Za sprawą osiemnastowiecznych skrzypiec zagłębia się w mroki dziejów hiszpańskiej inkwizycji i piekła dwudziestowiecznej Europy. Cabre, którego pasją jest muzyka, skomponował tę powieść jak symfonię, z częstymi zmianami nastroju, tempa i głosu narracji. Bogactwo wątków, postaci, pomysłów literackich oszałamia i wzbudza zachwyt.

Zbiór opowiadań, które szokują, zaskakują, przerażają . Jednocześnie napisane z ogromną fantazją i humorem. Jaume Cabré stworzył książkę, w której nie ma zbędnego słowa. Mistrzowskie pióro pozwoliło mu osiągnąć miano jednego z najważniejszych europejskich pisarzy. Historie, w których zderzają się znienawidzone światy, gdzie pisarz grozi redaktorowi, że popełni samobójstwo, jeśli ten nie wyda jego książki. Gdzie indziej nędzny chłopiec buntuje się przeciwko tyranii nauczyciela. Opowiadania, w których złodziej staje się bohaterem, ojciec mści się na mordercy swojej córki, a staruszek odwiedza miejsca, w których wybuchła wojna. Książka doskonała, w której opowiadania otwierają się na siebie i wzajemnie przenikają.

Podróż zimowa przypomina wielowątkową opowieść, zapowiadającą opus magnum Cabrégo – Wyznaję. Płatny morderca na tropie płatnego mordercy, na którego życie także ktoś nastaje. Szemrany szlifierz diamentów z Amsterdamu, który próbuje wkraść się w łaski łódzkiego jubilera. Człowiek, którego kaszel niesie śmierć. Pianista, który podczas recitalu widzi w pierwszym rzędzie Franza Schuberta, choć ten nie żyje od 150 lat. Kataloński organmistrz surowo ukarany za zbrodnię, przy której nawet nie był obecny. To ledwie garstka bohaterów, których Jaume Cabré wyprawił w podróż. Kataloński mistrz zwodzi i bawi się z czytelnikiem – na poważnie, z przymrużeniem oka, rubasznie. Miesza plany czasowe i wątki. Prowokuje: na przykład, czy J.S. Bach był twórcą muzyki dodekafonicznej albo czy istnieje najbardziej przesłodzony kawałek? Prowadzi wyrafinowaną grę. Podsuwa fałszywe tropy, fałszywe cytaty, z nonszalancją powołuje się na nieistniejące autorytety, z premedytacją myli rzeczywistość z fikcją. Każde opowiadanie jest zaskoczeniem. Każde w swej – jak pisze Cabré – „pozornej przeciętności” kryje prawdy najważniejsze. Miłośnicy katalońskiego pisarza pokochają Podróż zimową, podobnie ci, dla których będzie to pierwsze spotkanie z jego prozą. Michał Nogaś Jaume Cabré urodził się w Barcelonie w 1947 roku. Od lat uznaje się go za najwybitniejszego pisarza katalońskiego. Jest autorem wielu powieści, zbiorów opowiadań, esejów literackich oraz scenariuszy filmowych i telewizyjnych. Należy do Instytutu Studiów Katalońskich, a jego utwory, wysoko oceniane przez czytelników i krytyków, były wielokrotnie nagradzane, filmowane i tłumaczone. Ukazały się w ponad 25 krajach. Nakładem Wydawnictwa Marginesy ukazały się jego powieści: Wyznaję (2013), Głosy Pamano (2014), Jaśnie pan (2015), Cień eunucha (2016) i Agonia dźwięków (2017).

Zapomniany klasztor La Rapita i mroczne początki XX wieku. Miejsce, które powinno być wypełnione Bogiem, miłością i dobrem. Siedziba mniszek klauzurowych została zapomniana także przez biskupa diecezji Feixes. Tego obrazu dopełnia postać wielebnej matki Dorotei, kobiety surowej i pozbawionej poczucia humoru. W charakterze spowiednika w klasztorze pojawia się brat Junoy, którego pasją jest muzyka. Niestety nie ma on dostępu fizycznie do instrumentów. Franciszkanin ratuje się wyobraźnią, gdyż tylko tak jest w stanie przetrwać klasztorne życie. Świadomy, iż długotrwałe posty i spowodowane tym niedożywienie nie przybliża nikogo do Boga, próbuje stanąć w obronie dwóch nowicjuszek. Mężczyzna postanawia stanąć w ich obronie, gdyż przez karę nałożoną na nie przez przełożoną zakonu, jedna umiera, zaś druga odchodzi z klasztoru. Zgorzknienie matki przełożonej spowodowane jest jej niespełnionymi ambicjami bycia poetką. Nie bierze ona pod uwagę innych racji niż swoje. Doprowadza do uwięzienia spowiednika i oskarżenia go o herezję.

Służbowa kolacja z koleżanką z redakcji „Czasopisma”, Júlią, miała być dla błyskotliwego dziennikarza z redakcji muzycznej szansą na oderwanie się od czarnych myśli po pogrzebie przyjaciela, a tymczasem wszystko – potrawy, obsługa, towarzystwo, a przede wszystkim niefortunnie wybrany lokal, sprzysięgły się, by ten nostalgiczny wieczór stał się dla bohatera prawdziwym koszmarem. Miquel Gensana to wielki nieudacznik. Z żadną kobietą mu nie wyszło (ostatnia była skrzypaczką), dzieci nie spłodził – na nim kończy się ród – chciał być artystą, ale nie starczyło talentu. Nie zapobiegł bankructwu firmy i stracił dom rodzinny, w którym teraz jest modna restauracja. Do tej właśnie restauracji zaprosiła go koleżanka na wieczór wspomnieniowy. Jak święty Piotr trzykrotnie się zaparł, że to był kiedyś jego dom, ale wspomnienia nasuwały się same. Większa niż w innych powieściach Cabré obecność muzyki pozwala wyciszyć traumę z czasów partyzantki miejskiej i przeboleć utratę wielkiego domu, którego pomieszczeń nie potrafią zliczyć nawet sami mieszkańcy. Jaume Cabré urodził się w Barcelonie w 1947 roku. Od lat uznaje się go za najwybitniejszego pisarza katalońskiego. Jest autorem wielu powieści, zbiorów opowiadań, esejów literackich oraz scenariuszy filmowych i telewizyjnych. Należy do Instytutu Studiów Katalońskich, a jego utwory, wysoko oceniane przez czytelników i krytyków, były wielokrotnie nagradzane, filmowane i tłumaczone. Ukazały się w ponad 25 krajach. Nakładem Wydawnictwa Marginesy ukazały się jego powieści: Wyznaję (2013), Głosy Pamano (2014) i Jaśnie pan (2015).

Jak szybko pełnia życia może stać się igraszką śmierci! Barcelona, koniec 1799 roku. W pokoju hotelowym zostaje znaleziona śpiewaczka, słowik z Orleanu, z poderżniętym gardłem i nożem wbitym w serce. Oskarżenie pada na młodziutkiego poetę, który spędził w jej pokoju namiętne chwile, ostatnie w jej życiu. Ciąg niefortunnych wydarzeń splecie ze sobą losy poety i romantyka z losami wszechwładnego sędziego Massó, prezesa Sądu Królewskiego w Barcelonie. To człowiek ogarnięty obsesją władzy, zafascynowany astronomią, a także - na nieszczęście dla siebie - urodą młodych kobiet. Jaume Cabré wiernie odtwarza klimat epoki i powołuje do życia wiele postaci, wplątanych w sieć namiętności i intryg, korupcji politycznej i walki o władzę. „Jaśnie pan" to przełomowa powieść w karierze literackiej katalońskiego pisarza. Pierwsza przyjęta z entuzjazmem przez czytelników i z uznaniem przez krytykę. Dzięki niej Jaume Cabré otrzymał Hiszpańską Nagrodę Literacką oraz szereg nagród katalońskich, jak Premi Joan Crexells, Crítica Serra d’Or, nagrodę czytelników pisma El Temps i nagrodę Prudenci Bertrana, przyznawaną przez czytelników i krytyków. Jaume Cabré od lat uznawany jest za najwybitniejszego pisarza katalońskiego. Po wydaniu w 2011 roku znakomitej powieści „Wyznaję", mówi się o nim jako o jednym z najważniejszych pisarzy europejskich. Paradoksalnie, jest bardziej ceniony w Europie niż w rodzinnej Katalonii. W Niemczech sprzedano ponad pół miliona egzemplarzy jego książek, we Włoszech, Francji czy Holandii - dziesiątki tysięcy.

Historia zdradzonej miłości i uczuć zdolnych poruszyć słońce i gwiazdy. Opowieść o niewysłanych listach i pojedynku dwu niezwykłych kobiet… „Głosy Pamano" to rozpisana na wiele instrumentów symfonia, w której swoje partie mają także przemytnicy i partyzanci, wątpliwi święci i bezwzględni karierowicze. Nawet kot, który wie wszystko, ale rzadko się tą wiedzą dzieli. Pewnego dnia Tina, cicha nauczycielka, udaje się do niewielkiej wioski, by zrobić zdjęcie szkoły przeznaczonej do rozbiórki. Za tablicą w jednej z klas znajduje pudełko, a w nim długi list. Jak się okaże, nigdy nie dotarł on do adresata. Tina zaczyna zgłębiać historię miasteczka, znajduje świadków wydarzeń sprzed lat. Ujawnia historię o partyzantach, faszystach i anonimowych bohaterach, których życie zniknęło w mrokach niepamięci. Nie zdaje sobie sprawy, że zbudzi uśpione od lat namiętności, nienawiść i pragnienie zemsty… Przetłumaczone na trzynaście języków „Głosy Pamano" sprzedano w ponadmilionowym nakładzie. Dzięki nim Jaume Cabré stał się pisarzem światowego formatu. Jaume Cabré od lat uznawany jest za najwybitniejszego pisarza katalońskiego. Po wydaniu w 2011 roku znakomitej powieści „Wyznaję", mówi się o nim jako o jednym z najważniejszych pisarzy europejskich. Paradoksalnie, jest bardziej ceniony w Europie niż w rodzinnej Katalonii. W Niemczech sprzedano ponad pół miliona egzemplarzy jego książek, we Włoszech, Francji czy Holandii - dziesiątki tysięcy.