Wieczory na Miodowej 3 Joanna Szarańska Książka

Seria "Na Miodowej" jest jedną z moich ulubionych serii autorki. Zawsze zachwycają mnie lekkością, spokojnym rytmem i ogromną naturalnością. To seria, która po głębszym czytaniu może mieszać się z rzeczywistością a wierzcie mi, że nigdy nie miałam podobnych doświadczeń z wszelakimi powieściami."Wieczory na Miodowej 3" to trzeci tom serii. Tym razem opowiada o losach Justyny. O kobiecie, która miała najwspanialsze dzieciństwo, jednakże dorosłe życie jej nie rozpieszcza, przez co zamknęła się na świat. Wiele lat później znalazła bezpieczne miejsce, oazę spokoju, która pozwoliła jej być szczęśliwą - Miodowa. Justyna otworzyła tam kwiaciarnie i wydawałoby się, że jej życie zaczyna wracać na właściwe tory, jednak wizyta pewnej osoby wywraca jej życie do góry nogami.Autorka po raz kolejny zabrała mnie w doskonale znane mi okolice. Cudownie móc było wrócić na Miodową aby ponownie przeżyć nową przygodę. W porównaniu do poprzednich książek z serii "Wieczory...." trzymają poziom. Choć wydawałoby się, że będzie to kolejna lekka, odrobinę sielska fabuła idealna na letnie dni, to niestety nie ma nic bardziej mylnego. Joanna Szarańska bardzo zaskoczyła mnie wplatając w Miodową wątek kryminalny. I to zaskoczenie było na ogromny plus."Wieczory na Miodowej 3" to powieść słodko-gorzka opowiadająca o bólu, stracie, ale nadziei i odbudowywaniu swojego życia. Mam wrażenie, że jest to najlepsza historia jaka wyszła spod pióra autorki. Zdecydowanie polecam.

Seria „Miodowa" Joanny Szarańskiej za każdym razem mnie zachwyca. Autorka w subtelny sposób przemyca w niej kobiece troski, życiowe wartości oraz tematy, które z czasem stają się nam bliskie. A to za sprawą kreacji bohaterów, zwłaszcza kobiecych postaci, które są pełnokrwiste, tak inne, i tak podobne zarazem...W najnowszym tomie autorka zaprasza nas do życia Justyny. Kobieta na co dzień prowadzi lokalną kwiaciarnię. I choć pozornie wydaje się osobą niezwykle spokojną, ciepłą i pogodną, to tak naprawdę skrywa bolesną tajemnicę. Justyna nie może odciąć się od przeszłości, która pewnego dnia postanawia zastukać do jej drzwi. Wszystko wskazuje na to, że oczekuje od kobiety rozliczenia... Joanna Szarańska w ciekawy sposób zbudowała postać głównej bohaterki. Początkowo wydawać nam się ona może nieco chaotyczna, nieżyciowa, a nawet dzika. Budzić politowanie... Z czasem wszystko staje się jasne. Autorka stopniowo zdradza sekrety z przeszłości Justyny, dając tym samym czytelnikowi możliwość na zrozumienie jej aktualnej postawy. Jej lęku przed bliskością i otwarciem się na drugiego człowieka.To, co mnie zaskoczyło w „Wieczorach na Miodowej 3" to fakt, że Joanna Szarańska wplotła w fabułę watek kryminalny. Może nie tyle zaskoczyło, ile nie spodziewałam się go akurat na Miodowej, bo ta seria jest subtelną odsłoną autorki. A jednak - niepokorny duch, jeśli tak mogę to określić, który znany jest czytelnikom jej książek, przemówił. Wszystko to jednak jest wyważone, a pomysł na ten motyw jest dobrze wkomponowany w tę niespieszną opowieść o kobiecie, która musiała wybaczyć innym, ale przede wszystkim sobie wszystko to, co zostało, miało miejsce w przeszłości.Nowa powieść autorki to także opowieść o kobiecej sile i przyjaźni. O sile, której często nie jesteśmy świadome, zbyt skupione na kruchości naszej psychiki, na emocjonalności, która czasem wpędza nas w życiowe tarapaty. O wsparciu osób, z którymi łączy nas coś więcej niż tylko miejsce zamieszkania. Ale także o budowaniu swojego życia na nowo, bez tego złego bagażu doświadczeń, który został nam spakowany w dzieciństwie i zamiast dawać możliwość rozwoju, ciągnie nas w dół.Podsumowując:„Wieczory na Miodowej 3" to kolejna ciepła opowieść, która wyszła spod pióra Joanny Szarańskiej. Słodko-gorzka historia o bólu, łaknieniu miłości i ciepła. O domu, który pachnie całą gamą zapachów, dla każdego czymś innym. O relacjach z bliskimi i o ich braku, który zbiera pokłosie w dorosłym życiu. Ale także o miłości, która często przychodzi niespodziewanie, lecz jeśli jest prawdziwa, potrafi przetrzymać każdą burzę i życiową zawieruchę. I choć ten tom cechuje nostalgia, to nie zabrakło w nim zapachu kawiarni Basi oraz azylu, jakim niewątpliwie jest księgarnia i znany z poprzednich części - uszak. Polecam!