Andrzej Zasieczny

Relacja dokumentalna o jednej z najbardziej tajemniczych postaci polskiej lewicy. Był człowiekiem o wielu nazwiskach i pseudonimach. Umarł co najmniej dwa razy, a jego grób na cmentarzu w Warszawie jest pusty. Na początku lat 30. XX w. Josek Mitzenmacher był wysokiej rangi funkcjonariuszem Komunistycznej Partii Polski. Następnie tajemniczo „zmarł" i odrodził się jako Jan Alfred Reguła, zostając ekspertem polskiej policji politycznej do spraw ruchu komunistycznego. Podczas II wojny światowej był agentem Gestapo i rozpracowywał podziemne ugrupowania lewicowe (i nie tylko) na zlecenie Niemców. Po 1945 r. działał we Wrocławiu w Związku Zawodowym Kolejarzy. Kolejny raz „zmarł" w 1947 r. Później podobno był widziany w Izraelu.

W leksykonie przedstawiono ponad 150 typów uzbrojenia używanego na wszystkich frontach II wojny światowej przez Wojska Lądowe Polskich Sił Zbrojnych i oddziały partyzanckie, a także wyprodukowane podczas Powstania Warszawskiego. Niektóre z nich nigdy dotąd (!) nie były opisywane w literaturze. Książka prezentuje sprzęt bojowy: czołgi, samochody pancerne, broń strzelecką, artylerię, moździerze, granaty, samochody osobowo-terenowe, ciężarowe, sanitarne, motocykle, a nawet skuter spadochroniarzy Excelsior Welbike. Każdy opis zawiera historię omawianego sprzętu, dane techniczno-taktyczne, informację o używaniu danego typu broni przez jednostki Wojska Polskiego, a także kolorowy rysunek sprzętu oraz zdjęcie archiwalne. Andrzej Zasieczny (ur. 1958 r.) jest wydawcą, redaktorem i specjalistą w zakresie techniki wojskowej, służb specjalnych oraz historii II wojny światowej. Napisał m.in. Broń pancerna III Rzeszy (3 tomy), Broń Wojska Polskiego 1939-1945 (2009), Samoloty bojowej II wojny światowej. Tom 1 (2010), Broń piechoty Wehrmachtu (2009, wspólnie z J. Wolframem), Leksykon broni II wojny światowej. Wojska lądowe (2015). Łączny nakład wydanych przez Alma-Press książek A. Zasiecznego o technice wojskowej przekroczył 50 000 egz.!!!

Historia zakładów GEMA produkujących urządzenia radiolokacyjne, przeniesienie w 1943 roku zakładu z Berlina do Lubania, produkcja radarów dla Kriegsmarine oraz dla Luftwaffe, ewakuacja GEMy w lutym 1945 roku, walki o Lubań, demontaż poniemieckich fabryk, powojenne eksploracje byłych zakładów GEMA; liczne zdjęcia, mapy i rysunki.

Niemcy od pierwszych dni okupacji dążyli nie tylko do stworzenia skutecznej administracji na zajętych ziemiach polskich i wdrożenia mechanizmu ich ekonomicznej eksploatacji, ale chcieli w pełni podporządkować sobie Polaków i złamać ich ducha oporu. W tym celu nie tylko natychmiast wprowadzili politykę krwawego terroru, mordując już od września 1939 r., na podstawie wcześniej przygotowanych list proskrypcyjnych, działaczy niepodległościowych, powstańców śląskich i wielkopolskich, przedstawicieli inteligencji (kontynuacją tych działań była tzw. Akcja A-B), ale też rozbudowywali aparat bezpieczeństwa, w tym różne struktury policyjne na czele z Gestapo (tajna policja polityczna). Okupanci świetnie zdawali sobie sprawę, że charakter narodowy Polaków będzie ich popychał do stawiania w wieloraki sposób oporu biernego i czynnego oraz tworzenia organizacji konspiracyjnych. Dlatego jedną z najważniejszych metod zdobywania informacji i zwalczania dążeń niepodległościowych Polaków miało być stworzenie rozbudowanej siatki donosicieli i konfidentów oraz nakłonienie wybranych osób do zdrady.

Czy w III Rzeczypospolitej można zostać skazanym za pisanie prawdy o wydarzeniach z okresu II wojny światowej? Czy wyroki sądów: Rejonowego i Okręgowego w Warszawie przeciwko znanemu pisarzowi płk Henrykowi Piecuchowi świadczą, że w dzisiejszej Polsce to normalna praktyka wymiaru sprawiedliwości? Czy zapisanie skargi byłej żołnierki 1. Samodzielnego Batalionu Kobiecego im. E. Plater, że w czasie służby w tej jednostce ona i jej koleżanki były bardzo brutalnie molestowane seksualnie może zostać uznane za pisanie o prostytutkach frontowych? Czy nie powinna dziwić logika myślenia o tym problemie sądu i warszawskiej prokuratury, dla których pomiędzy gwałtem, molestowaniem i świadczeniem usług seksualnych za pieniądze nie ma różnicy? Czy społeczeństwo cywilizowanego kraju należącego do Unii Europejskiej może zaakceptować stanowisko Prokuratury Wojewódzkiej w Warszawie, która uznała pisanie prawdy o wydarzeniach z okresu II wojny światowej za czyn szczególnie niebezpieczny i naruszający interes społeczny i z urzędu dołączyła własny akt oskarżenia do prywatnego oskarżenia przeciwko H. Piecuchowi? Czy sędzina Anna Wujec, bezprawnie zwalniająca H. Piecucha z tajemnicy dziennikarskiej i występująca z żądaniem ujawnienia personaliów osoby, która zrelacjonowała pisarzowi, jak ona oraz jej koleżanki były traktowane w 1. SBK, chciała na nowo zinterpretować pojęcie niezawisłości sądu? Czy Sąd Okręgowy w Warszawie, który rozpatrywał apelację H. Piecucha, również uważa, że jego nie dotyczą przepisy o tajemnicy dziennikarskiej, a przede wszystkim prawo osoby wykorzystywanej seksualnie do nieujawniania jej danych osobowych? Czy zadaniem sądów w III Rzeczypospolitej jest wyręczanie świata nauki w ustalaniu prawdy historycznej? Czy proces sądowy Henryka Piecucha przejdzie do historii jako jeden z największych skandali w krótkiej historii, chcącej uchodzić za państwo prawa, III Rzeczypospolitej? Czy proces ten w istotny sposób różnił się od procesów wytaczanych ludziom kultury w Związku Radzieckim w latach 1936-1938 (no, może poza tym, że H. Piecucha jednak nie skazano na śmierć)? A może były jakieś różnice między tym procesem a procesami politycznymi w Polsce w latach 1945-1956? Fakt, że proces H. Piecucha zakończył się w 2001 roku, nie ma większego znaczenia. Nadal żyje wiele osób zainteresowanych fałszowaniem historii, upowszechnianiem kłamstw o tym, co związane jest zwłaszcza z historią Polski w XX wieku, blokowaniem dostępu do archiwów i zamykaniem ust zbyt dociekliwym historykom, pisarzom i dziennikarzom. Ta książka po raz pierwszy ujawnia mechanizm walki o umysły Polaków, jaka nadal toczy się w różnych miejscach w Polsce, ale jest ukryta, niejawna, a jej efektem jest podatność na manipulacje i wciskanie zwłaszcza młodym ludziom takiej wizji najnowszej historii Polski, której miejsce jest na śmietniku.

Opracowanie o najbardziej tajemniczej i niedocenionej organizacji ruchu oporu w Polsce, utworzonej jesienią 1939 r. i rozbitej w 1942 r. “Muszkieterowie” zajmowali się głównie wywiadem strategicznym i bezpośrednio, lecz za wiedzą polskiego rządu emigracyjnego w Londynie, współpracowali z wywiadem brytyjskim. To wzbudziło wściekłość gen. S. Roweckiego ps. “Grot”, komendanta głównego ZWZ, który chciał ich podporządkować sobie i przejąć pieniądze przekazywane im przez Wydział VI Sztabu NW i Brytyjczyków. Przeciwko twórcy organizacji i jej szefowi inż. S. Witkowskiemu kierowano różne, zwykle absurdalne oskarżenia. W końcu, na polecenie “Grota”, Wojskowy Sąd Specjalny skazał go na karę śmierci pod zarzutem zdrady. Wyrok wykonano w 1942 r.

Książka zawiera opisy 21 typów i kilkudziesięciu wersji najważniejszych czołgów, dział szturmowych i niszczycieli czołgów III Rzeszy używanych podczas II wojny światowej. Przedstawiono historię rozwoju pojazdów, wersje i odmiany, a także zastosowanie bojowe. Obszernie opisano budowę wozów, akcentując nowatorskie rozwiązania techniczne. Opis każdego pojazdu ilustrowany jest barwną sylwetką boczną, rysunkami w czterech rzutach oraz zdjęciami. Zamieszczono też kilka całostronicowych kolorowych przekrojów najbardziej znanych pojazdów. Książka inicjuje cykl leksykonów, w których zaprezentowane zostanie uzbrojenie Panzerwaffe.

W 2015 roku minęła 70. rocznica zakończenia II wojny światowej – największego konfliktu zbrojnego w dziejach ludzkości. We wszystkich krajach biorących w nim udział powstało po kilka, kilkanaście opracowań (encyklopedii, leksykonów) o uzbrojeniu wojsk lądowych, na których spoczywał główny ciężar walk. Tylko w Polsce, która wystawiła czwartą pod względem wielkości armię (głównie wojska lądowe) wśród państw alianckich, dotychczas nie znalazł się autor ani wydawca, którzy podjęliby ten temat. Ta skromna książka chociaż częściowo wypełnia tę lukę. Niniejszy leksykon przedstawia wszechstronnie, na ile pozwala na to jego ograniczona objętość, uzbrojenie wojsk lądowych najważniejszych państw uczestniczących w II wojnie światowej (Francja, Japonia, Kanada, Niemcy, Polska, Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Włochy i Związek Radziecki). Ponadto zaprezentowano kilka typów uzbrojenia zaprojektowanego i produkowanego w Czechosłowacji, Szwajcarii i Szwecji (oraz w kilku innych państwach na podstawie licencji), Część pierwsza leksykonu zawiera opisy 52 typów uzbrojenia piechoty (pistolety, karabiny, pistolety maszynowe, karabiny maszynowe, moździerze, miotacze ognia, broń przeciwpancerna). W części drugiej przedstawiono 34 pojazdy nie opancerzone : motocykle, samochody osobowo terenowe, samochody ciężarowe, ciągniki półgąsienicowe, pojazdy gąsienicowe i samochody amfibie. Cześć trzecia obejmuje opisy 46 czołgów, 13 samochodów pancernych, 28 dział samobieżnych oraz innych pojazdów opancerzonych: transporterów półgąsienicowych, ciągników gąsienicowych i amfibii desantowych. W części czwartej zamieszczono opisy 56 typów dział przeciwpancernych, armat polowych, haubic, ciężkich moździerzy, dział przeciwlotniczych i dział kolejowych. Autor przedstawił historię poszczególnych typów uzbrojenia, wersje i odmiany, dane takt.-techn., zastosowanie bojowe i użytkowników zagranicznych. Opisy są bogato ilustrowane zdjęciami (także kolorowymi) oraz rysunkami. Prezentowany leksykon oczywiście nie wyczerpuje tematu uzbrojenia wojsk lądowych podczas II wojny światowej. Dlatego autor podjął pracę nad kolejnym tomem. Andrzej Zasieczny (ur. 1958 r.) jest wydawcą, redaktorem i wybitnym specjalistą w zakresie techniki wojskowej, służb specjalnych oraz historii II wojny światowej. Napisał m.in. „Broń pancerna III Rzeszy” tomy I i II (tom III w przygotowaniu), „Broń Wojska Polskiego 1939-1945” (2009), „Samoloty bojowej II wojny światowej” tom I (2010), „Broń piechoty Wehrmachtu” (2009, wspólnie z J. Wolframem).

Książka zawiera opisy 23 typów i kilkunastu wersji najważniejszych samobieżnych dział przeciwpancernych i samobieżnych dział przeciwlotniczych III Rzeszy używanych podczas II wojny światowej. Przedstawiono historię rozwoju pojazdów, wszystkie wersje i odmiany, a także zastosowanie bojowe. Obszernie opisano budowę wozów, akcentując nowatorskie rozwiązania techniczne. Opis każdego pojazdu ilustrowany jest barwną sylwetką boczną, jednym lub kilkoma rysunkami w czterech rzutach oraz zdjęciami. We wstępie Autor wyjaśnia, czym różniły się niszczyciele czołgów i samobieżne działa przeciwpancerne. Książka jest drugim tomem cyklu leksykonów, w których zaprezentowane zostanie uzbrojenie Panzerwaffe.

Książka zawiera opisy 21 typów i kilkunastu wersji najważniejszych czołgów przeciwlotniczych i samobieżnych haubic, armat i moździerzy III Rzeszy używanych podczas II wojny światowej. Przedstawiono historię rozwoju pojazdów, wszystkie wersje i odmiany, a także zastosowanie bojowe. Obszernie opisano budowę wozów, akcentując nowatorskie rozwiązania techniczne. Opis każdego pojazdu ilustrowany jest barwną sylwetką boczną, jednym lub kilkoma rysunkami w czterech rzutach oraz zdjęciami. We wstępie Autor wyjaśnia, czym różniły się czołg przeciwlotnicze od samobieżnych dział przeciwlotniczych i dlaczego Niemcy nie produkowali dział samobieżnych na podwoziach kołowych. Książka jest trzecim tomem cyklu leksykonów, w których zaprezentowane zostanie uzbrojenie Panzerwaffe.

Pierwsza część zaplanowanego na wiele tomów cyklu książek o samolotach bojowych II wojny światowej. W pierwszym z nich opisane są 22 konstrukcje lotnicze. Na niektórych z nich walczyli polscy piloci, a inne były ich przeciwnikami. Autor omawia historie poszczególnych typów, wszystkie wersje, odmiany i warianty. Charakterystyki myśliwców, samolotów bombowych, szturmowych, rozpoznawczych, transportowych i innych zostały wzbogacone o dane taktyczno-techniczne i szkice przedstawiające maszyny w trzech rzutach. Fotografie (w wielu przypadkach kolorowe) oraz profile wszystkich omawianych typów sprawiają, że jest to pozycja niezastąpiona dla każdego, kto poszukuje informacji o samolotach z okresu II wojny światowej.

Druga część zaplanowanego na wiele tomów cyklu książek o samolotach bojowych II wojny światowej. W tym tomie opisano 9 konstrukcji lotniczych, w tym bardzo obszernie samolot myśliwski Focke-WUlf Fw 190 i samolot patrolowy Focke-Wulf Fw 200 Condor. Autor omawia historie poszczególnych typów, wszystkie wersje, odmiany i warianty. Charakterystyki myśliwców, samolotów bombowych, szturmowych, rozpoznawczych, transportowych i innych zostały wzbogacone o dane taktyczno-techniczne i szkice przedstawiające maszyny w trzech rzutach. Fotografie (w wielu przypadkach kolorowe) oraz profile wszystkich omawianych typów sprawiają, że jest to pozycja niezastąpiona dla każdego, kto poszukuje informacji o samolotach z okresu II wojny światowej.

W leksykonie przedstawiono 55 typów najważniejszych samolotów używanych na wszystkich frontach II wojny światowej przez Polskie Siły Powietrzne. Wiele uwagi poświecono samolotom przygotowanym do produkcji w IV kwartale 1939 r. i na początku 1940 r. Książka zawiera opisy nie tylko samolotów bojowych, ale także łącznikowych, sanitarnych, szkolno-treningowych i transportowych. Przedstawiono ponadto 36 okrętów Polskiej Marynarki Wojennej i 24 jednostki Flotylli Rzecznej (do 1931 r. Flotylla Pińska) Marynarki Wojennej. Każdy opis ilustrowany jest kolorową sylwetką boczną i zdjęciem. Jednostki Flotylli Rzecznej MW, działające w 1939 r. na Wiśle i na rzekach Polesia zostały omówione tak szeroko po raz pierwszy w literaturze polskiej.

Książka zawiera zwięzły, lecz zarazem szczegółowy opis 56 typów najważniejszych czołgów i tankietek używanych podczas II wojny światowej. Przedstawiono historię rozwoju pojazdów, wszystkie wersje i odmiany, zastosowanie bojowe, użytkowników zagranicznych. Obszernie opisano budowę wozów, akcentując nowatorskie rozwiązania techniczne. Zawarto informację o służbie wielu typów czołgów w Wojsku Polskim, szczególną uwagę poświęcając czołgom rozpoznawczym TK i TKS oraz czołgom lekkim 7TP. Opis każdego pojazdu ilustrowany jest barwną sylwetką boczną rysunkiem w czterech rzutach oraz zdjęciami. Leksykon obejmuje czołgi Australii, Czechosłowacji, Francji, Japonii, Kanady, Polski, Trzeciej Rzeszy, USA, Węgier, Wielkiej Brytanii, Włoch i Związku Radzieckiego.

Książka zawiera opisy 20 typów i wersji samochodów pancernych III Rzeszy używanych podczas II wojny światowej. Przedstawiono historię rozwoju pojazdów, wszystkie wersje i odmiany, a także zastosowanie bojowe. Obszernie opisano budowę wozów, akcentując nowatorskie rozwiązania techniczne. Opis każdego pojazdu ilustrowany jest barwną sylwetką boczną, jednym lub kilkoma rysunkami w czterech rzutach oraz zdjęciami. We wstępie Autor wyjaśnia, czym różniły się kolejne generacje niemieckich samochodów pancernych. Książka jest czwartym tomem cyklu leksykonów o broni pancernej III Rzeszy.