Bogusław Chrabota

Niekończąca się gra z historią, metafizyką, geografią, ugruntowanymi poglądami. Opowiadania w tej książce mogą niektórych zaskoczyć. Bo to nie twardy realizm, któremu autor hołduje w pracy dziennikarskiej. Bogusław Chrabota szuka odwrotnej strony powszechnie znanej rzeczywistości i inaczej niż w poprzednich książkach potrafi zauroczyć humorem. Często, nawet za poważnymi tekstami, kryje się żart; dyskretny, a nawet tajemniczy uśmiech. Gdyby szukać w tych tekstach inspiracji literackich, to znajdziemy je pewnie u Herlinga-Grudzińskiego, Mrożka, Dahla czy pisarzy latynoamerykańskich. Autor pozornie bawi się historią, ale jest to proza bardzo współczesna, próbująca korespondować z wieloma pytaniami współczesności. Niektóre z tych tekstów znają lojalni czytelnicy PlusMinus, tygodnika „Rzeczpospolitej”. Jednak nie wszystkie. Niektóre, jak Modlitewnik dla Anny, ukazują się po raz pierwszy. I one zaskakują najbardziej.

Schyłek belle époque w Europie. W tle okrucieństwa I wojny światowej i epidemia hiszpanki, a na pierwszym planie barwne postaci wiedeńskiej bohemy z początku XX wieku m.in: Egon Schiele, Gustav Klimt, Ludwig Wittgenstein, Georg Trakl, których losy kształtowały burzliwe wydarzenia tamtych czasów.

Historia o młodości i przyjaźni zrodzonej w industrialnych krajobrazach Nowej Huty i mieszczańskim Krakowie. Ta książka to wbrew pozorom pełnokrwista powieść, choć nie ucieka od wszechobecnych na jej stronach wątków biograficznych. Autor wychowywał się na pograniczu dwóch kompletnie różnych wszechświatów – Nowej Huty i Krakowa. A jednak w tej książce splatają się w jedną całość. Arka Pana jest przedmurzem Piwnicy pod Baranami i Collegium Novum. Środowisko „Tygodnika Powszechnego” nie koliduje z obrazami nowohuckiego socrealizmu. Na kartach książki pojawiają się cienie Wisławy Szymborskiej, Kornela Filipowicza, Marka Grechuty, Kory i Manaamu. A wszystko spaja serdeczna przyjaźń kilku nastolatków, ich marzenie o karierze muzycznej i legendarna gitara Defil Carioca. Symbol, marzenia i pamiątka.