Menu

Domański Czesław

Początki ekonomii w Łodzi sięgają lat 60. XIX wieku, kiedy powstały pierwsze instytucje finansowe i ekonomiczne. Na przełomie XIX i XX wieku popularyzacji wiedzy ekonomicznej służyły tzw. uniwersytety powszechne, gdzie organizowano odczyty czołowych ekonomistów i historyków gospodarczych: Natalii Gąsiorowskiej-Grabowieckiej, Michała Hertza i Stanisława Koszutskiego. Na łamach czasopism publikowali swoje pierwsze artykuły: Michał Kalecki, Edward Rosset, Leszek Kirkien, Mieczysław Kołtoński i Edward Grabowski. W latach międzywojennych powstały w Łodzi pierwsze prywatne szkoły wyższe, m.in. Wyższa Szkoła Nauk Społecznych i Ekonomicznych (1924-1928) oraz Wolna Wszechnica Polska (1928-1939}. Istotne znaczenie dla konsolidacji środowiska ekonomicznego miała również działalność instytucji ekonomicznych i finansowych, takich jak Giełda Papierów Wartościowych, Towarzystwo Kredytowe, Wydział Statystyki m. Łodzi. Zaprezentowane w publikacji przedsięwzięcia przemysłowe, handlowe, naukowe, dydaktyczne i organizacyjne przyczyniły się do wszechstronnego rozwoju nauk ekonomicznych w Uniwersytecie Łódzkim, którego osiągnięcia stały się znane w kraju, a także na arenie międzynarodowej.
Początki statystyki w Łodzi sięgają końca lat dziewięćdziesiątych XIX wieku, kiedy w 1898 roku utworzona została Giełda Papierów Wartościowych, w ramach której powołano Komisję Statystyczną badającą procesy głównie gospodarcze, ale także i społeczne. W latach międzywojennych powstały pierwsze prywatne uczelnie wyższe, m.in. Wyższa Szkoła Nauk Społecznych i Ekonomicznych oraz Wolna Wszechnica Polska (WWP). W obu tych uczelniach były wykładane przedmioty statystyczne. W 1935 roku utworzona została Katedra Ekonomii i Statystyki w Od­ dziale Łódzkim WWP, w której wykładowcami byli m.in. Stefan Dziewulski, Edward Szturm de Sztrem, Edward Rosset. Przedstawione osiągnięcia naukowe i dydaktyczne łódzkich statystyków gromadzone przez ponad sto lat przyczyniły się do wszechstronnego rozwoju statystyki, demografii i ekonometrii Uniwersytetu Łódzkiego, a także miały istotny wpływ na powstanie szkół naukowych znanych w kraju, jak również na arenie międzynarodowej. * Opracowanie, chociaż ma warsztat i charakter naukowy, przez lata pełnić będzie funkcję popularyzatorską i upowszechniającą wiedzę o roli i miejscu łódzkiej statystyki miejskiej i akademickiej w ciągu ostatnich ponad stu lat. Poprawność i logika wywodu, podobnie jak poszczególne kroki badawcze prowadzące do ostatecznego celu, jakim było dla Autorów, w moim rozumieniu, rozpoznanie osiągnięć i głównych postaci łódzkiej statystyki oraz jej miejsca i roli w rozwoju nauki w skali miasta i kraju – są przekonujące. Badanie, którego efektem jest recenzowana monografia, nie należy do podstawowych, a jego innowacyjność i zasadność podjęcia wynika z tego, że pozwala wskazać miejsce jednej tylko dyscypliny naukowej, którą w rozpatrywanym przypadku jest statystyka, w długotrwałym, sekularnym rozwoju nauki i wiedzy praktycznej. Z opinii recenzenta prof. Jerzego T. Kowaleskiego