Drabik Krzysztof

Książka porusza aspekty bezpieczeństwa człowieka i wpisuje się w ogólną dyskusję na temat współczesnych zagrożeń społeczno-kulturowych oraz kształtowania świadomości człowieka w tym obszarze. Jest to na tyle ważne zagadnienie, gdyż bezpieczeństwo społeczne i kulturowe wymagają również wsparcia w sferze personalnej. Analizując doświadczenia zagraniczne w obszarze społecznego i kulturowego wymiaru bezpieczeństwa człowieka, dostrzec można znaczące różnice nie tylko w ochronie instytucjonalnej, ale także społecznej, organizacyjnej, stąd też autorzy podręcznika wykorzystali to w przedstawionych wnioskach i propozycjach w Polsce. Autorzy scharakteryzowali najważniejsze zmiany społeczne i kulturowe, które zachodzą w społeczeństwie pod kątem bezpieczeństwa personalnego (człowieka, grupy społecznej). Podręcznik zawiera podstawowe definicje, terminy związane z bezpieczeństwem personalnym, społecznym, kulturowym oraz edukacją dla bezpieczeństwa. Przedstawiona została siatka pojęciowa z tych obszarów, a także analiza współczesnych zagrożeń personalnych, społecznych i kulturowych zagrażających bezpieczeństwu człowieka.

Książka zawiera rozważania dotyczące bezpieczeństwa, wojny i pokoju. Jest próbą analizy tych zagadnień w oparciu o wybrane koncepcje z zakresu filozofii społecznej, psychoanalizy i socjologii. Z recenzji prof. dr. hab. Janusza Świniarskiego: (...) recenzowana książka jest w swej warstwie naukowej, zarówno bibliograficznej, jak i opisowej oraz analitycznej, niezmiernie ważką i wartościową. Jej treść adresowana jest przede wszystkim do zajmujących się nauką o polityce i stosunkach międzynarodowych, w tym problemami bezpieczeństwa, geopolityki i nauki o cywilizacjach oraz siłach zbrojnych. (...) Z recenzji prof. dr. hab. Ryszarda Rosy: Opiniowana praca dr. Krzysztofa Drabika cechuje się wieloma walorami poznawczymi, metodologicznymi, etycznymi, godnymi spopularyzowania i wykorzystania w procesie edukacji dla bezpieczeństwa, nie tylko młodzieży (np. studentów kierunku „bezpieczeństwo narodowe” czy pedagogiki o specjalności „edukacja dla bezpieczeństwa”), ale i całego społeczeństwa. Jest to zatem praca nie tylko ważna i aktualna z ukazanych wyżej względów, ale także bardzo potrzebna w procesie współczesnej edukacji odpowiadającej na najważniejsze wyzwania początków XXI wieku.