Gawędy krajoznawcze, to cykl 24 felietonów publikowanych na łamach „Ziemi”, w latach 1910-1912, pod pseudonimem literackim „Boruta”. Różnorodność podejmowanych w nich tematów świadczy o wielostronności zainteresowań autora, a zarazem o jego szerokiej wiedzy, odwzorowują także najważniejsze aspekty działalności Thugutta oraz pozwalają zapoznać się ze specyfiką jego pracy w ruchu krajoznawczym. W Gawędach znajdziemy nie tylko opisy przyrodniczo-kulturowych uwarunkowań rozwoju krajoznawstwa, ale i szczegółowe wytyczne organizacji różnorodnych form turystyki. Szerokie spektrum zagadnień ukazane jest w kontekście ogólnej sytuacji Rzeczypospolitej z ostatnich lat przed odzyskaniem niepodległości. W obliczu współczesnych wyzwań cywilizacyjnych lektura Gawęd krajoznawczych może skłonić do wielu interesujących refleksji.
