Kiedy Beverly była mała, marzyła, by zostać włamywaczką i otwierać sejfy. Teraz ma czternaście lat i postanawia rozpocząć życie na własnych zasadach. Ostatnia część cyklu o przygodach trzech przyjaciółek z niewielkiego amerykańskiego miasteczka. Beverly stała bez słowa. – No, kim ty w ogóle jesteś, co? – atakował Tommy. Kim była? Była kimś, kto kiedyś miał psa. Kimś, kogo ojciec kiedyś trzymał za rękę. Kto wczoraj trzymał za rękę Elmera i tańczył z nim. Była przyjaciółką Raymie. I Louisiany – mimo że ta wyjechała. Kimś, kto wiedział, czym jest lapis lazuli i że można go zmiażdżyć, by namalować piękne skrzydła. Była kimś, kto chciał, żeby świat wyglądał inaczej. Kimś, kto pragnął zmiany. Niepokorna Beverly uciekała z domu wiele razy. Tym razem jednak nie ucieka, lecz odchodzi. Odkąd straciła ukochanego psa, nic jej tam już nie trzyma. Nie ma żadnych złudzeń ani oczekiwań, chce po prostu gdzieś się zahaczyć i uniezależnić od innych. W końcu już od dawna była zdana głównie na siebie. Szybko się orientuje, że w nowym życiu można się spodziewać wszystkiego. Gwiazdki w lipcu (przełożonej na sierpień). Prawdy objawionej w apokaliptycznych komiksach. A nawet tego, że niektórzy ludzie mogą zasługiwać na zaufanie. Na przykład staruszka z przyczepy kempingowej – niepoprawna optymistka i entuzjastka gry w bingo – czy zatrudniony w sklepie nieśmiały chłopak, który kocha sztukę. I choć Beverly się przed tym broni, stopniowo nawiązuje z nimi coraz bliższe relacje. Czy ten przydrożny kemping, w którym wylądowała całkiem przypadkiem, to jej nowe miejsce na ziemi?
