Kiedy pierwszy raz dotarła na Wyspy Trobrianda, poczuła się jak w środku czarno-białego zdjęcia Bronisława Malinowskiego sprzed niemal stu lat. Jego „Życie seksualne dzikich” nabrało kolorów.
Naczelny wódz przyjął ją jak córkę, wodzowa nadała jej imię swojego podklanu,
zamieszkała w chatce z liści.
Bez prądu, gazu, toalet.
Turystów przybywa tu niewielu, pieniądze nie są niezbędne, a moc czarowników zwalcza się po nowemu – mocą Jezusa.
Szesnastoletnie dziewice nadal jednak nie istnieją. A nocą, jak wówczas, atakują wiedźmy.
Książka "Seks, betel i czary" Aleksandry Gumowskiej została Podróżniczą Książką Roku 2014 w konkursie Travelery National Geographic Polska!
Tak motywowało swój werdykt jury: za wydaną w ubiegłym roku książkę, która w najlepszy sposób przybliża Czytelnikom horyzonty geograficzne i kulturowe. I jeszcze: książka reporterska o niepowtarzalnym uroku. Więcej --> Zobacz >>
„Podejrzewam, że Kapuściński podskoczyłby z zachwytu. Zawsze marzył o podróży śladami Malinowskiego, miał ją w planach. Potem nie pozwoliły mu na nią siły. A ja liczyłem na to, że któryś z reporterów wykona jego plan w zastępstwie.
Nie sądziłem, że będzie to kobieta, a do tego krucha Ola, którą znam od lat.
Do jednej rzeczy jednak Mistrz K. by się nie posunął. Jestem przekonany, że nigdy nie użyłby w tytule słowa "seks". Już po tym widać, jak zmienił się świat”.
„Przepełniona podróżniczą namiętnością opowieść o zakątku na końcu świata, dokąd w ostatnią pisarską wyprawę wybierał się Ryszard Kapuściński".
Jeśli ktoś w tej historii jest dziki, to na pewno nie rdzenni mieszkańcy Trobriandów i okolic. Wierni zasadom i tradycji, o wyższym poczuciu moralności niż cała reszta świata razem wzięta. Jeśli ktoś im rozwala życie to turyści, misjonarze i czasem antropolodzy, którzy próbują naginać ich fascynującą rzeczywistość do swojej. Tylko nieliczni odwiedzający, jak reporterka Aleksandra Gumowska, która odbyła podróż śladami Bronisława Malinowskiego, starają się wtopić w życie swoich bohaterów, przyjmując ich zwyczaje, szanując ich odrębność, żyjąc w ich domach, jedząc z nimi. Trobriandczycy uznali ją za swoją, nadali imię Kadamwasila, pozwolili uczestniczyć w uroczystościach pogrzebowych, jeść posiłki z wodzem, opowiadali o czarach, zwierzali się z przeszłości, chcieli się przyjaźnić. „Seks, betel i czary. Życie seksualne dzikich sto lat później” to książka od której nie sposób się oderwać.
