Sońka

Wraz z końcem wojny, w życiu Sońki skończyło się wszystko, doświadczyła bowiem tyle, że już ani żyła, ani czuła.. Jedyne co miała, to wspomnienia i psią obrożę z gotyckim napisem.

Przy wiejskiej drodze dochodzi do przypadkowego spotkania, które daje początek opowieści, która w końcu może zostać wysłuchana.

Igor – powiernik Sońki, zaangażowany reżyser teatralny, akurat znajdujący się poza zasięgiem sieci komórkowych. Nieustannie nadaje opowieści staruszki wymiar sztuki teatralnej, tworząc w ten sposób własną wersję wydarzeń. W momencie, kiedy zdawać by się mogło, że jego pomysły dobiegły końca, w wiejskiej chacie zjawia się Ignacy, o którym Igor starał się zapomnieć…

„Sońka” jest wielka, lecz kameralna, prosta, choć niełatwa, wyciszona, jednocześnie kipiąca emocjami, pacyfistyczna, a zarazem brutalna historia przepełniona miłością. Autor wykorzystuje konwencję romansu wojennego, by opowiedzieć o tym, co było i co jest, o co jest tutaj, a co było tam, o piekle i raju pamięci.