Oceny i recenzje książki Jaśki
Lubimy czytać. Lubimy Mikołajka, uwielbiamy Emila z Lonnebergi, ale Jaśki to sześciu ulubionych bohaterów. Książkę przeczytaliśmy z moim ośmioletnim synem. Śmialiśmy się do rozpuku - on z psiej kupy w śniegu, jazdy kolejką czy wyprawy do cyrku, ja - wypisz wymaluj widziałam moich rodziców - mamę, "wypoczywającą" piorąc na wczasach kurtki w umywalce czy tatę z nieco przestarzałymi metodami wychowawczymi.
Do przeczytania tej książki podeszłam dość sceptycznie, ponieważ zniechęcił mnie podtytuł "Nowi kumple Mikołajka". Bardzo nie lubię plagiatów, podobieństw itp. Jednak już po pierwszy rozdziale, moje obawy znikły i pojawiło się zaskoczenie, pozytywne.
Kupiłam ją do czytania mojemu siedmioletniemu synkowi - też Jaśkowi - przed snem. Nie zdążyłam, bo przeczytał sam, mimo, że powieść jest bardzo obszerna, jak dla drugoklasisty. "Jaśki" zajęły mojego Jaśka skutecznie na 9 dni, bo przez tyle dni czytał, racząc mnie co zabawniejszymi dialogami.
"Jaśki" to - jak nazwa wskazuje - chłopcy o imieniu Jan - sztuk sześć. Bracia. Sympatyczni. Szaleni. Śmieszni. Rozbrykani. Pomysłowi. I po prostu normalni. Normalne dzieci, których przygody opisał autor i wyszło mu to naprawdę zabawnie i interesująco. Normalne dzieci wychowujące się w normalnej rodzinie wielodzietnej. A w takie rodzinie nudno być nie może. I nie jest też nudno w książce.
