Łucja Ela Downarowicz Książka

Bruno mieszka na pięknej włoskiej wyspie Sardynii. Pewnego razu znajduje na plaży kobietę wyrzuconą na brzeg przed morskie fale. Dziewczyna wie, że nazywa się Łucja i wygląda na to, że straciła pamięć. Jedyne co pamięta no to, że grozi jej niebezpieczeństwo. Bruno wraz z siostrą zgadzają się by znajda została u nich na jakiś czas. Nie spodziewają się jednak jak wielkie tarapaty wpadła Łucja i że wróg podążający jest śladem jest także tym, przed którym ukrywa się Bruno. Siódma książka autorki - czytałam je wszystkie i jeśli miałabym porównać, to "Łucja" nie jest najlepsza z nich wszystkich kropka chyba największy sentyment mam do Aleksandry. Mimo tego bardzo dobrze bawiłam się czytając. Wciągnęła mnie już od pierwszych stron. Autorka ma lekki, przyjemny styl i jak zawsze tworzy oryginalną i ciekawą fabułę, która posiada nutkę nieprzewidywalności i potrafi zaskoczyć. Bohaterowie są autentyczni i ciekawi. Łucja, która utraciła pamięć jest oczywiście od początku ciekawą postacią. Z czasem odkrywamy też tajemnice Bruno. Przed kim były wojskowy i jego siostra ukrywa się na wyspie? Wszystkie tajemnice zostaną stopniowo ujawnione. Bohaterowie nie zdają sobie sprawy jak wiele ich łączy i w jak poważne kłopoty się wpakowali. Tym razem fabuła była dla mnie trochę zbyt zagmatwana i zdarzało mi się gubić w intryga, które otaczały bohaterów. Jest to mały minus, ale i tak polecam wam Łucję. Szczególnie tym, którzy poza romansem szukają trochę akcji i tajemnicy.