Mapa i terytorium Michel Houellebecq Książka

Muszę przyznać, że książka "Mapa i terytorium" jest pierwszą książką Houellebecqua, którą przecztałem, ale lepiej późno niż wcale. Jak wielkim zaskoczeniem książka, jak i sam autor się okazali. Już wiem, że będe musiał zaopatrzyc się w inne jego ksiąki. Już sam pomysł, żeby umieścić w książce bohatera fikcyjnego oraz samego siebie jest zaskakujący, jak więc można zareagować, gdy bohater uśmierca samego siebie. Niesamowite z jaką łatwością  można mówić i dotykac rzeczy tak trudnych i ważnych. Świetna książka, zdecydowanie polecam!

Jest to kolejna książka autora, którą czyta się z wielką przyjemnościa, przynajmniej dla czytelnika, który jest już z prozą Francuza zaznajomiony bo koniec końców, puenta tej książki nie nalezy do najbardziej pozytywnych, wręcz przeciwnie, czuc z niej smutek, alienacje i typowy dla autora dekadentyzm. Mimo, że przez pierwsze kilkadiesiąt stron można wyczuc mocne odwołania, do wcześniejszych książek to "Mapę i terytorium" czyta się dobrze. Houellebecqu wykorzystuje typowe dla siebie zabiegi znane juz jego czytelnikom. Jest to jednak coś zupełnie innego niż najbardziej znane "Cząstki elementarne". Mam wrażenie, że jest to jedna z wazniejszych książek  w dorobku autora, z pewnością wywarła na mnie inne wrażenie i inne emocje niż wsztskie inne jakie miałam okazję czytać do tej pory. Serdecznie polecam. 

"Mapę i terytorium" czytało mi się bardzo dobrze, powiedziałabym, że zadziwiająco dobrze, jak na Houellbecqua, w niektorych z jego książek miałam problem, aby dokładnie zrozumiec "co autor miał na myśli". Tu natomaist czułam się nieco przytłoczona ilością odniesień do postaci fikcyjnych bądź prawdziwych, autor wykorzystał bardzo dużo niuansów ze świata sztuki, masa detali. Początkowo bardzo trudno było o dobre rozeznanie. Niemniej jednak, ksiązka jest świetna, i w odróżnieniu od kilku innych czytało się dość szybko, głównie za sprawą prostego i precyzyjnego języka jakim posługuje sie tym razem autor. 

"Mapę i terytorium" czytało mi się bardzo dobrze, powiedziałabym, że zadziwiająco dobrze, jak na Houellbecqua, w niektorych z jego książek miałam problem, aby dokładnie zrozumiec "co autor miał na myśli". Tu natomaist czułam się nieco przytłoczona ilością odniesień do postaci fikcyjnych bądź prawdziwych, autor wykorzystał bardzo dużo niuansów ze świata sztuki, masa detali. Początkowo bardzo trudno było o dobre rozeznanie. Niemniej jednak, ksiązka jest świetna, i w odróżnieniu od kilku innych czytało się dość szybko, głównie za sprawą prostego i precyzyjnego języka jakim posługuje sie tym razem autor. 

Jest to kolejna książka autora, którą czyta się z wielką przyjemnościa, przynajmniej dla czytelnika, który jest już z prozą Francuza zaznajomiony bo koniec końców, puenta tej książki nie nalezy do najbardziej pozytywnych, wręcz przeciwnie, czuc z niej smutek, alienacje i typowy dla autora dekadentyzm. Mimo, że przez pierwsze kilkadiesiąt stron można wyczuc mocne odwołania, do wcześniejszych książek to "Mapę i terytorium" czyta się dobrze. Houellebecqu wykorzystuje typowe dla siebie zabiegi znane juz jego czytelnikom. Jest to jednak coś zupełnie innego niż najbardziej znane "Cząstki elementarne". Mam wrażenie, że jest to jedna z wazniejszych książek  w dorobku autora, z pewnością wywarła na mnie inne wrażenie i inne emocje niż wsztskie inne jakie miałam okazję czytać do tej pory. Serdecznie polecam. 

Muszę przyznać, że książka "Mapa i terytorium" jest pierwszą książką Houellebecqua, którą przecztałem, ale lepiej późno niż wcale. Jak wielkim zaskoczeniem książka, jak i sam autor się okazali. Już wiem, że będe musiał zaopatrzyc się w inne jego ksiąki. Już sam pomysł, żeby umieścić w książce bohatera fikcyjnego oraz samego siebie jest zaskakujący, jak więc można zareagować, gdy bohater uśmierca samego siebie. Niesamowite z jaką łatwością  można mówić i dotykac rzeczy tak trudnych i ważnych. Świetna książka, zdecydowanie polecam!