Rzeczy pierwsze Hubert Klimko-Dobrzaniecki, Hubert Klimko–Dobrzaniecki Książka

Brać się za pisanie powieści autobiograficznej ledwie przekroczywszy czterdziestkę? Ktoś mógłby posądzić pisarza o nagłe, niczym nieuzasadnione uderzenie wody sodowej. Nic z tych rzeczy - autor „Wariata" po raz kolejny przychodzi do czytelników z ironiczno-groteskową, choć mocno osadzoną w rzeczywistości opowieścią, w której wątki autobiograficzne są zdecydowanie bardziej wyeksponowane niż w poprzednich.

Zacznę od tego, że lubię prozę biograficzną. Pewnie, że czytelnik nigdy w takim wypadku nie ma pewności, co było naprawdę, a co jest tworem literackiej fikcji. Jednak to mi nie przeszkadza. Zresztą funkcja narratora-gawędziarza jest bardzo bliska temu, z czego wyrosła literatura u swoich podstaw. Można powiedzieć, że takie dzieła zawsze się sprawdzają, bo przecież każdy ma swoją historię. Nawet z najbanalniejszego pozornie życiorysu może powstać ciekawa fabuła, będąca świadectwem czasów, które minęły.

Zacznę od tego, że lubię prozę biograficzną. Pewnie, że czytelnik nigdy w takim wypadku nie ma pewności, co było naprawdę, a co jest tworem literackiej fikcji. Jednak to mi nie przeszkadza. Zresztą funkcja narratora-gawędziarza jest bardzo bliska temu, z czego wyrosła literatura u swoich podstaw. Można powiedzieć, że takie dzieła zawsze się sprawdzają, bo przecież każdy ma swoją historię. Nawet z najbanalniejszego pozornie życiorysu może powstać ciekawa fabuła, będąca świadectwem czasów, które minęły.

Brać się za pisanie powieści autobiograficznej ledwie przekroczywszy czterdziestkę? Ktoś mógłby posądzić pisarza o nagłe, niczym nieuzasadnione uderzenie wody sodowej. Nic z tych rzeczy - autor „Wariata" po raz kolejny przychodzi do czytelników z ironiczno-groteskową, choć mocno osadzoną w rzeczywistości opowieścią, w której wątki autobiograficzne są zdecydowanie bardziej wyeksponowane niż w poprzednich.