Paweł Huelle

Piękna kobieta, Gdańsk w cieniu wojny i zaginiona opera Wagnera. Greta przeczuwała, jak to wszystko się skończy. Obsesja jej męża na punkcie tajemniczej opery Wagnera. Mrożący krew w żyłach pamiętnik pewnego Francuza. Wojna. I dzień, w którym Rosjanie zajęli jej miasto, jej dom, jej życie… I tylko ten młody Polak, przypadkowy współlokator, nie pasuje do przeklętej układanki historii. Jego syn, kilkuletni chłopiec, z opowieści Grety zaczyna na nowo stwarzać świat. Świat, który już dawno przeminął. Magiczna, misternie skonstruowana powieść o wielokulturowym świecie, w którym przenikały się różne tradycje i nacje. O muzyce w cieniu Hitlera, domu w cieniu zbrodni, miłości w cieniu wojny. I o niezwykłej przyjaźni małego chłopca z piękną Gretą. Huelle jest mistrzem opowieści. Opowiada tak, że bez wahania wchodzimy za nim w największy nawet mrok historii. „Guardian” Huelle – pisarz zakochany w opowieści. „Polityka” Huelle tworzy prozę wysmakowaną, przemyślaną, opartą na klasycznej poetyce i sprawdzonych motywach. „Gazeta Wyborcza” Paweł Huelle jest zakochanym w Gdańsku i Hrabalu pisarzem, scenarzystą i dramaturgiem. Autorem m.in. słynnego Weisera Dawidka, Mercedesa-Benza czy Opowieści chłodnego morza. Świat, który już dawno przeminął, w jego utworach nabiera niezwykłego blasku. Tętni życiem, uwodzi i hipnotyzuje.

Powrót mistrza Każda ludzka historia jest jak tajemnicze laboratorium uczuć i pamięci – dwoje ludzi pozornie beznamiętnie obserwujących swoje codzienne czynności; kiełkujące zakazane uczucie, które nie ma szans rozwinąć się w obliczu wojny; porywający koncert zagrany dla jedynego słuchacza; mężczyzna balansujący na linie nad przepaścią czy chłopiec patrzący z obawą i ciekawością w stronę lasu, gdzie zatrzymał się cygański tabor, a w nim król z wnuczką. Talitha kum („Dziewczynko, mówię ci, wstań”) - biblijna opowieść o wskrzeszeniu z martwych córki Jaira to punkt wyjścia do hipnotyzujących opowieści o miłości i niespełnieniu, tęsknocie i pragnieniach, grzechu i próbach jego odkupienia. Ożywa tutaj świat na pozór odległy, ale ponadczasowy, nasycony buzującymi emocjami i konfliktami. Kryształowo czysty ton, niepodrabialny język i misterność konstrukcji stawiają Pawła Huellego wśród najoryginalniejszych współczesnych pisarzy. „Talita” pokazuje niezwykłą, uwodzicielską moc opowieści i pozwala na nowo uwierzyć w oczyszczającą siłę literatury. „Opowieści Huellego są głębiej zanurzone w tradycji od chyba niemal całej naszej współczesnej prozy”. Jan Kott Paweł Huelle – pisarz, scenarzysta i dramaturg. Autor m.in. bestsellerowego „Weisera Dawidka” i „Śpiewaj ogrody”. Jego utwory tłumaczone były na ponad dwadzieścia języków. Mieszka w Gdańsku.

Kiedy bohater na początku lat dziewięćdziesiątych wsiada z instruktorką prawa jazdy do małego fiata, umiera ze wstydu. Prawie. Ratują go historie, które zaczyna snuć coraz bardziej zasłuchanej instruktorce. O babce, która wpadła citroenem pod pociąg pospieszny z Wilna do Lwowa, dziadku, któremu Sowieci zarekwirowali mercedesa... W jego opowieści zaczynają wkradać się wątki hrabalowskie, a w lusterku wstecznym czeski pisarz w czapce szofera uśmiecha się pod nosem. Przezabawna nostalgiczna opowieść o przeszłości, piknikach w sosnowych lasach, zawodach balonowych i cudownych chromowanych karoseriach. Małe arcydzieło. „Tages-Anzeiger” Zabawna, słodko-gorzka opowieść ze szczyptą ironii i nostalgii. „Independent” Książka ukazała się w 19 krajach. Paweł Huelle jest zakochanym w Gdańsku i jego historii pisarzem, scenarzystą i dramaturgiem. Autorem m.in. słynnego Śpiewaj ogrody, Mercedesa-Benza czy Opowieści chłodnego morza. Świat, który już dawno przeminął, w jego utworach nabiera niezwykłego blasku. Tętni życiem, uwodzi i hipnotyzuje.

Książka nominowana do Nagrody Literackiej Nike 2008. Książka nominowana do Nagrody Mediów Publicznych w dziedzinie literatury pięknej Cogito.   Długo oczekiwana nowa powieść Pawła Huelle! Akcja najnowszej powieści Pawła Huelle toczy się w Gdańsku, podczas jednego dnia, w bliżej nieokreślonej, choć nieodległej przyszłości. W mieście zaszło sporo zmian: parę ulic ponownie przemianowano, obok kościołów wyrosły meczety, a życie mieszkańców raz po raz paraliżują tajemnicze wybuchy, w których jedni dopatrują się ataków islamskich fundamentalistów, inni działania szaleńca, a jeszcze inni sabotażu producenta wina marki Monsignore... Kilku znajomych z dawnych lat zmierza do teatru na sesję fotograficzną zorganizowaną przez ich wspólnego przyjaciela, Mateusza, który pragnie namalować Ostatnią Wieczerzę. Dla każdego z nich – „zesłanego” na prowincję idealisty doktora Lewady; niestrudzonego organizatora Pielgrzymek Prawdy Antoniego Berdy; biznesmena i kompulsywnego seksoholika Jan Wybrańskiego, czy wreszcie studiującego grekę i pasjonującego się historią Jerozolimy narratora powieści – ten dzień, wypełniony licznymi zajęciami i nieprzewidzianymi okolicznościami, okaże się na inny sposób ważny; każdy będzie musiał na nowo skonfrontować się ze swoją przeszłością i życiowymi wyborami. Losy bohaterów, w których niczym w zwierciadle może przejrzeć się całe pokolenie Polaków, stanowią zaledwie jedną z warstw tej niezwykle gęstej powieści.  Istotnym jej wątkiem jest toczący się równolegle spór o nowoczesną sztukę, w którego centrum wpisuje się obraz malowany przez Mateusza. W tle pojawia się trzeci, nie mniej ważny temat – wzrastające w Europie znaczenie islamu, przekraczającego granice kolejnych państw. Ostatnia Wieczerza – przy całej swej konstrukcyjnej doskonałości, erudycyjnej finezji i sporej dawce humoru – to jednak przede wszystkim bezlitosna rozprawa z polską religijnością; gorzkie pytanie o to, kim właściwie jesteśmy i czym tak naprawdę jest nasza wiara.