Grzegorz Jasiński

Antoni Chruściel to bez wątpienia jedna z najważniejszych postaci Polskiego Państwa Podziemnego. Autorzy jego biografii, wykorzystując – w znacznej części niepublikowane – dokumenty i relacje towarzyszy broni Generała, prześledzili jego karierę wojskową, ze szczególnym uwzględnieniem okresu II wojny światowej. Pokazali, że był on wyróżniającym się wyższym oficerem służby stałej armii II Rzeczypospolitej Polskiej, należycie przygotowanym do służby liniowej i sztabowej w czasie wojny. To z kolei skłoniło ich do podjęcia próby odpowiedzi w książce na następujące pytania: – Jak ppłk dypl. Antoni Chruściel, dowódca 82 Syberyjskiego Pułku Strzelców 30 Poleskiej Dywizji Piechoty, którym dowodził od pierwszych walk nad Wartą do kapitulacji Modlina, zapisał się na kartach historii września 1939 r.? Jak ocenili go ówcześni przełożeni i podwładni? – Czy doświadczenie długoletniej służby zawodowej, jej zasady, stereotypy zachowania, zwłaszcza głęboko zakorzeniony nawyk dyscypliny i bezwzględnego posłuszeństwa, były dla niego pomocą i wsparciem, czy może też stanowiły ograniczenie albo istotną przeszkodę w pracy w specyficznych warunkach konspiracji? – Jakim wreszcie był dowódcą Okręgu Warszawa AK w czasie konspiracji i Powstania Warszawskiego? To pytanie, ściśle powiązane z dyskusją o istotę i sens powstania, dotyka kwestii nadal aktualnej, gdyż mimo upływu 80 lat wciąż nie cichną spory wokół decyzji, które doprowadziły do walk w Warszawie latem 1944 roku.

Randolph Clare jest szczęśliwym mężem, ojcem i właścicielem prężnie rozwijającego się przedsiębiorstwa. Kiedy w jednej z jego fabryk dochodzi do wybuchu, Clare przedwcześnie kończy wakacje, pozostawiając rodzinę samą w domu wypoczynkowym w Quebecu. Niedługo potem jego żona i trójka dzieci padają ofiarą brutalnego mordu. Clare jest zdruzgotany utratą najbliższych. Podczas pobytu w szpitalu dowiaduje się od hinduskiego lekarza o możliwości nawiązania kontaktu ze zmarłymi za pomocą mistycznego obrzędu, zwanego transem śmierci. Zdesperowany, wiedziony żądzą pożegnania się z rodziną, postanawia odnaleźć duchowego przewodnika, który pomoże mu wejść w trans i odnaleźć żonę oraz dzieci. W tym celu wyjeżdża na Bali. Nie wie jednak, że jest śledzony przez wynajętych morderców... Patronaty medialne: grahammasterton.blox.pl, Grabarz Polski, Poltergeist

Pięcioro Wojowników Nocy, podobnie jak ich przodkowie kilkaset lat wcześniej, musi zmierzyć się z wcielonym złem – Isabel Gowdie, przebudzoną służebnicą szatana. Potężna wiedźma, korzystając z usług Nosicieli, rozprzestrzenia złowieszczą Nocną Plagę, która zagrozi wkrótce wszystkim ludziom. Wojownicy Nocy mają mało czasu, tym bardziej że dwoje z nich również zostało zarażonych tą potworną chorobą... Graham Masterton urodził się w 1946 roku w Edynburgu. Pracował jako reporter i redaktor w czasopismach „Mayfair” i „Penthouse”. W roku 1976 debiutował horrorem Manitou, który stał się światowym bestsellerem. Od tego czasu napisał ponad 100 książek, które przełożono na 18 języków i wydano w 27 milionach egzemplarzy. Jego powieści otrzymały wiele międzynarodowych nagród, m.in. Edgar Allan Poe Award, Prix Julia Verlanger i Srebrny Medal West Coast Review. Oprócz horrorów Masterton pisze thrillery, powieści historyczne i romanse. Od lat zajmuje się również seksuologią. Dom Wydawniczy REBIS opublikował m.in. jego horrory: Dziedzictwo, Bazyliszek, Noc gargulców, Czerwony Hotel, Tengu oraz Panika.

Celem redaktorów i autorów książki W 500-lecie Reformacji (1517–2017). Z dziejów Kościołów ewangelickich w dawnych Prusach Królewskich i Książęcych było ukazanie szerokiej panoramy miejscowego ewangelicyzmu, zarówno w aspekcie chronologicznym, jak i tematycznym. Pierwszy z tomów, który prezentujemy Czytelnikowi, dotyczy krainy znanej na przestrzeni wieków głównie jako Pomorze Gdańskie, Prusy Królewskie, Prusy Zachodnie, a po II wojnie światowej także jako Pomorze Nadwiślańskie. Wyznania katolickie i ewangelickie na tym terenie od czasów Reformacji aż do 1920 roku miały porównywalną liczbę wiernych. Na niektórych zaś obszarach, np. w Gdańsku, Elblągu czy na Żuławach, protestanci stanowili większość miejscowej ludności aż do 1945 roku. Oprócz przedstawienia uporządkowanych pod względem chronologicznym losów Kościoła, duchownych oraz wiernych, przedstawiono także uwarunkowania, w jakich żyli i działali. Informacje o tych zagadnieniach Czytelnik znajdzie w artykułach Piotra Bireckiego, Lucyny Żukowskiej, Jarosława Kłaczkowa, Jerzego Domasłowskiego, Tadeusza Stegnera i Michała Dzimiry. Kwestie społeczne i demograficzne zostały omówione w tekście Agnieszki Zielińskiej, a zagadnienia związane z architekturą i sztuką kościelną – w kolejnych studiach Piotra Bireckiego. Po 1945 roku zbory ewangelicko-augsburskie na Pomorzu miały charakter diaspory liczącej kilka tysięcy osób. Mimo trudnych warunków rozwijały one życie parafialne i starały się zaznaczyć swoją obecność na mapie wyznaniowej Pomorza, nawiązując do tradycji protestantyzmu na tych ziemiach od czasów Reformacji do II wojny światowej.