Menu

Jarosław Sawic

"Budka Suflera – Memu miastu na do widzenia. Muzyka – miasto – ludzie" to pierwsza w historii biografia zespołu. Merytoryczna, dynamiczna, przepełniona anegdotami i tętniąca autentyzmem opowieść o zespole, który zawładnął sercami Polaków. Inspiracją dla książki był pożegnalny koncert Budki Suflera w Lublinie 18 września 2014 r. Setlista koncertu stworzyła historię Budki w pigułce. Stała się ona również osią książki i pretekstem do szerszej opowieści o zespole i prywatnym, pełnym przygód życiu jego członków. Muzyka – to rozdziały, w których jest miejsce nie tylko na analizę konkretnych utworów, ale też na opowieści o wszystkim, co je otaczało: genezie, tekstach, historii płyt, z których pochodzą, ówczesnych trasach koncertowych itd. Jest to próba ukazania fenomenu zespołu, który istniał na scenie przez 45 lat. Miasto – to fragmenty, które pokazują, że zespół, który osiągnął wielki ogólnopolski sukces, nigdy nie oderwał się od swojej małej ojczyzny, że współtworzył klimat kulturalny Lublina w ostatnim półwieczu. Ludzie – sfera, w której znajdują się historie dwudziestu najwybitniejszych osób w dziejach zespołu. Intymne portrety żywych ludzi, ukazujące karierę artystyczną bohaterów również z okresów przed-, obok- i po-budkowych, a także ich pasje i życie pozamuzyczne. Jarosław Sawic – ur. 1976 w Lublinie. Publicysta muzyczny, autor wierszy oraz blisko 100 obszernych tekstów dotyczących rocka, bluesa i jazzu. Analizuje związki muzyki z literaturą (szkice o muzyce w prozie G. G. Marqueza i M. Bułhakowa), opisuje historię muzyki popularnej z odległych kręgów kulturowych (np. Japonii, Izraela i Chile doby Pinocheta), prezentuje zjawiska z pogranicza rocka i muzyki poważnej (artykuły na temat twórczości Johna Zorna i motywów szopenowskich w rocku). Stały współpracownik „Akcentu” i „Lizarda”. Autor esejów zamieszczonych na płytach J. K. Pawluśkiewicza i K. Sadowskiego oraz książki poświęconej życiu i twórczości Bogdana Loebla - "Słucham głosu serca". Publikował również na łamach „Fragile”, "Jazz Forum", „Krytyki Politycznej”, „Midrasza”, „Twojego Bluesa”, "Hybrydy" i "Gazety Wyborczej".
Bogdan Loebl, jeden z ostatnich aktywnych twórczo przedstawicieli pokolenia Bursy, Grochowiaka, Hłaski i Stachury, mający w dorobku kilkanaście tomików wierszy, 2 zbiory opowiadań i 14 powieści a także autor kilkuset ponadczasowych bluesów i pieśni do muzyki Tadeusza Nalepy (m.in. Anna, Kiedy byłem małym chłopcem, Co stało się kwiatom, Rzeka dzieciństwa, Modlitwa), w bardzo osobistej rozmowie z Jarosławem Sawicem opowiada o rodzinie Loeblów, dzieciństwie na Kresach i młodości, o tym dlaczego postanowił zostać poetą i pisarzem, a także jak to się stało, że zaczął pisać teksty bluesów i pieśni. B. Loebl opowiada także o swoim światopoglądzie etycznym, w którym szczególne miejsce zajmuje stosunek do przyrody i zwierząt oraz o tym, jak „odbija” się to w jego twórczości. Obszernie i szczerze opowiada o swoich inspiracjach literackich i muzycznych, jaki wpływ na jego twórczość miało dzieciństwo spędzone na Kresach. Książkę ilustruje blisko 170 fotografii, w większości pochodzących ze zbiorów Bogdana Loebla. Książka zawiera także pełną dyskografię i bibliografię oraz indeks osób i utworów. Obszerny wstęp do „Słucham głosu serca” napisał dr hab. Mirosław Pęczak. ?