Jolanta Adamska

Książka koncentruje się na wydarzeniach w Lesie Katyńskim w latach 1940–1943, począwszy od transportów jeńców z Kozielska do Smoleńska i Gniezdowa, aż do założenia tzw. cmentarza PCK. Mimo upływu lat zbrodnia katyńska wciąż kryje wiele niewyjaśnionych dotąd zagadek. Także niektóre przyjęte w literaturze przedmiotu „pewniki” nie odpowiadają stanowi faktycznemu. Jednym z nich jest sprawa ekshumacji przeprowadzonej przez Niemców w Lesie Katyńskim wiosną 1943 r. Pomijając samą tę kwestię, „Niemcy” ci zostali w książce bliżej przedstawieni, np. 3 km od katyńskich grobów w okresie wrzesień 1941 – wrzesień 1943 r. rozlokowany był sztab generalny Grupy Armii „Środek”, a po ujawnieniu (nie było to – jak się pisze – „odkrycie”) polskich mogił sprawą tą zajmował się m.in. szef jej wywiadu i kontrwywiadu.

Muzeum Historyczne Miasta Tarnobrzega wydało kolejną pozycję książkową. Tym razem jest nią biografia, Marii z Czetwertyńskich Tarnowskiej, autorstwa Jolanty Adamskiej. Maria Tarnowska, żona urodzonego w Dzikowie, wybitnego dyplomaty Adama Tarnowskiego, była postacią niezwykłą, którą można zaliczyć do szeregu najwybitniejszych kobiet w historii Polski XX wieku. Była jedną z czołowych działaczek PCK, niosła pomoc i opiekę w szpitalach żołnierzom walczącym na frontach I wojny światowej. W czasie wojen lat 1919-1920 organizowała i pracowała w tzw. szpitalach mobilnych. W okresie międzywojennym we władzach Polskiego Czerwonego Krzyża; tworzyła nowoczesne pielęgniarstwo w Polsce, w czasie okupacji niemieckiej wiceprezes PCK. Podczas Powstania Warszawskiego prowadziła z ramienia PCK pertraktacje z Niemcami, dzięki czemu teren ogarniętego walkami miasta mogło opuścić kilkanaście tysięcy ludności cywilnej. Brała także udział w negocjacjach warunków ewakuacji szpitali i ludności cywilnej po kapitulacji Powstania. Po wojnie usunięta przez władze komunistyczne z PCK i zagrożona aresztowaniem wyjechała z Polski. Powróciła do Warszawy w 1959 r.