Paul Verlaine urodził się 30 marca 1844 w Metzu. Uznawany jest za jednego z najważniejszych i największych poetów pochodzących z Francji. Był przedstawicielem impresjonizmu, zaliczany do grupy poetów wyklętych za swoje burzliwe życie.
Swoją twórczość wzorował na wierszach Charles'a Leconte de Lisle’a, czyli przedstawiciela poezji parnasistów.
Autor debiutował w 1867 roku swoim tomikiem poezji. Verlaine szybko zyskał uznanie i popularność.
Prywatne życie poety było bardzo skomplikowane. Był uzależniony od alkoholu. Rozstał się ze swoją żoną, z którą miał syna. Związał się z poetą Arthure Rimbaudem. Jednak i tym razem nałóg doprowadził do poważnych problemów. Między mężczyznami doszło do strzelaniny. Zazdrosny Verlaine strzelił w kierunku swojego partnera. Za ten czyn poeta trafił do więzienia. Tam nawrócił się na katolicyzm. Miało to ogromny wpływ na jego twórczość. W wierszach opisywał stan swojego umysłu w tym czasie.
Po zakończeniu wyroku, Verlaine podróżował po Anglii. Tam zdobył pracę jako nauczyciel. Poeta zakochał się w jednym ze swoich uczniów, który zmarł. Z tego powodu Verlaine powrócił do Francji. Od tego momentu standard życia poety znacznie się pogorszył. Uzależnienie od alkoholu generowało kolejne problemy. Zaczął żyć w ubóstwie i stawał się niepoczytalny.
Twórczość autora cechuje się niezwykłą melodyjnością. Była bardzo popularna wśród muzyków.
Zmarł 8 stycznia 1896. Został pochowany na cmentarzu Cimetière des Batignolles w Paryżu.
„Łzy padają w serce moje,
Jak deszcz pada ponad miastem.
Jakież dziwne nieukoje
Przenikają serce moje?”
