Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

Credo. Symbol wspólnej wiary

ks. Wacław Hryniewicz, Karol Karski, ks. Henryk Paprocki

Credo. Symbol wspólnej wiary

6.8

(5 ocen) wspólnie z

29,40

 

„Wierzę w jednego Boga...”
Czy współcześni chrześcijanie - katolicy, prawosławni i protestanci - wciąż wierzą w tego samego Boga? Czy dobry Bóg może być Bogiem skłóconego świata i podzielonego chrześcijaństwa? Bogiem prawdziwie ekumenicznym?
„I w jednego Pana Jezusa Chrystusa...”
Czy sens opowiadania o dziecięctwie Jezusa i Jego dziewiczych narodzinach można uczynić bardziej zrozumiałym dla dzisiejszego człowieka?
„Wierzę w Ducha Świętego...”
Czy Duch Święty jest dla wierzących Duchem jedności i prawdy? Czy obecność Ducha pozwala nam wierzyć, że chrześcijaństwo jest religią nadziei na ostateczne zbawienie?„Wierzę w jeden, święty, powszechny...”
Skąd pojawia się hasło „Jezus - tak, Kościół - nie!” sugerujące, że można żyć Ewangelią także poza widzialnymi strukturami poszczególnych Kościołów? Czy rzeczywiście tym, co zniechęca wierzących, jest anonimowość wynikająca z braku ducha prawdziwej wspólnoty i braterstwa wewnątrz Kościoła? Przed takim pytaniami stanęło trzech wybitnych teologów chrześcijańskich: ks. Wacław Hryniewicz OMI (katolik), ks. Henryk Paprocki (prawosławny) i Karol Karski (protestant). Przygotowany przez nich niezwykły międzywyznaniowy komentarz do Nicejsko-konstantynopolitańskiego wyznania wiary pozwala poznać chrześcijaństwo w trzech jego odłamach. Pokazuje różnice istniejące pomiędzy wspólnotami Kościołów chrześcijańskich, ale przede wszystkim pozwala zrozumieć, iż łączy nas znacznie więcej, niż dzieli.   

Znak
Oprawa twarda

Data pierwszego wydania:
2009-01-13

ISBN: 978-83-240-1098-1

Opracowanie graficzne
Robert Kleemann

Liczba stron: 376

Znak

Format: A5 144x205

Cena detaliczna: 42,00 zł

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...