Oficjalna księgarnia portali ciekawostkihistoryczne.pl oraz twojahistoria.pl

Godność ludzka i wychowanie progodnościowe Refleksje socjologa

Janusz Mariański

Godność ludzka i wychowanie progodnościowe Refleksje socjologa

54,12

 

Monografia stanowi interesujące kompendium wiedzy z zakresu godności ludzkiej naświetlonej w perspektywie filozoficznej, teologicznej i społecznej. Jej wartością dodaną jest analiza procesu wychowania do wartości progodnościowych w perspektywie teoretycznej i praktycznej, ze szczególnym uwzględnieniem roli rodziny w tym procesie. Książka jest uzupełnieniem literatury obejmującej wielorakie aspekty kategorii godności ludzkiej, analizowanej w kontekście nauk humanistycznych i społecznych. Publikacja znajdzie zastosowanie w kształceniu humanistów na wielu kierunkach studiów, a także będzie stanowić inspirację do dalszych badań naukowych. Opracowanie nie daje recept na indywidualnie i społecznie godne życie, chociaż można w nim odnaleźć pewne wskazania praktyczne, a nawet wyraźne wartościowanie badanych zjawisk i procesów społecznych.
Z recenzji prof. dr hab. Krystyny Leśniak-Moczuk

Godność człowieka stała się hasłem przewodnim w wielu debatach społeczno-politycznych, a obecnie trafiła także do nauk pedagogicznych i psychologii. Liczne programy i materiały dydaktyczne dotyczą właśnie godności człowieka, choć podejścia do włączania tej koncepcji są różne. Mówiąc o poszanowaniu godności człowieka na tle edukacji poznawczej i emocjonalnej, musimy zapytać, dlaczego oba aspekty mają relewantne znaczenie. Na tak postawione pytanie daje konstruktywną odpowiedź w niniejszej publikacji ks. Prof.. Janusz Mariański, uznany znawca socjologii religii i socjologii moralności. Autor kieruje uwagę na relację godności osoby ludzkiej i wychowania progodnościowego. Jego refleksje jako wytrawnego socjologa przedstawiają podstawy teoretyczne zagadnienia i perspektywę konsekwencji dla edukacji na rzecz poszanowania przyrodzonej i niezbywalnej godności człowieka, która „stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych” (art.. 30 Konstytucji RP). Również papież Franciszek podkreśla wyjątkową rolę edukacji w ochronie środowiska i godności człowieka, zaznaczając, „aby nowe pokolenia były wychowywane do troski o godność człowieka i wspólny dom”. Czytelnikami recenzowanej publikacji będą nie tylko przedstawiciele nauk pedagogicznych, psychologowie i socjologowie, ale także teologowie, filozofowie, religioznawcy, jak również reprezentanci innych dyscyplin humanistycznych, np.. Kulturoznawstwa.

Z recenzji ks. Prof.. Dr. Hab.. Cypriana Rogowskiego

Adam Marszałek
Oprawa twarda

ISBN: 978-83-818-0690-9

Liczba stron: 263

Format: 16.0x23.0cm

Cena detaliczna: 74,70 zł

Nie wiesz co przeczytać?
Polecamy nasze najciekawsze artykuły

Zobacz wszystkie
10.04.2021

Nusret – sam przeciwko wszystkim

Sformułowana na początku XX wieku przez brytyjski Komitet Obrony Imperialnej opinia głosiła, że nawet wspólna akcja okrętów i wojsk lądowych przeciwko umocnieniom na półwyspie Gallipoli niesie za sobą „wielkie ryzyko i nie powinna być podejmowana dopóty, dopóki istnieją inne sposoby wywarcia wpływu na Turcję”. W styczniu 1915 roku tych innych powodów nawet nie szukano.
Czytaj dalej...
05.03.2019

5 najgorszych władców średniowiecznej Polski

Jeden był kastratem, pozbawionym korony i porzuconym przez żonę. Inny dał się zadźgać już w kilka miesięcy po objęciu władzy, a i tak na zawsze zmienił dzieje kraju. Był też największy z rozpustników i najgłupszy z dowódców…
Czytaj dalej...
06.03.2019

Karl Dönitz – ostatni Führer. Kim był człowiek, którego Hitler wyznaczył na swego następcę?

Nigdy nie poczuł się do winy i protestował, gdy nazywano go zbrodniarzem wojennym. Podczas procesu w Norymberdze bronił się: „Gdy zaczyna się wojna, oficer nie ma innego wyboru, jak wykonywanie swoich obowiązków”. Ale czy faktycznie Karl Dönitz tylko biernie realizował polecenia?
Czytaj dalej...
05.03.2019

Dlaczego władców Rosji nazywano carami?

Od XV wieku książęta moskiewscy konsekwentnie budowali swoją pozycję władców Wszechrusi. Powiększali obszar swojego państwa i szukali sposobu, by dodać sobie splendoru. Tytuł cesarski z pewnością im go przydał – ale jak uzasadnili ten awans?
Czytaj dalej...