Celem monografii jest zbadanie i opisanie stopnia językowej i kulturowej adaptacji cudzoziemców w parach dwujęzycznych z obywatelami polskimi. Podstawą badania są 24 wywiady pogłębione z parami dwujęzycznymi. Nadrzędna hipoteza zakłada, że postawy językowe kształtują się w procesie nauki poprzez komunikację, wykonywaną pracę i funkcjonowanie w związku z partnerem o innym języku i kulturze. Takie założenie daje wgląd w proces socjalizacji cudzoziemców w polską kulturę i język jako dorosłych osób dwujęzycznych. Pary dwujęzyczne będące przedmiotem badań stanowią przeciwwagę dla zbyt uproszczonych poglądów na temat międzykulturowych związków osób oraz ich zachowań językowych, a z drugiej strony są okazją do zaprezentowania postaw wobec języka polskiego przez obcokrajowców mających partnerów, którzy są obywatelami polskimi. Monografia jest nie tylko próbą rozpowszechnienia tematyki dwujęzyczności osób dorosłych w językoznawstwie, ale może też być wykorzystana przez osoby odpowiadające profilowi respondentów do zrozumienia i skutecznego radzenia sobie z wyzwaniem, jakim jest funkcjonowanie w dwujęzycznym związku bez formalnego wsparcia ze strony społeczeństwa, w którym żyją. To z kolei może mieć znaczący wpływ na zgłębienie znaczenia poczucia własnego ja w procesie socjalizacji do drugiego języka i kultury u dojrzałych osób dwujęzycznych.
