W reakcji na światowy kryzys finansowy wiele krajów wprowadziło zmiany w prowadzonej polityce ekonomicznej oraz w jej otoczeniu instytucjonalnym. W celu zmniejszenia niekorzystnych skutków kryzysu na szerszą skalę zaczęto stosować ekspansywną politykę fiskalną, a także sięgnięto po niekonwencjonalne narzędzia polityki pieniężnej.
Książka przedstawia zmiany w zakresie polityki makroekonomicznej, do których doszło w następstwie światowego kryzysu finansowego i w trakcie pandemii COVID-19. Badaniami objęto zmiany odporności krajów na takie pokryzysowe niekorzystne zjawiska makroekonomiczne jak akumulacja długu publicznego i dominacja fiskalna, zwiększona zmienność przepływów kapitału międzynarodowego oraz ryzyko jego trwałego odpływu. Analiza ogniskuje się wokół czterech wiodących pytań, którym poświęcono kolejne rozdziały:
• Czy aktywne wykorzystanie polityki fiskalnej do stabilizacji gospodarki okaże się trwałą zmianą i istotnie przyczyni się do większej stabilności makroekonomicznej?
• Czy akumulacja długu publicznego ogranicza pole decyzji w polityce pieniężnej i czy zależy ona od stosowanej strategii polityki pieniężnej?
• Czy zmiany otwartości finansowej były dodatkowym źródłem niestabilności finansowej i makroekonomicznej?
• Jak zmiany w polityce ekonomicznej i w otoczeniu instytucjonalnym zmieniły podatność gospodarek wschodzących na trwały odpływ kapitału w okresie pandemii?
Publikacja stanowi cenne źródło wiedzy dla badaczy i praktyków zainteresowanych problematyką polityki ekonomicznej i koniunktury gospodarczej, a także studentów kierunków ekonomicznych.
